Οι ομάδες του Big 4 περιμένουν τις τελευταίες ημέρες του Αυγούστου, για να κάνουν τις δυνατές τους κινήσεις. Η εικόνα του Ολυμπιακού, του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ στα προκριματικά παιχνίδια που έχουν δώσει απογοητευτική και φωνάζει πως οι κινήσεις που έχουν γίνει είναι λιγότερες από αυτές που χρειαζόντουσαν.

Μέσα σε αυτήν την πραγματικότητα παρουσιάζεται μία μεγάλη ευκαιρία στον Παναθηναϊκό να μειώσει την απόσταση από τις ομάδες που διεκδικούν τους εγχώριους τίτλους και να γίνει ανταγωνιστικός. Ευκαιρία για να γίνει φέτος έστω ένα βήμα.

Μίζερη μεταγραφική ενίσχυση

Παρότι υπήρχαν μηνύματα που έδειχναν πρόθεση του Γιάννη Αλαφούζου να ανεβάσει το μπάτζετ και να ενισχύσει την ομάδα, ο Παναθηναϊκός έχει κινηθεί μίζερα.

Μέχρι στιγμής για έναν λόγο που με την λογική δεν μπορεί να εξηγηθεί, έχει λειτουργήσει λες και έχει έναν απόλυτα επιτυχημένο κορμό και αυτό που χρειαζόταν ήταν μικρά μπαλώματα σε συγκεκριμένες θέσεις. Έχει αποκτηθεί ο Κώτσιρας, σαν μία καλύτερη λύση από τον Μολό στα δεξιά.

Στην θέση του αμυντικού χαφ που στον δεύτερο γύρο κάλυπτε ο γεμάτος αθλητικότητα και ενέργεια, αλλά ακατέργαστος Νιάς, αποκτήθηκε στην θέση του ο έμπειρος πιο αργός, με καλύτερη πρώτη πάσα, καλός ανασταλτικά στον δικό του χώρο αλλά και συγκεκριμένων δυνατοτήτων Ρούμπεν Πέρεθ.

Για το κέντρο της άμυνας, ο Κροάτης Σάρλια που δεν μπορεί να κριθεί αλλά το βιογραφικό του δεν πείθει τουλάχιστον πως έρχεται για βασικός.

Ο κόσμος έχει κουραστεί και δεν έχει άλλες αντοχές

Λέγονται και γράφονται αρκετά για τις αιτίες που έχει κολλήσει η μεταγραφική ενίσχυση του Παναθηναϊκού. Δεν έχει όμως νόημα να μπούμε σε λεπτομέρειες και υποθέσεις.

Ο κόσμος έχει κουραστεί και όσοι βρίσκονται στην ομάδα θα κριθούν από την εικόνα του γηπέδου. Θυμίζω απλά πως ο κόσμος θα επιστρέψει φέτος στο γήπεδο και όσοι νιώθουν από Παναθηναϊκό ξέρουν πως δεν υπάρχει ούτε υπομονή ούτε ανοχή, ειδικά αν χρειαστεί να παρακολουθήσουν μία ομάδα, που γνωρίζουν εκ των προτέρων τις δυνατότητές της.

Ο κόσμος έχει κουραστεί να μην υπάρχουν στο ρόστερ του Παναθηναϊκού ποδοσφαιριστές που να αξίζουν να παίζουν στην συγκεκριμένη ομάδα.

Ο Παναθηναϊκός είναι από τις ελάχιστες ομάδες στον πλανήτη που βλέποντας βίντεο με εικόνες από παιχνίδια της δεκαετίας του 80, καταλαβαίνεις πως εκείνη η ομάδα αν έπαιζε με την σημερινή θα μπορούσε εύκολα να την κερδίσει.

Αν κρίνουμε αποκλειστικά το επίπεδο των εκτελέσεων και της δημιουργίας, οι διαφορές των ποδοσφαιριστών, που έπαιζαν στο παρελθόν με τους σημερινούς είναι χαοτική.

Δεν γίνεται να ξεκινήσει και αυτή η χρονιά με βασικό φορ τον Μακέντα

Όλα αυτά όμως έχουν κουράσει και αν ο Γιάννης Αλαφούζος θέλει να κρατήσει τον Παναθηναϊκό, θα πρέπει επιτέλους να καταφέρει να τον επαναφέρει σε μία κανονικότητα.

Δεν μπορεί να συνεχίσει να βλέπει ο φίλους του Παναθηναϊκού, τον σέντερ φορ του να κάνει κοντρόλ στη μικρή περιοχή, με έναν αντίπαλο στην πλάτη του, όπως έκανε ο Μακέντα στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου στο φιλικό με την Μίλαν και αντί να εκτελέσει, να γυρνά την μπάλα έξω από την περιοχή.

Δεν γίνεται να ξεκινήσει τέταρτο πρωτάθλημα στη σειρά και ο βασικός φορ της ομάδας να είναι ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής.

Ούτε μπορεί να αντέξει να βλέπει ο φίλος του Παναθηναϊκού άλλο την ομάδα του, γνωρίζοντας πως ο μοναδικός που μπορεί να περάσει αντίπαλο είναι ο Χατζηγιοβάνης, που έχει αδυναμία στο να ολοκληρώνει με καθαρό μυαλό τις προσπάθειες του.

Βλέποντας και την εικόνα των υπολοίπων είναι ξεκάθαρο πως την φετινή σεζόν, παρουσιάζεται μία σημαντική ευκαιρία στον Παναθηναϊκό για να καλύψει την απόσταση που τον χωρίζει, από τις ομάδες που ξεκινούν τις χρονιές με στόχο να διεκδικήσουν τίτλους.

Ο κορμός δεν είναι για πέταμα, χρειάζεται όμως ηγέτες

Μέσα από τις αδυναμίες που έχει η ομάδα υπάρχει ένας κορμός που δεν είναι για πέταμα. Μία βάση ποδοσφαιριστών που έχουν παίξει πολλά παιχνίδια μαζί συν τους Κώτσιρα, Πέρεθ που έχουν κάνει προετοιμασία με την ομάδα, που βοηθά τον Γιοβάνοβιτς, να ξεκινήσει από μία συγκεκριμένη αφετηρία. Διούδης στο τέρμα, Κότσιρας, Χουανκάρ στα άκρα της άμυνας, Σένκεφελντ, Βέλεθ στο κέντρο της άμυνας.

Οι Μαουρίτσιο, Πέρεθ με την εμπειρία τους μπορούν να δώσουν ώθηση στον ταλαντούχο Αλεξανδρόπουλο, να πάρει τα πάνω του τη φετινή χρονιά. Ο Βιγιαφάνες που έκανε φέτος προετοιμασία, δεν αντιμετωπίζει πλέον προβλήματα τραυματισμών και η λογική λέει πως θα είναι καλύτερος από πέρυσι.

Ο Χατζηγιοβάνης για πρώτη φορά νιώθει την εμπιστοσύνη από την ομάδα και τον προπονητή του και ξεκινά με τον αέρα του βασικού, ενώ υπάρχουν και οι Ιωαννίδης, Καμπετσής που μπορούν να δώσουν λύσεις στην κορυφή της επίθεσης και στα άκρα.

Υπάρχει λοιπόν μία βάση που δεν είναι για πέταμα, από την οποία όμως λείπουν οι ηγέτες. Λείπουν και χρειάζεται να αποκτηθούν ποδοσφαιριστές, που μπορούν να πάρουν αυτήν την ομάδα που στη Super League Interwetten μπορεί να τερματίσει ανάμεσα στην 4^η και στην 5^η θέση και να την πάνε ένα σκαλί παραπάνω. Που θα ηρεμήσουν τον κόσμο, που διψά να δει ξανά αξιόλογους ποδοσφαιριστές να φορούν την φανέλα της αγαπημένης τους ομάδας.

Την ανάμνηση με τις φανέλες τη δημιούργησαν οι μεγάλοι ποδοσφαιριστές και οι επιτυχίες

Έχει μεγάλη νοσταλγία ο οπαδός του Παναθηναϊκού με τις ομάδες του παρελθόντος. Τόση, που νιώθει χαρά, βλέποντας την εταιρεία που δημιουργεί τις εμφανίσεις της ομάδας να φτιάχνει φανέλες που παραπέμπουν στις ένδοξες εποχές του συλλόγου.

Η ριγέ φανέλα είναι πράγματι όμορφη, στο μυαλό του κόσμου δεν έμεινε από μόνη της με γλυκιά ανάμνηση, αλλά γιατί την φορούσαν σπουδαίοι ποδοσφαιριστές που έφερναν επιτυχίες.

Δεν χρειάζονται λόγια. Όποιος νιώθει από Παναθηναϊκό καταλαβαίνει πόσο σημαντικό είναι η φετινή ομάδα να πετύχει. Επίσης όποιος έχει γνώση από ποδόσφαιρο, καταλαβαίνει πως ακόμα και εξαιρετικός προπονητής να αποδειχτεί ο Γιοβάνοβιτς, οι ποδοσφαιριστές που έχει στην διάθεση του δημιουργούν μία βάση, που μπορούν να φέρουν την ομάδα ανάμεσα στην τέταρτη και στην πέμπτη θέση. Αυτή όμως η πραγματικότητα, δεν γίνεται να καλύπτει άλλο τον κουρασμένο κόσμο της ομάδας.

Οι όμορφες εμφανίσεις δεν λένε απολύτως τίποτα χωρίς μεγάλους ποδοσφαιριστές, να τις φοράνε και να μπορούν να διεκδικήσουν και να επαναφέρουν τον σύλλογο στο επίπεδο που ανήκει. Ο χρόνος στενεύει επικίνδυνα και στη δεδομένη φάση, η μεταγραφική ενίσχυση δεν είναι απλά ανάγκη αλλά υποχρέωση.