Ο Παναθηναϊκός έχασε μεγάλη ευκαιρία με την ισοπαλία με τη Λαμία να κάνει ένα αποφασιστικό βήμα για την τετράδα. Η ομάδα του Μπόλονι ακόμα και στα παιχνίδια που κέρδιζε, είχε περιορισμένο αριθμό ευκαιριών. Κατάφερνε όμως να σκοράρει και να παίρνει τις νίκες.

Η διαφορά δεν ήταν πολύ μεγάλη σε σχέση με την εικόνα των προηγούμενων παιχνιδιών και η αλήθεια είναι, πως για να διευρυνθεί αυτό το σερί, είναι απαραίτητη η βελτίωση στο δημιουργικό κομμάτι.

ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΤΡΙΑΔΑ ΣΤΟΝ ΑΞΟΝΑ

Σε μεγάλο βαθμό, αύτη η βελτίωση έπρεπε να έρθει μέσα από την ενσωμάτωση του Βιγιαφάνες στο παιχνίδι της ομάδας και στην βελτίωση της δημιουργίας, που μπορούν να φέρουν ποδοσφαιριστές από τον άξονα που έχουν ποιότητα, όπως οι Μαουρίσιο και ο Αλεξανδρόπουλος.

Η τριάδα των Μαουρίσιο, Αλεξανδρόπουλου, Βιγιαφάνες είναι η πιο δημιουργική που μπορεί να παρουσιάσει ο Παναθηναϊκός. Στην πράξη όμως έλλειπε η δύναμη και η κερδισμένη μονομαχία που μπορεί να προσφέρει ένας πιο αμυντικογενής ποδοσφαιριστής στην θέση "6", δεν είχε ενέργεια, ένταση και δεν μπόρεσε να λειτουργήσει.

ΣΕ ΚΑΚΗ ΗΜΕΡΑ Ο ΒΙΓΙΑΦΑΝΕΣ

Ο Γρηγορίου χρησιμοποίησε ένα καθαρό 4-4-2 σε χαμηλά μέτρα. Το επιθετικό δίδυμο με τους Καραμάνο (σ.σ. πέρασε ως αλλαγή του Αραμπούλι στο 5'), Βασιλακάκη περίμεναν στο ύψος της σέντρα, βοηθούσαν στο μαρκάρισμα των κεντρικών χαφ του Παναθηναϊκού και δυσκόλεψε σημαντικά τη δημιουργία από τον άξονα.

Ειδικά ο Βιγιαφάνες, που είναι απαραίτητος, για να έχει δημιουργία ο Παναθηναϊκός, δεν μπόρεσε να κρατήσει σε κανένα σημείο του παιχνιδιού τη μπάλα στον άξονα και να βοηθήσει στο να υπάρχουν σωστές συνεργασίες, ώστε να παίξει το τριφύλλι ανάμεσα από τις γραμμές του αντιπάλου του.

Και στον Βόλο αλλά και στο παιχνίδι με την Λαμία, φάνηκε σαν να δυσκολεύεται ο Αργεντίνος χαφ, παίζοντας πιο χαμηλά από ότι συνηθίζει στον άξονα. Από την στιγμή που η Λαμία, έπαιζε με δύο εξτρέμ, ήταν σημαντικό για τον Παναθηναϊκό, να καταφέρει να πάρει παιχνίδι, από τους κεντρικούς του χαφ, όμως δεν συνέβη.

Θυμίζω πως στα δύο τελευταία εντός έδρα παιχνίδια του, ο Παναθηναϊκός είχε αντιμετωπίσει ομάδες, που εφάρμοσαν το 3-5-2 και επέτρεπαν στο να ασκεί πίεση από τα άκρα. Ο Γρηγορίου εφαρμόζοντας ένα καθαρό 4-4-2 και έχοντας στα άκρα τους Ντέλετιτς, Ρόμανιτς, κατάφερε να μην επιτρέπει στους δύο ακραίους μπακ, να κερδίζουν μέτρα και στην πραγματικότητα, δεν επέτρεψε στον Παναθηναϊκό να κάνει επιθέσεις και να ασκήσει πίεση από τα άκρα. Με λίγα λόγια οι παίκτες του Μπόλονι ήταν μπλοκαρισμένοι και πέταξαν ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο.

ΕΙΧΕ ΜΟΛΙΣ ΤΡΕΙΣ ΚΑΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

Στην επανάληψη υπήρξαν τρεις στιγμές, που θα μπορούσε να έρθει το χρυσό για τον Παναθηναϊκό τέρμα, στο ξεκίνημα του πρώτου ημιχρόνου, με την μοναδική καλή ενέργεια του Βιγιαφάνες, που μπήκε βαθιά μέσα στην περιοχή και την γύρισε στον Ιωαννίδη, αλλά η εκτέλεση του βρήκε στο πόδι του Βλάχου και τις δύο αποκρούσεις του Επασί, στα σουτ των Καρλίτος, Μακέντα.

Υπήρχε μεγαλύτερη όρεξη και διάθεση στην επανάληψη, κουράστηκαν όπως ήταν φυσικό, οι περιορισμένοι σε ποιότητα και φυσική κατάσταση ποδοσφαιριστές της Λαμίας και είχαν εύκολη απώλεια της μπάλας κάτι που ο Παναθηναϊκός δεν το εκμεταλλεύτηκε.

Ο ΑΓΙΟΥΜΠ ΕΛΗΞΕ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Ειδικά η εικόνα του στο τελευταίο κομμάτι του παιχνιδιού ήταν απογοητευτική. Ο Χατζηγιοβάννης, γκρινιάζει που δεν ξεκινάει, όμως θα πρέπει να μάθει, πως την εμπιστοσύνη του προπονητή σου στο γήπεδο την χάνεις, στο γήπεδο την κερδίζεις. Η αλήθεια είναι, πως δεν είχε καμία ουσία ερχόμενος από τον πάγκο.

Ο Εμμανουηλίδης μπήκε λίγο, δεν ακούμπησε μπάλα, αλλά τη σημαντική ζημιά στο τέλος την έκανε η είσοδο του Αγιούμπ. Η απόφαση του Μπόλονι να του δώσει μία ακόμα ευκαιρία, δεν δικαιολογήθηκε από την εικόνα του. Από την στιγμή που μπήκε στον αγώνα, τελείωσε και η σεμνή τελετή.

Η εικόνα του αγώνα από το 60ο λεπτό μέχρι τη στιγμή που μπήκε στο γήπεδο ο Αγιούμπ, έδειχνε πως ο Παναθηναϊκός θα ασκήσει πίεση μέχρι το τέλος, Από τη στιγμή όμως που έκανε την εμφάνιση του στο γήπεδο, το παιχνίδι παίχτηκε πολύ ποιο μακριά από την περιοχή της Λαμίας.

Όσες φορές ήρθε σε επαφή με την μπάλα, πήγε σε ανόητες μεγάλες μεταβιβάσεις, είχε μόνιμα λανθασμένες τοποθετήσεις και σε μεγάλο βαθμό, η παρουσία του λειτούργησε αποτρεπτικά, στο να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να κυνηγήσει στα τελευταία λεπτά τη νίκη και πρόσφερε στην Λαμία, ένα εύκολο κλείσιμο του αγώνα.

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΟ ΧΤΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΕΠΙΘΕΣΕΩΝ

Ο Παναθηναϊκός έχασε μία σημαντική ευκαιρία, να εκμεταλλευτεί την ήττα του Άρη στην Τρίπολη και να διευρύνει το θετικό του σερί. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τι ομάδα πήρε ο Μπόλονι, σε ποια κατάσταση του δόθηκε ο Παναθηναϊκός. Ο Ρουμάνος επανάφερε στο προσκήνιο παιδιά ξεχασμένα που απέδειξαν πως δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν σε σχέση με αυτούς που έπαιζαν στην θέση τους.

Κατάφερε να βρει τρόπο, να γυρίσει την κατάσταση, τη ψυχολογία την ομάδας και να την μάθει να κερδίζει. Είναι σημαντική η βελτίωση στο αμυντικό κομμάτι και εντυπωσιακό το ρεκόρ των επτά παιχνιδιών χωρίς να δεχτεί γκολ. Οι βάσεις για να γίνει ο Παναθηναϊκός ομάδα τετράδας έχουν μπει, όμως είναι ξεκάθαρο πως για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος χρειάζεται δουλειά στο δημιουργικό κομμάτι και στο χτίσιμο των επιθέσεων.

Δεν μπορείς να βάζεις πάντοτε στην πρώτη ή στην δεύτερη ευκαιρία σου ένα τέρμα και να το κρατάς, θα χρειαστεί να ψάξεις το γκολ και με περισσότερους τρόπους και με επιμονή. Ήταν φανερό ακόμα και όταν κέρδιζε, πως σε αυτό το κομμάτι, υπάρχουν σημαντικά περιθώρια βελτίωσης. Απέναντι στην Λαμία, δεν βρήκε γκολ στις λίγες φάσεις που δημιούργησε, έπρεπε να το κυνηγήσει μέχρι τέλους και εκτέθηκε.