Το οχυρό μας άντεξε

Σε μία ημέρα που η πατρίδα μας, ο ελληνισμός γιορτάζει τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του '21, η Εθνική μας πήρε ένα πολύ μεγάλο αποτέλεσμα στην Γρανάδα, καθώς αναδείχθηκε ισόπαλη 1-1 με την Ισπανία.

ΗΤΑΝ ΚΑΛΑ ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΟΣ Ο ΦΑΝ ΣΙΠ

Ο Φαν Σιπ είχε να αντιμετωπίσει έναν αντίπαλο, που παίζει με μεγάλο ποσοστό κατοχής μπάλας, επιτίθεται από τα άκρα, με δύο παίκτες στην κάθε πλευρά. Έτσι επέλεξε, ένα συγκεκριμένο πλάνο αναχαίτισης, που από το πρώτο λεπτό, έδειχνε πως έχει μελετήσει καλά τον αντίπαλο του.

Μία τακτική με τέσσερις κεντρικούς χαφ στον άξονα και δύο καθαρούς εξτρέμ, με εντολές να παίρνουν μέχρι χαμηλά τα ανεβάσματα των Ισπανών μπακ.

Ο Ζέκα έπαιξε στην θέση 6, οι Μάνταλος, Μπουχαλάκης σαν εσωτερικοί χαφ και ο Μπακασέτας σαν ένα ψεύτικο 9άρη, που στην πράξη ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής που πήγαινε στο μαρκάρισμα.

Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

Στόχος ξεκάθαρος ήταν να μην επιτρέψουμε στους ποδοσφαιριστές της Ισπανίας, να παίξουν ανάμεσα στις γραμμές μας και να μην αφήσουμε τους ακραίους μας μπακ εκτεθειμένους. Πραγματικά αξίζει συγχαρητήρια στους διεθνείς μας που αυτήν την οδηγία την υπηρέτησαν στο ακέραιο μέχρι το τελευταίο λεπτό του αγώνα.

Ακόμα και στο πρώτο ημίχρονο, που υπήρχαν συγκεκριμένα προβλήματα, οι διεθνείς μας είχαν καταβάλει φιλότιμη προσπάθεια και ήταν ενδεικτικό, πως δεν είχαν δεχτεί ούτε μία ντρίμπλα.

Στο τέλος του παιχνιδιού, σε ένα ματς που οι Ισπανοί το ολοκλήρωσαν με 79,9% κατοχή μπάλας, κατάφεραν να περάσουν στο ένας με ένας μόνο τρεις φορές διεθνή μας παίκτη. Δεχτήκαμε μόνο τρεις ντρίμπλες που έκανε στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα ο Χιλ στον Μπακάκη, δείγμα του πόσο προσηλωμένοι και πόσο φιλότιμο έβγαλαν οι διεθνείς μας, στην αμυντική τους αποστολή.

ΒΟΗΘΗΣΕ Η ΔΙΠΛΗ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ

Στο πρώτο ημίχρονο το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε, είχε να κάνει με την έλλειψη οποιασδήποτε μορφής επιθετικότητας. Η προσπάθεια να βγει το αμυντικό πλάνο ήταν εμφανής, κανείς δεν μπορούσε να έχει παράπονο για την συγκέντρωση και την αγωνιστικότητα των διεθνών, δεν ήταν όμως σε θέση, να κάνουν την οποιαδήποτε επιθετική σκέψη.

Και ασφαλώς δεν φθάνω στο σημείο να μιλάω για πραγματική απειλή προς τον αντίπαλο. Να είμαστε ειλικρινείς, πήραμε ένα μεγάλο αποτέλεσμα, χωρίς να είμαστε σε θέση, ούτε να σκεφτούμε, να δημιουργήσουμε ευκαιρία. Όμως τουλάχιστον στην επανάληψη, οι αλλαγές, βοήθησαν στο να υπάρχει μία επιθετικότητα στις αντιδράσεις. Η είσοδος του Σιώπη βοήθησε πολύ στο να βγουν στον χώρο του άξονα κάποιες άμυνες με ένταση και να αποκτήσουμε μεγαλύτερη ενέργεια.

Για τον τρόπο που αγωνίζεται η Ισπανία, το δίδυμο των Μπουχαλάκη, Μάνταλου που υπήρχε ανάμεσα από τους Ζέκα και Μπακασέτα, ήταν αρκετά σοφτ, για τις απαιτήσεις του αγώνα. Ο Σιώπης πρόσφερε, κερδισμένες μπάλες και κλεψίματα στον χώρο του κέντρου.

Ο Τζόλης είχε κάποια επιθετικά τρεξίματα, που μας έδωσαν χρόνο και κερδισμένα μέτρα, έστω για κάποιες μεμονωμένες στιγμές. Στοιχεία που ήταν απαραίτητα να προστεθούν, για να μπορέσουμε να βγάλουμε το παιχνίδι με τους Ισπανούς.

ΣΚΟΡΑΡΑΜΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΝΑ ΕΠΙΤΕΘΟΥΜΕ

Στο ημίχρονο, η ανάγκη να γίνουν οι συγκεκριμένες κινήσεις, δεν ήταν για να πάρουμε αποτέλεσμα, αλλά για να μην πάθουμε κανένα κακό. Να μπορέσουμε να κρατήσουμε το σκορ, σε νορμάλ επίπεδα.

Ένα λάθος όμως, που έκανε ο Μαρτίνεθ, μας έδωσε κάτι πολύτιμο, που δεν φαινόταν πως μπορούμε να διεκδικήσουμε. Βρήκαμε γκολ, δίχως να περνά από το μυαλό μας, πως μπορούμε να φθάσουμε σε τελική. Το δώρο το εξαργυρώσαμε, ο Μπακασέτας ευστόχησε στην εκτέλεση πέναλτι και στην συνέχεια οι διεθνείς μας κατάφεραν, να κρατήσουν το ισόπαλο αποτέλεσμα.

ΦΡΟΥΡΙΟ

Δεν είναι εύκολο, να αντέξεις σε έναν αγώνα, που ο αντίπαλος είχε κατοχή στο 81,1% και μία ευστοχία στις μεταβιβάσεις στο 92%. Δεν είναι εύκολο να συμβούν αυτά και στην πράξη, οι καθαρές ευκαιρίες που θα δεχτείς να είναι ελάχιστες. Οι Ισπανοί, ξεκάθαρα έδειξαν την ποιοτική τους υπεροχή, ήταν αυτοί που προσπάθησαν να παίξουν ποδόσφαιρο.

Καταφέραμε όμως να πετύχουμε όσα ήμασταν σε θέση να διεκδικήσουμε. Να μην παίξουν ανάμεσα στις γραμμές μας, να μην περνάνε στο ένας με ένας τους παίκτες μας και η δημιουργία τους, να φθάνει μέχρι το όριο της μεγάλης μας περιοχής. Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, οι διεθνείς του Φαν Σιπ, κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα φρούριο στο όριο της περιοχής μας.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΤΖΟΛΗ

Στο ανασταλτικό κομμάτι, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο έγινε σπουδαία δουλειά από το δίδυμο Τζόλη - Τσιμίκα. Και αν για τον μπακ της Λίβερπουλ, γνωρίζουμε πως είναι σε θέση, να βάζει το ένα στοπ μετά το άλλο, σε παίκτες στο επίπεδο που βρίσκεται ο Τόρες και να αναγκάζει τον προπονητή του να τον κάνει αλλαγή, ενθαρρυντικό για την συνέχεια, ήταν το μήνυμα που έδωσε ο Τζόλης.

Ο Φαν Σιπ το πιθανότερο είναι πως ξεκίνησε τον Λημνιό, γιατί θεώρησε πως θα λειτουργήσει καλύτερα στο αμυντικό σχέδιο. Στο ημίχρονο έκανε την αλλαγή, γιατί κατάλαβε ο Ολλανδός προπονητής, πως πρέπει να επιδιώξουμε να κερδίσουμε κάποια μέτρα, να πάρουμε επιθετικά τρεξίματα και ανάσες.

Ο Τζόλης, με τον τρόπο που συμπεριφέρθηκε, δήλωσε στον προπονητή του πως "δεν χρειάζεται να με φοβάσαι"/ Σε ένα παιχνίδι υψηλού επιπέδου, εκτέλεσε κατά γράμμα μία από τις πιο δύσκολες αμυντικές αποστολές, που μπορούν να δοθούν σε έναν καθαρό εξτρέμ. Να αντιμετωπίσει τα ανεβάσματα του Γιορέντε, να μην επιτρέψει σε έναν ποδοσφαιριστή που ξέρει πώς να κινείται χωρίς την μπάλα και είναι εξπέρ να τρυπώνει στον κενό χώρο, για να δημιουργήσει την έξτρα απειλή που ζητούσε από αυτόν ο Ενρίκε.

Στο δεύτερο ημίχρονο, εκτός από τον Μπακάκη, που ταλαιπωρήθηκε με τον νεαρό Χιλ και από τον δικό του χώρο βγήκαν οι μόλις δύο καλές στιγμές των Ισπανών, κανένας από τους ποδοσφαιριστές μας, δεν νικήθηκε. Άφησαν τους Ισπανούς να παίξουν, μέχρι το σημείο του γηπέδου που τους έκανε, να μην είναι επικίνδυνοι.

ΡΕΑΛΙΣΤΗΣ ΣΤΑ ΘΕΛΩ ΤΟΥ

Να είμαστε ειλικρινείς, με την μπάλα δεν παίξαμε. Αν δεν έκανε ένα ανόητο λάθος ο Μαρτίνεθ γκολ δεν θα βάζαμε ποτέ. Όμως είναι πολύ σημαντικό που αμυνθήκαμε με έναν τρόπο, που περιορίσαμε τους Ισπανούς, στα όρια του ενός τέρματος. Δεν άξιζαν, δεν δημιούργησαν ευκαιρίες για να μας βάλουν περισσότερο από ένα γκολ.

Η προσπάθεια που έγινε, ήταν σημαντική. Πολλοί μπορεί να ήθελαν να δουν από το ξεκίνημα του αγώνα, τους Γιακουμάκη, Τζόλη, Φορτούνη. Πράγματι χρειαζόταν μία μεγαλύτερη επιθετικότητα, περισσότερο κράτημα μπάλας, για να βγει το παιχνίδι. Με το αγωνιστικό του σχέδιο, ο Ολλανδός προπονητής έδειξε, πως ήξερε καλά τι παιχνίδι πάμε να δώσουμε.

Είχε διαβάσει τους Ισπανούς, ήταν ρεαλιστής στα θέλω του και είχε εκπαιδεύσει σωστά τους ποδοσφαιριστές του. Στην επανάληψη, φρόντισε έγκαιρα, να δώσει τα στοιχεία που έλειπαν από το αρχικό του σχήμα, βοήθησε σημαντικά με τις αλλαγές του και στο τέλος πήραμε ένα ανέλπιστα μεγάλο αποτέλεσμα.

Photo credits: Eurokinissi