Μεξικό: Η ομάδα του προπονητή
Ο Κολομβιανός Οσόριο εξέθεσε τον Λεβ και πήρε περισσότερα από ένα τρίποντο. Κέρδισε την εκτίμηση των παικτών του, κάτι που δεν συνέβη με ένα σωρό άλλες εθνικές ομάδες. Ο Πάνος Βόγλης αποθεώνει το Μεξικό.
Το Μεξικό κατάφερε να σοκάρει τη Γερμανία και τους απανταχού φίλους της, με το 1-0 που το έφερε στην πρώτη θέση του ομίλου. Δύσκολα θα παραμείνει στην κορυφή, όμως τώρα χρειάζεται λογικά μία νίκη ακόμη για να προκριθεί στην επόμενη φάση. Το δύσκολο το έκανε. Νίκησε το φαβορί και κάτοχο του τροπαίου. Τώρα έμεινε το λογικό, να πάρει τους βαθμούς που χρειάζεται κόντρα σε Σουηδία και Νότια Κορέα.
Αν υπήρξε μία ομάδα που μου έδωσε την εικόνα πως ήταν «η ομάδα του προπονητή της» στην πρεμιέρα, αυτή ήταν ξεκάθαρα το Μεξικό. Το παραδέχθηκαν και οι παίκτες στις δηλώσεις μετά τον αγώνα. Δεν λένε τυχαία «El Profe», δηλαδή «Ο Καθηγητής» τον τεχνικό Οσόριο, παίκτες και Τύπος στη χώρα του.
Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ ΤΟ Α ΚΑΙ ΤΟ Ω
«Γνωρίζαμε πως ο προφέσορ είχε μελετήσει μήνες τώρα το συγκεκριμένο ματς, όμως εμάς μας μίλησε για την τακτική λίγες ημέρες πριν τη σέντρα. Ξέραμε ακριβώς τι να κάνουμε, πως να κινηθούμε στο χορτάρι, ποιους να μαρκάρουμε στενά και πως να βγούμε στην αντεπίθεση», είπε ο ένας εκ των αστέρων της ομάδας Έκτορ Ερέρα.
Και συμπλήρωσε ο «Τσιτσαρίτο» τα εξής: «Γνωρίζαμε πως το παιχνίδι της Γερμανίας έχει επιτυχία αν μπορέσει να κάνει ότι θέλει ο Κροος. Έπρεπε να τον σταματήσουμε. Το κάναμε. Μετά εγώ έπρεπε να μην αφήσω ποτέ τον Χούμελς να κατεβάσει με άνεση τη μπάλα από την άμυνα. Το προσπάθησα. Δεν υπήρχε κάτι που δεν ξέραμε».
Πολλοί εστίασαν στην απουσία του Σανέ και το λάθος του Λεβ με αυτήν την επιλογή. Συμφωνώ, ωστόσο δεν έχει τόση σημασία να δούμε τι δεν έκαναν οι ηττημένοι, αλλά το γιατί. Πιστεύω πως και ο Σανέ να υπήρχε στο γήπεδο, το Μεξικό θα έπαιρνε αποτέλεσμα. Γιατί είχε καλύτερη τακτική, γιατί έχει εμπειρία, γιατί ήταν πολύ καλύτερα διαβασμένο και κυρίως διότι οι παίκτες πιστεύουν τον προπονητή τους και όσα τους διδάσκει στις λίγες ημέρες που βρίσκονται μαζί.
Το πιο σημαντικό στοιχείο επιτυχίας είναι αυτό. Να πιστεύεις στον προπονητή σου και να θεωρείς πως αν κάνεις ότι σου λέει θα επιτύχεις. Βρείτε μου άλλη ομάδα που το εμφάνισε τόσο πολύ το συγκεκριμένο συστατικό επιτυχίας στα παιχνίδια που είδαμε ως τώρα. Εγώ δεν κατάφερα να το διακρίνω σε τέτοιο βαθμό.
ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ, ΟΧΙ ΟΙ ΕΜΠΝΕΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΤΑΡ
Πέραν του τι θα συμβεί από δω και ως το φινάλε των ομίλων, ο Οσόριο μου (απέ)δειξε πως ακόμη και στις Εθνικές ομάδες, που μαζεύονται για λίγες ημέρες όλοι τους, η αξία και επιδραστικότητα του προπονητή παίζει σημαίνοντα ρόλο. Ίσως να μην κρίνει τα πάντα, καθώς η ποιότητα των παικτών, καθορίζει στιγμές, αλλά χωρίς τεχνική καθοδήγηση πάρα πολύ δύσκολα μπορείς να φτάσεις μακριά.
Το γράφω αυτό, διότι όλοι εστιάζουμε στις ικανότητες των ποδοσφαιριστών, στις επιτυχίες, στις αποτυχίες τους, στα μαγικά τους και στις γκάφες τους. Ρονάλντο χατ-τρικ. Ντε Χεα λάθος. Ήταν όμως αυτή η Πορτογαλία ομάδα του Σάντος; Όχι βέβαια. Να δεχθεί τρία γκολ σε ένα ματς; Στο Γιούρο με το ζόρι δέχθηκε τρία γκολ σε όλο το τουρνουά.
Για την Αργεντινή ας μη σχολιάσω κάτι. Το σύστημα «δώστε τη μπάλα στον Μέσι και αυτός θα κάνει ότι θέλει», διδάσκεται στα καφενεία, όχι σε σχολές προπονητικής.
Η Βραζιλία έχει περίεργο τύπο στον πάγκο. Αμυντικά μου αρέσει αυτό που βλέπω, αλλά επιθετικά δείχνει εγκλωβισμένος στις εμπνεύσεις του Νειμάρ. Αυτό που νομίζω δεν καταλαβαίνουν οι προπονητές, είναι πως ακόμη και οι σταρ θέλουν ένα πλάνο που δεν θα πατάει η μπάλα στα πόδια τους. Να δουν ότι μπορεί η ομάδα και χωρίς αυτούς μερικές φορές. Θα τους απελευθερώσει αρκετά και τελικά θα βγουν όλοι κερδισμένοι.
ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΛΕΒ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΕ Ο ΟΣΟΡΙΟ
Επιστρέφουμε στο Μεξικό για επίλογο. Ο Οσόριο περίμενε το δώρο του Λεβ, να βάλει τον Μίλερ στο πλάι, για να χωρέσει και τον Οζίλ στην ενδεκάδα. Η Γερμανία έτσι έγινε πιο αργή, πιο προβλέψιμη, όχι κακή, αλλά σίγουρα στατική. Ευκαιρίες θα δημιουργούσε, το θέμα ήταν πόσες θα «επέτρεπε» το Μεξικό. Επέτρεψε λιγότερες από το αναμενόμενο. Με τον σχηματισμό 4-2-3-1 έκλεισε χώρους, κράτησε τη μπάλα όσο χρειάστηκε, κυρίως πρέσαρε αποτελεσματικά τους «παίκτες-κλειδιά» και με τους Ερέρα, Βέλα, Λαγιούν, Λοθάνο και Τσιτσαρίτο, μπορούσε να ελέγξει σε μεγάλο βαθμό το τρανζίσιον και ας μην είχε την κατοχή της μπάλας υπέρ του.
Το Μουντιάλ τώρα αρχίζει. Ξεκάθαρα. Τα σοκ της πρεμιέρας ξεπερνιούνται, οι ομάδες είδαν πόσο και τι μπορούν να κάνουν οι αντίπαλοι τους και πλέον μπαίνουμε στο ζουμί της υπόθεσης. Άλλωστε και το 1990 η Αργεντινή είχε χάσει στην πρεμιέρα και μετά έφτασε ως τον τελικό. Υπάρχουν και άλλα παραδείγματα. Μη μου πείτε ότι περιμένατε στο πρόσφατο Γιούρο, να το πάρει η Πορτογαλία όταν την είδατε στο πρώτο της παιχνίδι; Όχι δα.
Για μένα πιο πολύ και από τις εμπνεύσεις των σταρ, θα μετρήσει η προετοιμασία από το τεχνικό επιτελείο. Ως τώρα παίρνει άριστα αυτό του Οσόριο. Viva Mexico και προχωράμε.
AP Photo/Victor R. Caivano