Ο Παναθηναϊκός, με τη νέα ήττα στην Τρίπολη την περασμένη Κυριακή, έπεσε από την κορυφή της βαθμολογίας, το +8 με το οποίο μπήκε στην επιστροφή στην δράση, έγινε -2 και οι φίλοι του έχουν αγωνία να δουν αν αυτή η πτώση της ομάδας είναι αναστρέψιμη.

Κανένας δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά αν υπάρχει ή όχι επιστροφή. Το σίγουρο είναι πως το κακό φαινόταν ότι έρχεται και παρότι ήρθε σαν βάλσαμο η διακοπή, οι πράσινοι δεν μπόρεσαν να αξιοποιήσουν τον χρόνο για να γυρίσουν την κατάσταση.

Παίζει άσχημα από τις 6 Νοεμβρίου

Ίσως είναι δύσκολο να δεις καθαρά τα μηνύματα, την εικόνα του γηπέδου, όταν έρχονται τα αποτελέσματα και κάπου το +8 μάγεψε την τεχνική ηγεσία, τους ποδοσφαιριστές και συνολικά την ομάδα. Ο Παναθηναϊκός πάντως δεν παίζει άσχημα μετά την διακοπή. Παίζει άσχημα από τον Νοέμβριο.

Στις 6 Νοεμβρίου, το πρώτο καμπανάκι τού το χτύπησε ο Ολυμπιακός. Η ομάδα του Μίτσελ έχει ξεκάθαρες παθογένειες, τις οποίες όμως για να τις αναδείξεις, πρέπει να του πάρεις την μπάλα. Ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε ποτέ να πιέσει τις αδυναμίες του Ολυμπιακού, είχε παθητικό ρόλο, μπορούσε να χάσει με καθαρό σκορ και από καθαρή τύχη στο τέλος έσωσε τον βαθμό.

Την επόμενη εβδομάδα πάει στο Αγρίνιο, του είναι πολύ δύσκολο να δημιουργήσει ευκαιρίες, βρίσκει στο τέλος τον τρόπο να κερδίσει τον Παναιτωλικό, με 1-0, με ένα γκολ που πετυχαίνει ο Ιωαννίδης, στο 78ο λεπτό, αξιοποιώντας την απόφαση του Γιοβάνοβιτς να παίξει στο τέλος με δύο φορ.

Το πρόγραμμα έκλεισε για την διακοπή του Μουντιάλ με παιχνίδι στη Λεωφόρο με τον Ατρόμητο. Ο Παναθηναϊκός είχε από το 36ο λεπτό αριθμητικό πλεονέκτημα, έπρεπε να φτάσει στο 80ο λεπτό για να σκοράρει ξανά με τον Ιωαννίδη, έπρεπε να παίξει ξανά το χαρτί με τους δύο φορ ο Γιοβάνοβιτς.

Από εκείνη την περίοδο, έγραφα και κάποιοι φίλοι της ομάδας και όχι μόνο, ενοχλούνταν πως η βαθμολογία είναι πλασματική, εύκολα αναστρέψιμη και πως η ΑΕΚ είναι με διαφορά καλύτερη από τον Παναθηναϊκό.

Με την διακοπή έχασε και το πάθος των ποδοσφαιριστών του

Ασφαλώς υπήρχε μία διαφορά μεγάλη, που έδινε το δικαίωμα να αντέξει η ομάδα, αρκεί στην διακοπή να ερχόταν βελτίωση και να γινόντουσαν γρήγορα οι μεταγραφές. Αυτά πλέον έχουν φανεί. Ήταν πολύ λογικά και όταν τα ανέφερα, δεν έγινε όμως τίποτα από τα δύο.

Η αυτοκτονία ασφαλώς και ήρθε στα δύο παιχνίδια του Δεκεμβρίου. Λάθη με λάθη έχουν διαφορά. Ο Παναθηναϊκός στην Νίκαια, ειδικά με την απόδοση που είχε στο συγκεκριμένο παιχνίδι ο Ιωνικός και ο ΟΦΗ των δέκα παικτών από το 11ο λεπτό, όφειλε να τους κερδίσει και χωρίς να έχει καταφέρει να παρουσιάσει καμία πρόοδο.

Ξαφνικά όμως, όχι μόνο δεν βελτιώθηκε, αλλά έγινε χειρότερος, γιατί έχασε το πάθος των ποδοσφαιριστών του. Λες και τελειώσει η δουλειά τους στα μέσα Νοεμβρίου με τη νίκη επι του Ατρομήτου.

Δεν χωρά αμφιβολία πως αν έδειχναν το πάθος, για παράδειγμα που είχαν σε μία προβληματική από πλευράς ποιότητας εμφάνιση με τον Παναιτωλικό και τον Ατρόμητο, τον Ιωνικό στην Νίκαια και τον ΟΦΗ των 10 παικτών θα τους είχαν κερδίσει.

Αν συνέβαινε αυτό, ακόμα και ίδια να ήταν η συνέχεια, σήμερα θα ήταν ακόμη στην κορυφή, στο +2 με τον ανταγωνισμό να έχει θεωρητικά πιο δύσκολο πρόγραμμα μέχρι να τελειώσει ο πρώτος γύρος. Όλα αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν, σημασία έχει τι φταίει και αν μπορεί να αλλάξει η κατάσταση στον δεύτερο γύρο.

Η περσινή χρονιά μάς αναγκάζει να περιμένουμε

Η λογική λέει πως είναι δύσκολο να συμβεί κάτι δραματικό και ο Παναθηναϊκός να πάρει το πρωτάθλημα από την ΑΕΚ που παίζει σε ανώτερο επίπεδο, τον ΠΑΟΚ που σε τρία παιχνίδια μέσα σε μία εβδομάδα έδειξε πολύ ανώτερος του και τον Ολυμπιακό που ποδοσφαιρικά τον ισοπέδωσε στην Λεωφόρο.

Αυτό που μας κάνει να περιμένουμε, είναι η περσινή βελτίωση που έδειξε ο Παναθηναϊκός στο τέλος της σεζόν. Πέρυσι, στις 23 Ιανουαρίου, ο Παναθηναϊκός έχανε με 3-1 στον Βόλο, στις 29 Ιανουαρίου 0-1 από τον Αστέρα στην Λεωφόρο, στις 2 Φεβρουαρίου με 3-2 στο Ηράκλειο και στις 6 Φεβρουαρίου γνώριζε την ένατη εκτός έδρας ήττα του, χάνοντας με 2-1 στην Τούμπα.

Κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί πως αυτή η ομάδα στα πλέι οφ θα βγάλει την σκληράδα που έβγαλε και θα γίνει η καλύτερη του πρωταθλήματος. Συνέβη, ο Γιοβάνοβιτς τα κατάφερε μία φορά, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε κάτι που έχουμε δει να γίνεται ξανά.

Δεν αντικαταστάθηκαν τα προσόντα των τεσσάρων χαφ που έχασε το καλοκαίρι

Με βάση όμως τα όσα έχουμε δει μέχρι σήμερα, το πιο πιθανό είναι να τον περάσουν όλοι. Υπάρχει και μία σημαντική διαφορά σε σχέση με πέρυσι, που αποδείχτηκε στο φινάλε των μεταγραφών του Ιανουαρίου, πως δεν αξιολόγησαν σωστά στον Παναθηναϊκό.

Πέρυσι η ομάδα είχε σοβαρή ποιότητα στον άξονα, σαφώς περισσότερες λύσεις απ' ό,τι φέτος. Υπήρχε ο Βιγιαφάνες, ο Γκατσίνοβιτς, ο Αλεξανδρόπουλος και ο Μαουρίτσιο. Έφυγαν τέσσερις ποιοτικοί ποδοσφαιριστές με διαφορετικά χαρακτηριστικά ο καθένας τους, που στην ουσία δεν αντικαταστήθηκαν.

Σε σχέση με πέρυσι, έχει αποκτηθεί ο αξιοπρεπής Τσέριν, αλλά όχι για να είναι αναντικατάστατος σε ομάδα που θέλει να πάρει πρωτάθλημα. Ο Μπερνάρ που έχει ποιότητα αλλά κινείται πιο ψηλά από τον Βιγιαφάνες, χωρίς να προσφέρει το γκολ και δεν δίνει στον Παναθηναϊκό την βοήθεια στο σπάσιμο του πρέσινκ και στην κυκλοφορία μπάλας από χαμηλά που έδινε ο Αργεντίνος. Προσφέρει όμως σε άλλους χώρους.

Λάθη με Βιγιαφάνες, Γκατσίνοβιτς, Αλεξανδρόπουλο

Είναι δεδομένο πάντως πως το καλοκαίρι βιάστηκε ο Γιοβάνοβιτς να ξεκαθαρίσει στον Βιγιαφάνες πως δεν τον υπολογίζει για βασικό και να τον αφήσει να φύγει.

Το σωστό θα ήταν να του ανανεώσουν το συμβόλαιο για έναν χρόνο και αν ο Παναθηναϊκός, έβρισκε καλύτερο, ας τον άφηνε στον πάγκο. Το σίγουρο είναι πως δεν βρήκε και αν τον είχε φέτος, θα ήταν ξανά βασικός. Είναι δεδομένα καλύτερες οι τριάδες με τον Βιγιαφάνες άξονα, από τις τριάδες με Κουρμπέλη και Τσόκαϊ

Την πάτησαν με τον Γκατσίνοβιτς, χωρίς να το περιμένουν. Γνώριζαν πως περνά καλά ο ποδοσφαιριστής στην Ελλάδα, τους είχε ενημερώσει πως αν έχει πρόταση, θα την γνωστοποιήσει ο μάνατζερ του στον σύλλογο, κανένας δεν περίμενε πως η πρόταση που θα ερχόταν από ομάδα της Αθήνας, θα ήταν για αγορά. Οπότε, ο Γκατσίνοβιτς δεν είχε κανένα λόγο να χαλάσει την δουλειά. Την ζωή της Αθήνας αγάπησε, όχι τον Παναθηναϊκό.

Χάθηκαν οι Βιγιαφάνες, Γκατσίνοβιτς, ο Μαουρίτσιο που πρόσφερε με την ποιότητά του, μεγάλωσε και από πέρυσι τέτοια εποχή ζητούσε να τον αφήσει η ομάδα για να βρει ένα μεγαλύτερο συμβόλαιο που τελικά δεν το βρήκε και ενώ είχαν ήδη χαθεί τρεις σημαντικοί χαφ, ο Γιοβάνοβιτς με χαρά έδωσε το πράσινο φως για την μεταγραφή του Αλεξανδρόπουλου.

Ο Σέρβος τεχνικός, δεν είχε στα πλάνα του να κάνει βασικό τον νεαρό ποδοσφαιριστή, το κάθετο ποδόσφαιρο που παίζει ήταν φανερά από πέρυσι πρόβλημα για τα αγωνιστικά του σχέδια, οπότε δεν άφησε και επιλογή στην διοίκηση του Παναθηναϊκού.

Αν έμενε στον πάκο, δεν θα ήταν εύκολο να φέρει ξανά πρόταση 4,5 εκ ευρώ και με αυτήν την λογική αποφασίστηκε να γίνει δεκτή η προσφορά της Σπόρτινγκ.

Λάθος που δεν αποκτήθηκε ικανός χαφ να κάνει την διαφορά τον Ιανουάριο

Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, έχασε τέσσερις πολύ ποιοτικούς χαφ που βοηθούσαν με διαφορετικά στοιχεία στην καλή κυκλοφορία του παιχνιδιού. Έβγαζαν βάρος από τον Πέρεθ. Δεδομένα ο Τσέριν, είναι μία μεταγραφή ουσίας, όμως λείπουν άλλοι τρεις.

Ο Μπερνάρ που παίζει τρίτος χαφ, βρίσκεται σε διαφορετικά μέτρα, ο Τσοκάι δεν μπορεί να συγκριθεί σαν ποιότητα με αυτούς που έφυγαν, με αποτέλεσμα όταν πρέπει ο Παναθηναϊκός να παίζει με τρεις χαφ, να είναι μονόδρομος ο Κουρμπέλης.

Δηλαδή να υποχρεώνεται να παίξει με τριάδα στα χαφ, με δύο 6άρια και τον Τσέριν που πάει από το "6" μέχρι το "8". Πραγματικά περίμενα πως έστω την τελευταία στιγμή θα αποκτηθεί ένας χαφ που θα κάνει την διαφορά. Δεν έγινε, κάτι που ποδοσφαιρικά φαντάζει πολύ δύσκολο να μην στοιχίσει.

Ποια είναι τώρα η ελπίδα του Παναθηναϊκού; Να αποδειχτεί πως ο Γιοβάνοβιτς έχει την μαγική συνταγή να φέρνει τους παίκτες του σε ιδανική κατάσταση στο σημαντικό κομμάτι της σεζόν, που από την στιγμή που έχουμε πλέι οφ, είναι η συγκεκριμένη διοργάνωση.

Ψάχνοντας για θετικά δείγματα

Ένα μικρό καλό δείγμα υπήρξε στην Τρίπολη. Πολύ μικρό και δεν φτάνει, αλλά στην προσπάθεια να βρούμε κάτι θετικό, μέσα από το οποίο θα γεννηθούν κι άλλα, κρατάμε πως στα λίγα λεπτά που αγωνίστηκε ο Χουανκάρ, πρόσφερε δύο καθαρές εκτελέσεις στους συμπαίκτες του, κάτι που είχε καιρό να το κάνει.

Ο Μαντσίνι είναι σίγουρο πως μόλις μπει στην ομάδα, θα βοηθήσει με την ταχύτητα του, ενώ ο Κλεϊνχέισλερ στο λίγο που αγωνίστηκε στην Τρίπολη, έδειξε πως πατάει περιοχή. Είναι φανερό πως δεν είναι κλασικό εξτρέμ, πως η κανονική του θέση είναι εσωτερικός μέσος στον άξονα και μπορεί να πάρει χρόνο, παίζοντας εσωτερικά από τα άκρα.

Σε κάθε περίπτωση, έδειξε πως πατά περιοχή και έχει σημασία να δούμε πως είναι σε θέση να προσφέρει και ποιοτικές τελικές επιλογές. Το χτύπημά του στην Τρίπολη ήταν βιαστικό και ατσούμπαλο, όμως δεν γίνεται να κριθεί από ένα χτύπημα. Το θετικό είναι πως περιοχή πατάει και είναι ένα στοιχείο που το χρειάζεται ο Παναθηναϊκός.

Η ραγδαία και μη υπολογίσιμη πτώση του Σπόραρ

Ο καθένας τώρα καταλαβαίνει πως αν δεν αρχίσουν να σκοράρουν οι Σπόραρ, Παλάσιος, Μπερνάρ και να φέρουν γκολ και οι Μαντσίνι, Κλεϊνχέισλερ, η ελεύθερη πτώση είναι δύσκολο να μην συνεχιστεί.

Έλειπε από το καλοκαίρι ένας πραγματικά καλός κεντρικός χαφ. Δεν αποκτήθηκε τον Ιανουάριο και στην πράξη δεν αντικαταστάθηκαν τα στοιχεία που έδιναν στην ομάδα οι παίκτες που έφυγαν.

Είχε φανεί πως μπήκαν άλλα θετικά στην ομάδα που μπορούσαν να ισοσκελίσουν το πρόβλημα. Σέντερ φορ που να κάνει την διαφορά, αριστερός στόπερ υψηλού επιπέδου και μεγαλύτερο βάθος σε όλους τους χώρους εκτός του άξονα.

Όμως, η ραγδαία και όχι υπολογίσιμη πτώση του Σπόραρ, ο τραυματισμός του Αϊτόρ, η απογοητευτική εικόνα του Βέρμπιτς, οι συχνοί τραυματισμοί του Μάγκνουσον και η πτώση παικτών του κορμού, δεν επιτρέπουν από τον Νοέμβριο και μετά να φανούν τα καλά στοιχεία του ρόστερ.