Παρά το γεγονός πως δεν μου αρέσει η άποψη πως ότι γίνεται στη χώρα μας είναι μίζερο και κακό και ότι συμβαίνει στο εξωτερικό, λάμπει και πρέπει να το αποθεώνουμε πάντα, σε ότι αφορά το ποδόσφαιρο και τα δύο κορυφαία πρωταθλήματα μας, δε μπορώ παρά να συμφωνήσω με τους «ξενομανείς».

Η Superleague και η Football League, αποπνέουν τόση μιζέρια που απορώ πως ασχολούνται ακόμη, τόσοι άνθρωποι. Όσοι εν πάση περιπτώσει βρίσκουν το κίνητρο να πηγαίνουν στο γήπεδο, να πληρώνουν εισιτήριο, να λυπούνται και να χαίρονται με τα αποτελέσματα των συλλόγων που υποστηρίζουν.

Ειλικρινά απορούμε. Όλα πια έχουν περάσει στη σφαίρα του μίσους, της κακοπροαίρετης πλάκας, της φιλοσοφίας « η δική μου ομάδα να είναι καλά και οι υπόλοιποι ας μην κατεβαίνουν καν στο πρωτάθλημα». Πιο πολύ από το να χαρούμε κατά τη διάρκεια του 90λεπτου, μας ενδιαφέρει να απολαύσουμε την ηδονή του « μετά το ματς, όπου θα την πω στους γαύρους, στους βάζελους, στους κίτρινους, μαύρους, μπλε». Εκεί φτάσαμε. Να έχει μεγαλύτερη σημασία τι θα γίνει μετά το ματς, ενίοτε και πριν, σίγουρα όμως όχι κατά τη διάρκεια του. Απίθανο.

Μας καίει τι θα γράψει ο κάθε απίθανος και άσχετος με το άθλημα στα social media, στο σχόλιο ενός αρθογράφου σε ένα σάιτ και αν το ύφος του είναι εμετικό και χυδαίο, αντί να τον αγνοήσουμε θεωρούμε καθήκον μας να του απαντήσουμε στο ίδιο ύφος. Λες και αν δεν το κάνουμε δεν έχει νόημα η ύπαρξη μας.

Ντέρμπι ΑΕΚ - Ολυμπιακού το περασμένο Σάββατο. Οι ΑΕΚτζήδες χάρηκαν δε λέω, αλλά και εκείνοι το εξέφρασαν στην πλειοψηφία τους με λάθος τρόπο. Με μίσος, οργή, ένιωθαν δικαίωση και έκσταση σα να πήραν το πρωτάθλημα. Η νίκη είναι σημαντική για πολλούς λόγους και δεν τη μειώνουμε. Το ότι η ομάδα τους έπαιξε για μία ακόμη φορά κάκιστο ποδόσφαιρο, δεν απασχολεί κανέναν. « Νικήσαμε τον εχθρό, όλα τα άλλα δε με νοιάζουν», μου έλεγε φίλος ΑΕΚτζής, αρκετά πιο λογικός από διάφορους άλλους που ξέρω.

Αποθέωση για τον Πογέτ, μεγάλες κινήσεις στον τομέα της τακτικής και ένα σωρό ανακρίβειες, που έτσι και αλλιώς τι σημασία έχουν αφού « νικήσαμε τον εχθρό λέμε».

Το πιο αστείο που γράφτηκε από πολύ κόσμο ήταν « πως με διαιτησία 50-50 ο Ολυμπιακός δεν θα έπαιρνε το πρωτάθλημα ή δεν θα το έπαιρνε εύκολα». Οκ. Το αφήνω στην κρίση σας, τώρα που κρύωσε κάπως το μυαλό όλων.

Στην άλλη πλευρά τώρα. Ο Ολυμπιακός έχασε το αήττητο. Και; Δεν πρέπει να έχει μούτρα να πάει στη δουλειά του σήμερα ο οπαδός του; Τέτοια ντροπή ε; Πλάκα κάνουμε τώρα; Η ήττα ενοχλεί. Το ότι οι οπαδοί του Ολυμπιακού αποφάσισαν να αμυνθούν (με τελείως λάθος τρόπο) στις επιθέσεις των αντιπάλων κάθε χρώματος, καταδεικνύει πόσο πολύ τους πείραξε. Ασχέτως ότι έγραφαν πως δεν τους νοιάζει κτλ. Στα παλιά χρόνια μετά από τέτοιο αποτέλεσμα και οι μεν και οι δε, αντιδρούσαν πιο έξυπνα. Καλά προφανώς και πιο πολιτισμένα στην πλειοψηφία τους, αλλά ειδικά το πιο έξυπνα με κεντρίζει. Σήμερα γιατί λειτουργούμε σαν πρωτόγονοι;

Δηλαδή σε μία Ελλάδα που διαλύεται, έχει τόση σημασία το σκορ σε ένα ντέρμπι ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΡΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ; ΜΑ ΤΙΠΟΤΑ;

Ένας ρεπόρτερ της ΑΕΚ είχε καβγά με έναν φροντιστή του Ολυμπιακού (!!!), ανακοινώσεις, δηλώσεις χαμηλού επιπέδου και ένα σωρό ακόμη κινήσεις που δείχνουν ότι αυτό που (τους) ενδιαφέρει είναι να « μη μας θεωρεί κανείς ανίσχυρους»

Ξέρω - δε ζω αλλού- πως μία νίκη επί του σημερινού Ολυμπιακού αποτελεί για κάποιους λόγο ύπαρξης στο πρωτάθλημα. Διαφωνώ, αλλά δε μου πέφτει λόγος.

Αυτό που επισημαίνουμε στο σημερινό κείμενο, είναι η στεναχώρια μας για το πώς αντιμετωπίζουμε πλέον τα μεγάλα ματς. Αντί να ασχολούμαστε με τα σωστά/λάθη του Πογέτ, τα σωστά/λάθη του Σίλβα και φυσικά να κάνουμε την απαραίτητη καζούρα, πέφτουμε όλο και πιο μέσα στη σαπίλα και στο βούρκο.

ΙΔΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΑΟΚ - ΗΡΑΚΛΗΣ

Όχι ότι ξέφυγε πολύ το ντέρμπι της Θεσσαλονίκης, από εκείνο της Αθήνας. ΠΑΟΚ και Ηρακλής μας…έβγαλαν τα μάτια με το θέαμα που προσέφεραν. Ο Ηρακλής φουλ άμυνα και ο ΠΑΟΚ (των απουσιών), χωρίς σχέδιο στην επίθεση, πάλευε να πετύχει γκολ με κάθε τρόπο. Σκορποχώρι οι γηπεδούχοι, έξυπνοι και τυχεροί οι φιλοξενούμενοι. 0-1. Με το που μπήκε το γκολ είπα σε ένα φίλο « ετοιμάσου για λαϊκά δικαστήρια μετά ». Μα είναι τόσο προβλέψιμα πια όλα, που πλέον δεν χρειάζεται να παρακολουθείς καν το ρεπορτάζ μίας ομάδας για να ξέρεις τι θα συμβεί.

Αν ήμουν ΠΑΟΚτζής χθες όχι μόνο δεν θα πήγαινα να τους κράξω, να τους προπηλακίσω και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, αλλά θα έκανα το ακριβώς ανάποδο. Θα αδιαφορούσα πλήρως. Μα πλήρως. Χειρότερη στάση του οπαδού από το να αδιαφορεί για την ομάδα του υπάρχει; Όχι φυσικά. Αν κάποιος ασχολείται μαζί σου έστω και αρνητικά, έχεις λόγο ύπαρξης. Αν πάψει να νοιάζεται για σένα και στο δείχνει, «πέθανες», έσβησες από το χάρτη.

Η είδηση της βραδιάς λοιπόν δεν ήταν ότι οι παίκτες του ΠΑΟΚ, έφυγαν με 3,5 ώρες καθυστέρηση από το γήπεδο και δεκάδες αστυνομικούς μαζί τους. Αυτό είναι πλέον το σύνηθες. Η είδηση είναι (αν ισχύει αυτό που διάβασα) πως ο Ιβάν Σαββίδης συγκάλεσε σύσκεψη για να βρεθούν τα αίτια της νέας ήττας. Τώρα λύθηκε το θέμα. Και μάλιστα αν ισχύει, ο Σαββίδης συγκάλεσε σύσκεψη στην οποία δεν έδωσε το παρών, γιατί έπρεπε να ταξιδέψει για τη Ρωσία. Έπος.

Ζω για τη μέρα που θα μάθουμε να παίζουμε και να βλέπουμε κανονικό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Δε θέλω να γίνουμε Αγγλία, Ισπανία κτλ. Ας γίνουμε κανονικοί, φυσιολογικοί άνθρωποι και όχι βάρβαροι που δε δεχόμαστε την ήττα και δεν ξέρουμε να χαρούμε στη νίκη μας.

Και μην τα ρίχνουμε αλλού. Το πρόβλημα μας δεν είναι ο Μαρινάκης, ο Σάββας, ο Αλαφούζος, ο Ιβάν, ο Μελισσανίδης. Το πρόβλημα μας είναι η νοοτροπία μας. Και ναι, προφανώς φταίνε και οι δημοσιογράφοι για αυτή την κατάντια. Αλλά, σόρυ, ας επιλέγετε τους κανονικούς δημοσιογράφους και όχι αυτούς που εκφράζουν το οπαδιλίκι σας για μια βραδιά. Στο χέρι μας είναι και αυτό.