Ο Κλοπ έχει αναλάβει την πιο περίεργη αποστολή της καριέρας του. Βρίσκεται στην τεχνική ηγεσία ενός κλαμπ θρύλου, που όμως θυμίζει μικρή ομάδα με το ρόστερ και τη νοοτροπία που ανέπτυξε τα τελευταία χρόνια. Ούτε το Τσάμπιονς Λιγκ προ δεκαετίας, ούτε άλλες αγωνιστικές φωτεινές εξαιρέσεις κατάφεραν να αλλάξουν τη ροή της Λίβερπουλ προς τα κάτω. Μακριά από το φυσικό της κόσμο. Είναι ένα λιοντάρι, ένας γίγαντας, που αναγκάζεται να ζει σε περιβάλλον μυρμηγκιών. Πώς να προσαρμοστεί, πώς να το αντέξει;

Το αποτέλεσμα με τη Σάντερλαντ -από προβάδισμα 2-0 υπέρ της μέσα στο Άνφιλντ, ισοπαλία 2-2 με δυο γκολ στα τελευταία 7 λεπτά- μας δίνει απλώς την αφορμή για το κείμενο. Έχει συμβεί πολλάκις στο παρελθόν και πιθανώς αν δεν αλλάξει κάτι ο Γερμανός τεχνικός, θα συμβεί και στο εγγύς μέλλον.

Η νοοτροπία loser που διακατέχει πλέον όλο το ποδοσφαιρικό τμήμα του τεράστιου αυτού συλλόγου, ευτυχώς για εκείνους δεν αγγίζει τα όρια της μεταφυσικής τελικά. Αν και αυτό πιστεύαμε παλαιότερα. Έχει λογική και ξεκάθαρη εξήγηση. Η ομάδα κάθε χρόνο φτιάχνεται με λάθος υλικά και θέλει να διεκδικήσει μεγάλα πράγματα. Η προσμονή του τίτλου, η ανάγκη για επιστροφή στην ελίτ του αγγλικού ποδοσφαίρου, η πίεση των οπαδών ανά τον κόσμο οδηγεί τους διοικούντες σε λάθος αποφάσεις.

Αυτό λύνεται. Ότι υπάρχει σε ρεαλιστικό επίπεδο, αντιμετωπίζεται. Το πρόβλημα είναι να πειστεί ο μέσος οπαδός, πως για μερικά χρόνια η Λίβερπουλ απλώς θα χτίζει. Να μην περιμένει κάτι. Δύσκολο, αλλά ειλικρινές.

Το θέμα είναι να χτίζει πραγματικά και μάλιστα κάτι όμορφο. Αν αποφασίσουν να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση, έχουν προσλάβει τον κατάλληλο προπονητή. Το έπραξε με επιτυχία σε δύο ομάδες (Μάιντζ, Ντόρτμουντ), μπορεί να το επαναλάβει.

Πρέπει όμως να τον περιβάλλουν με εμπιστοσύνη, να του δώσουν τους παίκτες που θα ζητήσει και να μην τον έχουν στην πίεση του αποτελέσματος κάθε Κυριακή. Όχι γιατί δεν θα την αντέξει ο Γερμανός. Ο σύλλογος δεν την αντέχει και φαίνεται ξεκάθαρα πια. Ο Κλοπ είναι στοίχημα, που μπορεί να πετύχει, αρκεί να μην τον μουρλάνουν ότι «είσαι στη Λίβερπουλ, δεν γίνεται να χάνει από τη Σάντερλαντ, θέλουμε τίτλους κτλ».

26 χρόνια ουδείς κατάφερε να φέρει την ομάδα στην κορυφή. Κάθε χρόνο έπεφτε και ένα σκαλοπατάκι στην βαθμίδα των κορυφαίων της Πρέμιερ Λιγκ. Δεν είναι η πρώτη, ούτε η τελευταία που το παθαίνει. Κάτι αντίστοιχο, βλέπουμε, πάει να συμβεί και στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Η ισοπαλία με τη Σάντερλαντ δεν στερεί τίποτα από τους «κόκκινους». Μένουν πίσω στο τρένο της Ευρώπης. Ε, και; Αυτή η ομάδα έτσι όπως παίζει, αξίζει να βγει στο Europa League; Ούτε καν.

Ο Κλοπ είναι τυχερός και έξυπνος, γιατί ανέλαβε την ομάδα από εφέτος. Θα διαπιστώσει τις αδυναμίες του ρόστερ, θα κάνει τις απαραίτητες εισηγήσεις και θα δουλέψει όπως επιθυμεί το καλοκαίρι. Και του χρόνου θα υπάρξουν σκαμπανεβάσματα. Δεν πειράζει, αρκεί να γίνει ορατή η δημιουργία ενός καλού, μοντέρνου, δυνατού και με τη σωστή νοοτροπία συλλόγου. Στο χέρι τους είναι. Ουδείς τους εμποδίζει. Η «επιστροφή» της Λίβερπουλ θέλει χρόνο, αλλά όταν γίνει θα φέρει πολλά οφέλη σε όλο το πρωτάθλημα.