Να ξεκινήσω ασυνήθιστα, με μπάσκετ και εξηγώ το γιατί. Το μπάσκετ το παρακολουθώ πολύ. Α1, Ευρωλίγκα, ΝΒΑ, Α2, Β’ Εθνική, ό,τι υπάρχει. Δεν έχω όμως τις γνώσεις να κρίνω αγωνιστικά και σε επίπεδο τακτικής ένα παιχνίδι και γι’ αυτό δεν πατάω σε άγνωστα χωράφια. Υπάρχει όμως κάτι που με τρώει εδώ και χρόνια, όταν βλέπω ματς Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού και δεν αφορά το πόσο καλές ή κακές είναι οι δύο ομάδες.

Αφορά το πώς αντιμετωπίζεται από όλο τον κόσμο (οπαδούς, ΜΜΕ, προπονητές, παράγοντες, ακόμη και ουδέτερους) το συγκεκριμένο ζευγάρι. Είτε πρόκειται για ματς του Οκτωβρίου, είτε για τον τελευταίο τελικό του Ιουνίου, η νοοτροπία και η αντιμετώπιση είναι ίδια. Πως μιλάμε για «το τέλος του κόσμου». Ότι η ήττα σε στιγματίζει για μια ζωή, θα πρέπει να φοβάσαι να γυρίσεις με το πούλμαν στο ξενοδοχείο γιατί μπορεί να σε περιμένουν αφιονισμένοι οπαδοί που νιώθουν ότι ντροπιάστηκαν και δε μπορούν να βγουν με ψηλά το κεφάλι στο δρόμο. Και φυσικά η κατακραυγή από τα (φιλικά προς εσένα Ολυμπιακέ ή Παναθηναϊκέ) ΜΜΕ θα έρθει αμείλικτη χωρίς δεύτερη κουβέντα. Και βέβαια ότι η νίκη σε ανακηρύσσει Αυτοκράτορα της χώρας και άλλα τέτοια απίθανα και όμως ελληνικά.

Δεν πάμε καθόλου καλά. Και φυσικά δεν πρόκειται να κάνω συστάσεις σε κανέναν. Ας συμπεριφέρονται όλοι όπως νομίζουν, ενήλικες (νομίζω πως) είναι άλλωστε. Όμως αλήθεια τώρα. Αυτό λέγεται πάθος ή παράνοια; Νικάς τον Οκτώβριο «μεγάλη ομάδα, τους έχουμε τρελάνει στη φάπα, θα σκούζουν εφέτος, παικταράδες έχουμε κτλ». Και 8 μήνες μετά έρχεται η ήττα και η απώλεια στόχου «βγάλτε τις φανέλες και φύγετε από εδώ, ντροπή σας, δεν ξέρετε σε ποια ομάδα παίζετε, όποιος δεν αντέχει να μας αδειάσει τη γωνιά» και διάφορα άλλα άκρως ώριμα και μυαλωμένα πράγματα.

Συγγνώμη, αλλά ειδικά για το μπάσκετ που είναι το Νούμερο 1 άθλημα της χώρας μας, αυτά είναι ανεξήγητα πράγματα. Προφανώς συμβαίνουν και στο ποδόσφαιρο, άλλωστε πάνω – κάτω οι ίδιοι οπαδοί πάνε στο γήπεδο. Η αντιπαλότητα στο μπάσκετ όμως εσχάτως έχει φτάσει σε δυσθεώρητα μεγέθη, καθώς οι ομάδες είναι περίπου ισοδύναμες και διεκδικούν τους ίδιους στόχους, ενώ στο ποδόσφαιρο η διαφορά μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού είναι ακόμη μεγάλη. Γι’ αυτό και στο μπάσκετ ο εγωισμός μεγαλώνει επικίνδυνα.

Έχασε λοιπόν ο Ολυμπιακός δύο φορές σε δέκα ημέρες από τον Παναθηναϊκό . Και η καταστροφολογία δεν έχει σταματημό. Λες και ήρθε η συντέλεια του κόσμου. Μα τόσα χρόνια δεν έχουμε μάθει πως τον Οκτώβριο δεν κρίνεται τίποτα σε κανένα σπορ; Εντάξει, καζούρα να κάνεις. Γι’ αυτό πας γήπεδο. Αλλά όχι (αν είσαι Παναθηναϊκός) να νομίζεις πως κατέκτησες το Έβερεστ (το βουνό εννοώ) και τώρα όλοι θα σε προσκυνάνε. Ούτε φυσικά αν είσαι Ολυμπιακός να πέφτεις στα πατώματα και να νομίζεις πως εφέτος θα χάσεις όλους τους στόχους. Κάτσε ρε φίλε…

Ξέρω ότι θα παρεξηγηθώ από κάποιους, όμως ειλικρινά δε μπορώ να δω τη λογική (αν υπάρχει) της καταστροφής και του θριάμβου σε ματς του Οκτωβρίου στο μπάσκετ. Δε μας βοηθάει πουθενά. Ένταση ναι, θα υπάρχει γιατί μιλάμε για ντέρμπι, για ανθρώπους που έχουν φοβερούς παλμούς εκείνη τη στιγμή, οπότε δεν στέκομαι στην αντιπαράθεση Τζόρτζεβιτς-Τόμιτς, ούτε στο τι έγινε με τον Καλάθη και γιατί δεν πήγε στη Συνέντευξη Τύπου ο Σφαιρόπουλος. Αυτά γίνονται πάνω στη στιγμή. Θα συμφωνήσετε όμως πως και αυτές οι αντιδράσεις προέρχονται από την πίεση που ασκούμε όλοι επάνω τους για νίκη. Νίκη σε αγώνα δίχως αύριο; Μα να που υπάρχει και αύριο και μεθαύριο και νομίζω ότι και οι δύο ομάδες βγαίνουν ωφελημένες σε κάποια επίπεδα από το ματς της Δευτέρας.

Δεν το παίζω μετριοπαθής και (καλά) Ευρωπαίος. Ούτε καν. Αλλά αν χάσουμε το μέτρο και νομίζουμε πως κάθε ματς των δύο αιωνίων είναι αιτία πολέμου και αναμέτρηση που κρίνει την ύπαρξη μας, τότε χάνουμε όλη την ουσία του σπορ και της συγκεκριμένης αντιπαλότητας. Και εν τέλει, μας στερούν τη χαρά της αληθινά μεγάλης νίκης και επίτευξης στόχων.

ΥΓ Στα ποδοσφαιρικά, η νίκη του Ολυμπιακού επί της ΑΕΚ δεν πρέπει να συνιστά έκπληξη, όπως και ο χαρτοπόλεμος που ακολούθησε. Όλα τα έχουμε δει ξανά, δεν εκπλήσσουν. Ίσως το εύρος του σκορ να μην κολλάει σε κάποιον που είδε το ματς ως το 65’ και μετά έφυγε. Όλα όμως έχουν ποδοσφαιρική εξήγηση και την έχουμε γράψει ξανά. Ο Ολυμπιακός (πέραν του ρόστερ) εφέτος έχει πιο έξυπνο προπονητή. Πολύ πιο έξυπνο. Κάπου θα την πατήσει και εκείνος, αλλά θα είναι η εξαίρεση που θα επιβεβαιώνει τον κανόνα. Η ΑΕΚ δεν πρέπει να βιάζεται να γυρίσει εκεί που πραγματικά ανήκει. Και στην ΑΕΚ βιάστηκαν όλοι πολύ. Γιατί η πείνα 2 ετών ήταν μεγάλη. Όμως όλα πρέπει να γίνουν βήμα-βήμα, αλλιώς η παροιμία «όποιος βιάζεται σκοντάφτει», θα βρει την απόλυτη εφαρμογή της στην Ένωση.

ΥΓ.1 Για το ματς του Ολυμπιακού με τη Ντινάμο Ζάγκρεμπ, θα αναφερθούμε σε αυριανό κείμενο. Πάντως όπως γράφαμε ότι δεν πρέπει να ξεγράφει κανείς τον Ολυμπιακό κόντρα στην Άρσεναλ, έτσι τώρα επισημαίνουμε πως η Ντινάμο είναι καλύτερη ομάδα από ότι νομίζουν αρκετοί εδώ στην Ελλάδα. Ευτυχώς βλέπω ότι ο Μάρκο Σίλβα είναι καλά ενημερωμένος και φαντάζομαι έχει προετοιμάσει κατάλληλα τους παίκτες του. Το ματς πάντως το περιμένω πολύ δύσκολο και μακάρι να διαψευστώ. Το θέμα είναι να κάνει και η… Μπάγερν το καθήκον της με την Άρσεναλ, για να μεγαλώσουν οι ελπίδες του Ολυμπιακού για πρόκριση.

ΥΓ.2 Ο Παναθηναϊκός παρά την ατυχία στις μεταγραφές, παραμένει ψηλά στη βαθμολογία και παίρνει νίκες σε κάποια ματς που παλαιότερα (με τον Αναστασίου) μάλλον θα τα έχανε εύκολα. Αυτό δε συνιστά τεράστια πρόοδο, αποτελεί όμως ένα γεγονός που τον κρατάει στο -3 από τον Ολυμπιακό, πριν ξεκινήσουν τα ντέρμπι. Η νίκη επί του ΠΑΣ, ήρθε με απόντα τον Μπεργκ και με γρήγορο γκολ στο ματς. Γιατί η ομάδα ήταν συγκεντρωμένη και φαινόταν από το ζέσταμα. Το μόνιμο παράπονο του Αναστασίου: «Οι παίκτες μπήκαν χωρίς συγκέντρωση». Οπότε ή αποφάσισε να το δουλέψει ο ίδιος στην προπόνηση ή έτυχε χθες να είναι όλοι σε υψηλά επίπεδα συγκέντρωσης. Αν είναι το πρώτο θα γευτούν τους καρπούς της δουλειάς τους πολύ πιο σύντομα από όσο περιμένουν. Αν είναι όμως το δεύτερο, η αναλαμπή δηλαδή, θα το πληρώσει στη συνέχεια και ο ίδιος. Επιμένουμε πάντως πως ο Παναθηναϊκός (με ή χωρίς Εσιέν) είναι πολύ καλύτερη ομάδα από αυτή που βλέπουμε ως τώρα. Αν το καταλάβουν και οι ίδιοι, θα εμφανίσουν πρόοδο. Όσο τρώγονται με εσωστρέφεια για τον Εσιέν, τον Σάντσεθ κτλ, θα χάνουν χρόνο και προφανώς ματς. Πολύ ενδιαφέρον το ντέρμπι με bτον ΠΑΟΚ. Και για τους δύο, με αβαντάζ για τους πράσινους ότι η ομάδα του Τούντορ θα προέρχεται από ευρωπαϊκό ματς την Πέμπτη το βράδυ.