Ως τώρα είχαμε αυτό που λένε και στη Formula 1, τις κατατακτήριες δοκιμές. Κάθε ομάδα έψαχνε να βρει το ρυθμό της και παράλληλα να πάρει το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα, εν’ όψει του κανονικού αγώνα. Άλλες τα κατάφεραν και άλλες όχι. Ειδικά η ήττα της Ισπανίας από την Κροατία, έφερε πιο νωρίς από ότι υπολογίζαμε «συγκρούσεις» γιγάντων και κάθε γύρο ως τον τελικό με μεγάλο ντέρμπι.

Ήδη έχουμε πρόωρο τελικό το Ισπανία-Ιταλία και η συνέχεια σε αυτό το ταμπλό αναμένεται εκρηκτική. Όπως και στις κατατακτήριες δοκιμές στα μηχανοκίνητα, έτσι και τώρα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα των κορυφαίων Εθνικών ομάδων, κάθε λάθος μέτρησε, σε θέση και τελικά μπορεί να στοιχίσει και ένα τρόπαιο.

Αυτά όμως είναι πλέον παρελθόν και πρέπει να δούμε τι έχουμε μπροστά μας, γιατί τώρα ξεκινάει το (καλό) Euro 2016.

Και θα έλεγα πως εν πολλοίς πρέπει όχι να ξεχάσουμε ακριβώς τι συνέβη στη φάση των ομίλων, αλλά να μη δώσουμε και τόση μεγάλη σημασία. Σίγουρα να μη βγάλουμε συμπεράσματα για το ποιος θα φτάσει ως το τέλος του δρόμου.

Ας κάνουμε μερικές διαπιστώσεις:

1. Κανείς δεν τρελάθηκε από το θέαμα που παρακολούθησε. Θα ήμουν ψεύτης αν έλεγα πως περίμενα να δω επικά ματς και αγώνες που κόβουν την ανάσα. Με εξαίρεση 2-3 παιχνίδια τα υπόλοιπα κινήθηκαν στη μετριότητα. Όπως ακριβώς προέβλεψαν οι περισσότεροι, καθώς είναι αφύσικο για παίκτες που αγωνίζονται σε τοπ επίπεδο για πάνω από 40-45 ματς όλη τη σεζόν, να φτάσουν τώρα στο φινάλε και να τρέχουν, να πηδάνε, να συγκρούονται όπως τον Νοέμβριο, άντε και τον Μάρτιο. Απλά δε γίνεται.

2. Θα ήταν ιδανικό για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, το Μουντιάλ και το θέαμα που παρακολουθούμε να διεξάγονται μεσούσης της σεζόν και όχι στο τέλος της. Τον χειμώνα οι παίκτες είναι κοντά στο πικ της φόρμας και της προπόνησης και μπορούν να παίξουν σε άλλες ταχύτητες με μεγαλύτερη διάρκεια. Προφανώς δε γίνεται λόγω χορηγών κτλ…Πάντως φοβάμαι πως πλέον σε κάθε διοργάνωση τα πράγματα θα είναι χειρότερα για τους παίκτες.

3. Η κριτική στον Ρονάλντο και σε μερικούς άλλους αστέρες των ομάδων, εκτός από υπερβολικά σκληρή, είναι και ποδοσφαιρικά άδικη. Το ότι στην Πορτογαλία π.χ. αγωνίζονται οι καλύτεροι Πορτογάλοι παίκτες, δε σημαίνει πως το σύνολο είναι αυτομάτως καλύτερο από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Τι εννοώ; Ο Ρονάλντο κάνει «παπάδες» στη Ρεάλ επειδή έχει δίπλα του τους καλύτερους σε κάθε θέση και μπορεί και ο ίδιος να μεγαλουργήσει. Υπάρχει Μπενζεμά στην Εθνική Πορτογαλίας; Υπάρχει Μπέιλ; Ούτε καν Μόντριτς και Κέιλορ Νάβας.

Όλοι τα περιμένουν όλα από τον CR7. Και εκείνος σε κάθε ματς, σε κάθε προπόνηση τα δίνει όλα, με αποκορύφωμα τα δύο γκολ στο κρίσιμο ματς με την Ουγγαρία και παρόλα αυτά κάποιοι τον χαρακτηρίζουν «λίγο». «παίκτης που δεν είναι για τα δύσκολα» και άλλα τέτοια που κινούνται στο όριο της εμπάθειας. Η κριτική στον Πορτογάλο αστέρα γίνεται για εξωαγωνιστικούς λόγους, επειδή δεν είναι συμπαθής, πιθανώς να την έχει ψωνίσει σε υπερβολικό βαθμό και όλα αυτά που τα συζητάμε επειδή δίνει αφορμές. Μη χάνουμε το μέτρο όμως ούτε την ορθή κρίση μας. Σε μία εποχή που οι σύλλογοι και τα χρήματα είναι πάνω από κάθε Εθνική Ομάδα – ναι ξέρω, σκληρό αλλά αληθές- ο Κριστιάνο και δεκάδες άλλοι μεγάλοι παίκτες άνω των 30, αντί να προστατέψουν το κορμί τους που τους δίνει εκατομμύρια ευρώ, κάνουν λιγότερες διακοπές και προσφέρουν ότι έχουν στην χώρα τους. Μην παρεξηγηθώ, δεν κάνει χάρη ο Ρονάλντο στην Εθνική του. Όχι, αλλά μην πάμε και στο άλλο άκρο. Όταν θα σταματήσει ο Πορτογάλος θα καταλάβουμε την απουσία του. ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΠΑΙΚΤΗΣ, ΔΟΥΛΕΥΤΑΡΑΣ, ΠΡΟΤΥΠΟ ΓΙΑ ΟΣΑ ΚΑΝΕΙ ΕΝΤΟΣ ΓΗΠΕΔΟΥ.

Και μη σκεφτεί κανείς αφελώς πως είμαι Ρεάλ, γιατί αφ’ ενός δεν ισχύει, αφ’ ετέρου δεν έχει σημασία.

Συμφωνώ μόνο στο ότι από τους μεγάλους παίκτες, τους ηγέτες, περιμένεις να τραβήξουν το κάρο, όταν κολλάει στη λάσπη. Σωστά. Μόνο που αν δεν το πετυχαίνεις πάντα (σχεδόν μόνος σου), δεν πρέπει να σε αποκαθηλώνουν και να σε διακωμωδούν.

4. Η πιο έτοιμη ομάδα για να πάρει το Ευρωπαϊκό εξακολουθώ να πιστεύω πως είναι η Γαλλία. Της προέκυψε όμως η πολύ δύσκολη για τους μεγάλους Ιρλανδία, με προπονητή «γάτο» και πιο έμπειρο από τον Ντεσάν. Αν την περάσει μετά της έρχεται η Αγγλία. Και μετά ή Ιταλία ή Ισπανία ή Γερμανία. Κόλαση. Δηλαδή οι τρικολόρ για να πάρουν το τρόπαιο πρέπει να νικήσουν τους ισχυρούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

5. Η Αγγλία μπορεί να κάνει την έκπληξη και να στείλει τους οπαδούς της στο τρελοκομείο, όπως θα στείλει όλους μας αν σήμερα επιλέξει το BREXIT, αντί του λογικού «Μένω στην Ευρώπη και δεν διαλύω το σύμπαν». Οι Άγγλοι στερούνται παικτών με προσωπικότητα, διαθέτουν πάντως εμπειρία και ας είναι νεανικό το σύνολο και σαφώς μεγάλο κίνητρο και τεράστια δίψα. Στη φάση των νοκ-άουτ, ίσως παίζουν μεγαλύτερο ρόλο αυτά τα στοιχεία, ακόμη και από την τακτική. Τι κουταμάρα εκείνο το γκολ στο 92’ από τους Ρώσους, την πιο ασόβαρη ομάδα του Euro; Θα άλλαζε τη μοίρα της.

6. Η Γερμανία έχει τόσο καλή ομάδα, που παρά τις απουσίες και το άδειασμα πολλών παικτών της, αποδίδει σε κάποια σημεία του αγώνα το καλύτερο ποδόσφαιρο στο τουρνουά. Απλώς δεν έχει διάρκεια και παρότι ο Λεβ θέλει να παίξει όπως η Μπάγερν, της λείπουν βασικά εργαλεία για να το πετύχει. Και στηρίζεται στον Γκέτσε, που στη Μπάγερν ήταν αλλαγή της αλλαγής. Εζίλ, Μίλερ και Κρόος διδάσκουν πως παίζεται το απλό ποδόσφαιρο, σωστά ο Λεβ βάζει σημείο αναφοράς στην επίθεση, τον Γκόμεζ, για να λειτουργήσουν καλύτερα όλοι οι αυτοματισμοί μεσοεπιθετικά.

7. Η Ιταλία είναι σοβαρή, έχει το πιο συμπαγές σύνολο από τους μεγάλους και αν δεν είχε την ατυχία να πέσει πάνω στην Ισπανία, θα της δίναμε μεγάλες πιθανότητες για τελικό. Τώρα πρέπει να κάνει υπέρβαση κόντρα στους πρωταθλητές.

8. Η Ισπανία αποτελεί το μεγάλο ερωτηματικό. Δείχνει να μην έχει χημεία και νομίζω πως το λάθος του Ντελ Μπόσκε να μην πάρει τον Ντιέγο Κόστα και τον Τόρες στην αποστολή θα του στοιχίσει το τρόπαιο. Καλός και άγιος ο Μοράτα, σκοράρει όσο μπορεί, αλλά το εύκολο γκολ δεν το έχει η Ισπανία, δεν το βρίσκει και από τους χαφ με συχνότητα και όλοι οι αυτοματισμοί και το α-λα Μπαρτσελόνα στυλ παιχνιδιού, μπορεί να καταντήσει γραφικό αν δεν πάει η μπάλα στο πλεκτό.

9. Μου άρεσε η Ουγγαρία. Ξεκάθαρα ομάδα Γερμανού προπονητή. Με πειθαρχία, αρχές μέσα στο παιχνίδια, χωρίς φαντεζί ενέργειες, αλλά με τον Ντζούντζακ σε ηγετικό ρόλο, ξέρει να τιμωρεί τις αδυναμίες του αντιπάλου. Το Βέλγιο ως τώρα δεν δικαιώνει τις προσδοκίες πως θα ήταν η μεγάλη έκπληξη του τουρνουά. Πέρασε πάντως και παίζει με την πραγματικά μεγάλη έκπληξη, την Ουγγαρία. Ωραίο ματς, μπορεί να μας δώσει την ομάδα που θα φτάσει πολύ ψηλά με λίγη τύχη.

10. Τα επεισόδια που βλέπουμε σε αυτή τη διοργάνωση, αποτελούν μόνο μία από τις πολλές πληγές της σημερινής κοινωνίας. Παγκοσμίως εννοώ. Ασυδοσία, ανέχεια, αδικία, ατιμωρησία (κάπου), βιαιότητα, ελλιπής παιδεία και πληροφόρηση, όλα μαζί μπαίνουν στο μίξερ και βγαίνει αυτή η δυσοσμία που αναπνέουμε και αυτό το αποκρουστικό θέαμα των ματωμένων κεφαλιών που βλέπουμε σχεδόν σε κάθε αγωνιστική. Βάλτε ως εξτρά υλικό και το φόβο για τρομοκρατικό χτύπημα και το γλυκό δένει, μόνο που δεν τρώγεται. Που θα πάει αυτή η ιστορία δεν ξέρω. Ξέρω πάντως πως ακόμη και αν τιμωρηθούν παραδειγματικά Ρωσία και Αγγλία αρχικά και συζητάμε και για άλλους, το πρόβλημα δε θα λυθεί. Απλώς θα μεταφερθεί σε άλλα πεδία. Πρέπει να τιμωρηθούν αυστηρά, πρέπει όμως να αλλάξουν μυαλά και οι ηγέτες κάθε χώρας, για να βγούμε από το σκοτεινό τούνελ.

ΥΓ: Επιτρέψετε μου μία πολιτική παρατήρηση. Η απόφαση για δημοψήφισμα στη Βρετανία, μου μοιάζει τόσο αστεία, όσο και η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει περίπου το ίδιο πέρυσι τέτοιες μέρες του καλοκαιριού. Τι τις έχουμε τις κυβερνήσεις, με τα αξιώματα, αν πρέπει πάλι εγώ να αποφασίσω για ένα καυτό θέμα, που ανέκυψε επειδή η δική μου πολιτική ηγεσία είναι ανίκανη να το λύσει; Τότε να πάρω τα χρήματα που παίρνουν, τα αξιώματα, τη βουλευτική ασυλία και μετά να κάνω τον έξυπνο και να ρίχνω την καυτή πατάτα πάλι στον «κυρίαρχο λαό». Απορώ ποιος έπεισε τους Βρετανούς ηγέτες να κατέβουν σε δημοψήφισμα για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα.

Επειδή όμως πρέπει να σεβόμαστε τις αποφάσεις των λαών, αν οι Βρετανοί αποφασίσουν να φύγουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε ας καταλάβουν οι υπόλοιποι που βρίσκονται εντός της, πως οι λαοί για κάποιο λόγο νιώθουν απέχθεια, μίσος, οργή και εν τέλει αποστροφή για την ΕΕ. Δεν βρέχει κύριοι των Βρυξελλών, των Βερολίνων κτλ, σας φτύνουν απροκάλυπτα πια.

Ελπίζω πάντως να πρυτανεύσει η λογική και να παραμείνουν οι Βρετανοί σε αυτόν τον οργανισμό και να πατήσουν πόδι για να τον αλλάξουν.