Καταρχάς να ξεκαθαρίσω πως με αυτό το κείμενο δεν εκφράζω τη θέση του Sport24.gr, παρά μόνον την αφεντιά μου. Όπως και με όλα τα προηγούμενα άρθρα μου δηλαδή, απλώς το επισημαίνω για την αποφυγή παρεξηγήσεων.

Έχω δουλέψει παλαιότερα σε μαγαζί που για δύο χρόνια μας έκανε μείωση μισθού συνολικά 20%, γιατί όπως μας είχαν πει "δεν βγαίνουν τα νούμερα και πρέπει να κάνουμε περικοπές". Πολύ ωραία. Κάποιοι υπέγραψαν τη μείωση, άλλοι όχι, όλοι πάντως κατεβήκαμε σε απεργιακή κινητοποίηση.

Βγήκε τίποτα; Όχι. Γιατί; Διότι πολύ απλά στις μέρες μας και με την κατάσταση στη χώρα, πιο πολύ χαμένοι από τέτοιες ενέργειες βγαίνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που δεν αντέχει η τσέπη τους να χάνει μεροκάματα. Η ιδιοκτησία, εύκολα ή δύσκολα, 3-4 μέρες άντε μία εβδομάδα απεργίας την αντέχει. Μπορεί και παραπάνω, απλώς δεν έχουμε φτάσει ποτέ σε τόσο μεγάλο διάστημα.

Κάποια άλλη στιγμή, χωρίς μειώσεις, το ίδιο μαγαζί (που πάντα πλήρωνε στην ώρα του και ήταν ΣΥΝΕΠΕΣΤΑΤΟ), αποφάσισε να κάνει μαζικές απολύσεις εργαζομένων. Νέα απεργιακή κινητοποίηση με αίτημα να γυρίσουν πίσω οι απολυμένοι. Βγήκε τίποτα; Όχι. Γιατί; Απαντήσαμε νωρίτερα.

Επί της ουσίας η απεργιακή κινητοποίηση ναι μεν είναι ένα ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ του εργαζόμενου, όμως το 2016, δεν έχει κανένα νόημα και προφανώς κανένα αποτέλεσμα. Τι να κάνουμε; Έτσι συμβαίνει και καλό είναι να αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα. Όχι να ζούμε στο δικό μας κόσμο.

Συνεπώς, κύριοι όλων των Ενώσεων της χώρας σε κάθε επάγγελμα, όταν μία απεργία κατά του εργοδότη που πήρε κάποιες αποφάσεις εις βάρος του εργαζόμενου, δεν φέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα, πως περιμένετε να βγει κερδισμένος ο καημένος ο εργαζόμενος όταν απεργεί κατά της Κυβέρνησης; Είναι δυνατόν;

Τι πετυχαίνετε τώρα; Να ζημιωθεί και ο εργοδότης, που αυτή τη φορά δεν φέρει ευθύνη για το πρόβλημα και φυσικά να κινδυνεύουν και άλλες θέσεις εργασίας με τη συγκεκριμένη τακτική.

Δεν είμαι αιθεροβάμων. Ξέρω πως αν λήξει η απεργία και αρχίσουν ξανά τα δελτία, η ενημέρωση θα είναι εν πολλοίς μονόπλευρη. Λίγοι θα δουν το νόμισμα και από τις δύο όψεις. Όμως η απόλυτη σιγή, εκτός από λανθασμένη είναι και επικίνδυνη επιλογή. Για μένα πιο λογικό θα ήταν όταν μία κυβέρνηση φέρνει τέτοια απαράδεκτα νομοσχέδια, να ζητάει και να επιθυμεί εκείνη να φιμωθούν οι δημοσιογράφοι και όχι το αντίθετο.

Εμείς λειτουργούμε σαν τον δύσμοιρο τον Μάρσαλ της Κηφισιάς. Βάζουμε αυτοκαλάθι και μάλιστα όχι μία φορά (που δικαιολογείται), αλλά συνέχεια, σε κάθε ματς που κρίνεται στον πόντο. Ανεπίδεκτοι μαθήσεως. Δεν ξέρω ποια προνόμια θα μου στερήσουν με αυτά που γράφω, αλλά προσωπικά τέτοια απεργία δεν την δέχομαι, δεν την κατανοώ και δεν θέλω να την εφαρμόσω.

Και αν ήμουν πολιτικός συντάκτης, θα έβραζα. Να θέλω να βγω να τα πω, να τα χώσω για το νομοσχέδιο, να εκφράσω και πολύ κόσμο και να μη με αφήνει το ίδιο το σωματείο μου. Παράνοια.

Πάλι καλά που είμαι αθλητικός συντάκτης και στην χειρότερη δεν θα έχει περιγραφή ένα ματς της Μπαρτσελόνα, της Μπάγερν, του Ολυμπιακού κτλ. Άλλωστε σιγά τα σημαντικά γεγονότα που έχουμε αυτές τις ημέρες. Ημιτελικούς Τσάμπιονς Λιγκ, τελικούς στο βόλεϊ, ημιτελικούς στο Κύπελλο Ελλάδος.

Δεν χρειάζεται περιγραφή, τους ξέρουμε τους παίκτες. Βάζουμε και τον Άγγλο σπίκερ (που είναι και καλύτερος από εμάς) και καθαρίσαμε. Από αυτογκόλ σε αυτογκόλ.

"Έλα μωρέ, αφού το βλέπω το ματς, τι να την κάνω την περιγραφή του κάθε μπούρδα δημοσιογράφου;" Όχι κύριοι των Ενώσεων, δεν τα λένε αυτά οι τηλεθεατές. Αντιθέτως τους λείπουμε τόσο πολύ, που σιχτιρίζουν με αυτή την απεργία και μας ψάχνουν κάθε βράδυ στο σπίτι μας. Βέέέέέέβαια. Έτσι είναι, αν έτσι πιστεύετε.

ΥΓ. Με τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, θα ασχοληθούμε σε αυριανό κείμενο. Για να δούμε πρώτα πως θα τα πάει η Μάνστεστερ Σίτι κόντρα στη Ρεάλ και να κάνουμε μία προσέγγιση της μάχης των δύο διαφορετικών κόσμων. Της Ατλέτικο με τη Μπάγερν.

ΥΓ2. Οι ΠΑΕ έχουν ενημερωθεί επισήμως πότε ξεκινούν τα πλέι-οφ; Όχι να υποθέτουν με ασφάλεια. Υπάρχει ενημέρωση από τη Λίγκα;

ΥΓ3. Ο Ιβάν Σαββίδης με την απόφαση του να μην κατεβάσει την ομάδα στη ρεβάνς του Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό, ακολουθεί έναν δρόμο δύσβατο και κατά τη γνώμη μου, χωρίς επιστροφή. Μία ομάδα με την ιστορία του ΠΑΟΚ, δεν επιτρέπεται να μην κατεβαίνει σε αγώνες, επειδή αδικήθηκε από τη διαιτησία. Σύμφωνοι, πρέπει να αλλάξει το πλαίσιο, μπας και δούμε άσπρη μέρα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά "το δεν κατεβαίνω σε ματς", μόνο εις βάρος του μπορεί να γυρίσει. Θυμίζω την επιλογή του μπασκετικού Παναθηναϊκού σε τελικούς της Α1, πριν από 20+ χρόνια. Ακόμη τη θυμόμαστε με ειρωνικό χαμόγελο σχεδόν όλοι οι ουδέτεροι.

Ο Σαββίδης είναι κεφάλαιο για τον ΠΑΟΚ και ως ένα σημείο και για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Επενδυτές με τέτοια οικονομική άνεση σπανίζουν στη χώρα και καλό θα είναι να μην τους διώξουμε, αλλά να τους κρατήσουμε στα μέρη μας. Αρκεί και εκείνος (και οι σύμβουλοι του) να μην στέκονται στο τι μπορεί να χάσουν επικοινωνιακά, βαθμολογικά και αγωνιστικά. Να μην κοιτούν το δέντρο και χάνουν το δάσος. Ναι, οι -3 βαθμοί είναι πταίσμα για μία ομάδα σαν τον ΠΑΟΚ. Το πρεστίζ και η φήμη του συλλόγου όμως, είναι πιο σημαντικά και αυτά μένουν στο πέρασμα των χρόνων. Με κάθε σεβασμό στο μέγεθος του κλαμπ, "το δεν κατεβαίνω να παίξω", είναι αυτογκόλ σαν αυτό της ΕΣΗΕΑ.