Η Σεβίλλη κατέκτησε το Europa League. Στην Ισπανία θα καταλήξει και το Champions League. Η εθνική Ισπανίας σαρώνει εδώ και χρόνια σε Euro και Μουντιάλ. Ακόμη και η εθνική Γερμανίας ανέβηκε στην κορυφή του Ολύμπου, με κορμό από τη Μπάγερν, την οποία φυσικά προπονούσε Ισπανός τεχνικός. Ο Γκουαρδιόλα.

Πρωτοπόρος σε αυτή την επανάσταση που ξεκίνησε περίπου δέκα χρόνια πίσω, η Μπαρτσελόνα αρχικά του Ράικαρντ και μετά του Γκουαρδιόλα. Από κοντά Ρεάλ, Ατλέτικο, Σεβίλη, Βαλένθια, Μπιλμπάο. Κορυφαίες ομάδες, σπουδαίο ποδόσφαιρο, έμφαση στην τακτική που αναδεικνύει τα χαρακτηριστικά των παικτών τους, αποθέωση του επιθετικού παιχνιδιού. Εξαίρεση η Ατλέτικο, η οποία έχει άλλο στυλ, όμως την ίδια αποτελεσματικότητα. Ακόμη και σε αυτόν τον τομέα, πρωτιά παίρνει μία ισπανική ομάδα, καθώς καμία άλλη δε μπορεί να παίξει το ποδόσφαιρο της Ατλέτικο. Πολλές το θέλουν, καμία δεν το καταφέρνει.

Οι Ισπανοί προπονητές και οι ομάδες της χώρας, άλλαξαν το άθλημα και συνεχίζουν να φέρνουν καινούριες ιδέες, που συναρπάζουν το κοινό, κόβουν εισιτήρια, προσελκύουν θαυμαστές και μιμητές της σχολής που έχουν δημιουργήσει.

Δεν ξέρω αν το ισπανικό πρωτάθλημα θεωρείται κατά γενική ομολογία το καλύτερο. Αυτό εμπεριέχει και υποκειμενική κρίση άλλωστε. Ξέρω πως υψηλή ποιότητα ποδοσφαίρου μπορεί να δει κανείς στο ανώτατο σημείο της, σε μεγάλο βαθμό στην Πριμέρα Ντιβιζιόν και λιγότερο στα άλλα πρωταθλήματα. Ναι, δε μπορούμε να ζήσουμε χωρίς Πρέμιερ Λιγκ, χωρίς Μπουντεσλίγκα και Καμπιονάτο, όμως οι δεξιοτέχνες της Μπαρτσελόνα, η ιδιοφυία του Έμερι, η κλάση της Ρεάλ του Ζιντάν, η μαγκιά και καπατσοσύνη του Σιμεόνε, δεν συναντιούνται πουθενά αλλού στον πλανήτη.

Το Σάββατο στο Μιλάνο θα δούμε έναν ισπανικό τελικό. Όπως παραλίγο να συμβεί και στο Europa League. Υπάρχουν πάντως αρκετές ακόμη "ισπανικές" ομάδες και σε άλλα πρωταθλήματα. Η Ντόρτμουντ του Τούχελ, προσπαθεί να μοιάσει στη Μπάγερν του Γουαρδιόλα και νομίζω του χρόνου θα τα καταφέρει στον απόλυτο βαθμό. Η Λίβερπουλ του Κλοπ, αυτό το στυλ ποδοσφαίρου επιθυμεί να παρουσιάσει στον κόσμο τη σεζόν 2016-2017. Παραδείγματα αρκετά. Θα δείτε και τη Σίτι του χρόνου.

Το τρένο της εξέλιξης φέρει ισπανική υπογραφή και όποιος θέλει να ανέβει σε αυτό, πρέπει να παρακολουθήσει πολλά μαθήματα και να πληρώσει δίδακτρα. Όχι σε χρήματα, αλλά σε δουλειά στις προπονήσεις, σε έξτρα ώρες ανάλυσης και αντίληψης του τι βλέπει. Το τελευταίο είναι το πλέον δύσκολο και οι περισσότεροι αρνούνται να το πράξουν. Ειδικά στην Ελλάδα, το 80% κρύβεται πίσω από τη δικαιολογία «της κακής οργάνωσης, της αναξιοπιστίας, των κακών παικτών».

Οι ομάδες μας πρέπει να αλλάξουν ρότα, για να αλλάξουμε όλοι προς το καλύτερο την «επαγγελματική» μας ζωή. Με τρεις ευκαιρίες σε 90’, ρυθμό χελώνας στα ματς και γκρίνια-γκρίνια-γκρίνια από παράγοντες που δεν γουστάρουμε ούτε να τους βλέπουμε - ούτε να τους ακούμε, δεν κάνουμε δουλειά.

Υ.Γ. Η ΑΕΛ και ο ΟΦΗ επιστρέφουν. Διαφορετικές περιπτώσεις, με κοινό παρονομαστή την ιστορία και τον κόσμο τους. Όποιος είναι ΑΕΛ δεν είναι και κάτι άλλο. Όποιος αγαπάει τον ΟΦΗ, αρκείται σε αυτό. Ούτε Ολυμπιακός, ούτε Παναθηναϊκός, ούτε τίποτα άλλο, Σπάνιο φαινόμενο για την ποδοσφαιρική Ελλάδα των μεγάλων που πνίγει τους μικρούς. Μπράβο για την άνοδο τους, οι μεν "Βυσσσινί" στη Super League, οι δε Κρητικοί στη Football League. Μία μικρή παρατήρηση μόνο. Αυτά που (φέρεται να) έγιναν σε κάποια ματς του ΟΦΗ με τραμπουκισμούς, ξύλο σε αντίπαλους παίκτες κτλ, καλό θα είναι να εκλείψουν. Ομάδα με τέτοια ιστορία και τέτοιο κόσμο, δεν τα χρειάζεται αυτά για να διακριθεί. Αν όμως τα χρειάζεται, τότε ας μη διακριθεί.

Υ.Γ.2. Ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός έχασε καθαρά από την ΑΕΚ στο Κύπελλο. Τελεία. Ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε χθες καθαρά από τον Ολυμπιακό του Σπανούλη. Τελεία. Η Λίβερπουλ ηττήθηκε καθαρά από τη Σεβίλη και όμως ο Κλοπ μίλησε αρκετά για τη διαιτησία και τα πέναλτι που δεν δόθηκαν. Ο Ομπράντοβιτς το ίδιο. Οι δικαιολογίες δεν ωφελούν κανέναν από τους ηττημένους. Ούτε καν για επικοινωνιακούς λόγους. Μόνο πρόσκαιρα και αν…

Γιατί τις επικαλούνται όλοι; Γιατί αρνούνται να αποδεχθούν την ήττα. Δεν τη δέχονται με τίποτα. Όταν αποδεχθείς την καθαρή ήττα, την αναλύσεις και την καταλάβεις, τότε θα πας μπροστά. Αν ο Παναθηναϊκός πιστεύει ακόμη πως τα (όποια) βήματα του Σπανούλη έκριναν τον αγώνα και όχι η κλάση του αθλητή, τότε θα κατέβει με λάθος νοοτροπία στο ΣΕΦ. Αν αποδεχθεί την πραγματικότητα, μπορεί να κάνει νέο break. Απλά είναι τα πράγματα, εμείς τα κάνουμε δύσκολα.