Η επικράτηση του ποδοσφαίρου
Ο Πάνος Βόγλης γράφει για τη νίκη του ποδοσφαίρου και του θεάματος, η οποία είναι πάντα πιο όμορφη από την επικράτηση της σκοπιμότητας και την Μπαρτσελόνα που επέστρεψε με ποδόσφαιρο και όχι με λογικές πολέμου.
Στην Ελλάδα όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Σε εκείνους που αναγνωρίζουν το καλό παιχνίδι, την καλοβαλμένη ομάδα, εκείνη που προσφέρει θέαμα και ας μην είναι η δική τους. Θα χειροκροτήσουν και τον αντίπαλο, χωρίς να νιώθουν πως κάνουν κάτι πέραν του αυτονόητου. Πρόκειται για μειοψηφία.
Στη δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνονται οι περισσότεροι. Δυστυχώς. Οι τυφλωμένοι από πάθος, μίσος, ασχετοσύνη, ανάγκη για κυριαρχία της δικής τους άποψης, ομάδας, οπτικής, με κάθε τρόπο. Και όταν δεν τους βοηθάει η εξέλιξη ενός αγώνα για να περάσει το δικό τους, βρίσκουν άλλοθι. Στη διαιτησία συνήθως. Και βέβαια σε λογικές (ούτε καν) καφενείου.
"ΠΟΣΑ ΤΡΟΠΑΙΑ ΠΗΡΑΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ 2017;"
Ρεάλ - Μπαρτσελόνα 0-3. Καθαρό, άνετο, ποδοσφαιρικά δίκαιο. Ανωτερότητα της μίας ομάδας έναντι της άλλης. Και επειδή για τη διαιτησία δεν μπορούσε να προκύψει σοβαρό άλλοθι, άρχισε το... καλαματιανό. "Ναι, αλλά πόσα τρόπαια πήρατε το 2017", έγραψε ένας φίλος της Ρεάλ στο διαδίκτυο. Πολύ σωστός ο φίλος. Ξεκάθαρο ποδοσφαιρικό σχόλιο, με αρχή...Μέσι και τέλος. Μπούρδες δηλαδή. Η Ρεάλ έχει τα περισσότερα, τα σημαντικότερα και δικαίως τα πήρε, δεν της τα χάρισε κανείς. Άλλη κουταμάρα θα μας πεις;
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ... ΜΟΥΡΙΝΙΟ
Μία κατηγορία μόνοι τους είναι οι υποστηρικτές του Μουρίνιο. Οι ομάδες του τα τελευταία 5 χρόνια παρουσιάζουν άθλιο θέαμα, ενίοτε παίρνουν τίτλους, όποιος όμως γράψει κάτι (ποδοσφαιρικά ορθό) εναντίον του, είναι κακόβουλος και "εχθρός". Και φυσικά αν σου αρέσει το ποδόσφαιρο του Πεπ, αμέσως ακούς τη μεγαλειώδη ανοησία “με 500 εκατομμύρια μπάτζετ και εγώ θα έκανα "παππάδες". Έγινε φίλε, πήγαινε και κάνε τη δουλειά σου.
ΤΟ ΧΙΟΝΙ ΦΤΑΙΕΙ ΓΙΑ ΟΛΑ
Λαμία - Παναθηναϊκός 4-1. Τα λεγόμενα και "ντόρτια". Προφανώς έκανε λάθος ο διαιτητής Αρετόπουλος που έδωσε το "οκ" να ξεκινήσει το ματς. Και τι σημαίνει αυτό; Ότι οι πράσινοι έπρεπε να φάνε τέσσερα; Οι παίκτες της Λάμιας πατούσαν σε...χαλί;
Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΓΙΑ "ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ" ΚΑΙ ΡΙΧΝΕΙ ΦΑΠΕΣ
Τα γράφω όλα αυτά για να επιστρέψω στο Clásico. Τέτοια παιχνίδια πρέπει να πηγαίνουν πιο μπροστά τη σκέψη μας. Όχι να μεγαλώνουν τον οπαδισμό και τον εγωισμό μας. Ο μόνος τρόπος να αλλάξει το ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι να αλλάξει την οπτική και τη νοοτροπία του ο Έλληνας οπαδός - φίλαθλος. Να αφήσει κατά μέρος τις "φάπες", τους "μπαμπάδες", την επίδειξη άνεσης στο ποιος έχει την καλύτερη ατάκα για να την πει στον άλλον. Ναι, να κάνει πλάκα. Αλλά πλάκα, όχι να προσβάλει, να μειώσει, να ειρωνευτεί με μίσος.
Ο ΖΙΝΤΑΝ ΕΧΕΙ ΧΑΣΕΙ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ
Ρεάλ - Μπαρτσελόνα 0-3. Όποιος δεν είδε ότι οι παίκτες του Βαλβέρδε ήταν δύο κλάσεις ανώτεροι σε αυτό το ματς, ότι κυριαρχούν χάρη στις ιδέες τους στο εφετινό πρωτάθλημα, έχει πρόβλημα. Όχι μόνο όρασης. Όποιος το βλέπει και δεν το παραδέχεται, έχει μεγαλύτερο πρόβλημα. Ψυχολογικό.
Ο Ζιντάν έχει χάσει τα αποδυτήρια. Συμβαίνει σε όλους, ειδικά μετά από τόσο επιτυχημένες σεζόν. Και ο Πεπ κάποτε την έκανε με...ελαφρά για τη Μπάγερν, όταν είδε πως δε μπορεί να επιβληθεί στον Μέσι. Ο Μουρίνιο κάπως έτσι έφυγε δύο φορές από την Τσέλσι. Ο Αντσελότι εφέτος από τους Βαυαρούς.
Οι αστέρες της Ρεάλ έχασαν το κίνητρο τους ή δε μπορεί να τους εμπνεύσει ο σπουδαίος "Ζιζού". Η αλλαγή νομοτελειακά θα έρθει. Το ζητούμενο είναι (αν αλλάξουν τον Γάλλο) να βρουν κάποιον καλύτερο του. Μην κάνουν την ανοησία της Μίλαν και πάρουν έναν... Γκατούζο. Και μετά ψάχνουν και τον επόμενο.
ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΡΩΤΟΣ
Όλα στο ποδόσφαιρο έχουν εξήγηση. Αρκεί να μπορείς να την καταλάβεις. Τυφλωμένος και με εμμονική ανάγκη να κυριαρχείς, να είσαι ο καλύτερος, δεν πρόκειται να πας μπροστά φίλε μου. Καμιά φορά είναι ανακούφιση να είσαι δεύτερος. Να μην είσαι συνέχεια ο καλύτερος. Δεν πειράζει. Σε ξεκουράζει και λίγο. Σου δίνει κίνητρο να βελτιωθείς.
Η Μπαρσελόνα ήταν η καλύτερη. Τέλος. Η Ρεάλ θα επανέλθει. Τέλος. Η Σίτι παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ευρώπη. Τελεία και παύλα. Όχι φίλε μου, δεν το λέει ο Βόγλης (που πιθανώς να μη συμπαθείς). Το βλέπεις και εσύ. Αρκεί να ανοίξεις τα μάτια σου και το μυαλό σου.
ΥΓ Η επιλογή του Ζιντάν να αφήσει στον πάγκο τον Ίσκο δεν έχει ποδοσφαιρική λογική. Αν υπάρχει κάτι άλλο πίσω από αυτό, δεν το ξέρω. Ούτε όμως αλλαγή μετά; Σοβαρά τώρα;
ΥΓ 2 Οι Κινέζοι στη Μίλαν έχουν μπλέξει τα μπούτια τους. Δε χρειάζεται να αναφέρω πόσοι καλύτεροι του Γκατούζο υπάρχουν στην Ιταλία. Άρα κάποιος τους επηρεάζει στις αποφάσεις τους και επειδή είναι άσχετοι, δύσκολα θα δει άσπρη μέρα η ομάδα τους. Αν πάντως δεν πάρουν και τώρα καλύτερο του Γκατούζο - γιατί ο "Ρίνο" θα απομακρυνθεί σύντομα εκτιμώ- μπορεί και να κινδυνεύσει η Μίλαν. Έπος δηλαδή, για τέτοιο μέγεθος. Α, ναι, ακούω ακόμη στα αυτιά μου την ατάκα του φίλου “μωρέ με 500 εκατομμύρια μπάτζετ να δεις τι θα έκανα”.
ΥΓ3 Καλές γιορτές σε όλους.