Ο Παναθηναϊκός είχε για 25 λεπτά ένα σχέδιο που έδειχνε ικανό να τον φτάσει σε μία καλή Ευρωπαϊκή νίκη μετά από χρόνια.

Το παραμύθι κράτησε 25 λεπτά

Το παραμύθι κράτησε λίγο, μόνο για 25 λεπτά, μπόρεσε ο Παναθηναϊκός να βγάλει την ενέργεια και τα τρεξίματα που χρειαζόταν το πλάνο Στραματσιόνι. Ο τεχνικός του Παναθηναϊκού, χρησιμοποίησε τρεις στόπερ, τον Λεντέσμα 6άρι, ο Λουντ έπαιζε ανάμεσα στον Πορτογάλο και στον Μπεργκ και στην πίεση ψηλά ήταν αρκετά κοντά στον Σουηδό, ενώ οι Γουακάσο, Ζέκα είχαν πάρει μεγάλο πλάτος και χώρο γηπέδου.

Τακτική, που ήθελε, υπερβολική ένταση στο πρεσάρισμα χωρίς μπάλα, προκειμένου να μην φθάνει η μπάλα στο σημείο που είναι ευάλωτος ο Παναθηναϊκός. Δηλαδή ανάμεσα στις γραμμές του, όταν τους σπας το πρώτο πρέσινγκ και σε χώρους που βρίσκεται η αμυντική τριάδα και ο Λεντέσμα.

Τον χτύπησε στα σημεία που πονάει

Μετά το 25ο λεπτό, ο Άγιαξ ξεπέρασε τον αρχικό αιφνιδιασμό, βρήκε πατήματα, το πρέσινγκ του Παναθηναϊκού έπεσε και επειδή σαν ομάδα έχει ποδοσφαιριστές που μεταφέρουν σωστά την μπάλα κέρδισε μέτρα και ανέδειξε τις αδυναμίες, τα σημεία που πονά ο Παναθηναϊκός.

Το γκολ της ισοφάρισης ήρθε από λανθασμένη απόφαση του Κουτρουμπή να πάει στην μπάλα χωρίς να δει αν υπάρχει κάποιος στη πλάτη του. Αν ψάχνουμε για το ποιος έχει την μεγαλύτερη ευθύνη, αυτή είναι του Μέστο, που δεν υπάρχει πουθενά στην φάση.

Συνολικά ο Παναθηναϊκός, πλήρωσε τις 4 αδυναμίες του

Α) Πρόβλημα στην συνεργασία των Μέστο, Κουτρουμπή, πρόβλημα που θυμίζω υπήρχε σε μεγάλο βαθμό και στα παιχνίδια με την Μπρόντμπι. Και τα δύο τέρματα προήλθαν από λανθασμένη κάλυψη σε χώρο, που σε τακτική με 3 στόπερ και φουλ μπακ, καλύπτουν ο δεξιός στόπερ και το δεξί μπακ.

Β) Τα αργά πόδια του Λεντέσμα. Ο Αργεντινός, είναι χρυσάφι, όταν έχει την μπάλα στα πόδια και δεν τον πιέζει κανένας, ο τρόπος που δημιουργεί με μεγάλες πάσες, θυμίζει Διαμαντίδη και Σάρας όταν ένιωθαν το κόψιμο μαύρου σέντερ και του πέταγαν την μπάλα στον αέρα. Μέτρα όμως ο Λεντέσμα δεν έχει, δεν μπορεί να καλύψει χώρους, να βάλει τα πόδια του με δύναμη πάνω στην μπάλα και όταν πιέζεται από κάποιον ποδοσφαιριστή, όπως συνέβη με τον Κλάασεν, του είναι αδύνατον να ζητήσει μπάλα και να απελευθερώσει την ανάπτυξη της ομάδας του.

Αποτέλεσμα αυτού ήταν ο Παναθηναϊκός να μην έχει καθόλου μεταφορά μπάλας στον χώρο του άξονα και απελευθέρωση όταν χάνετε η μπάλα.

Γ)Στο πρόβλημα μεταφοράς μπάλας και απελευθέρωσης, έπαιξε μεγάλο ρόλο, το γεγονός ότι οι δύο ακραίοι στόπερ που έχουν περισσότερους χώρους, δεν έχουν την ικανότητα, να τρέξουν με την μπάλα και να βγάλουν στην επίθεση τον Παναθηναϊκό όταν πιέζεται. Οι Κουτρουμπής, Ιβάνοφ, πέρα ότι είναι κεντρικοί αμυντικοί, δεν έχουν κανένα άλλο χαρακτηριστικό, που να τους επιτρέπει να παίξουν σε υψηλό επίπεδο, τον ρόλο των ακραίων στόπερ σε τριάδα.

Δ) Απουσία Ιμπάρμπο. Ήταν μεγάλο το χτύπημα για το συγκεκριμένο παιχνίδι, που δεν ήταν διαθέσιμος ο Ιμπάρμπο. Το πλάνο, που ετοιμάζει στην Ευρώπη τον Παναθηναϊκό θέλει, βάθος στην άμυνα, ασφάλεια με τρεις κεντρικούς αμυντικούς, πρέσινγκ αλλά και πολλές επιθέσεις, πάνω στο κέντρο άμυνας του αντιπάλου και στην πλάτη των στόπερ. Για τέτοιου είδους παιχνίδια χρειάζεται οπωσδήποτε, ποδοσφαιριστής, με τον διασκελισμό του Ιμπάρμπο. Πέρα ότι θα πίεζε την αντίπαλη άμυνα με τον συνδυασμό ταχύτητας και δύναμης που διαθέτει, θα μπορούσε να επιτρέψει, στους πίσω παίκτες που είχαν αδυναμία στην ομαλή με μικρές πάσες η με κουβάλημα μπάλας κυκλοφορία, να πάνε σε πιο μεγάλες μπαλιές, που με τον Ιμπάρμπο, θα μπορούσαν να έχουν έναν σκοπό στο γήπεδο.

Χρειάζεται περισσότερο Βιγιαφάνες, και να μπει στην δράση ο Εμποκού

Ένα χαρακτηριστικό, που δείχνει πόσο μεγάλη ήταν η απουσία του Ιμπάρμπο, είναι η μηδέν καθαρές ντρίμπλες που κατέγραψε το σάιτ στατιστικής whoscored.com.

Δείγμα το πόσο ανάγκη υπήρχε για ποδοσφαιριστές καλούς στην ατομική ενέργεια και στο ένας με ένας και πόσο στοίχισε η απουσία του Ιμπάρμπο, το γεγονός πως ο Εμποκού ακόμα δεν έχει μπει σε αγωνιστική δράση και ότι ο Στραματσόνι αδικεί τον Βιγιαφάνιες. Μία και μιλήσαμε για Βιγιαφάνιες και Στραματσόνι.

Δεν βοήθησε με τις αλλαγές ο Στραματσόνι

Ο αγώνας φώναζε από το 25ο λεπτό και μετά ότι υπάρχει πρόβλημα. Ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν, κάποιον να κρατήσει μπάλα στον άξονα και ενέργεια στην επίθεση, φώναζε δηλαδή, ότι θέλει Βιγιαφάνιες και Εμμποκού. Για τον Εμποκού, θα τον δικαιολογήσω, γιατί μπορεί ο ποδοσφαιριστής, ακόμα να μην έχει βρει πατήματα και να θέλει λίγο χρόνο. Άργησε όμως πολύ να κάνει την πρώτη αλλαγή και όταν έβαλε τον Λέτο δεν κέρδισε τίποτα από όσα χρειαζόταν η ομάδα του.

Ακόμα και στα λίγα λεπτά σε δύσκολες συνθήκες που έπαιξε ο Βιγιαφάνες, έδειξε πως έχει στοιχεία, όπως το σίγουρο κράτημα, μπάλας, η άμεση απελευθέρωση με μικρή κίνηση και η κάθετη πάσα που δεν έχει κανείς άλλος ποδοσφαιριστής.

Παλαίμαχος μποξερ, υψηλού επιπέδου

Πήραμε στα τελευταία λεπτά και μία μικρή γεύση από Σάμπα. Με εικόνα παλαίμαχου μποξέρ υψηλού όμως επιπέδου, εμφανίστηκε στην Λεωφόρο. Στο 80ο λεπτό έκανε την πιο δυνατή κεφαλιά στην ιστορία του ποδοσφαίρου, όταν σηκώθηκε μόνος του πίσω από την σέντρα και εξαφάνισε την μπάλα, ενώ ο ίδιος ήταν αρκετά χαλαρός. Στο τέλος τον είδαμε να κάνει υπερπροσπάθεια να προλάβει αντίπαλο του και να τον αφήνει πίσω πολλά μέτρα ποδοσφαιριστές του Άγιαξ, που πήγαινε χαλαρά και είχε και την μπάλα στα πόδια του. Στην φάση που πήρε την κόκκινη ο Γουακάσο έδειξε όμως τα προσόντα του. Ο Σάμπα είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής, που μπορεί να έχει μία ομάδα, όταν ο αντίπαλος ζητά τα ρέστα σε συμπαίκτη του, που έχει εμπλακεί για οποιοδήποτε λόγω σε καβγά.

Είναι νωρίς να κριθεί ο Σαμπά, θέλει όμως πολύ χρόνο και έχει δύσκολο σουλούπι, για να επανέλθει από αποχή, που έχει προέλθει από τραυματισμό.

Κρατά τα πρώτα 25 λεπτά, θέλει δουλειά

Σίγουρα, για 25 λεπτά, η εικόνα ήταν εντυπωσιακά καλή. Το δείγμα μικρό, ο Στραματσόνι, μπορεί να κρατηθεί επίσης πως οι ποδοσφαιριστές του, πάλεψαν μέχρι τέλους. Ο Παναθηναϊκός, που φαντάζεται έχει στην ενδεκάδα τουλάχιστον, έναν εκ των Ιμπάρμπο, Εμποκού σε αρκετά παιχνίδια και τους, δύο. Ποδοσφαιριστές, που θα δώσουν, μεγαλύτερη ενέργεια στην επίθεση, ταχύτητα, ένταση σε μεγαλύτερη διάρκεια και ατομική ενέργεια. Επίσης, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται περισσότερο Βιγιαφάνιες.

Υπάρχει πρόοδος

Ο Ολυμπιακός, έκανε το καθήκον του και δείχνει πως ο χρόνος, από την στιγμή που έγιναν οι μεταγραφές με την δουλειά του Μπέντο λειτουργεί υπέρ του. Εκμεταλλεύτηκε τις πολλές απουσίες του αντιπάλου του, αλλά και το καλό διάβασμα από τον Πορτογάλο τεχνικό, που οδήγησε σε ένα μεστό παιχνίδι την ομάδα του. Ο Ολυμπιακός, δεν ήταν καλός, όμως ήταν διαβασμένος και έπαιξε ώριμα. Το πιο σημαντικό, είναι πως από παιχνίδι σε παιχνίδι είναι φανερό πως υπάρχει πρόοδος.

Ο Λεάλι και ο Βραζιλιάνος Καρέλης

Ο Μπέντο πήρε αποφάσεις που του βγήκαν. Ξεκίνησε τον Λεάλι αντί του Καπίνο, που είχε πολύ καλή εικόνα μέχρι σήμερα και ο Ιταλός όταν χρειάστηκε κράτησε το μηδέν. Έβαλε τον Σεμπά στο νέο του ρόλο. Ο Σεμπά, είναι αντιτουριστικός, πρόκειται για τον Βραζιλιάνο Καρέλη και όσο πιο γρήγορα βγει από την ενδεκάδα, τόσο ποιοτικότερος θα γίνει ο Ολυμπιακός. Τουλάχιστον όμως, ο Μπέντο, του έχει δώσει εντολή να μπαίνει πιο μέσα και το δικαίωμα να εκμεταλλεύεται το κορμί του στην αντίπαλη περιοχή και την δυνατότητα του, να μαρκάρει τα στόπερ και να πιέζει ψηλά. Τον έκανε από πρόβλημα μία χρήσιμη λύση. Επίσης όπως θα έκανε ο οποιοσδήποτε έμπειρος τεχνικός με σεβασμό στο ποδόσφαιρο, δίνει στον Καμπιάσο ηγετικό ρόλο.

Μου καθόταν στο λαιμό ο Σίλβα

Δεν ενδιαφέρει τον κόσμο τα αισθήματα του κάθε αρθρογράφου για τους πρωταγωνιστές. Προσωπικά προσπαθώ, να είμαι δίκαιος και να κρίνω το έργο, αυτό που βλέπω στο γήπεδο και όχι με βάση προσωπικές υποκειμενικές συμπάθειες που όλοι μας έχουμε. Να πω την αμαρτία μου, όμως ο Σίλβα μου καθόταν στο λαιμό. Όχι γιατί τον θεωρούσα κακό προπονητή. Ίσα ίσα, που έχω γράψει αρκετές φορές θετικά σχόλια για την σταθερότητα του, για κάποια καλά κοουτσαρίσματα που έκανε. Πιστεύω, άλλωστε πως με το ρόστερ που είχε δεν μπορούσε να πετύχει και κάτι περισσότερο από πλευράς στόχων, αν και μετά τον Ιανουάριο, το πλάνο του και η ομάδα του κατέρρευσαν.

Με ενοχλούσε όμως πολύ η συμπεριφορά του στον Καμπιάσο. Δεν υπήρχε κανονικός προπονητής, που θα έπαιρνε τόσα λίγα πράγματα στον περσινό Ολυμπιακό, από αυτόν τον ποδοσφαιριστή. Προπονητής, σε ομάδα κάτω από το τοπ 8 της Ευρώπης που θα έδινε τελικό Κυπέλλου και τον Καμπιάσο δεν θα τον έβλεπε. Ήταν απαράδεκτη η συγκεκριμένη συμπεριφορά, από τον Σίλβα, σε έναν ποδοσφαιριστή με ισχυρό εγώ, που όμως το βγάζει μόνο μέσα στις γραμμές του γηπέδου. Ο Καμπιάσο είναι εκπληκτικός επαγγελματίας και είναι απίστευτο το γεγονός, πως δεν αντέδρασε πέρυσι παρότι βίωνε μία μεγάλη αδικία, από ένα πολύ κατώτερο ποδοσφαιρικά μέγεθός. Ο Μπέντο σέβεται και τον Καμπιασο, αλλά και τα μάτια του, με σωστή συντήρηση ο Αργεντινός χαφ, μπορεί να κάνει διαφορά στα μεγάλα ραντεβού. Εκεί που η μπάλα καίει και χρειάζεται καθοδηγητή.

Καμπιάσο, Μιλιβόγεβιτς, έσβησαν τον ρυθμό

Ο Καμπιάσο δεν ήταν ο καλύτερος του Ολυμπιακού για το τέρμα που έβαλε, αλλά γιατί ήταν ο καθοδηγητής. Ο μοναδικός που στο γήπεδο με τον εκνευριστικό συνθετικό χλοοτάπητα, ήξερε να σταματήσει την μπάλα και να την πασάρει σωστά.

Ο Καμπίασο μαζί με τον Μιλιβόγιεβιτς, που δείχνει ότι μετά την μεταγραφή του Ρομαό είναι σε εγρήγορση, κατάφεραν και χαμήλωσαν το τέμπο του παιχνιδιού.

Το μυστικό ήταν πως σε ένα παιχνίδι που ο Ολυμπιακός βρέθηκε από το 42ο λεπτό μπροστά στο σκορ, έλεγξε την κατοχή μπάλας και την κράτησε στο 48,5%. Επίσης σε ένα γήπεδο που η μπάλα δεν ελεγχόταν μπόρεσε να κατεβάσει τον ρυθμό πηγαίνοντας σε πολλές μικρές πάσες 318 και σίγουρο κράτημα μπάλας από τους χαφ στον άξονα.

Οι Μιλβόγεβιτς, Καμπιάσο είχαν από 62 απλές επαφές μπάλας, όταν οι δύο χαφ της Γιουνγκ Μπόις, Μπερτόν, Ζακαριάν είχαν μαζί 102. Ο Καμπιάσο είχε 49 πάσες με ποσοστό 77.6% και ο Μιλιβόγιεβιτς 50 με ποσοστό στο 70%. Την ίδια στιγμή ο Μπερτόμ είχε 35 με ποσοστό ευστοχίας 68.6% και ο Ζακαριά 40 με 70%. Φάνηκε και στο μάτι, πως επέβαλε τον ρυθμό του στο κέντρο ο Ολυμπιακός, στην επανάληψη, έσβησε το παιχνίδι χάρη στην καλή εικόνα των Καμπιάσο, Μιλιβόγεβιτς, αποτυπώνεται όμως και στην στατιστική.

Δεν είχαν σοβαρό στράικερ πάνω τους, οι Ντα Κόστα, Μποτία

Ήταν σημαντική η απουσία του Οαρό, αλλά και του δεύτερου φορ Γκερντ. Έχει αποδειχτεί πολλές φορές πως όταν οι Ντα Κόστα, Μποτία αντιμετωπίζουν στράικερ που μπορεί να κάνει κινήσεις ανάμεσα τους και να μεταφέρει σε αυτόν το παιχνίδι, έχουν πρόβλημα. Στο 4-4-2 του Χούτερ καθαρός φορ ήταν ο χαμηλού επίπεδο Φρέι, με συνέπεια το αμυντικό δίδυμο του Ολυμπιακού, παίζοντας σε χαμηλά μέτρα, να βγάλει εύκολα τον αγώνα, κάτι που έδωσε ηρεμία.

Επαγγελματική νίκη

Είναι σπάνιο, αλλά οι παίκτες της Ελβετικής ομάδας, πέρασαν 19 φορές ερυθρόλευκο ποδοσφαιριστή με καθαρή ντρίπλα, παρόλα αυτά πήγαν σε πολύ λίγες καθαρές ευκαιρίες και δεν βρήκαν διάστημα να επιβάλουν τον ρυθμό τους, ανεβάζοντας το τέμπο και δημιουργώντας συνεχόμενες επιθέσεις. Αυτό συνέβη γιατί υπήρχε σωστό πλάνο που έφερε καλύψεις, το κεντρικό αμυντικό δίδυμο καθάρισε πολλές φάσεις βαθιά με ευκολία και οι τελικές επιλογές των παικτών της Γιουνγκ Μπόις έγιναν τις περισσότερες φορές, σε μικρό χώρο πιεσμένες από πολλούς ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού. Η ομάδα του Μπεντο, πραγματοποίησε τον ορισμό της επαγγελματικής νίκης.