Toν έφαγε η υπερανάλυση
Τον Πεπ Γκουαρδιόλα είναι φανερό πως του έχει χαλάσει το μυαλό η μεγάλη αποχή από τους τελικούς του Champions League, αντιμετώπισε την Λιόν σαν να πρόκειται για ομάδα ίδιου επιπέδου και το πλήρωσε με άλλον ένα αποκλεισμό. Γράφει ο Τσάρλυ.
Το φετινό Champions League είναι ειδικών συνθηκών, διεξάγεται με μία διαδικασία που είναι πρωτοφανής και δεν υπήρχαν δεδομένα από το παρελθόν, για να μπορέσουμε να κρίνουμε, τι θα ωφελήσει και τι όχι τις ομάδες. Βλέπουμε πως στα ημιτελικά έφθασαν δύο ομάδες από τη Γερμανία και δύο ομάδες από τη Γαλλία.
ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Συνεχίζουν, δηλαδή, ομάδες από πρωταθλήματα που τους προσέφεραν μεγαλύτερο κενό διάστημα. Η Παρί μπήκε στη διοργάνωση με δύο επίσημα παιχνίδια τους τελευταίους πέντε μήνες, η Λιόν με μόλις ένα επίσημο παιχνίδι κι όμως κατάφεραν να φθάσουν στα ημιτελικά. Οι γερμανικές ομάδες είχαν κενό διάστημα ενάμιση μήνα, καθώς η Bundesliga ολοκληρώθηκε στις 27 Ιουνίου.
Σε ένα βαθμό είναι και λογικό να μην κερδίσουν σε ρυθμό, αλλά να χάσουν πολύτιμες δυνάμεις και φρεσκάδα, οι ομάδες που μετείχαν σε πρωταθλήματα που ολοκληρώθηκαν στα μέσα και στα τέλη του Ιουλίου και συνεχίζουν μέσα στο καλοκαίρι χωρίς διακοπή. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πόσο θα κοστίσει αυτή η πρωτόγνωρη πραγματικότητα στο ποδόσφαιρο που θα δούμε, αλλά και στην υγεία των ποδοσφαιριστών την επόμενη σεζόν.
Ασφαλώς και η καταπόνηση που είχαν οι ομάδες από την Ισπανία, την Αγγλία και την Ιταλία που ολοκληρώθηκαν αργά τα πρωταθλήματα τους, μπορεί και να είναι ένας από τους λόγους για την εικόνα που έδειξαν και που δεν έβαλαν ομάδα στα ημιτελικά της διοργάνωσης. Για να έχεις μία σίγουρη άποψη, θα πρέπει να εξετάσεις ένα μεγάλο δείγμα και το πιθανότερο είναι πως δεν θα χρειαστεί να ζήσουμε ξανά τέτοια εμπειρία, οπότε το αποτέλεσμα μπορεί να είναι και συγκυριακό.
Άλλωστε σε όποιες συνθήκες να έπαιζε η Μπαρτσελόνα με την Μπάγερν, το πιθανότερο είναι να ταπεινωνόταν. Η Γιουβέντους του Σάρι όλη την σεζόν έπαιζε αργό βαρετό ποδόσφαιρο, χωρίς επιθετικές συνεργασίες. Η Ρεάλ είχε σαν αποκλειστικό στόχο την κατάκτηση του πρωταθλήματος, καθώς γνώριζε πως δεν βρίσκεται στο επίπεδο για να πάρει τη μεγαλύτερη διασυλλογική κούπα. Η Ατλέτικο είχε ένα ευνοϊκό ταμπλό αλλά όλη τη σεζόν δεν έδειχνε να αξίζει μία τόσο μεγάλη επιτυχία. Η Αταλάντα δεν έχει εμπειρία και η απουσία του Ίλισιτς, αποδείχθηκε τεράστια για τα δεδομένα της. Η Λίβερπουλ αποκλείστηκε νωρίς και τη Σίτι την έφαγε η υπερανάλυση.
ΑΧΡΕΙΑΣΤΑ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΚΑΙ ΦΟΒΙΚΕΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ
Είναι ξεκάθαρο πως ο Γκουαρδιόλα έχει επηρεαστεί σημαντικά από το γεγονός πως δεν έχει φθάσει σε τελικό Champions League, από την ημέρα που έφυγε από την Βαρκελώνη. Φοβάται παιχνίδια που δεν χρειάζεται και βάζει δυσκολία στους ποδοσφαιριστές του μέσα από σύνθετες αχρείαστες τακτικές επιλογές.
Στο παιχνίδι με τη Λιόν προσέφερε 56 άνετα λεπτά στον Ρούντι Γκαρσία και έδωσε το δικαίωμα στους αντιπάλους του να πιστέψουν στην πρόκριση και να πάρουν αυτοπεποίθηση μέσα στο παιχνίδι.
Ο Γκουαρδιόλα είχε να αντιμετωπίσει την Λιόν, που φέτος η 28η αγωνιστική -στην οποία μπήκαν τίτλοι τέλους στο πρωτάθλημα- την βρήκε στην 7η θέση, 10 βαθμούς πίσω από την 3η Ρεν και 9 βαθμούς από την 4η Λιλ. Προσέξτε δεν ήταν μία συγκυριακή βαθμολογική θέση, αλλά απόλυτα δικαιολογημένη με βάση την εικόνα της ολόκληρη την σεζόν.
Μάλιστα δύο φορές μέσα στη χρονιά, επίσημα μέσα από την ομάδα, έθεσαν σαν στόχο την 6άδα. Η πρώτη ήταν στις αρχές της σεζόν, όταν ο τεχνικός διευθυντής Ζουνίνιο ήθελε να στηρίξει την επιλογή του για την θέση του προπονητή Σιλβίνιο μετά το άσχημο ξεκίνημα, η δεύτερη όταν τραυματίστηκαν με χιαστούς οι Ντεπάι, Αντερλάινε στο ίδιο παιχνίδι, από τον ιδιοκτήτη της ομάδας, Ζαν Μισέλ Ολάς.
ΤΗΣ ΧΑΡΙΣΕ 56 ΛΕΠΤΑ
Η Σίτι χρειαζόταν να κερδίσει την Λιόν που με την πρόκριση επί της Γιουβέντους ξεπέρασε το ταβάνι της, για να φθάσει στα ημιτελικά του Champions League και να δώσει την μάχη της με την Μπάγερν. Σε ένα παιχνίδι που χαμένh θα έβγαινε μόνο αν γνώριζε κάποιον διασυρμό.
Ο Γκουαρδιόλα αντιμετώπισε την Λιόν σαν να πρόκειται για ομάδα ίδιου επιπέδου, της έδωσε πολύτιμο χρόνο, της επέτρεψε να βρει τα πατήματα της στο γήπεδο και να φθάσει στο τέλος στην πρόκριση.
Παίζοντας απέναντι στο αναγκαστικά συντηρητικό 3-5-2 του Ρούντι Γκαρσία, με τρείς κεντρικούς αμυντικούς, δύο 6άρια, έχοντας τον Στέρλινγκ συνεχώς εσωτερικά και τον Ζέσους να κρύβεται πίσω από την τριάδα στόπερ της Λιόν, έμενε μόνο ο Ντε Μπρόινε να ψάχνει τρόπο να κερδίσει την Λιόν, χωρίς όμως να μπορεί να φτιάξει συνεργασίες, δίχως βοήθειες από τον προπονητή και από τους συμπαίκτες.
ΤΡΕΙΣ ΣΤΟΠΕΡ ΓΙΑ ΜΙΣΟ ΦΟΡ
Πήγε αυτόματα στη λογική πως όταν ο αντίπαλος παίζει με δύο φορ, βάζουμε τρεις κεντρικούς αμυντικούς. Μόνο που η Λιόν ποτέ δεν έπαιξε με επιθετικούς. Είχε τον προερχόμενο από χιαστούς δημιουργικό Ντεπάι σε πολύ χαμηλά μέτρα, να περιμένει την μπάλα για να την υποδεχτεί και δίπλα του τον Εκαμπί, με σκοπό να καλύπτει αποστάσεις.
Με αυτόν τον τρόπο η Λιόν τα είχε πάει εξαιρετικά και στον τελικό με την Παρί και με τη Γιουβέντους. Ήταν, όμως, ολοφάνερο πως δεν έπαιζε ποτέ επί της ουσίας με δύο επιθετικούς, καθώς ο Ντεπάι, δεν είναι αυτήν την εποχή σε θέση να καλύψει αποστάσεις και βοηθά μόνο στην υποδοχή της μπάλας.
Οι επιθέσεις ξεκινούσαν από πολύ χαμηλά και η Σίτι έπρεπε να τις ανακόψει μέσα από την επιθετικότητα.
ΔΥΟ ΕΞΑΡΙΑ, ΚΑΘΟΛΟΥ ΠΛΑΤΟΣ
Ταυτόχρονα, μαζί με τους τρεις στόπερ, χρησιμοποίησε και δύο αμυντικούς χαφ τους Ρόδρι-Γκουντογκάν για να αντιμετωπίσει μία ομάδα, που δεν θα της άφηνε και δεν μπορούσε να της πάρει κατοχή ολοκλήρωσε το παιχνίδι στο 28,4%- και είχε στο γήπεδο τρεις κεντρικούς χαφ που είχαν σκοπό να ελέγξουν το παιχνίδι, να ενισχύσουν τη δική τους αμυντική τριάδα και όχι να βάλουν επιθετικό ρίσκο.
Η Σίτι έπρεπε και μπορούσε να κερδίσει τη Λιόν μέσα από την κυριαρχία της και να της σπάσει το 3-5-2 που είχε δουλέψει αμυντικά στα δύο επίσημα παιχνίδια που είχε δώσει. Ο Γκουαρδιόλα εφάρμοσε μία διάταξη που συγκέντρωνε το παιχνίδι εκεί που ήταν γεμάτοι παίκτες οχυρωμένοι η Λιόν και είχε μόνιμα πολλούς ποδοσφαιριστές πίσω από την μπάλα. Έφερνε τον Στέρλινγκ μόνιμα εσωτερικά χωρίς να παίρνει πλάτος, από ποδοσφαιριστή που να παίζει κοντά του, για να ανοίξει την άμυνα και έβλεπε τον Ζέσους, κρυμμένο ανάμεσα και συνήθως πίσω από τα αντίπαλα στόπερ.
ΜΟΝΙΜΗ ΑΠΕΙΛΗ Ο ΚΟΡΝΕ
Ο τρόπος που διάλεξε να χρησιμοποιήσει την τριάδα στην άμυνα, δεν είχε και καμία λογική. Θα είχε, αν έφερνε σαν δεξί στόπερ έναν γρήγορο μπακ, με στόχο να δώσει μεγαλύτερη ένταση στην ανάπτυξη, επιθετικό πλάτος τρεξίματα, αλλά και να μαρκάρει τον Κορνέ που βάση τακτικής του Γκαρσία ήταν και η μεγαλύτερη απειλή. Δεν έγινε, στην πράξη έδωσε του Κορνέ χώρο, καθώς η δεξιά πλευρά της Σίτι είχε μόνο τον Γουόκερ και εσωτερικός στόπερ ήταν ο Φερναντίνιο που δεν μπορούσε να τον ακολουθήσει, ενώ ήταν φανερό πως δεν του βγήκε η επιλογή να παίξει με κεντρικό στόπερ τον 19 ετών Γκαρσία.
Σε κάθε περίπτωση, ο Γκουαρδιόλα πήγε σε μία υπερανάλυση, σε μία τακτική υπερβολή απέναντι σε μία ομάδα που είναι δεδομένα πολύ κατώτερη από την δική του, που μπέρδεψε τους ποδοσφαιριστές του. Το παράδειγμα της Μπάγερν, δείχνει πως όταν είσαι ανώτερος, δεν χρειάζεται να περιπλέκεις και σημαντικά τα πράγματα, μπαίνεις παίζεις το παιχνίδι σου, εμφανίζεις τα προσόντα των παικτών σου και κερδίζεις.
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΥΔΟΚΙΜΕΙ ΣΤΟ CHAMPIONS LEAGUE
Τον Γκουαρδιόλα είναι φανερό πως του έχει χαλάσει το μυαλό, η μεγάλη αποχή που έχει από τους τελικούς του Champions League. Ασφαλώς και δεν σημαίνει αυτό πως δεν πρόκειται για έναν τεράστιο προπονητή, που στην πράξη είναι ο κύριος υπεύθυνος για το ποδόσφαιρο που βλέπουμε. Ο προπονητής που έφερε το άθλημα στην εποχή της επιθετικότητας.
Μόνο που στην σύγχρονη εποχή, όταν φθάνουμε σε νοκ άουτ μονομαχίες σε υψηλό επίπεδο, το ποδόσφαιρο των πολλών μεταβιβάσεων, της υψηλής κατοχής και του παιχνιδιού σε μικρό χώρο δεν ευδοκιμεί. Πρόκειται για ποδόσφαιρο με το οποίο μπορείς με μεγάλη συχνότητα να κερδίζεις κατώτερους και σου εξασφαλίζει πολλές νίκες στα εγχώρια πρωταθλήματα, αν διαθέτεις πολύ ανώτερους ποδοσφαιριστές από τους αντιπάλους σου.
Η Μπάγερν έβαλε στην Μπαρτσελόνα 8 γκολ, παίζοντας ένα ποδόσφαιρο ισορροπημένης κατοχής, τελειώσει μάλιστα με 49,2% κατοχή. Άφηνε την μπάλα στους παίκτες της Μπαρτσελόνα και τους εξαντλούσε με την πίεση της ψηλά, και όταν την κέρδιζε, χτυπούσε άμεσα και γρήγορα. Στην επίθεση έπαιρνε όλο το πλάτος του γηπέδου, και καθώς είναι γεμάτοι με ποδοσφαιριστές με μεγάλους διασκελισμούς, αναζητούσε να βγάλει παίκτες στο ένας με ένας και να δημιουργεί συνεχώς χώρους για κάθετα ελεύθερα τρεξίματα και υψηλή ένταση.
Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟΣ
Ο Ρούντι Γκαρσία, στο τέλος του αγώνα, δήλωσε πως κερδίσαμε τη μάχη της τακτικής. Έβλεπε πως το παιχνίδι πήγαινε μέχρι τέλος όπως το είχε σχεδιάσει και οι επιλογές του Γκουαρδιόλα τον βοήθησαν σημαντικά. Έβγαλε χωρίς πρόβλημα το μεγαλύτερο διάστημα του παιχνιδιού, ευνοούμενος από τη φοβική αντιμετώπιση του αντιπάλου, μόλις πήρε ρίσκο η Σίτι, οπλισμένος με αυτοπεποίθηση και ενέργεια που είχε δώσει στους παίκτες του η εικόνα του αγώνα πέρασε στο γήπεδο τον Ντεμπελέ και πήρε το παιχνίδι.
Το γεγονός πως έφθασε με τη φετινή Λιόν στους "4" του Champions League είναι μία τεράστια επιτυχία για τον ίδιο. Πρόκειται για έναν εξαιρετικό προπονητή, πολύ ικανό στο κοουτσάρισμα, που έχει πετύχει να πάρει νταμπλ με την Λιλ, να παίξει τελικό Europa league με τη Μαρσέιγ και φέτος να φθάσει στα ημιτελικά με τη Λιόν. Στο πέρασμα του από τη Ρόμα κατηγορήθηκε για την χαμηλή ένταση των προπονήσεων και για το γεγονός, πως δεν μπορούσε να επιβληθεί στις βεντέτες, δηλαδή στον Τότι και στον Ντε Ρόσι.
Από την Μαρσέιγ έφυγε τσακωμένος με τον Παγέτ, μετά από μεγάλη κόντρα με τους οργανωμένους. Μιλάμε για δύο πολύ δύσκολους συλλόγους που δεν βγάζεις εύκολα άκρη. Αυτή η τεράστια επιτυχία, του δίνει το δικαίωμα να σηκώσει ξανά την καριέρα του και να δουλέψει με αυτοπεποίθηση. Για τον ιδιοκτήτη άλλωστε του συλλόγου, Ζαν Μισέλ Ολάς είναι πάντοτε πολύ σημαντικό να διακρίνεται η ομάδα του στην Ευρώπη και είναι δεδομένο πως με τις δύο προκρίσεις επί της Γιουβέντους και της Σίτι κέρδισε σημαντικό χώρο στην καρδιά του.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: