Λάθος στο λάθος

Ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού όταν πήρε πακέτο Αναστασίου και Νταμπίζα το καλοκαίρι του 2013, είχε φτιάξει το τέλειο σχήμα και την κατάλληλη χημεία. Και τότε βέβαια κάποιοι οπαδοί της ομάδας, διαφώνησαν με τον Νταμπίζα, έφτασαν στα άκρα, όμως ο Αλαφούζος, πίστευε στο πλάνο και στήριξε με μεγάλο προσωπικό κόστος τον τότε τεχνικό διευθυντή.

Η ομάδα τα πήγε εξαίσια. Πήρε το Κύπελλο, έπαιξε ωραία μπάλα, είχε μηδέν άγχος βέβαια, ο κόσμος ζεστάθηκε ξανά, η ομάδα έβγαζε υγεία και όλα κυλούσαν εξαίσια. Μέχρι που οι οπαδοί και ο εγωισμός του Αλαφούζου, χάλασαν τη σχέση του με τον Νταμπίζα. Κάποιοι έβαλαν λόγια και στη μία και στην άλλη πλευρά και το τι συνέβη το ξέρουμε πια. Ο Νταμπίζας απομακρύνθηκε, ο Αλαφούζος πήρε τον Φύσσα μαζί με το Βόκολο, χωρίς να ξέρει τι πραγματικά μπορούν να του δώσουν και το «project Panathinaikos» έγινε μαντάρα. Χάθηκαν οι ρόλοι, η χημεία, έφυγε ο Αναστασίου (κάτι που δεν ήθελε να κάνει ποτέ ο Πρόεδρος), γιατί ο κόσμος δεν άντεξε τον αποκλεισμό από τη Γκαμπάλα, πήρε τον Στραματσόνι, αν και προτιμούσε τον Παούνοβιτς, μετά έδιωξε και τον Φύσσα με τον Βόκολο και σήμερα διώχνει και τον Στραματσόνι.

Ο Ζιλμπέρτο τι ρόλο έχει;

Δεν ξέρω αν έχει χαθεί η λογική στο τριφύλλι, ξέρω σίγουρα πως έχει μπερδευτεί πολύ ο διοικητικός ηγέτης της ομάδας. Πολύ όμως. Από τη μέρα που χωρίς σοβαρό ποδοσφαιρικό και προσωπικό λόγο αποφάσισε να καπελώσει αρχικά και μετά να απομακρύνει τον Νταμπίζα, το παζλ κουνήθηκε και πλέον τα κομμάτια δεν κολλάνε ξανά όπως πριν.

Μπορεί να το βρει στο μέλλον; Μπορεί. Έτσι όπως λειτουργεί τώρα όμως δεν υπάρχει προοπτική. Η απόφαση να φύγει ο Στραματσόνι, πάρθηκε από ποιον; Από τον ίδιο; Από τον Ζιλμπέρτο;

Και κυρίως, η επιλογή Ουζουνίδη από ποιον έγινε; Τον ήξερε ο Ζιλμπέρτο; Από πού; Σας παρακαλώ. Του τον είπαν. Άρα οι πράσινοι πήραν έναν (σαφώς ικανότατο) τεχνικό που δεν είναι της επιλογής του Ζιλμπέρτο. Ίσως έχει την ανοχή του, όχι όμως ότι ήταν επιλογή του. Μα αν δεν πάρει προπονητή ο Ζιλμπέρτο, ο τεχνικός διευθυντής, τότε ποιος θα πάρει ρε παιδιά;

Τονίζω από αυτή τη στήλη, για πολλοστή φορά, πως αν μία απόφαση της διοίκησης δεν έχει ποδοσφαιρική λογική, ακόμη και αν αποδειχθεί επιτυχημένη, δεν έχει σημασία. Θα είναι συμπτωματικό και πολύ σύντομα θα έρθει η…καταστροφή.

Το σωστό έγινε, πιθανώς και κατά τύχη, το 2013 με Νταμπίζα-Αναστασίου και μετρημένες κινήσεις στα μεταγραφικά. Μετά χάθηκε το τόπι, στοπ.

Δε θα έδιωχνα (τώρα) τον Στραματσόνι

Στο σήμερα, λοιπόν, προσωπικά δεν θα έδιωχνα τον Στραματσόνι. Όχι τώρα, όχι γιατί με πιέζει το αποτέλεσμα. Θα τον έδιωχνα ή θα τον κρατούσα, αν καταλάβαινα που το πάει η ομάδα μου. Αν δηλαδή είναι φυσιολογική η «κοιλιά» που εμφανίζουν τώρα οι πράσινοι ή όχι; Αν υπάρχει πλάνο να ανακάμψει η ομάδα και πότε. Σε τελική ανάλυση, αν πιστεύω στον προπονητή και στη δουλειά του ή όχι.

Συγγνώμη που θα πάω κόντρα στο ρεύμα, αλλά παρ’ ότι γνωρίζετε πως δεν θεωρώ αυθεντία τον Ιταλό στη δουλειά του, πολύ γρήγορα τον «κάψαμε» και αυτόν. Και πολύ φθηνά. Χωρίς σοβαρή ποδοσφαιρική κριτική ούτε στην καλή περίοδο του, όταν δηλαδή οι πράσινοι ΠΕΤΥΧΑΝ το στόχο της εισόδου στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ, ούτε όταν έκανε καλό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα. Κοιτάζουμε μόνο το αποτέλεσμα και τέλος. Κάποιοι βλέπουν και την εικόνα μιας ομάδας που λυγίζει στο δεύτερο ημίχρονο, που μένει από δυνάμεις. Σωστό. Αυτό θα το αλλάξει ο νέος προπονητής; Πως;

Άσχετοι που έχουν λόγο

Οι πράσινοι εφέτος μέχρι ένα σημείο, έκαναν ευκαιρίες με το τσουβάλι, έπαιζαν ποδόσφαιρο κατοχής και ήταν σαφώς καλύτεροι από πέρυσι. Παρόλα αυτά δεν έπαιρναν πάντα το αποτέλεσμα, διότι είχαν μεγάλη δυστοκία στην τελική προσπάθεια. Ένα σχέδιο υπήρχε, ως εκεί. Ξαφνικά με την πρώτη στραβή, άρχισαν τα όργανα. Στην ομάδα έπεσε μεγάλη πίεση, από ανθρώπους εντός του συλλόγου, η παράξενη προσδοκία για πρωτάθλημα «καθώς καταρρέει ο Ολυμπιακός και εμείς είμαστε καλύτεροι», ήταν μία καραμέλα που δημιούργησαν ορισμένοι πολύ εύκολα, απλώς και μόνο επειδή έτσι θέλουν, χωρίς όμως να ξέρουν πραγματικά τι βλέπουν. Και κυρίως κάποιοι οπαδοί που δυστυχώς έχουν λόγο στην ΠΑΕ ή πιο σωστά επηρεάζουν στελέχη της ΠΑΕ και προφανώς και τον ίδιο τον Γιάννη Αλαφούζο.

Βέβαια από το σημείο αυτό, μέχρι το ναυάγιο με τον ΟΦΗ και ήττες με κάτω τα χέρια, υπάρχει μεγάλη απόσταση και αυτήν πληρώνει ο Ιταλός προπονητής.

Ουζουνίδης…όπως Κυράστας

Στον Ουζουνίδη οι άνθρωποι του συλλόγου ελπίζουν πως θα βρουν τον…Γιάννη Κυράστα του σήμερα. Δηλαδή τον φιλόδοξο, ικανό, γνώστη των αποδυτηρίων προπονητή, που θα βγάλει την ομάδα από το αγωνιστικό τέλμα. Πιστεύω ότι ο Ουζουνίδης έχει ταλέντο, προσωπικότητα, μεθοδολογία και άριστη γνώση του αντικειμένου. Μάγος όμως δεν είναι. Θα χρειαστεί στήριξη. Κανονική στήριξη, όχι όπως αυτή που (δεν) είχε ο Στραματσόνι. Για τον οποίο δε θα κλάψει και κανείς φυσικά, ούτε θα τον θυμάται σε ένα μήνα.

Η περίπτωση του πάντως είναι διδακτική, για να μη γυρίζει συνεχώς ο Παναθηναϊκός γύρω από την ουρά του. Αν μάθουν από τα λάθη τους, τότε ο Ουζουνίδης έχει ελπίδες να πετύχει, καθώς αρχικά θα συσπειρώσει το κλαμπ και τους οπαδούς. Αν όμως τα κριτήρια για να θεωρηθεί κάποιος επιτυχημένος στον Παναθηναϊκό, είναι συνεχώς λανθασμένα και δε στηρίζονται σε ποδοσφαιρική λογική, τότε μοιραία και ο Μαρίνος θα περάσει τα ίδια και θα καλείται να τα βάζει με τους πάντες, χωρίς εφόδια.