The Legend

Ο Ολυμπιακός σόκαρε όλη την Ευρώπη, έκανε περήφανους του φιλάθλους του σε όλον τον κόσμο με αυτήν την τεράστια επιτυχία. Αυτή η ομάδα που δουλεύεται από τον Πέδρο Μάρτινς από το καλοκαίρι του 2018, απέδειξε πως δεν έχει ταβάνι.

ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΟΥΝ ΠΟΤΕ

Μέχρι το παιχνίδι της Κυριακής στην Τούμπα ήταν ένα σύνολο ανθρώπων που έχει δουλέψει πολύ, έχει πετύχει αρκετά, αλλά όχι όσα πραγματικά άξιζε και το γεγονός αυτό, τους στερούσε αναγνώριση. Τώρα κανένας δεν δικαιούται να αμφισβητήσει αυτό που βλέπουν τα μάτια του. Ο Ολυμπιακός του Μαρτίνς δεν είναι απλά μία καλή ομάδα, είναι μία από τις μεγαλύτερες ελληνικές ομάδες, στην ιστορία.

Αυτό που πέτυχε ο Ολυμπιακός δεν είναι κάτι απλό. Αυτή η πρόκριση, αυτή η βραδιά δεν θα ξεχαστεί ποτέ από τους οπαδούς του. Προπονητές, ποδοσφαιριστές θα γραφούν για αυτήν την πρόκριση με χρυσά γράμματα στην ιστορία του Ολυμπιακού. Και με αυτήν την πίστη, το πάθος και την άρνηση να το βάλει κάτω που δείχνει αυτό το γκρουπ ποδοσφαιριστών, δεν μπορεί να ξέρει κανείς ποιο είναι το ταβάνι αυτής της ομάδας.

ΠΙΣΤΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ

Ο Ολυμπιακός με τον Μαρτίνς, είχε όπως πάντα καλή τακτική, η νίκη όμως ήρθε από την ψυχή και από την δουλειά που έχει γίνει και έχει χτίσει με πίστη αυτήν την ομάδα. Πήγαινε σε μία μάχη, που λίγο πολύ έμοιαζε καταδικασμένος. Είχε φάει δύο πολύ απαιτητικά παιχνίδια μέσα σε μία εβδομάδα, χρειαζόταν να δώσει ακόμα μία μάχη, με το ρόστερ να μην βοηθά, για να υπάρχουν οι απαιτούμενες ανάσες, ακόμα και οι σωστές λύσεις από τον πάγκο στην περίπτωση που το παιχνίδι πάει καλά.

Ο Μαρτίνς και οι ποδοσφαιριστές του, είχαν διαφορετική γνώμη. Αποδείχτηκε πως η δουλειά που κάνει αυτό το γκρουπ ανθρώπων από το καλοκαίρι του 2018 επιτρέπει σε ένα μικρό σε αριθμό ρόστερ, να βγάζει, Πέμπτη - Κυριακή στα τέλη του Φεβρουαρίου, αγώνα με την Άρσεναλ και στην Τούμπα, και να έχει φυλαγμένες σωματικές και ψυχικές δυνάμεις για να δώσει ακόμα μία μάχη. Και αυτή η μάχη, ήταν και η πιο απαιτητική από όλες όσες έχουν δοθεί.

ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΤΟΥΣ ΤΑ ΕΔΩΣΕ ΟΛΑ ΠΙΣΩ

Η ιστορία με τον Μαρτίνς αποδεικνύει πως οι προπονητές, δεν έχουν κάποιο μαγικό ραβδάκι, μία έμπνευση που μπορεί να αλλάξει τα πάντα. Ο καλός προπονητής είναι αυτός που δουλεύει και μπορεί να κρατά σε καλή κατάσταση τους ποδοσφαιριστές του. Αν έχεις την τύχη να βρεις δουλευταρά προπονητή, δεν πρέπει να τον αφήσεις να σου φύγει.

Ο Μαρτίνς είδε μέσα σε τέσσερις ημέρες να εξαργυρώνεται πολύς χρόνος δουλειάς. Ασφαλώς και στην Θεσσαλονίκη και στο Λονδίνο είχε μαζί του και την τύχη, το ποδόσφαιρο όμως είναι δίκαιο άθλημα και αν όταν σου γυρίσει την πλάτη, εσύ συνεχίσεις ακόμα πιο επίπονα και με μεγαλύτερη αφοσίωση την δουλειά, θα βρει τον τρόπο να στα δώσει όλα πίσω. Ο Μαρτίνς είδε τους κόπους του να ανταμείβονται.

Ασφαλώς και δεν μπορεί να μπει σε σύγκριση η πρόκριση επί της Άρσεναλ σε νοκ άουτ αγώνα, με μία νίκη στην Τούμπα. Τα βάζω μαζί στο κείμενο, μόνο και μόνο γιατί αυτή η ομάδα έχει συνέχεια, αυτή η μεγάλη επιτυχία δεν προέκυψε χτίστηκε και ήρθε την στιγμή που έπρεπε.

ΠΛΑΝΟ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ

Ο Μαρτίνς είχε για ακόμα μία φορά ένα πλάνο έτοιμο για τον αντίπαλο. Ήταν διαβασμένος στην μάχη και είχε τους πολεμιστές του έτοιμους για θυσία. Ο Αρτέτα χτίζει την Άρσεναλ πάνω στην ταχύτητα που μπορεί να πάρει από τους δύο ακραίους επιθετικούς και η παρουσία του νεαρού Σακά, έδινε έναν επιπλέον πόλο στα αριστερά. Στο κείμενο που είχα ανεβάσει το πρωί, τόνισα τους τρόπους που χτίζει την επιθετικότητα της η Άρσεναλ. Είναι μία ομάδα που δεν της ταιριάζει να έχει την μπάλα και θέλει χώρους για να εκμεταλλευτεί την ταχύτητα των Πέπε, Ομπαμεγιάνκ και είναι πολύ σημαντικό να μην επιτρέψει ο Ολυμπιακός στους χαφ του άξονα, να περάσουν πάσες, πάνω στο τρέξιμο των Πεπέ, Ομπαμεγιάνκ.

ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕ ΜΙΑ ΠΑΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΞΟΝΑ

Ο Μαρτίνς είχε έτοιμη την συνταγή Τούμπας. Ο Ραντζέλοβιτς βδέλα πάνω στον Σακά, ο Καμαρά πίσω από τον Ελ Αραμπί να πιέζει στην πρώτη πάσα και επειδή εδώ οι απαιτήσεις ήταν ακόμα περισσότερες, όταν η μπάλα έμενε στην κατοχή της Άρσεναλ, ο Καμαρα γύρναγε χαμηλά, όπως και ο Ελ Αραμπί.

Πραγματικά ο τρόπος που λειτούργησαν οι τρεις χαφ του Ολυμπιακού ήταν συγκλονιστικός. Δεν επέτρεψαν στον άξονα της Άρσεναλ, ούτε για μία φορά σε όλο το 90λεπτό, να παίξει στον χώρο τον Ομπαμεγιάνκ. Δεν πρέπει να υπάρχει άλλο παιχνίδι, που να μην πήρε ο Ομπαμεγιάνκ μία μεταβίβαση στο διαγώνιο κόψιμο που κάνει προς την περιοχή, για να βρεθεί σε θέση εκτέλεσης. Δεν επέτρεψαν ούτε στον Σακά, ούτε στον Νικόλα Πέπε, να τροφοδοτηθεί πάνω σε τρέξιμο, δίχως να υπάρχει έτοιμος παίκτης στο μαρκάρισμα. Ήταν για χειροκρότημα όλη η ομάδα, κάθε φορά που ο Πέπε, πέρναγε τον Τσιμίκα και έβρισκε δεύτερον παίκτη, μετά ξανά τον Τσιμίκα και οι τρίπλες του, στην ουσία δεν είχαν το παραμικρό νόημα.

ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΜΠΟΞΕΡ

Ο Ολυμπιακός αμύνθηκε με τέτοια ένταση, με τόσο οργανωμένα σχέδιο, που στην ουσία η Άρσεναλ ευκαιρία δεν έκανε μέχρι την τελευταία φάση του αγώνα. Ούτε μία φορά δεν νίκησε με την δική της δημιουργία την οργανωμένη άμυνα του Ολυμπιακού. Οι ερυθρόλευκοι έπαιζαν όπως οι μεγάλοι μποξέρ, αμυνόντουσαν, πήγαιναν στα σχοινιά χωρίς όμως να δέχονται χτυπήματα και περίμεναν να κουράσουν τον αντίπαλο, για να ρίξουν την δική τους γροθιά.

Και όταν έβγαιναν από τα σχοινιά το δικό τους χτύπημα, ήταν πιο ισχυρό και άφηνε τα σημάδια του στον αντίπαλο του. Τις πραγματικές ευκαιρίες της είχε ο Ολυμπιακός, ήταν του σοκαριστικού Τσιμίκα, του Γκασπάρ, του -αδικημένου και πάντα έτοιμου να βοηθήσει- Μασούρα και φυσικά το χτύπημα του Μαροκινού δολοφόνου.

ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ ΜΕ ΕΛ ΑΡΑΜΠΙ

Σε έπιανε ανατριχίλα να βλέπεις τον Ελ Αραμπί για 120 λεπτά, να είναι μόνος του ανάμεσα σε παίκτες της Άρσεναλ και να κάνει πάντα ότι είναι σωστό για την ομάδα. Βλέποντας τους Ομπαμεγιάνκ, Λακαζέτ, Πέπε να πράττουν δίχως ουσία, να κάνουν κορδελάκια και τον Ελ Αραμπί να δίνει μόνος του, μάχες και να κάνει πάντα το σωστό, σκεφτόμουν πόσο άδικο είναι πολλές φορές το ποδόσφαιρο. Συγνώμη αλλά αν ο Ελ Αραμπί στην καριέρα του έκανε καλές επιλογές και διάλεγε σωστά ομάδες, δεν θα έφθανε ποτέ στην χώρα μας. Τους παικταράδες της Άρσεναλ δεν τους βλέπει.

Σε όποια φάση του παιχνιδιού ότι και να χρειαζόταν οι συμπαίκτες από αυτόν ήταν έτοιμος να το δώσει. Από ένα σπριντ επιστροφής, μία σωστή πάσα, ένα κράτημα μπάλας, πίεση στην πρώτη πάσα στον αντίπαλο, για όλες τις βρώμικες δουλειές ήταν διαθέσιμος. Στο τέλος ο φονιάς έκανε και αυτό που ξέρει καλύτερα, άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά και με την αποφασιστικότητα που πήγε στην φάση, έκανε μία καλή στιγμή να φαντάζει βέβαιο γκολ και φυσικά την κάρφωσε στα δίχτυα και έστειλε τον κόσμο του Ολυμπιακού στα ουράνια, χαρίζοντας τους απίστευτη ευτυχία.

Αυτή είναι και η μαγεία του ποδοσφαίρου, αυτή η στιγμή θα συνοδεύει τους φίλους του Ολυμπιακού για όλη τους την ζωή. Αυτό το γκρουπ, άξιζε να ζήσει μία τόσο μεγάλη επιτυχία και να μείνουν σαν θρύλοι στην ιστορία του Ολυμπιακού.

Photo Credits: Eurokinissi