Δικαίωμα στο όνειρο

Ο μεγάλος πόθος όλου του οργανισμού του Ολυμπιακού, είναι μία μεγάλη ευρωπαϊκή διάκριση. Ο συνολικός τρόπος που λειτουργεί ο σύλλογος, έχει δώσει το σπάνιο για ελληνική ομάδα δικαίωμα, να ξεκινά την σεζόν, έχοντας σαν ρεαλιστικό στόχο, μία σπουδαία Ευρωπαϊκή πορεία.

ΠΟΙΟΤΙΚΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΘΡΑΥΣΤΟΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ

Πέρυσι έφθασε μέχρι τους 16 του Europa League, κατάφερε στο Καραϊσκάκης να αντέξει παίζοντας με παίκτη λιγότερο για παραπάνω από ένα ημίχρονο και να πάει την πρόκριση στην ρεβάνς. Στο Μολινό, ήταν ανώτερος από την Γουλβς και έχασε την πρόκριση στις λεπτομέρειες και στον τρόπο που ερμήνευσαν οριακές φάσεις οι άνθρωποι που κάθονταν στο VAR. Μία μεγάλη ευκαιρία χάθηκε, η δίψα όμως δεν έσβησε και φέτος η ομάδα του Μαρτίνς, επιστρέφει στην νοκ άουτ φάση του Europa. Διοργάνωση που δίνει δικαίωμα στο όνειρο, για μία ομάδα στο επίπεδο που βρίσκεται ο Ολυμπιακός.

Είναι στο χέρι των ερυθρολεύκων να αποκλείσουν την Αϊντχόφεν και να συνεχίσουν στην διοργάνωση. Για την ακρίβεια, θα πρέπει να γίνουν σοβαρά λάθη, να μην βγάλουν το πρόσωπο που μας έχουν συνηθίσει επί Μαρτίνς στην Ευρώπη, για να αποκλειστούν από έναν ποιοτικό αλλά και εύθραυστο αντίπαλο.

Η ομάδα του Σμιντ έχει ποιότητα, πιέζει ψηλά, βγάζει ένταση όταν ο αντίπαλος προσπαθεί να χτίσει το παιχνίδι του από χαμηλά και αν εξασφαλίσει την αμυντική της ηρεμία, μπορεί να σε διαλύσει.

ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΥΝ ΤΑ ΔΥΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΟΚ

Έχει όμως σοβαρές μεσοαμυντικές αδυναμίες. Τα δύο παιχνίδια με τον ΠΑΟΚ, είναι και ένας μπούσουλας, για τον Ολυμπιακό. Φωτογραφίζουν πόσα πολλά προβλήματα μπορείς να δημιουργήσεις στην ολλανδική ομάδα, έτσι και της σπάσεις το αρχικό πρέσινγκ, όπως έκανε η ομάδα του Γκαρσία στο δεύτερο ημίχρονο στην Τούμπα.

Σε ένα παιχνίδι που οι Ολλανδοί το είχαν στον απόλυτο έλεγχο, στο πρώτο μέρος διασύρθηκαν με 4-1. Φυσικά υπάρχει και η ανάποδη όψη, το πόσα προβλήματα δημιούργησε στον ΠΑΟΚ στην Ολλανδία, από την στιγμή που λειτούργησε η πίεση στην πρώτη μπάλα και κατάφεραν πάρα πολύ εύκολα να ανατρέψουν ένα εις βάρος τους 0-2. Είναι από τις άνετες ανατροπές σκορ, με διαφορά δύο τερμάτων που μπορώ να θυμηθώ.

Σε εκείνο το παιχνίδι ο ΠΑΟΚ είχε τρεις χώρους που επέτρεψαν στους Ολλανδούς να του βάλουν πολλά προβλήματα. Οι επιλογές του Γκαρσία, να χρησιμοποιήσει τον άπειρο Τσιγγάρα στην θέση 6, τον Κρέσπο στα αριστερά και τον Τσολάκ στην κορυφή της επίθεσης, είχαν χαρίσει τρεις σοβαρούς χώρους κυριαρχίας στους παίκτες του Σμιντ.

Το προβληματικό αμυντικό δίδυμο των Τέζε-Μποκανί μπόρεσε να μείνει πάνω από την σέντρα με ασφάλεια. Η παρουσία του Τσιγγάρα στην θέση 6, δεν βοηθούσε τον ΠΑΟΚ να απαλλαγεί από την αρχική πίεση και σε συνδυασμό με το γεγονός πως ο Κροάτης φορ δεν μπορούσε να προφέρει ένα επιπλέον μαξιλάρι, έφερνε άνετη ανάκτηση της κατοχής για τους Ολλανδούς.

Σε εκείνο το παιχνίδι ήταν και διαθέσιμος ο ποιοτικός δημιουργικός εξτρέμ Χάκτο που το τελευταίο διάστημα είναι τραυματίας. Έβαλαν στην μέση τον Κρέσπο που κάλυπτε την απουσία του Γιαννούλ , μαζί με τον Ζάχαβι και τον μπακ Ντάμφρις και στην κυριολεξία χτύπησαν την άμυνα του ΠΑΟΚ αλύπητα. Το τελικό 3-2 δεν έχει καμία σχέση, με την πραγματική εικόνα του αγώνα, ήταν ένα παιχνίδι απόλυτης υπεροχής της ολλανδικής ομάδας.

Δίνω σαν παράδειγμα τα δύο παιχνίδια της Αϊντχόφεν με τον ΠΑΟΚ, για να κάνω κατανοητό, πόσο εύκολο είναι, αν δεν είσαι καλά και επιτρέψεις στην ομάδα του Σμιντ να μείνει ψηλά με ασφάλεια, να την κάνεις να φανεί μία σπουδαία ομάδα και πόσο διαφορετικά γίνονται τα πράγματα, αν μπορέσεις να κρατήσεις με ασφάλεια την κατοχή, σπάσεις την αρχικής πίεση και αναδείξεις τις σοβαρές αμυντικές αδυναμίες τους.

ΔΕΧΕΤΑΙ ΚΡΙΤΙΚΗ Ο ΡΟΤΖΕΡ ΣΜΙΝΤ

Ο Σμιντ δέχεται κριτική μετά από την ισοπαλία 2-2 με την Ντε Χάαγκ, σε ένα παιχνίδι πάντως που μίλησαν και οι μουγκοί. Οι τελικές ήταν 5-35 υπέρ της Αϊντχόφεν, 2-19 στον στόχο, τα κόρνερ 1-17 και όμως το τελικό αποτέλεσμα ήταν ισόπαλο. Το γεγονός πάντως, πως κατάφερε η άμυνα της να δεχτεί δύο τέρματα σε παιχνίδι, που δεν είχε την παραμικρή πίεση, δείχνει και το μεγάλο αμυντικό πρόβλημα του αντιπάλου του Ολυμπιακού.

Όπως συνηθίζεται, μετά από άσχημα αποτελέσματα, υπάρχει έντονη κριτική. Οι αναλυτές, ενοχλημένοι από το γεγονός, πως μία κλασική επιθετική Ολλανδική ομάδα, έχει αποχωριστεί το 4-3-3 και εφαρμόζει ένα 4-2-2-2, ζητάνε από τον Σμιντ, να επαναφέρει την παραδοσιακή τακτική. Δεν χτυπά όμορφα στους Ολλανδούς να βλέπουν μία από τις μεγάλες τους ομάδες, να αγωνίζονται χωρίς να δίνεται ρόλος κλασικού winger.

Ο Αφελάι έκανε κριτική, που ακόμα και με την αδύναμη Ντε Χάαγκ, ο Ρότζερ Σμιντ χρησιμοποίησε στον άξονα δύο καθαρούς αμυντικούς μέσους, όπως ο Ροσάριο και ο Σανκαρέ. Η αλήθεια είναι πως ήταν υπερβολικός, για την ακρίβεια το πρόβλημα της Αϊντχόφεν δεν ήταν η δημιουργία, είχε ευκαιρίες για να πετύχει ακόμα και 5 τέρματα στο παιχνίδι με την Ντε Χάαγκ. Ο Φαν ντερ Φάαρτ το πήγε ακόμα παραπέρα λέγοντας πως τα πάντα στην Αϊντχόφεν τα αποφασίζουν οι Γερμανοί και πρέπει να ενεργοποιηθούν οι Ολλανδοί. Υποστήριξε επίσης πως υπάρχει μία βόμβα στα αποδυτήρια που κάποια στιγμή θα εκραγεί, τονίζοντας την άσχημη ψυχολογική κατάσταση που βρίσκονται οι Ολλανδοί ποδοσφαιριστές της ομάδας.

ΛΕΙΠΕΙ Ο ΧΑΓΚΜΟ

Το κλίμα που επικρατεί στην Αϊντχόφεν, σε συνδυασμό με τις αμυντικές αδυναμίες, αλλά και τις απουσίες των κομβικών Χάγκμο, Γκέτσε για να βγει το σύστημα της Αϊντχόφεν δίνουν μία τεράστια ευκαιρία στον Ολυμπιακό, να πάρει την πρόκριση.

Όπως ανέφερα και παραπάνω ο Γερμανός τεχνικός Ρότζερ Σμιντ, έχει βγάλει την ομάδα από το παραδοσιακό 4-3-3 και εφαρμόζει ένα 4-2-2-2, με δύο ψηλά 6άρια Σανκαρέ, Ροσάριο και χωρίς καθαρό εξτρέμ.

Είναι φυσικό, όταν δεν παίζεις με εξτρέμ στην Ολλανδία και δεν έρχονται τα αποτελέσματα, να δεχτείς και σκληρή κριτική. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για μία τακτική που ο Σμιντ θεωρεί πως κουμπώνει καλύτερα στο ρόστερ του. Ο ποιοτικός αριστερός μπακ Γερμανός Μαξ έχει απόλυτη ελευθερία για να ανεβαίνει ψηλά, όπως και ο δεξιός μπακ, Ντάμφρις.

Το γεγονός όμως πως στο τελευταίο διάστημα απουσιάζουν οι Χάγκμο, Γκέτσε, που έπαιζαν εσωτερικά πίσω από το επιθετικό δίδυμο με ανάποδα πόδια και έδιναν δημιουργία στην Αϊντχόφεν έχει κάνει πιο ελεγχόμενη από τον αντίπαλο, την επιθετική δημιουργία της ομάδας του. Οι Τομάς, Ιχατάρεν, Μάουρο Τζούνιορ, που καλύπτουν αυτές τις δύο θέσεις, δεν είναι όσο επιδραστικοί απαιτεί ο ρόλος που τους αναθέτει ο προπονητής τους.

ΠΙΕΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΠΑΣΑ

Σε κάθε περίπτωση, ο Ολυμπιακός θα αντιμετωπίσει μία ομάδα που διαθέτει δύο ποιοτικούς επιθετικούς, Μάλεν, Ζάχαβι που γνωρίζουν μπάλα δεκαριού, για την ακρίβεια στο παλιό ποδόσφαιρο θα ήταν δεκάρια και ζητούν πολύ την μπάλα στα πόδια τους. Επίσης ο Σμιντ χρησιμοποιεί δύο επιθετικούς, δύο παίκτες πίσω τους να παίζουν με ανάποδα πόδια και δύο βαριά ψηλά 6άρια στην λογική να πιεστεί πολύ ο άξονας του αντιπάλου.

Η Αϊντχόφεν πιέζει σε μεγάλο βαθμό στην πρώτη πάσα, που φεύγει από την άμυνα και ένα από τα σημαντικά κομμάτια που θα ορίσουν και την τύχη του ζευγαριού είναι να ανταποκριθούν οι χαφ του Ολυμπιακού στο πρέσινγκ του αντιπάλου. Δηλαδή να προσφέρουν ασφαλή στηρίγματα, να υποδέχονται με ασφάλεια την μπάλα στην αρχική μετάβαση.

Ο Ολυμπιακός μπορεί να χτυπήσει με την ασφαλή μεταφορά μπάλας, με μεγάλες μεταβιβάσεις του Μπουχαλάκη, με το τρέξιμο με την μπάλα του Καμαρά και φυσικά μεταφέροντας το παιχνίδι στον επιτελικό χαφ και τον Ελ Αραμπί πάνω στην αντίπαλη άμυνα. Εδώ θέλω να τονίσω πως το παιχνίδι της Αϊντχόφεν, δημιουργεί συνθήκες για να απομονώσουν οι εξτρέμ του Ολυμπιακού, τους ακραίους μπακ του Ρότζερ Σμιντ, Μαξ-Ντάμφρις.

ΝΑ ΑΠΟΜΟΝΩΣΕΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΓΡΑΜΜΗ ΑΜΥΝΑΣ

Η πιθανή απουσία του Εμβιλά σε συνδυασμό, με το γεγονός πως δεν υπάρχει τρίτος χαφ στον άξονα του Ολυμπιακού, νομοτελειακά οδηγεί τον Μαρτίνς σε 4-2-3-1. Αν αντέξει ο άξονας του που αποτελεί και το κλειδί, μπορεί συνολικά να απομονώσει την αμυντική 4άδα της Αϊνχόφεν. Το αμυντικό δίδυμο των Τέζε, Μποσκαλία, είναι χαμηλού επιπέδου και μαζί με έναν επιρρεπή στο λάθος τερματοφύλακα Μβόγκο, έχουν δημιουργήσει μία εύθραυστη αμυντικά ομάδα.

Ο Μαρτίνς σίγουρα έχει δει με το σκάουτινγκ που έχει κάνει πως ο Σμιντ επιλέγει να έχει τους δύο θεωρητικά ακραίους επιθετικούς, στην πίεση ψηλά και την κάλυψη στους φουλ μπακ την παίρνει από τα δύο καθαρά 6άρια. Αυτός είναι και ο τακτικός λόγος που δεν τον αντιλαμβάνεται ο Αφελάι και δεν υπάρχει περίπτωση ο Ρότζερ Σμιντ, με όποιον αντίπαλο και να αγωνιστεί, να πειράξει το δίδυμο των Ροσάριο, Σανκαρέ, από τον άξονα του.

Πολλές φορές δουλεύει με έναν τρόπο η ολλανδική ομάδα που αναγκαστικά την κάλυψη στις πλευρές, είτε τη δίνει ένα από τα δύο 6άρια, είτε ο στόπερ, με αποτέλεσμα στη συγκεκριμένη διαδικασία να μετατρέπεται σε κεντρικό αμυντικό, ποδοσφαιριστής από την θέση 6.

Καταλαβαίνετε πως όλο αυτό έχει ένα μεγάλο ρίσκο, που μία ομάδα όπως ο Ολυμπιακός, που διαθέτει πολλούς παίκτες που ταξιδεύουν σωστά την μπάλα, μπορεί και να το εκμεταλλευτεί. Για αυτόν τον λόγο, ξεκίνησα το κείμενο μου, γράφοντας πως ο Ολυμπιακός θα πρέπει να είναι πολύ κάτω από τα δικά του στάνταρ, να κάνει σημαντικά λάθη, για να αποκλειστεί από την Αϊντχόφεν του Ρότζερ Σμιντ.

Photo credits: Eurokinissi