Ο Ολυμπιακός για πρώτη φορά φέτος γνώρισε τρίτη διαδοχική ήττα στην Euroleague, χάνοντας και από την Μονακό στο ΣΕΦ. Η περίοδος ντεφορμαρίσματος συνεχίζεται με τους “ερυθρόλευκους” να μένουν για τέταρτο παιχνίδι πιο χαμηλά από τους 80 πόντους. Βέβαια στο συγκεκριμένο παιχνίδι είναι και λίγο παγίδα αυτό γιατί αστόχησαν σε 14 βολές οι παίκτες του Μπαρτζώκα.

Στα δικά μου μάτια είναι διαφορετικό το “δεν παίζω καλά” από το “κάνει ο καθένας ό,τι θέλει”. Θεωρώ λογικό ο Ολυμπιακός να παρουσιάζει αγωνιστική κοιλιά και να μην αποδίδει καλά, αλλά δε βρίσκω λογική να παρεκκλίνουν οι παίκτες των Αρχών του τρόπου παιχνιδιού τους και να κάνουν (ειδικά στα τελευταία λεπτά) ο καθένας ό,τι του έρθει. Ο Ολυμπιακός δεν κλείνει καλά τα τελευταία παιχνίδια και αυτό ίσως παίξει ρόλο στη διαμόρφωση της ψυχολογίας στα επόμενα ματς που θα είναι και πιο κρίσιμα.

Αλήθεια όμως, υπάρχει λόγος να εμβαθύνουμε σε ανάλυση της ήττας από τη Μονακό όταν σε αγώνα που κρίνεται στο τελευταίο του λεπτό, ο ηττημένος έχει αστοχήσει σε 14 βολές και έχει 4/20 τρίποντα; Γιατί πρέπει να ψάξουμε τη λεπτομέρεια, της λεπτομέρειας ώστε να φανούμε έξυπνοι ενώ η αλήθεια απλώνεται μπροστά μας τόσο εύκολα.

Αστοχοι οι παίκτες του Ολυμπιακού eurokinissi

Αθλιο ποσοστό σε βολές και τρίποντα

Το φετινό ρόστερ του Ολυμπιακού έχει και πολλούς και καλούς σουτέρ. Το τρίποντο παίζει τεράστιο ρόλο στο σύγχρονο μπάσκετ και ο Μπαρτζώκας “έχτισε” πάνω σε αυτό το καλοκαίρι. Οι παίκτες του όμως στον αγώνα με τη Μονακό φρόντισαν να… χτίσουν νέο κλειστό με τα σουτ τους.

Οι 4/20 προσπάθειες και μάλιστα από καλούς σουτέρ (όχι δηλαδή μόνο από Λι, ΜακΚίσικ, Γκος) είναι ανεπίτρεπτο για ομάδα που θέλει να κατακτήσει την Euroleague. Καλά το 19/33 είναι για γέλια (ή για κλάματα). Αδιανόητο για επαγγελματική ομάδα και το ακόμη χειρότερο είναι πως τις 12 από τις 14 βολές, τις έχασαν γκαρντ και φόργουορντ.

Με τέτοια ποσοστά δε θα χρειαστούν και εργάτες για την ανακατασκευή του ΣΕΦ αν και όταν περάσει στα χέρια του Ολυμπιακού.

Με τέτοια ποσοστά θα ήταν ένα μικρό θαύμα αν επικρατούσε ο Ολυμπιακός. Το γήπεδο είχε μικρύνει, η Μονακό έσφιξε την άμυνα της προφυλάσσοντας κυρίως τη ρακέτα και έφυγε με τη νίκη.

Το iso του Τζέιμς “πλήγωσε” τον Ολυμπιακό

Ο Ολυμπιακός είναι μία ομάδα η οποία σε σπάνιες περιπτώσεις θα αλλάξει τη φιλοσοφία της, θα την προσαρμόσει σε αντίπαλο κάτι που δείχνει εμπιστοσύνη στη δουλειά που γίνεται εδώ και χρόνια. Στην άμυνα λοιπόν όσο ήταν ο Φαλ ή ο Ράιτ αντιμετώπιζε συνήθως το pick ‘n’ roll της Μονακό με flat άμυνα, δύο εναντίον δύο. Φυσικά με τις απαραίτητες μικρές προσαρμογές. Αναφέρω τη λέξη “συνήθως” γιατί σε μερικές περιπτώσεις αλλάζουν οι παίκτες στην άμυνα ύστερα από δική τους απόφαση ή τελειώνει ο χρόνος επίθεσης των αντιπάλων.

Με τον Πίτερς στο παρκέ και ακόμη περισσότερο με τον Πίτερς και τον Βεζένκοβ στο παρκέ ταυτόχρονα έπαιζαν με αλλαγές. Ο Τζέιμς λοιπόν συχνά επέλεγε να πάει σε iso καταστάσεις (ένας εναντίον ενός) επιλέγοντας να του δώσει σκριν ο παίκτης μου μάρκαρε ο Βεζένκοβ ή ο Πίτερς προκειμένου να τον πάρει στην αλλαγή και να τον… χτυπήσει στα πόδια.

Προφανώς οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως η άμυνα στον Τζέιμς απέτυχε με τον Αμερικανό να έχει 11 πόντους και 12 ασίστ. Ωστόσο για το μεγαλύτερο μέρος της δημιουργίας του, την ευθύνη των καλαθιών από Τάις και Ζαϊτέ την είχε ο παίκτης της weak side (αδύνατης πλευράς) ο οποίος δεν έδινε τη σωστή βοήθεια.

Ο Άλεκ Πίτερς έκανε σπουδαίο παιχνίδι eurokinissi

Ο πάγκος έφερε την αλλαγή

Ο Ολυμπιακός στο ξεκίνημα της αναμέτρησης έβγαλε μία δυσκολία και στις δύο πλευρές του γηπέδου, αλλά κυρίως στην άμυνα. Η αλήθεια είναι πως την εικόνα την άλλαξαν οι παίκτες που ήρθαν από τον πάγκο. Μόλις είδα τον Ράιτ απέναντι στον Τάις και ειδικά τον Γερμανό να βάζει 5 γρήγορους πόντους ανησύχησα, αλλά στη συνέχεια ο Αμερικανός παρά την έλλειψη ρυθμού τα πήγε καλά. Ο Πίτερς μπήκε κι έδωσε πνοή στην επίθεση, ο Λαρεντζάκης με τον ΜακΚίσικ έβγαλαν την απαραίτητη σκληράδα και ο Λι ήταν πολύ επιθετικός στη μπροστινή πλευρά του παρκέ.

Ο Μπαρτζώκας πήρε πολλά από τη “δεύτερη” πεντάδα του η οποία εκτός των άλλων παρέσυρε όσο κυλούσε το παιχνίδι και τους υπόλοιπους στον δικό της ρυθμό. Με αποτέλεσμα η συνέχεια να είναι καλύτερη και για ορισμένους από τους βασικούς του.

Τρία πράγματα που είδα στο Ολυμπιακός – Μονακό

1. Αμυνα στο low post μετά από αλλαγή. Όταν ο Ολυμπιακός έπαιζε με αλλαγές στα σκριν πολλές φορές ο Σπανούλης κατέβαζε το πεντάρι του χαμηλά στο καλάθι. Η Μονακό φυσικά διαθέτει γκαρντ που μπορούσαν να διαβάσουν το mismatch που δημιουργούσε η αμυντική δράση των “ερυθρόλευκων” και προσπαθούσε να περάσει τη μπάλα στον Μοτιεγιούνας και τον Τάις (κυρίως).
   Σε λίγες κατοχές βρήκε λύση και αιτία ήταν η αρκετά καλή άμυνα των παικτών που βρισκόντουσαν κοντά στη ρακέτα και μάρκαραν ψηλό. Έβγαζαν το σώμα τους μπροστά από του επιθετικού και έτσι απαγόρευαν την πάσα προς αυτόν.
2. Ο Φουρνιέ πρέπει να βρει τη λύση μόνος του. Ο Γάλλος παίζει άσχημα το τελευταίο διάστημα. Η ομάδα προσπαθεί να τον βοηθήσει. Ο Μπαρτζώκας του δίνει χρόνο όταν σε άλλες περιπτώσεις θα είχε τραβήξει στον πάγκο τον παίκτη. Οι συμπαίκτες του τον ψάχνουν για να πάρει φάσεις. Νομίζω πλέον πως έχει την εμπειρία και φυσικά την ικανότητα να βγει μόνος του μέσα από αυτό το κακό διάστημα και να βοηθήσει όπως ξέρει και μπορεί.
3. Ο Σέιμπεν Λι με μπέρδεψε. Στο πρώτο ημίχρονο ήταν φουλ επιθετικός και πρόσφερε λύσεις με το αγαπημένο του κάθετο παιχνίδι. Στο δεύτερο ημίχρονο εμφανίστηκε πάλι διστακτικός. Δεν κοίταζε καν το αντίπαλο καλάθι και έψαχνε διαρκώς την πάσα. Εχει περάσει ένας μήνας από τότε που ήρθε.

ΥΓ: Ο Άλεκ Πίτερς είναι το καλύτερο πεντάρι του Ολυμπιακού αυτή την εποχή. Το λες και πρόβλημα όταν υπάρχουν Φαλ, Μιλουτίνοφ, Ράιτ (έχει ορισμένες δικαιολογίες). Τον Μένσα δεν τον αναφέρω καν διότι προφανώς δεν έχει φύγει ήδη γιατί ντρέπονται να του κάνουν διακοπή συμβολαίου.

ΥΓ 2: Για τον τύπο που έβρισε τον Μπαρτζώκα δεν έχω λόγια. Ίσως να ήταν καλύτερα βέβαια και ο coach να μην έδινε σημασία. Μερικές φορές το να κάνεις πως δεν ακούς είναι λύση κατά της βλακείας. 

ΥΓ 3: Για την κλήρωση της Εθνικής Ελλάδας στο Eurobasket τα είπαμε εδώ. Μακάρι να πετύχει η ομάδα.