Ο Παναθηναϊκός επέστρεψε στις νίκες, όπως και στην πρώτη θέση, και την Κυριακή το βράδυ θα γνωρίζει αν θα μπει πρώτος ή δεύτερος στα πλέι οφ. Είναι δεδομένο ότι ως σύνολο έβγαλε ένταση, τρεξίματα και επιθετικότητα, για να είμαστε όμως ειλικρινείς τα παιχνίδια που γίνονται τις τελευταίες αγωνιστικές με ομάδες που είτε έχουν ξεμείνει από κίνητρο είτε που δεν πιστεύουν πως μπορούν να κερδίσουν κάτι απέναντι σε διεκδικητές δεν προσφέρονται για ασφαλή συμπεράσματα.

Είδαμε άλλωστε χθες τον Ολυμπιακό να βάζει έξι γκολ στον Λεβαδειακό, τον ΠΑΟΚ άλλο έξι στον Ιωνικό και την ΑΕΚ να περνά περίπατο (3-0) από την έδρα του ΟΦΗ. Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης πως ο Παναιτωλικός μέσα στο 2023 έχει χάσει 4-1 από την ΑΕΚ στην Φιλαδέλφεια και 6-1 στο Καραϊσκάκης.

Το πάτημα του Κουρμπέλη στην περιοχή

Το παιχνίδι με τον Παναιτωλικό έμοιαζε αρκετά με τον αγώνα που έδωσε απέναντι στον Βόλο. Οι παίκτες του Γιοβάνοβιτς είχαν μεγάλο ποσοστό κατοχής, πολλές τελικές, μεγαλύτερη διάθεση από τους αντιπάλους τους για να τρέξουν και η πίεση τούς έφερνε εύκολη επανάκτηση της μπάλας. Παρόλα αυτά άργησαν πολύ να ανοίξουν το σκορ και πήγαν στο ημίχρονο με το 0-0.

Για να βρουν το γκολ και στα δύο αυτά παιχνίδια χρειάστηκαν το πάτημα του Κουρμπέλη στην αντίπαλη περιοχή. Με τον Βόλο το πρώτο τέρμα το πέτυχε ο ίδιος, κόντρα στον Παναιτωλικό το πρόσφερε στον Μαντσίνι.

Ο αρχηγός έκανε όπλο την αδυναμία του

Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού, μετά το λάθος της αποβολής του στην Τρίπολη για το οποίο ο ίδιος είχε αναλάβει αμέσως την ευθύνη, έχει βελτιωθεί σημαντικά σ' έναν ρόλο που δεν ταιριάζει στα προσόντα του.

Αξίζει όμως συγχαρητήρια διότι μετά από μία περίοδο που γνώρισε το σκληρό πρόσωπο του αθλήματος και πέρασε πολλούς τραυματισμούς, που έφθασε σε ένα σημείο να πιστεύουν οι γιατροί πως έχει αποκτήσει ψυχολογικό θέμα και παρότι είναι έτοιμος φοβάται να μπει και να παίξει, έκανε την αδυναμία του όπλο.

Ο Κουρμπέλης, με πολλή δουλειά, κατάφερε να φέρει τον εαυτό του σε μία πολύ καλή ατομική κατάσταση. Παρότι κατορθώνει και είναι χρήσιμος μέσα από την αθλητικότητα, τη δύναμη με την οποία παίζει και με τα απαραίτητα έξτρα πατήματα που προσφέρει στην αντίπαλη περιοχή.

Είναι δεδομένο πως του λείπει η ποιότητα για να παίξει πιο ψηλά από ένα 6άρι. Δεν του λείπει όμως το πάθος ή η ψυχή και από τη στιγμή που είναι υγιής και έχει φέρει τον εαυτό του σε καλή αγωνιστική κατάσταση, μπορεί με όπλο την αθλητικότητα του να δίνει στοιχεία που λείπουν από τον φετινό Παναθηναϊκό. Κάτι απαραίτητο για να ανοίξουν άμυνες.

Πατήματα στην αντίπαλη περιοχή και ένταση ανάμεσα στις γραμμές του αντιπάλου

Μέχρι φυσικά να φθάσουμε στο γκολ του Κουρμπέλη, είχε κυλήσει πολύ παιχνίδι. Απόλυτη κυριαρχία, όμως ο Παναθηναϊκό δεν μπορούσε να βρει γκολ, μέσα από δική του κατοχή σε ροή αγώνα.

Έβγαλε το πρώτο ημίχρονο με 73% κατοχή, είχε 17 τελικές, δύο δοκάρια, έγιναν τρία με το σουτ του Χουανκάρ εκτός περιοχής στο 58ο λεπτό, όμως το γκολ ήρθε στο 62'. Πολύ αργά για την απόλυτη κυριαρχία που είχε ήδη επιβάλει. Δεν ήταν τυχαίο το γεγονός πως, παρότι είχε την απόλυτη κυριαρχία, πέτυχε ένα τέρμα σε αντεπίθεση, από στημένο του αντιπάλου και ένα γκολ με δικό του στημένο.

Λείπει η ποιότητα στην τελική απόφαση

Είναι ξεκάθαρο πως από την ομάδα λείπει η ποιότητα στην τελική απόφαση. Με τον Παναιτωλικό έλειπε και ο Μπερνάρ, που με μόλις 1 γκολ και 4 άσιστ, δεν έχει την επιδεκτικότητα στην τελική προσπάθεια που χρειάζεται μία ομάδα που διεκδικεί το πρωτάθλημα, είναι όμως ασφαλώς πιο "γλυκός" από τον Τσέριν και σε συνθήκες που ο αντίπαλος περιμένει μόνιμα στο δικό του τρίτο, μπορεί να παίξει καλύτερα σε μικρό χώρο.

Αναγκαστικά, εξαιτίας λιγοστών λύσεων στον χώρο του κέντρου, ο Παναθηναϊκός έχασε έναν παίκτη και ήταν υποχρεωμένος να αγωνιστεί με τριάδα στον άξονα από δύο 6άρια και έναν ποδοσφαιριστή που φθάνει μέχρι το "8" απέναντι σε μία ομάδα που έπαιζε χωρίς μπάλα και μόνιμα στο δικό της τρίτο. Κέρδιζε λοιπόν εύκολα μάχες, είχε ένταση, πίεση στο μεσαίο μπλοκ, όμως του έλειπε το κάτι το εξαιρετικό, μία σπέσιαλ ενέργεια ενός ποιοτικού ποδοσφαιριστή ώστε να αξιοποιήσει τις συνθήκες που είχαν δημιουργηθεί σε ροή αγώνα.

Βελτιωμένος, αλλά ξανά κάτω από τη βάση ο Σπόραρ

Έπαιξε σημαντικό ρόλο πως δεν βοηθούσε όσο έπρεπε και ο φορ του. Ο Σπόραρ ήταν καλύτερος σε σχέση με τα υπόλοιπα παιχνίδια, η εικόνα του αγώνα όμως του έδινε την δυνατότητα να κάνει περισσότερα, κάτι που φάνηκε μόλις μπήκε στην θέση του ο Ιωαννίδης.

Μέσα σε λίγα λεπτά ήταν πολύ πιο δραστήριος, δημιούργησε μία εκτέλεση για τον Κλεϊνχέισλερ και από δική του κεφαλιά ήρθε το γκολ του Παλάσιος στο τέλος. Ο Σπόραρ είχε μία κακιά στιγμή που πάτησε το πόδι του την μπάλα, δύο καλές ευκαιρίες στο 27ο και στο 76ο λεπτό.

Ο Σπόραρ πλασάρει μόνιμα πολύ σιγά, μόλις περνά τον τερματοφύλακα

Βλέποντας απομονωμένα την ευκαιρία που χάνει στο 27ο λεπτό, όταν ο Σενγκέλια οδηγείται σε λάθος γύρισμα από την πίεση των Μαντσίνι - Κουρμπέλη, φαίνεται πως έκανε καλή ενέργεια, το πρόβλημα όμως είναι πως το ίδιο γκολ το έχει χάσει πολλές φορές. Μόνιμα σε ανάλογες περιπτώσεις, κάνει ακριβώς το ίδιο, περνά τον τερματοφύλακα και το πλασέ που επιλέγει να κάνει είναι υπερβολικά αργό, τόσο που μοιάζει αδύνατον να μην προλάβει την μπάλα ο αντίπαλος αμυντικός.

Σε κάθε περίπτωση ο Σλοβένος ήταν καλύτερος σε σχέση με προηγούμενα παιχνίδια, αν όμως ο Ιωαννίδης έμπαινε νωρίτερα, ή ξεκινούσε τον αγώνα, ο Παναθηναϊκός θα είχε κερδίσει πολύ πιο εύκολά. Αυτό φάνηκε άλλωστε στο τέταρτο που αγωνίστηκε.

Ο Παλάσιος αξιοποίησε το μοναδικό ρίσκο που πήρε ο Αναστασίου

Ο Παναθηναϊκός λοιπόν για να ανοίξει το σκορ, χρειάστηκε να αξιοποιήσει το μοναδικό ρίσκο που έπαιρνε ο Γιάννης Αναστασίου: να ανεβάζει τα στόπερ του στα στημένα.

Ο Παλάσιος έδειξε πως κατάλαβε πως ήταν μεγάλη ευκαιρία στην κερδισμένη άμυνα να αξιοποιήσει τον χώρο που είχε δημιουργηθεί, βγήκε πολύ επιθετικά στη φάση και σε συνθήκες αντεπίθεσης, μετά από εκτέλεση του Αργεντίνου εκτός περιοχή και ασταθή απόκρουση του Γκράτερολ, ο Κουρμπέλης πήρε το ριμπάουντ και χάρισε ένα τέρμα στον Μαντσίνι.

Διατεθειμένοι να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους

Ουδείς έχει το δικαίωμα να κατηγορήσει αυτήν την ομάδα για έλλειψη προσπάθειας. Η πλειονότητα τουλάχιστον των ποδοσφαιριστών του Γιοβάνοβιτς κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να κρατήσουν τον Παναθηναϊκό στη μάχη του τίτλου. Ενός πρωταθλήματος που αν χαθεί θα γίνει καθαρά λόγω αστοχιών στις δύο μεταγραφικές περιόδους και στο γεγονός πως δεν μπόρεσαν να προσφέρουν στο ρόστερ την ποιοτική δημιουργία που χρειαζόταν από τον χώρο του κέντρου.

Ασφαλώς ακόμη ο Παναθηναϊκός είναι γερά μέσα στον πόλεμο και το τεχνικό επιτελείο μαζί με τους ποδοσφαιριστές γνωρίζουν πως για να τα καταφέρουν χρειάζεται και είναι διατεθειμένοι να ξεπεράσουν τον εαυτό τους.