Για ομάδα που φημίζεται (και όντως έτσι συμβαίνει), ότι διαθέτει ως βασικό συστατικό της επιτυχίας της την σκληρή άμυνα, είναι αδιανόητο πως κατάφερε δύο φορές να αφήσει ολομόναχο τον Κριστιάνο εντός της περιοχής. Και μάλιστα την πρώτη φορά με οργανωμένη αμυντική γραμμή και αρκετό κόσμο στα καρέ του Μπουφόν. Στο 1-0.

Το δεύτερο γκολ του Πορτογάλου σταρ ήρθε από κλέψιμο δεξιά και μία επίθεση που βγήκε έξυπνα από τη Ρεάλ και με τη Γιούβε να μην έχει σωστές αποστάσεις κατά την επιστροφή στην περιοχή.

Γιατί ξεκινάμε έτσι την ανάλυση του τελικού; Διότι πολύ απλά όλα στο ποδόσφαιρο εξηγούνται με μία ανάγνωση του τι γίνεται στο χορτάρι. Όχι μεταφυσικά, όχι από…κατάρες που νομίζουν κάποιοι ότι υπάρχουν, όχι με το σύμπαν να συνωμοτεί για να πάρει το τρόπαιο ο (κάθε) Μπουφόν "επειδή είναι η τελευταία του ευκαιρία και το αξίζει".

Το δεύτερο ημίχρονο της καθολικής υπεροχής

Όλοι όσοι φτάνουν στον τελικό το αξίζουν, αγωνιστικά και μόνον. Η Ρεάλ του δευτέρου ημιχρόνου, χτύπησε τη Γιουβέντους στις λιγοστές αδυναμίες της. Οι Ιταλοί όντως έχουν φτιάξει μία απροσπέλαστη αμυντική γραμμή, που ξεκινάει από τον Μάντζουκιτς και δομημένα τοποθετείται σε κομμάτια προς τα πίσω, ανάλογα την πίεση που δέχεται. Στην Ιταλία δέχεται λιγότερη από ότι στην Ευρώπη. Η Ρέαλ στην Ισπανία αντιμετωπίζει πολλές τέτοιες άμυνες, λιγότερες από ότι στο Τσάμπιονς Λιγκ και έχει βρει τον τρόπο (επί ημερών Ζιντάν) να ξεπερνάει τις δυσκολίες.

Το πιο δύσκολο πρόβλημα που είχε να λύσει ο σούπερ επιτυχημένος τεχνικός της πρωταθλήτριας Ευρώπης, ήταν τα άκρα της Γιούβε. Οι πολύ φορμαρισμένοι Ντάνι Άλβες και Άλεξ Σάντρο, δεν έχουν αντίπαλο το τελευταίο δίμηνο και είτε σκοράρουν, είτε δημιουργούν, είτε προκαλούν ρήγματα. Ε, ο Ζιντάν αυτό το εξουδετέρωσε υποδειγματικά, χωρίς να χάσει κάτι συγκλονιστικό επιθετικά. Ναι, δεν είδαμε τις ίδιες προωθήσεις από Καρβαχάλ και Μαρσέλο, όπως συνέβαινε σε άλλα ματς, αλλά δεν είδαμε και λίγες. Ναι, βοήθησαν ο Ίσκο και ο Κρόος και στις δύο πλευρές. Κυρίως όμως για να αντιμετωπιστεί αυτό, έπρεπε η Ρεάλ να κάνει το αυτονόητο. Να κρατήσει τη μπάλα στα πόδια της περισσότερο από το αντίπαλο. Η κατοχή μπάλας στο δεύτερο ημίχρονο , έφτασε το 61-39% κάποια στιγμή υπέρ των Ισπανών, στοιχείο που έφερε την επικράτηση. Οι παίκτες του Ζιντάν με τη μπάλα στα πόδια δε γίνεται να μη νικήσουν. Πολύ απλά δε γίνεται.

Υπάρχει ποιότητα, υπάρχει σχέδιο, υπάρχουν παίκτες με εκτελεστική δεινότητα. Το 1-0 έγινε με τον πλέον κλασικό τρόπο της Ρεάλ επί ημερών Ζιντάν. Πάσα στην αδύναμη πλευρά (από αριστερά στα δεξιά), ο φουλ-μπακ Καρβαχάλ έκανε κίνηση στην πλάτη του Κριστιάνο, δέχθηκε την πάσα, ο Πορτογάλος έκανε κίνηση προς τα μέσα, ο Καρβαχάλ του έδωσε ξανά τη μπάλα και μία άμυνα σε μετατόπιση δε βρήκε σωστές αποστάσεις, «ξέχασε» τον Ρονάλντο και το πλήρωσε. Σκηνικό που έχουμε δει δεκάδες φορές με Μαρσέλο-Ρονάλντο, Μπέιλ-Καρβαχάλ και ενίοτε τον Μπενζεμά σε έναν από τους δύο ρόλους. Πασέρ ή εκτελεστή.

Οι ματσάρες και τα "φιλικά"

Η Γιουβέντους άξιζε να φτάσει ως τον τελικό. Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι προβλέψεων αγώνων, την έδιναν φαβορί να το πάρει, λίγοι όμως στήριζαν την τοποθέτηση τους σε ξεκάθαρα ποδοσφαιρικά κριτήρια. Η διαφορά δυναμικότητας των δύο πρωταθλημάτων παίζει ρόλο, έπαιξε ρόλο έστω για 90’ το βράδυ του Σαββάτου. Η Γιούβε στην Ιταλία δίνει 30 (κάτι σαν) φιλικά και 8 δύσκολα ματς. Το πολύ 2-3 να είναι ντέρμπι από τα 8 δύσκολα.

Η Ρεάλ δίνει 14 φιλικά και 24 ματσάρες. Από τις 24 ματσάρες τουλάχιστον οι 16 θέλουν σχέδιο, διάβασμα, εξυπνάδα, οξυδέρκεια, έμφαση σε διαφορετικούς τομείς του παιχνιδιού.

Στην Ιταλία μόνο η Νάπολι εφέτος παρουσίασε κάτι όμορφο και διαφορετικό επιθετικά, γι’ αυτό και τελείωσε τη σεζόν με την καλύτερη επίθεση.

Στην Ισπανία ακόμη και η Λας Πάλμας του πρώτου μισού της σεζόν έπαιζε ποδόσφαιρο που άξιζε να πληρώνεις εισιτήριο για να το δεις. Αυτό το τρόπαιο ανήκει (ως ένα σημείο φυσικά) σε όλες τις ομάδες της La Liga, σε όλο το ισπανικό πρωτάθλημα, που ετοιμάζει πρωταθλητές και εκτός συνόρων. Ρεάλ, Μπαρσελόνα, Σεβίλη, Ατλέτικο, τόσοι τελικοί, τόσα τρόπαια, μέχρι και η Θέλτα παραλίγο να φτάσει στον τελικό του Γιουρόπα.

Η συμβολή του…Αραούχο στο θρίαμβο της Ρεάλ

By the way, η Λας Πάλμας με σκόρερ Αραούχο είχε υποχρεώσει στο ξεκίνημα της σεζόν, τη σημερινή πρωταθλήτρια Ισπανίας και Ευρώπης σε ισοπαλία 2-2, τον Ζιντάν να κάνει αλλαγή τον Ρονάλντο και τον Πορτογάλο να βγαίνει βρίζοντας και με νεύρα κατά του προπονητή του. Κομβικό σημείο της σεζόν η διαχείριση εκείνης της κρίσης από τον Γάλλο τεχνικό, που έβαλε το εγώ του κάτω από το εμείς, αλλά με τον τρόπο του υποχρέωσε και τον Πορτογάλο να πράξει το ίδιο.

Ουσιαστικά του είπε τότε " δε σε βγάζω αλλαγή στο 70’ γιατί δε σε πιστεύω, ούτε γιατί έχω καλύτερον στον πάγκο, ούτε για να σου περάσω ένα μήνυμα του ποιος είναι το αφεντικό εδώ μέσα. Σε βγάζω γιατί προέρχεσαι από πονηρό τραυματισμό στο Γιούρο της Γαλλίας, ακόμη δεν είσαι έτοιμος στο 100% και σίγουρα θες χρόνο για να γίνεις ξανά ο παίκτης που θα μας φέρει τις νίκες". Ο Ρονάλντο το πήρε χαμπάρι με καθυστέρηση 2-3 ημερών, αλλά το κατάλαβε και το αποδέχθηκε. Η αγκαλιά στον προπονητή του στο επόμενο ματς που σκόραρε ήταν το στιγμιότυπο της χρονιάς. Η δήλωση «οκ, έχεις δίκιο μίστερ, συνεχίζουμε με το δικό σου τρόπο». Όπερ και εγένετο.

Η ομάδα της μεγάλης εικόνας

Και φτάσαμε στο έπος του Κάρντιφ. Ο Ζιντάν αποδεικνύεται expert και στο να κουμαντάρει μία ομάδα σε μαραθώνιο πρωταθλήματος και να την προετοιμάζει για ένα ματς, για νοκ-άουτ παιχνίδια. Του έβαλαν υψηλά εμπόδια Μπάγερν και Ατλέτικο, σε ένα ματς χρειάστηκε τη διαιτησία για να ξεπεράσει τον σκόπελο, αλλά σόρυ κύριοι, όλες οι ομάδες στον κόσμο κάποια στιγμή θα πάρουν τα σφυρίγματα. Αν μένεις σε αυτό χάνεις το νόημα, την ουσία, τη μεγάλη εικόνα.

Η Ρεάλ είναι η ομάδα της μεγάλης εικόνας. Δεν την κατανοούν μόνο όσοι μένουν στη μικρή εικόνα. Δηλαδή οι εφημερίδες της Καταλονίας και οι μυαλοπώληδες που πιστεύουν ότι η Μπαρσελόνα είναι εξ ορισμού ανώτερη και ως μέγεθος και ως ρόστερ. Σόρυ, αλλά μερικά πράγματα αλλάζουν ανά σεζόν. Και εφέτος (μη σας πω και από πέρυσι) η Βασίλισσα έφτιαξε ανώτερο ρόστερ από τη μεγάλη της αντίπαλο, άρα και από το σύνολο των αντιπάλων της στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Photo credits: AP Photo/Jesus de Leon / Luca Bruno/ Francisco Seco / Dave Thompson