Θα ήταν αμαρτία

Είχαν συνολικά μία πολύ καλύτερη παρουσία στον όμιλο, χάρισαν τους τρεις βαθμούς στο πρώτο παιχνίδι και μπήκαν στην διαδικασία σε ένα 90λεπτο να παίξουν την ευρωπαϊκή τους χρονιά και όχι μόνο.

ΚΡΙΝΟΝΤΟΥΣΑΝ ΠΟΛΛΑ

Όταν έστησε την μπάλα ο Ελ Αραμπί, παιζόντουσαν πολλά. Η πρόκριση στους 32, η θέση του Μαρτίνς, ακόμα και το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου στην Ευρώπη. Ο φονιάς του Ολυμπιακού, ήταν εκεί, πήρε την μπάλα, έκανε μία άψογη εκτέλεση και έδωσε στην ομάδα του μία επιτυχία που την άξιζε.

ΡΕΚΟΡ ΣΤΙΣ ΝΤΡΙΜΠΛΕΣ

Εύκολα μπορεί κανείς, να βγάλει το συμπέρασμα, πως οι ερυθρόλευκοι ήταν τυχεροί που ο Τομανέ έστειλε το δικό του πέναλτι στο δοκάρι και που ο Ζαντέρ σε μία φάση που δεν είχε ξεκάθαρη απειλή, χάρισε το πέναλτι. Η αλήθεια όμως είναι, πως θα ήταν ακραίο ο Ολυμπιακός να μην κερδίσει αυτό το παιχνίδι.

Είχε την αδυναμία που όλοι περιμέναμε στην τελική πάσα που θα φέρει καθαρή εκτέλεση, αλλά και ένα πάθος, μία ενέργεια που του επέτρεψε να βγάλει 27 τελικές. Δημιούργησε ευκαιρίες, κράτησε για μεγάλα διαστήματα τον αντίπαλο χαμηλά.

Με βάση τα στατιστικά του whoscored.com, έπιασε ποσοστό κατοχής στο 70,6% οδήγησε τον Ερυθρό Αστέρα σε 36% λανθασμένες πάσες, που είναι τεράστια στατιστικό, του καταγράφηκαν 31 ντρίπλες, δεν έχω διαβάσει να καταγράφεται πότε ανάλογο στατιστικό σε ελληνική ομάδα, σε ευρωπαϊκό παιχνίδι. Καταλαβαίνετε πως θα ήταν αμαρτία, αν έμενε εκτός Ευρώπης από αυτήν την ομάδα.

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ

Ο Ολυμπιακός είχε να λύσει το πρόβλημα της απουσίας του Βαλμπουενά. Τον Μαρτίνς τον γνωρίζουμε. Είναι ένας προπονητής που σέβεται την δουλειά που έχει γίνει στην ομάδα, συντηρητικός στην λογική, δεν πηγαίνει σε νοητικά άλματα, με ελάχιστες εξαιρέσεις ακολουθεί το πρωτόκολλο.

Το πρωτόκολλο έλεγε, πως θα πάει με αυτούς που έχουν πάρει χρόνο συμμετοχής. Το παιχνίδι χρειαζόταν έναν πιο δημιουργικό ποδοσφαιριστή πιο ψηλά από τους Γκιλιέρμε, Μπουχαλάκη, όμως οι διαθέσιμες επιλογές είχαν πίσω τους περιορισμένο χρόνο και δεν έδιναν ασφάλεια στον Μαρτίνς.

Είναι ένα συνολικό θέμα, το γεγονός πως ενώ λείπει ο Φορτούνης από την αρχή της σεζόν, ο Βαλμπουενά φυσιολογικά βγάζει θλάσεις και εξαρχής φάνταζε δεδομένο πως θα είναι διαθέσιμος για το 50% των αγώνων οι ποδοσφαιριστές, που μπορούν να δώσουν βοήθειες σαν επιθετικοί μέσοι, έχουν παίξει λίγο. Ο Λοβέρα 510 λεπτά, ο Ραντζέλοβιτς 339, ο Μπενζιά μόλις 97 είναι ο χρόνος που συνολικά, έχουν παίξει σε όλες τις διοργανώσεις.

ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Το γεγονός αυτό δημιούργησε τις συνθήκες να είναι σχεδόν υποχρεωμένος ο Πορτογάλος τεχνικός να πάει με ένα σχήμα που δεν ταίριαζε στα θέλω του τελικού. Δεδομένα όταν έχεις να παίξεις έναν αγώνα με κατώτερο και θες μόνο την νίκη, το να χρησιμοποιείς τρεις ποδοσφαιριστές που κινούνται ανάμεσα στο 6 και στο 8, δίχως να υπερτερούν σε κανέναν τα στοιχεία του 8αριού, γνωρίζεις πως θα έχεις ένα σοβαρό ζήτημα στην δημιουργία.

ΕΠΑΙΞΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΑΛΜΠΟΥΕΝΑ

Ο Μαρτίνς και ο Ολυμπιακός, χρειαζόντουσαν από τους Γκιλιέρμε, Μπουχαλάκη, Καμαρά ένα παιχνίδι υπέρβασης και φυσικά ο Ποντένσε να παίξει για ενάμιση ποδοσφαιριστή. Δηλαδή να προσφέρει όσα έχουν συνηθίσει στον Ολυμπιακό και να φορέσει και τα παπούτσια του Βαλμπουενά. Σε έναν βαθμό οι χαφ ανταποκρίθηκαν και την διαφορά την έκανε ο Ποντένσε που έπαιξε για δύο.

Πραγματοποίησε ένα απίστευτα γεμάτο παιχνίδι και είναι πραγματικά αμαρτία, που αυτός ο ποδοσφαιριστής, να έχει τόσο ακραίο πρόβλημα στα τελειώματα. Ένας από τους λόγους, που θα ήταν αμαρτία να μην περάσει ο Ολυμπιακός, είναι πως θα ήταν τραγικό μετά από ένα τέτοιο παιχνίδι ο Ποντένσε να ήταν ο μοιραίος παίκτης του Ολυμπιακού.

Πράγματι οι ευκαιρίες που έχασε δεν χάνονται, τα τελειώματα του ήταν απογοητευτικά. Όμως μέχρι να φθάσει εκεί, ήταν αυτός που όριζε το παιχνίδι. Λόγω του Ποντένσε ο Ολυμπιακός πήγε το 44% των επιθέσεων από τα δεξιά. Έκανε συνολικά 8 ντρίπλες πέρασε κάθετες, έδωσε 3 key passes ήταν η κύρια απειλή. ‘Έκανε τόσα πολλά και όμως, αν ο Ζαντέρ δεν έβαζε το χέρι του θα ήταν ο μοιραίος. Ευτυχώς δεν γράφτηκε με αυτόν τον άδικο τρόπο η ιστορία.

ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ

Ο Ποντένσε ήταν αυτός που αναστάτωσε περισσότερο την άμυνα του Αστέρα, αλλά δεν ήταν ο μόνος. Στο παιχνίδι υπέρβασης που ζητήθηκε από τους κεντρικούς χαφ, τα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού δεν ταίριαζαν στον Καμαρά και πιθανότατα να έπρεπε να βγει νωρίτερα, ο Μπουχαλάκης είχε σαφώς ένα γεμάτο παιχνίδι και ο Γκιλιέρμε έδειξε γιατί δικαιούται να έχει τον τίτλο, το αφεντικό.

Έδειξε την κλάση και την εμπειρία του. Κατανόησε πως η ομάδα, με μεγάλη συχνότητα, τον χρειάζεται σε πιο ψηλά μέτρα από ότι έχει συνηθίσει να αγωνίζεται. Χρειάζεται από αυτόν περισσότερο κουβάλημα μπάλας από κάθε άλλη φορά. Τα έδωσε όλα, ένα νούμερο δείχνει και το μεγαλείο της εμφάνισης του: Τους έκανε 7 ντρίπλες. Ασφαλώς και υπήρξαν δυσκολίες και δυσλειτουργίες.

ΤΟ ΜΠΛΑΚ ΑΟΥΤ

Το παιχνίδι γνωρίζαμε πως έχει την ιδιομορφία, πως ο Ολυμπιακός είναι υποχρεωμένος να το κερδίσει με ένα σχήμα ακατάλληλο για τις συνθήκες του αγώνα. Υπήρχε λοιπόν ο κίνδυνος αν δεν έρθει κάποιο γρήγορο τέρμα για να φέρει τον αγώνα στα μέτρα της ενδεκάδας, στην διάρκεια του να εμφανίσει αυτό το πρόβλημα. Δεν ήταν ούτε τυχαίο ούτε ανεξήγητο το μπλακ άουτ, που υπήρξε στο τελευταίο κομμάτι του πρώτου ημιχρόνου. Ένα μπλακ άουτ, που από θαύμα δεν το πλήρωσαν οι ερυθρόλευκοι.

Σε περίπτωση, που γινόταν το 0-1 στο ημίχρονο, ο Μαρτίνς θα ήταν υποχρεωμένος να πάει σε δύο αλλαγές στο ημίχρονο, να βγάλει τον Καμαρά για να περάσει Γκερέρο και πιο επιθετικό χαφ αντί του Μασούρα, προκειμένου να πιέσει για να ανέβει η ομάδα του ένα βουνό με άναρχο τρόπο. Έτσι κι αλλιώς αυτές ήταν οι αλλαγές που έπρεπε να γίνουν, το γεγονός πως στο μπλακ άουτ το κακό δεν έγινε επέτρεψε στον Μαρτίνς να πάει σε πιο ήρεμο κοουτσάρισμα.

Η ΜΠΑΛΑ ΣΤΟΝ ΕΛ ΑΡΑΜΠΙ

Πιστεύω πάντως πως άφησε περισσότερο χρόνο από ότι χρειαζόταν τον Καμαρά στο γήπεδο. Ο Ολυμπιακός έφτανε εύκολα, στην περιοχή των Σέρβων, αλλά δεν υπήρχε η δυνατότητα να τροφοδοτηθεί χαμηλά ο Ελ Αραμπί. Το γεγονός αυτό τον οδηγούσε συνεχώς να βγαίνει εκτός περιοχής και να ζητά μπάλα με πλάτη, κουβαλώντας πάνω του, τους δύο στόπερ.

Μέσα στην περιοχή η μπάλα του πέρασε δύο φορές, με σέντρες από τα πλάγια. Στο 34λεπτό η σέντρα του Ποντένσε είχε δύναμη και παρότι είχε πάρει τον χώρο που χρειαζόταν για να την στείλει στα δίχτυα, χτύπησε λίγο πιο ψηλά από ότι έπρεπε και πήγε πάνω από το δοκάρι. Την δεύτερη φορά, στο 59λεπτό, η σέντρα βγήκε από την αριστερή πλευρά από τα πόδια του Τσιμίκα, έβαλε όπως συνηθίζει με τον ιδανικό τρόπο το σώμα του και το κεφάλι του, αλλά η κεφαλιά πήγε στο κάθετο δοκάρι.

ΜΕΝΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΤΡΕΙΣ ΝΙΚΕΣ

Δεν υπήρχε ο ποδοσφαιριστής, να του περάσει σωστά την μπάλα, για να τον βοηθήσει να βρει καθαρή γεμάτη εκτέλεση. Είχε λοιπόν δημιουργηθεί ο κίνδυνος, πως ένας αγώνας απόλυτης υπεροχής δεν θα κερδηθεί, επειδή κανένας από τους υπόλοιπους, που βρισκόντουσαν στο γήπεδο, δεν είχε το εύκολο γκολ.

Το χέρι του Ζαντέρ ήταν ένα θείο δώρο και απέτρεψε να γραφτεί, μία άδικη σκληρή ποδοσφαιρική ιστορία. Ο Ολυμπιακός, με αυτήν την νίκη, κατάφερε να πετύχει τον ρεαλιστικό του στόχο στον όμιλο, που ήταν η 3ηθέση. Κατάφερε να παρουσιάσει μία σαφώς καλύτερη εικόνα, από ότι στην τελευταία προπέρσινη παρουσία και να φωτογραφίσει τα κομμάτια, που αν βελτιώσει θα μπορεί, να διεκδικήσει πραγματικά μεγάλες υπερβάσεις. Προς το παρόν, χρειάζεται να κλείσει με 3 νίκες το Ελληνικό πρωτάθλημα, για να κάνει ήρεμες και όμορφες γιορτές