Γράφω τώρα που είμαι ακόμη ζαλισμένος. Τώρα που ακόμη δεν το έχω συνειδητοποιήσει και νομίζω πως θα σηκώσει το σημαιάκι ο βοηθός και θα δώσει οφ σάιντ ο ρέφερι. Ευτυχώς είδε σωστά ο άνθρωπος, να τον έχει ο Θεός καλά και να του δώσουν το μισό πριμ οι Καταλανοί, που στο 95’ σε τόσο δύσκολη φάση με τόσα σώματα στην περιοχή, είδε με ακρίβεια σκοπευτή ότι ο Σέρτζι Ρομπέρτο καλυπτόταν πέντε πόντους.

Δεν ξανάγινε. Δεν πρόκειται να οικειοποιηθώ τίποτα από αυτή την επιτυχία, αν και οπαδός της Μπαρτσελόνα. Απόψε είναι η βραδιά μόνο όσων πίστευαν στην πρόκριση. Και εγώ δεν πίστευα. Θα χαρώ φυσικά, όταν ξεπεράσω το μούδιασμα και συνέλθω από τους πανηγυρισμούς στο σαλόνι του σπιτιού μου, σα μικρό παιδί. Αλλά ειλικρινά δεν το πίστευα. Το ήθελα, παρακαλούσα το Θεό, έκανα τα γούρια μου και τις προσευχές μου, αλλά τέτοια ανατροπή, τέτοια πρόκριση, δεν ξέρω ποιος την είχε φανταστεί.

Ίσως αυτός ο θεότρελος Λουίς Ενρίκε, που είπε στη συνέντευξη Τύπου προχθές πως μάλλον θα χρειαστούν έξι γκολ για να περάσει η ομάδα του. Τι λες ρε άνθρωπε; Τι είναι τα γκολ για να μπουν σε εξάδες; Μπύρες;

Και όμως. Η Μπαρτσελόνα σε έχει κάνει να ξεχάσεις ποιος ήταν ο αντίπαλος της απόψε. Μία γαλλική ομάδα νομίζω. Σε έχει κάνει να ξεχάσεις ποιο ήταν το άλλο παιχνίδι την ίδια στιγμή. Τι έγινε την Τρίτη; Το όνομα σου σε έκανε να ξεχάσεις αυτή η ομάδα. Και όχι μόνο τους οπαδούς της, αλλά και τους πολλούς haters που δικαίως έχει, ανά τον κόσμο. Κουφάθηκαν και εκείνοι. Οι πιο εκνευρισμένοι κατέφυγαν στη γνωστή καραμέλα της διαιτησίας, για να δικαιολογήσουν αυτό που είδαν. Χωρίς σχόλιο από εμάς. Μόνο κρίμα για εκείνους που από το φανατισμό τους, δεν απολαμβάνουν την πραγματική μαγεία του ποδοσφαίρου. Κάτι που προσωπικά θα έκανα αν την ίδια πρόκριση είχε πάρει η Ρεάλ Μαδρίτης. Γιατί μιλάμε για έπος. Για κάτι που αξίζει θαυμασμό από όλον τον κόσμο, ανεξαρτήτως του ποιος το έχει πετύχει.

Ναι, το πέτυχε ίσως η μοναδική ομάδα που μπορούσε να το κάνει. Η Μπαρτσελόνα στο Καμπ Νου. Την οποία πολύ λογικά αρκετοί (ψύχραιμοι) αναλυτές ποδοσφαίρου την είχαν τελειώσει μερικές εβδομάδες πριν. "Τέλος εποχής", "Η Μπαρτσελόνα που ξέραμε δεν υπάρχει πλέον", έγραφαν πολλοί και μεταξύ μας με πολύ σοβαρά επιχειρήματα.

Ακριβώς γι’ αυτό αυτός ο θρίαμβος αποκτά μεγαλύτερη αξία. Οι Καταλανοί ενδέχεται να αποκλειστούν από τα ημιτελικά, όμως όλοι θα θυμόμαστε τη σεζόν 2016-2017 στο Τσάμπιονς Λιγκ, ως εκείνη όπου έγινε η μυθικότερη ανατροπή στην ιστορία του αθλήματος.

Παραπάνω από ένα κλαμπ, παραπάνω από το ίδιο το ποδόσφαιρο το βράδυ της Τετάρτης. Talk of the world, δηλαδή κοινωνικό φαινόμενο.

Δε θα ήθελα να είμαι στη θέση του Έμερι. Με τίποτα. Τέτοιες ήττες μπορεί να διαλύσουν ομάδες, καριέρες, σίγουρα να σημαδέψουν μία σεζόν. Με τι κουράγια να συνεχίσει στο πρωτάθλημα η Παρί; Πώς να εμπνεύσει τους παίκτες του ο Ισπανός κόουτς;

Αλλά με συγχωρείτε με την Παρί θα ασχοληθούμε άλλη φορά. Γιατί τώρα είναι η στιγμή των νικητών.

Είναι ωραίο το ποδόσφαιρο. Αρκεί να ασχολείσαι μόνο με αυτό. Να μην είσαι κολλημένος και εμπαθής.

Νομίζω κάπου εδώ ξέμεινα από ενέργεια. Και πολλά έγραψα, ίσως αχρείαστα. Τι να γράψεις και τι να πεις μετά από τέτοια βραδιά. Τυχεροί που ζούμε αυτές τις στιγμές.

Photo credits: AP Photo/Emilio Morenatti