Το παιχνίδι του έγινε εύκολο από το απουσιολόγιο. Ο τραυματισμός του Λυμπερόπουλου τού έδινε τη δυνατότητα να παίξει 4-3-3.

Αυτή η τακτική έδωσε το δικαίωμα στους παίκτες του να καλύψουν τις αδυναμίες τους και να εκμεταλλευτούν τις απουσίες των Πρίττα, Ναφτί.

Ο Άρης χωρίς αυτούς τους δύο ποδοσφαιριστές ήταν αγνώριστος. Κάτι φυσιολογικό, γιατί φέτος οι δύο ποδοσφαιριστές με την αυταπάρνηση που δείχνουν κρατάνε την ισορροπία της ομάδας και δίνουν τη δυνατότητα στον Κούπερ να εφαρμόζει το 4-4-2.

Οι αγκυλώσεις του Κούπερ

Ο Αργεντίνος τεχνικός στο ματς της Κυριακής έδειξε την αδυναμία του. Ο Κούπερ είναι πολυτέλεια για τον Άρη. Αυτό φαίνεται από την ατομική εικόνα των ποδοσφαιριστών και δεν αλλάζει. Έχει όμως το ελάττωμα να είναι αγκυλωμένος σε μια τακτική και να μην προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του κάθε παιχνιδιού.

Ο Κούπερ λοιπόν δεν άλλαξε τακτική και εφάρμοσε το 4-4-2 με δύο βαριά κορμιά. Ο Τόχα δεν στρίβει και είναι ένα κράμα Μπατιόν, Μπόβιο, ενώ ο Φατί εντυπωσίασε στην πρεμιέρα του με την Ατλέτικο, αλλά στη συνέχεια φάνηκε πως του λείπουν παιχνίδια. Ο Κούπερ λοιπόν έριξε αυτούς τους δύο αργούς παίκτες σε ένα παιχνίδι που ο αντίπαλος έπαιζε 4-3-3 και στην ουσία είχε 5 κεντρικούς χαφ. Οι Τόχα, Φατί έδιναν μάχες με τους Καφέ, Μάκο και έμοιαζαν περικυκλωμένοι, καθώς πίσω τους ήταν οι Σκόκο, Λεονάρντο και μπροστά τους ο Ντιόπ.

Το 4-3-3 της ταιριάζει

Ήταν εύκολο λοιπόν η ΑΕΚ να κυριαρχήσει στο χώρο του κέντρου, να πάρει από την αρχή τον έλεγχο του παιχνιδιού και να κάνει στο "Βικελίδης" παιχνίδι κατοχής. Η αριθμητική υπεροχή στη μάχη του κέντρου έδινε τη δυνατότητα στους Καφέ, Μάκο να ανεβαίνουν στην αντίπαλη περιοχή. Στη φάση του πρώτου γκολ την περιοχή της ΑΕΚ την πάταγαν και οι δύο χωρίς να μπορούν να τους ακολουθήσουν τα χαφ του Άρη.

Στο 4-3-3 ρόλος ξακάθαρος υπήρχε και για τον Ντιόπ. Ο θηριώδης Σενεγαλέζος εκτίθεται όταν αγωνίζεται σε τακτική που τα χαφ στο κέντρο είναι δύο. Σε αυτές τις τακτικές ο χώρος του είναι στο ύψος της σέντρας και φαίνεται πως δεν μπορεί να καλύψει τα μέτρα που χρειάζεται ούτε βέβαια να κάνει παιχνίδι.

Στο 4-3-3 όμως, τη μάχη στο κέντρο την δίνουν οι Καφές, Μάκος και ο Ντιόπ καλείται να μαζεύει τις χαμένες μπάλες και να δώσει ύψος στην άμυνα και με την παρουσία του να μην δώσει τη δυνατότητα στον αντίπαλο να παίξει κάθετο ποδόσφαιρο. Ο Ντιόπ στο "Βικελίδης" δεν ήταν εντυπωσιακός. Για την ακρίβεια ούτε καλός ήταν, αλλά τουλάχιστον φάνηκε χρήσιμος και είχε ρόλο.

Αυτοί που ξεχώρισαν ήταν οι Σκόκο, Λεονάρντο, Τζιμπούρ. Το 4-3-3 τους ελευθερώνει και ειδικά σε παιχνίδια που ο αντίπαλος δεν κλείνεται, αυτοί έχουν πολλούς χώρους και ελευθερία δράσης. Έγινε και φανερό πως ειδικά στο Σκόκο η αποχώρηση του Μπάγεβιτς έφτιαξε τη διάθεση.

Οι ευθύνες των Χιμένεθ, Σκόκο

Ο Αργεντίνος είναι από τους λίγους ποδοσφαιριστές που έχουμε στο πρωτάθλημά μας με τη δυνατότητα να πάρουν μόνοι τους παιχνίδια. Ο Σκόκο με τον Μπάγεβιτς δεν ταίριαξε και έδωσε ελάχιστα πράγματα στην ΑΕΚ. Η παρουσία του Χιμένεθ και η εμφάνιση στο "Βικελίδης" τον γεμίζει ευθύνες. Όπως ευθύνες γεμίζει και τον Χιμένεθ το 4-0 στο "Βικελίδης".

Ο Ισπανός τεχνικός έδωσε το μοναδικό παιχνίδι που θα μπορούσε να το κοουτσάρει χωρίς πίεση. Οι απουσίες του Άρη έκαναν εύκολο το έργο του, οι παίκτες του ήθελαν όλοι να τον εντυπωσιάσουν και ακόμα τριβές και ρήξεις δεν έχουν δημιουργηθεί.

Το αποτέλεσμα της πρεμιέρας ποτέ δε σημαίνει τίποτα. Ο Κούπερ στην Τούμπα έφαγε 4 και βλέπουμε πως ο χρόνος ήταν σύμμαχος της δουλειάς του. Το παιχνίδι στο "Βικελίδης" του δείχνει το πλάνο που ταιριάζει στην ομάδα που βρήκε.

Η ΑΕΚ με τους αμυντικογενείς ποδοσφαιριστές που διαθέτει μόνο το 4-3-3 μπορεί να υποστηρίξει. Σε αυτήν την τακτική ρόλος για τον Λυμπερόπουλο δεν υπάρχει και χρειάζεται υπομονή όταν ο αντίπαλος θα είναι ταμπουρωμένος και ο κόσμος θα θέλει πιο επιθετικό ποδόσφαιρο. Ο Μπάγεβιτς απέτυχε γιατί με αργά χαφ και δεξί μπακ τον Γιάχιτς επέλεξε επιθετικό σχήμα.

Η ΑΕΚ έβαλε 4 στο Βικελίδης παίζοντας συντηρητικά και προσπαθώντας να κρύψει τις αδυναμίες που υπάρχουν στο ρόστερ. Η συνέχεια δεν είναι δυνατόν να είναι ανάλογη, αλλά είναι στο χέρι του Χιμένεθ η χρονιά να πάει πολύ καλύτερα απ' ό,τι θα πήγαινε με τον Μπάγεβιτς.