Διαβάζουμε σχεδόν από το πρώτο ματς που κάθισε στον πάγκο του Παναθηναϊκού ο Αντρέα Στραματσόνι, διάφορα κείμενα συναδέλφων και πολλών φιλάθλων στα social media, που ασκούν σκληρή κριτική στον Ιταλό τεχνικό. Γιατί «διώχνει» τον Νίνη, γιατί βάζει τον Ζέκα αμυντικό χαφ, κακώς χρησιμοποιεί τον ανέτοιμο Εσιέν, που είναι ο παροπλισμένος Νάνο κτλ.

Πριν μπούμε σε επιμέρους ανάλυση για όλα αυτά, πρέπει να παραδεχθούμε κάτι. Αλλιώς είμαστε εμπαθείς. Ο Ιταλός ακόμη μαθαίνει το ρόστερ του. Είτε μας αρέσει, είτε όχι μέχρι ένα εύλογο χρονικό διάστημα ακόμη, ο 39χρονος προπονητής δεν θα ξέρει στο 100% τι να περιμένει από όλους τους παίκτες. Για το 80% ναι, για το σύνολο δύσκολο.

Εκτός αν αποφασίσει να ρισκάρει και να βάζει στα επίσημα ματς, παίκτες που δεν τραβάνε στις προπονήσεις. Όπως ο Νίνης. Καλός, χρυσός, άγιος, αλλά δεν έκανε τίποτα από όσα του ζητούσε ο Ιταλός. Ούτε με τον Αναστασίου νομίζω ήταν βασικός και αναντικατάστατος. Για κάποιο λόγο συνέβαινε και αυτό.

Ο Στραματσόνι ενώ βρίσκεται στη διαδικασία εκμάθησης των δυνατών και αδύναμων σημείων των παικτών του, αποφάσισε γρήγορα ποιους παίκτες πρέπει να πάρει για να παρουσιάσει πιο ανταγωνιστική ομάδα και η διοίκηση τον άκουσε και υλοποιεί τις εισηγήσεις του.

Είναι παρανοϊκό να ζητάμε από έναν προπονητή που πρώτη φορά έρχεται στην Ελλάδα, τώρα τη μοντάρει με τα υλικά που θέλει, να καταφέρει σε 2 μήνες που βρίσκεται ανάμεσα μας, να παρουσιάσει τον καλύτερο Παναθηναϊκό που είδαμε ποτέ. Δε γίνεται.

Τι έχει πετύχει; Να εμφανίζει καλύτερη εικόνα από τον χωρίς σχέδιο Παναθηναϊκό του Αναστασίου της σεζόν 2015-2016. Γιατί τα δύο προηγούμενα χρόνια βλέπαμε καλύτερο πρόσωπο. Εφέτος χάθηκε το τόπι, σε όλα τα επίπεδα και ειδικά στο αγωνιστικό. Και έρχεται ένας τεχνικός (που δεν ξέρω αν θα πιάσει, ούτε φυσικά υποστηρίζω πως είναι η αυθεντία της τακτικής) και δέχεται σφυροκόπημα από το πρώτο ματς.

Αυτή η κριτική έχει να κάνει με τον ίδιο τον Στραματσόνι ή στοχεύει αλλού; Αν στοχεύει στη διοίκηση και σε συγκεκριμένα πρόσωπα, είναι πιο τίμιο να γίνει ξεκάθαρο. Αλλιώς αδικείται και το σχόλιο όσων ξαφνικά περιμένουν να συμμαζευτούν τα ασυμμάζευτα μέσα σε 60 ημέρες. Που και πάλι, επισημαίνω, οι πράσινοι παρουσιάζουν μία ομάδα με αρχές, που χάνει ευκαιρίες, ενίοτε παίρνει τρίποντα, βρίσκεται στους «8» του κυπέλλου και φυσικά όλα αυτά χωρίς κόσμο στο πλευρό της σε αρκετά ματς.

Ισοπέδωση χωρίς επιχειρήματα

Ομολογώ δεν περίμενα να…υπερασπιστώ έναν τεχνικό που δεν γνωρίζω και ούτε θαυμάζω για τις ιδέες του στο ποδόσφαιρο. Αλλά στην Ελλάδα της ισοπέδωσης, κάπως έτσι εύκολα τους βγάζουμε όλους άσχετους και μετά γράφουμε κείμενα αποθέωσης (και ότι τα λέγαμε εμείς τότε πως ήταν προπονητάρα κτλ). Έτσι δεν κάναμε με τον Ρανιέρι και τον Τρινκιέρι; Κατά σύμπτωση Ιταλοί και εκείνοι. Και τώρα παραδεχόμαστε πως κάτι ξέρουν και αυτοί από ποδόσφαιρο και μπάσκετ αντιστοίχως.

Εδώ στον Παναθηναϊκό χάνεται η μπάλα με όσα ακούγονται και γράφονται. Ισοπέδωση χωρίς επιχειρήματα. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι περισσότεροι δεν γράφουν ποδοσφαιρικά, αλλά με βάση το αποτέλεσμα, το όνομα του αντιπάλου και την συμπάθεια ή αντιπάθεια τους προς συγκεκριμένα πρόσωπα. Γουστάρουμε τη διοίκηση Αλαφούζου; Γκουαρδιόλα ο Στραματσόνι. Δεν τη γουστάρουμε; Επίθεση από το πρώτο λεπτό του πρώτου αγώνα του Ιταλού. Δεν πάει έτσι.

Ο Παναθηναϊκός έχει δρόμο ακόμη, ωστόσο μόνο τυφλός δεν βλέπει πως κάτι γίνεται. Κάτι δουλεύεται. Με δοκιμές, με λάθη, με επιλογές που ξενίζουν. Αλλά και με ευκαιρίες πολύ περισσότερες από ότι παλαιότερα, με καλύτερη αμυντική προσαρμογή από αυτήν που (δεν) βλέπαμε στο ξεκίνημα της σεζόν. Ήρθε η ήττα που δεν στοίχισε από τα Γιάννινα και το 0-0 μαγική εικόνα με τον Πανιώνιο στην άδεια Λεωφόρο, για να συνεχιστεί μια ισοπεδωτική και άνευ ουσίας κριτική. Εντελώς κακόπιστη από την πλειοψηφία.

Κριτική χρειάζεται. Και όχι μόνο στο τέλος, που κακώς λένε οι προπονητές, αλλά και τώρα. Μετά από κάθε ματς. Κριτική σοβαρή με ποδοσφαιρικά επιχειρήματα. Όχι αυτό που γίνεται ως τώρα. Τσουβάλιασμα, χολή και ύφος χιλίων καρδιναλίων (και από τις δύο πλευρές).

Δεν βοηθάει κανέναν και σίγουρα δεν την παίρνει στα σοβαρά ένας προπονητής. Η διοίκηση μπορεί να επηρεαστεί. Οι τεχνικοί διευθυντές πιθανώς. Ο προπονητής δεν γίνεται και δεν πρέπει.

Υ.Γ. Ο Πλατανιάς έχει στον πάγκο του έναν από τους καλύτερους Έλληνες προπονητές των τελευταίων 15 ετών. Με έργο όπου έχει δουλέψει, καλό ποδόσφαιρο και από τους λίγους που δίνουν έμφαση στη δημιουργία και όχι στην αναχαίτιση. Ο Γιώργος Παράσχος έχει αδικηθεί από το ίδιο σύστημα που γράφω πιο πάνω. Της ανέξοδης και κακόπιστης κριτικής, επειδή δεν πουλάει και δεν είναι δημοσιογραφικός. Κρίμα. Όχι για εκείνον. Για εμάς.