Η Εθνική μπαίνει στο σωστό δρόμο
Ο Πάνος Βόγλης γράφει για την πρώτη νίκη της Εθνικής Ελλάδας υπό τις οδηγίες του Μίχαελ Σκίμπε και αναλύει τα δυνατά και τα αδύναμα σημεία της ομάδας.
Ο Σκίμπε μοιάζει έξυπνος τεχνικός. Σαφώς ακόμη έχουμε μικρό δείγμα της δουλειάς του στην Εθνική Ελλάδας και θα μπορέσουμε να τον κρίνουμε με μεγαλύτερη ασφάλεια όταν ξεκινήσει η προκριματική φάση για το Μουντιάλ του 2018. Ήδη πάντως φαίνεται που το πάει το πράγμα και νομίζουμε πως βάζει την ομάδα στη σωστή βάση.
Ο Γερμανός γρήγορα κατάλαβε πως η διάταξη με τρεις στην άμυνα ταιριάζει καλύτερα στην Εθνική μας, όχι λόγω έλλειψης ποιότητας σε διάταξη τεσσάρων, αλλά γιατί κλείνουμε πιο πολλούς χώρους, βρίσκονται πιο κοντά οι παίκτες μας και λιγοστεύουν τα λάθη.
Υπάρχει καλύτερη αλληλοκάλυψη. Δεν ξέρουμε αν αυτό το σχηματισμό θα επιλέξει και στη συνέχεια, η δοκιμή της Πέμπτης πάντως πρέπει να τον ικανοποίησε. Άλλωστε κάπως έτσι διέπρεψε ο Ρεχάγκελ στη δική του εποχή στην Εθνική Ελλάδας. Τον συμπατριώτη του μάλλον τον μελέτησε αρκετά ο «νέος» Σκίμπε, βάζοντας βέβαια μοντέρνες πινελιές στη λειτουργία του 3-5-1-1 που χρησιμοποίησε.
Φεύγοντας από την άμυνα και πηγαίνοντας στη μεσαία γραμμή, είδαμε κάποια πράγματα που μπορεί να μη βγήκαν όλα, είχαν όμως μία λογική. Ένας αμυντικός χαφ, καθώς πίσω έχεις τρεις κεντρικούς αμυντικούς, μοιάζει σωστό. Τώρα ότι αυτός λογικά δεν θα είναι ο Πέτσος, οκ θα το δούμε. Η λογική λέει πως εκεί θα παίζει ο Σάμαρης, καθώς σε αυτή τη θέση διαπρέπει πλέον στη Μπενφίκα. Ο Σκίμπε γνωρίζει τα άρτια τεχνικά χαρακτηριστικά του τέως παίκτη του Ολυμπιακού και γι’ αυτό τον έβαλε πιο μπροστά με εντολή και να δημιουργεί, όπως και ο Μάνταλος. Λεπτομέρειες.
Με δύο εσωτερικούς χαφ που δημιουργούν και πλάγιους φουλ-μπακ Τοροσίδη και Σταφυλίδη, η Εθνική απέναντι σε υποδεέστερα συγκροτήματα κερδίζει πολλά πράγματα. Πετυχαίνει ανάπτυξη από τον άξονα, καθώς σε ρόλο «δεκαριού» που έλεγαν και παλιά βρίσκεται ο Φορτούνης. Άψογος στην τελική πάσα, σωστό μοίρασμα παιχνιδιού στα πλάγια και αξιόπιστο σουτ από τα 15-20 μέτρα.
Οι πλάγιοι μπακ υστερούν κάπως σε επιστροφές, όμως δίνουν πλάτος στην επίθεση μας, αρέσκονται να πατούν περιοχή, απειλούν και σίγουρα τους νιώθει η αντίπαλη άμυνα. Είπαμε, κόντρα σε «μικρούς» αντιπάλους αυτός ο σχηματισμός θα μας φανεί χρήσιμος και ας μοιάζει σε μία πρώτη ματιά πιο αμυντικογενής. Το πρόβλημα σε αυτό που είδαμε χθες ήταν κάτι που λύνεται εύκολα. Η διάθεση του «1». Εν προκειμένω του Μήτρογλου. Αν όλοι δουλεύουν για τον φουνταριστό και αυτός έχει την εικόνα του χθεσινού Μήτρογλου, τότε υπάρχει θέμα. Ωστόσο δε νομίζουμε πως θα δούμε πολλές φορές ακόμη τον άσο της Μπενφίκα σε τόσο ράθυμη διάθεση. Ειδικά το τελευταίο διάστημα «πετάει» και αν παραμείνει βασικός και του χρόνου, θα έρχεται με ρυθμό και κέφι στα επίσημα ματς. Την Πέμπτη απλώς δεν ήταν στα καλύτερα του.
Ένα κενό έχει αυτός ο σχηματισμός, που φάνηκε στο δεύτερο μέρος. Δεν μπορεί να βρει χώρο στο αρχικό σχήμα ο Καρέλης στη θέση που του αρέσει. Winger με ελευθερία κινήσεων. Αυτό δεν το δίνει το 3-5-1-1. Και μεταξύ μας, από τον Καρέλη πρέπει να ξεκινάει η ενδεκάδα, ειδικά αυτή την περίοδο. Βέβαια ακόμη όλες οι ομάδες που δεν έχουν Euro 2016 μπροστά τους, βρίσκονται σε αρχικό στάδιο πειραματισμών. Θα δούμε αρκετά ακόμη, πιθανώς και στο προσεχές ματς με την Ισλανδία.
Η γενική εικόνα μας ικανοποίησε. Ο Σκίμπε κινείται ορθολογικά, φαίνεται πως η πειθαρχία επιστρέφει, οι παίκτες σαν να γουστάρουν περισσότερο να φορούν τη φανέλα με το εθνόσημο, σε σχέση με ότι βλέπαμε στην προκριματική φάση του Euro, ποιότητα δεδομένα υπάρχει, είναι θέμα χρόνου και σωστών αποφάσεων, για να επιστρέψει η Εθνική μας στην…κανονικότητα. Αν η ΕΠΟ θωρακίσει τον προπονητή, αν ο ίδιος επιλέγει παίκτες με κριτήριο το καλό της ομάδας και αγνοήσει τις πιέσεις που θα δεχθεί, τότε θα δούμε κάτι πιο υγιές τον Σεπτέμβριο.
Και για όσους υποστηρίξουν πως ο αντίπαλος ήταν αδύναμος και παθητικός, σας θυμίζω τι τραβάγαμε πριν λίγο καιρό από τα Φερόε και λοιπά μεγαθήρια του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.
Το ζητούμενο είναι πάντα το πώς είμαστε εμείς. Και επειδή μόνο με ένα φιλικό, δε γίνεται να βγάλουμε απόλυτα συμπεράσματα, σταματούμε εδώ και περιμένουμε και την αναμέτρηση της Τρίτης με την Ισλανδία. Για να δούμε αν θα υπάρξει συνέχεια στο χτίσιμο και τι έχει στο μυαλό του ο Γερμανός εκλέκτορας.
ΥΓ: Ο Καρνέζης κάτω από τα δοκάρια είναι ότι καλύτερο διαθέτει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Πρέπει όμως να βελτιώσει τις εξόδους του. Αυτή η αδυναμία του στερεί τη δυνατότητα να ανέβει επίπεδο. Και μπορεί να βρίσκεται στα 31, αλλά οφείλει να το δουλέψει στην Ιταλία. Βγάζει το δύσκολο και δευτερόλεπτα μετά δεν κάνει έξοδο να τελειώσει τη φάση. 1-1. Πάντως πιο πολύ και από το γκολ μας κάνει εντύπωση που μπροστά από τον Καρνέζη υπάρχει αφύλακτος παίκτης, ο οποίος άνετα παρεμποδίζει (χωρίς φάουλ) τον τερματοφύλακα μας. Λάθος. Στα στημένα φαίνεται πως παίζουμε μικτή άμυνα. Κάποιους τους έχουμε με προσωπικά μαρκαρίσματα και οι υπόλοιποι παίζουν ζώνη, παίρνουν χώρο ευθύνης δηλαδή. Εκεί έπρεπε να υπάρχει παίκτης δικός μας για να είναι πιο άνετος ο Καρνέζης. Επίσης πήγε αριστεροπόδαρος στο κόρνερ, οπότε η μπάλα θα έπαιρνε τροχιά προς την εστία και τη μικρή περιοχή. Ήταν λάθος η διάταξη μας και προφανώς το είδε ο Σκίμπε και θα το διορθώσει.
ΥΓ2: Ο Οικονόμου στο λίγο που αγωνίστηκε ήταν πολύ θετικός. Σωστή αντίληψη του χώρου, τακτικά άψογος, φαίνεται πως έχει δουλέψει πολύ στο εξωτερικό και μας άρεσε που μπήκε πολύ συγκεντρωμένος στο ματς.
ΥΓ3: Για την απουσία του κόσμου από το φιλικό με το Μαυροβούνιο , δεν θα γράψουμε κάτι ιδιαίτερο. Η Εθνική πάντα ήταν ένα περίεργο κλαμπ για τη νοοτροπία του Έλληνα φιλάθλου. Ως γνωστόν τον Έλληνα τον τραβούν οι νίκες και μόνον αυτές. Δεν το έχει στο αίμα του να πηγαίνει στο γήπεδο, να δει την ομάδα να αγωνίζεται καλά και ας χάσει. Ξενερώνει. Και επίσημο να ήταν το χθεσινό ματς, παρόμοια εικόνα θα είχε στις εξέδρες. Γιατί χάθηκε ο ψυχισμός με την κακή προκριματική φάση που προηγήθηκε. Γίναμε περίγελος από απίθανες ομάδες, η ΕΠΟ δεν εμπνέει, μπλέξαμε και τα οπαδικά και γίναμε κουλουβάχατα. Η νοοτροπία μας δεν θα αλλάξει. Ελπίζω να αλλάξει η διάθεση μας έναντι αυτής της ομάδας. Αρκεί βέβαια να βοηθήσει και η ίδια η Εθνική. Αυτό είναι το πρώτο στοίχημα του Σκίμπε και των παικτών. Να ζεστάνουν ξανά τον κόσμο. Και θέλει δρόμο, ιδρώτα και όρεξη.