Μετά το Παναθηναϊκός - Άγιαξ 1-2, υπάρχει η αίσθηση ότι οι "πράσινοι" έχασαν την ευκαιρία να κατακτήσουν το τρόπαιο, ότι γκρέμισαν όσα χτίζουν εδώ και…δύο μήνες, ότι θα έρθει η καταστροφή οσονούπω. Το βλέπεις αυτό και στα σχόλια των οπαδών και στα άρθρα των συναδέλφων, ακόμη και των πλέον ψύχραιμων. Κατανοεί ο καθένας την πίκρα του οπαδού, ειδικά όταν βλέπει ότι η ομάδα του έχασε ένα ματς, όπου μπορούσε σχετικά άνετα, με έξυπνη διαχείριση να το κερδίσει. Ο οπαδός δεν πρέπει να είναι ψύχραιμος.

Πονάει για την ομάδα του, πληρώνει, παθιάζεται. Για να δούμε όμως σωστά τι συνέβη στο παιχνίδι και πόσο μεγάλη…καταστροφή ήρθε μετά την ήττα από τους Ολλανδούς, πρέπει να κάνουμε στην άκρη τα πάθη και να δούμε τα λάθη. Τα λάθη του Παναθηναϊκού, αλλά και όσων κάνουν κριτική. Έχουν ακουστεί τα πάντα και δε μπορεί να ισχύουν όλα.

Το πρέσινγκ του γύρισε μπούμερανγκ

Καταρχάς, γράφτηκε ότι οι πράσινοι μετά το γκολ που πέτυχαν οπισθοχώρησαν αδικαιολόγητα και το πλήρωσαν. Λάθος. Οι παίκτες του Στραματσόνι πλήρωσαν ακριβώς το αντίθετο. Δεν γύρισαν πίσω ώστε να αμυνθούν με περισσότερα σώματα σε πιο μικρές αποστάσεις και έτσι συνέχισαν να πιέζουν πολύ ψηλά, με αποτέλεσμα στο γκολ της ισοφάρισης οι μισοί παίκτες να βρίσκονται πολύ μπροστά στην επίθεση και να μην έχουν την ταχύτητα να γυρίσουν εγκαίρως. Ο Μέστο από δεξιά γύρισε με το πάσο του, δεν υπήρχε άλλος να καλύψει, καθώς ο Κουτρουμπής ακολούθησε τη μπάλα και όχι τον τελικό σκόρερ Τραορέ, που μπήκε μόνος του σε αφύλακτη διάβαση. Στο 35’ δεν δικαιολογείται τέτοια εικόνα άμυνας. Στο 90’ με το σκορ εις βάρος, ναι, υπάρχει εξήγηση.

Σωστό διάβασμα, κακό κοουτσάρισμα

Επίσης ακούστηκε και γράφτηκε εντόνως πως ήταν λάθος η ενδεκάδα που παρέταξε ο Στραματσόνι. Ότι κακώς δεν έβαλε τον Λέτο, αφού δεν είχε τον Ιμπάρμπο. Πάντα αυτός που δεν παίζει είναι ο… καλύτερος, αλλά δε θα πω το προφανές: είδαμε τι έκανε ο Λέτο όταν μπήκε. Θα πω το πιο προφανές. Αν ήταν λάθος η ενδεκάδα και είχε θέματα δεν θα ξεκινούσε τόσο καλά, που για την πρώτη μισή ώρα δεν άφησε σπιθαμή του γηπέδου απάτητη, είχε το προβάδισμα στο σκορ και δεν ένιωθε απειλή για την ενδεκάδα. Πότε έγιναν «λάθος» οι επιλογές; Μετά από μισή ώρα; Δε γίνεται αυτό, σύντροφοι.

Επί του θέματος να αναφέρουμε πως ο Στραματσόνι το διάβασε άψογα το παιχνίδι, γενικά δείχνει πολύ διαβασμένος, αιφνιδίασε εκείνος τον αντίπαλο προπονητή και μέχρι ένα σημείο παίρνει καλό βαθμό. Δεν την πάτησε λοιπόν στην αρχή, αλλά κατά τη διάρκεια του ματς. Όταν ο τεχνικός του Άγιαξ είδε πως ο Μέστο πελαγοδρομεί και δεν έχει καλές επιστροφές στο 3-4-2-1 του Παναθηναϊκού, πήρε μία εύκολη απόφαση, να σημαδέψει τον Ιταλό αμυντικό και να παίξει πολύ από την συγκεκριμένη πλευρά. Και φυσικά δικαιώθηκε. Το δεύτερο γκολ δεν εμπίπτει σε αυτόν τον κανόνα, καθώς ναι μεν ο Μέστο τα έκανε όλα χάλια, αλλά η επίθεση είχε ξεκινήσει από την άλλη πτέρυγα και κατέληξε δεξιά. Απλώς στο πρώτο ημίχρονο από το 30’-42’ οι Ολλανδοί βρήκαν κενούς χώρους από τη μεριά του Μέστο και γινόταν πάρτι. Αυτό έπρεπε να το αντιμετωπίσει ο Στραματσόνι και νομίζω δεν το έκανε σε απόλυτο βαθμό.

Αδυναμίες που διορθώνονται άμεσα

Συνεχίζουμε. Οι πράσινοι στον όμιλο αυτόν, δε μπήκαν ως φαβορί, εκτός αν ξεχνάμε ότι ήταν στο τέταρτο γκρουπ δυναμικότητας και θεωρητικά ήταν η ασθενέστερη ομάδα του ομίλου. Άρα πως σε ένα βράδυ έχασε το φαβορί (Παναθηναϊκός), από το αουτσάιντερ (Άγιαξ); Μην τρελαθούμε. Οι ρόλοι δεν άλλαξαν. Απλώς η καλή εικόνα του τριφυλλιού στα προκριματικά και η άνετη νίκη στη Λιβαδειά, μπέρδεψαν κάποιους (οπαδούς, ΜΜΕ) και πίστεψαν πως μέσα σε δύο μήνες μια νέα ομάδα θα σαρώνει σε Ελλάδα και Ευρώπη. Εγώ αν ήμουν Στραματσόνι πάντως, πέραν της πίκρας για μία ήττα που θα μπορούσε να αποφύγει η ομάδα του, θα ένιωθα και ικανοποιημένος γιατί ο Άγιαξ ανέδειξε αδυναμίες που μπορούν να διορθωθούν. Είναι κέρδος τόσο νωρίς στη σεζόν να βλέπεις πράγματα που ο Λεβαδειακός και η προπόνηση δεν στα φανερώνουν. Βέβαια αυτό έχει συνήθως ένα τίμημα. Την Πέμπτη το βράδυ ήταν η τζάμπα ήττα από τον Άγιαξ. Αν οι πράσινοι πάρουν το μάθημα που πρέπει, δουλέψουν στις αδυναμίες τους και δεν πέσουν σε κατάθλιψη για μία ήττα στην πρεμιέρα της ευρωπαϊκής σεζόν, θα βγουν πολλαπλώς κερδισμένοι. Επειδή όμως μιλάμε για την Ελλάδα και τον ευάλωτο σε…νεκρολογίες Παναθηναϊκό, κρατάμε μικρό καλάθι.

Τα βασικά λάθη του Παναθηναϊκού

Ποια λάθη έκανε ο Παναθηναϊκός. Αφήνουμε τα ατομικά λάθη, με εξαίρεση τον Μέστο, που φέρει ευθύνη και για τα δυο γκολ. Έχει ευθύνη ο Στραματσόνι που δεν βρήκε λύση στο πρόβλημα. Διακρίναμε πρόβλημα στο τρανζίσιον, όταν οι πράσινοι βρίσκονταν σε φάση επίθεσης. Ειδικά μετά το 60’ (όπως εύστοχα είπε και ο Στέφανος Αβραμίδης στην εκπομπή του ΟΤΕ TV), θύμιζε την ομάδα της περασμένης σεζόν, κουρασμένη, άναρχη, χωρίς ψυχολογία και εντελώς ασύνδετη. Με λίγα λόγια δε γύριζαν στην άμυνα και ο Άγιαξ έβγαινε με παίκτες (!) παραπάνω στην περιοχή του Στιλ. Αδικαιολόγητο. Επίσης πιθανώς λόγω της απουσίας του Ιμπάρμπο έλειψαν αρκετές συνεργασίες στην επίθεση και δεν αξιοποιήθηκε επαρκώς ο Μπεργκ. Ο Κολομβιανός ακόμη δεν έχει φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο απόδοσης, αποτελεί όμως τον κρίκο που κρατάει ενωμένη την αλυσίδα.

Ένα ακόμη (συνολικό) λάθος είναι οι αλληλοκαλύψεις. Προφανώς χρειάζεται χρόνος ακόμη σε αυτό το κομμάτι. Για παράδειγμα ο ΠΑΟΚ, χωρίς να τρέχει περισσότερο από πέρυσι, καλύπτει περισσότερους χώρους, για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ακριβώς επειδή οι αποστάσεις είναι αυτές που πρέπει και οι καλύψεις στο τάιμινγκ που πρέπει. Ξέρετε όμως ποιο είναι το πιο βασικό λάθος του Παναθηναϊκού; Βάζει πολύ γρήγορα το ταβάνι του πιο ψηλά από όσο πρέπει. Και ο περίγυρος βιάζεται. Ο περίγυρος που πιέζει γιατί βιάζεται να γυρίσει η ομάδα του στις παλιές καλές εποχές. Ακόμη οι πράσινοι δεν μπορούν να κάνουν όσα θα ήθελαν και όσα υπόσχεται το ρόστερ. Χρειάζεται χρόνος. Είναι σαν το μαθητή που όντως έχει δυνατότητες και προσπαθεί να πηδήξει τάξεις για να φτάσει από την πρώτη δημοτικού στην έκτη. Γίνεται;

Τώρα θα φανεί τι ομάδα δημιουργείται

Συμπέρασμα. Ναι, ο Παναθηναϊκός μπορούσε να αποφύγει την ήττα. Δεν γίνεται όμως ομάδα που μόνο ως το 30’ αποδίδει αυτό που πρέπει και βρίσκεται ακόμη σε φάση αναδόμησης, να παίρνει αποτέλεσμα κόντρα στον Άγιαξ, έστω και αυτόν τον μέτριο και όχι τόσο ποιοτικό Άγιαξ. Σόρυ, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.

Τώρα θα αρχίσουμε να κατανοούμε και να κρίνουμε το τι φτιάχνει ο Στραματσόνι και πόσο μέταλλο έχει. Τώρα που πολύς κόσμος (και εντός της ομάδας με την ευρύτερη έννοια) περίμενε την στραβή για να επιτεθεί (κάτι που συμβαίνει και σε άλλα κλαμπ, καθώς το κράξιμο είναι εθνικό σπορ). Η ομάδα του θα πάει μπροστά αν πάρει ως οδηγό το ματς με τον Άγιαξ. Ο περυσινός Παναθηναϊκός θα διαλυόταν πολύ εύκολα και γρήγορα, χωρίς προφανή λόγο, καθώς δεν ήρθε η καταστροφή. Ο δικός του τι θα κάνει; Και δε μιλάμε μόνο για την Ευρώπη, όσο γενικότερα για τους εφετινούς στόχους.

ΥΓ Η πίκρα και η οργή των οπαδών, τους οδήγησε σε ακραίες εκφράσεις για παίκτες όπως ο Λέτο, ο Γουακάσο, ο Ιβανόφ και μερικοί ακόμη. Δε μπαίνουμε σε αυτή τη λογική, όπως δε μπήκαμε και στην εύκολη αποθέωση προ μηνός για άλλους. Και τα δύο προφανώς είναι άστοχα. Οι ομάδες με βάση και ηρεμία, προχωράνε μπροστά και ας δέχονται σκληρή κριτική. Ίσως και άδικη μερικές φορές.

Θυμάστε τι διαβάζαμε και τι γράφαμε, μετά τον αποκλεισμό του Ολυμπιακού από την Χάποελ Μπεερ Σεβά; Θυμάστε που εδώ σε αυτή τη στήλη, γράφαμε πως σύντομα με τον προπονητή Μπέντο, οι ερυθρόλευκοι θα γυρίσουν στην κανονικότητα και θα βρουν το δρόμο τους; Όπερ και εγένετο. Εμφανώς αλλαγμένος ο Ολυμπιακός και λόγω των μεταγραφών. Ήταν θέμα χρόνου, τον οποίο δε γίνεται να αποφύγει καμία ομάδα.

Ο ΠΑΟΚ δεν διαλύθηκε μετά τον άδοξο αποκλεισμό από τον Άγιαξ. Ηρέμησε, συνέχισε τη δουλειά και προοδεύει. Ο δρόμος και ο τρόπος είναι εύκολο να τους δεις, δύσκολο να τους ακολουθήσεις και να τους κάνεις πράξη.