Ο διασυρμός και η στήριξη της χρονιάς

Πάμε για ένα ιστορικό ματς, ένα παιχνίδι που μπορεί να αλλάξει τη μοίρα όλων των τουρκικών ομάδων. Αυτά έλεγε παραμονή του αγώνα με τη Ντινάμο Κιέβου, ο Σενόλ Γκιουνές. Ο τεχνικός της Μπεσίκτας, το πίστευε, ζούσε για την πρόκριση στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ, για πρώτη φορά στην ιστορία του κλαμπ.

Και γιατί να μην το πίστευε; Ομάδα με καλό υλικό, όχι κάτι φοβερό πάντως πλην Κουαρέσμα και Αντριάνο, αξιοπρεπές μπάτζετ, και με τη δική του καθοδήγηση. Ένας 64χρονος πολύ ικανός και έμπειρος, παλαιός προπονητής της Εθνικής Τουρκίας, που την έφτασε ως την τρίτη θέση του Μουντιάλ το 2002, ο οποίος πάντως μόλις πέρυσι πήρε το πρώτο του πρωτάθλημα ως προπονητής. Με τη Μπεσίκτας.

Και εκεί που ήταν έτοιμη να κάνει την υπέρβαση, από δύσκολο όμιλο να προκριθεί, αφήνοντας εκτός Μπενφίκα ή Νάπολι, έπαθε το κάζο της σεζόν. Ήττα με 6-0 από την βαθμολογικά αδιάφορη Ντινάμο , διασυρμός, ρεζίλι που λένε και στην Τουρκία. Και φυσικά αποκλεισμός. Ήθελε απλώς δική της νίκη και τίποτα άλλο. Για το ματς τα ξέρετε, τα είδατε, τα διαβάσατε. Ανεξήγητο μπλακ-άουτ για "ματς της χρονιάς", όπως έλεγαν και οι ίδιοι.

Η υποδοχή που τους επιφύλαξαν οι φίλοι της ομάδας στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης είναι η είδηση , το ζουμί που λένε. Εκατοντάδες οπαδοί της Μπεσίκτας, που δεν απέχουν σε νοοτροπία από τους δικούς μας, μαζεύτηκαν στην αίθουσα αφίξεων και έξω από αυτήν, όχι με στόχο να αποδοκιμάσουν, αλλά να αποθεώσουν τους παίκτες και τον προπονητή. Ασυνήθιστο έως και εξωπραγματικό για τη γείτονα χώρα.

Η ουσία είναι πως η τουρκική ομάδα, που είχε 6 χρόνια να πάρει το πρωτάθλημα, δείχνει σπάνια νοοτροπία. Και σωστή διαχείριση της πρώτης σοβαρής κρίσης μετά από 16 μήνες.

Ίσως έτσι καταλάβουμε πως μία ομάδα που είχε 6 χρόνια να πάρει πρωτάθλημα και ζούσε στη σκιά των υπολοίπων, δεν πτοήθηκε, επένδυσε, έφτιαξε ωραίο γήπεδο (τη Vodafone Arena που άνοιξε τις θύρες της πριν από 8 μήνες), μάζεψε χρήμα, κόσμο, επενδυτές και βγήκε ξανά στις…αγορές με αξιώσεις. Και ιδού οι καρποί των προσπαθειών. Στην επιστροφή της, καλή παρουσία μέχρι χθες στους ομίλους και πρόκριση στους 32 του Γιουρόπα Λιγκ. Θα μου πείτε δεν πέρασε, σε θεωρητικά δικό της ματς. Σωστό και το 6-0 είναι βαρύ, ικανό να σε διαλύσει. Μόνο που βλέπετε πως αντιδράει ο οργανισμός Μπεσίκτας. Χωρίς πανικό σε πρώτη φάση, χωρίς αφορισμούς, προπηλακισμούς και απαξιώσεις. Αν συνεχίσει έτσι και δεν τη διαλύσει το βαρύ σκορ και ο οδυνηρός αποκλεισμός, τότε μόνο καλύτερα μπορεί να πάει αυτή η ομάδα.

Με νέο γήπεδο, αυτοπεποίθηση, φιλοδοξία, στόχο, πέτυχε να επιστρέψει μετά από χρόνια στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και στο παρά ένα να διεκδικεί την πρώτη πρόκριση στην ιστορία της. Αυτό το 6-0 μπορεί να αποβεί η απαρχή νέων επιτυχιών. Κυρίως γιατί βλέπουμε πως διοίκηση και οπαδοί δε διαγράφουν σε ένα βράδυ, ότι χτίζεται εδώ και ενάμιση χρόνο. Το πρωτάθλημα, το καλό ποδόσφαιρο, η αήττητη ως χθες πορεία στους ομίλους, είναι σημαντικά επιτεύγματα. Αλλιώς είναι να το καταφέρνει μία μπαρουτοκαπνισμένη ομάδα στη διοργάνωση και αλλιώς ένα κλαμπ που μία παίζει, τέσσερις δεν παίζει στα μεγάλα σαλόνια.

Η βραδιά έγραψε. Διασυρμός . Τέλος. Η επόμενη ημέρα ξεκίνησε όμως και το πώς θα βγει η Μπεσίκτας από αυτή την κρίση, θα δώσει μαθήματα σε πολλά πανομοιότυπα κλαμπ και εδώ στην Ελλάδα.

Τα πρώτα δείγματα είναι θετικά. Νομίζω πως μετά από τέτοιο αποτέλεσμα, ελληνική ομάδα θα βρισκόταν στα πρόθυρα της διάλυσης. Γιατί εδώ ζούμε και σκεφτόμαστε μόνο για το αποτέλεσμα. Δεν βλέπουμε τίποτα πίσω από αυτό, καθώς δεν έχουμε τη γνώση και την υπομονή να δούμε. Τα ισοπεδώνουμε όλα.

Πιο πολύ και από την ίδια τη Μπεσίκτας, ας πάρουμε το μήνυμα, εμείς στην Ελλάδα πως η διάλυση και η ισοπέδωση είναι το εύκολο. Το δύσκολο και αυτό που κάνει τη διαφορά, είναι η στήριξη στα δύσκολα, στην καταιγίδα, όταν όλοι θα (μπορούσαν να) πέσουν να σε φάνε.

Πρωτάθλημα με κανόνες

Παρεμπιπτόντως συνολικά οι Τούρκοι, μας ρίχνουν στα αυτιά στη νοοτροπία. Και εκεί το πρωτάθλημα τους περνάει κρίση, το παίρνουν σχεδόν συνέχεια οι ίδιες ομάδες, το θέαμα δε…βγάζει μάτι, επεισόδια γίνονται συχνά, σκιές και καταδίκες για "φτιαγμένους" αγώνες σαφώς και υπάρχουν, όπως επίσης

Απλώς εκεί στην…ανατολίτικη και κάπως άγρια Τουρκία, υπάρχουν άνθρωποι που θέτουν όρια και λένε: Ναι κύριοι, σφαζόμαστε, στήνουμε αγώνες, είμαστε άγριος λαός, όμως όταν μιλάμε για εταιρεία, για προϊόν και για κέρδος, θα πρέπει να ακολουθήσουμε κανόνες. Τους οποίους δε θα παραβαίνει κανείς. Και θα υπάρχει σεβασμός.

Αυτή η λέξη κάνει τη διαφορά, γιατί λείπει από το ελληνικό πρωτάθλημα. Κανείς δε σέβεται κανέναν. Μπάχαλο. Το πρωτάθλημα ξεκινάει, διακόπτεται, ξεκινάει ξανά για να διακοπεί και κάνει ο καθείς ότι του… κατέβει στο κεφάλι, για να μη γράψω τίποτα χειρότερο.

Στην… οπισθοδρομική Τουρκία του Ερντογάν, αυτά δε συμβαίνουν φίλοι μου. Δεν κάνει ο καθένας ότι γουστάρει. Υπάρχει σεβασμός στα χρήματα που χώνουν οι επενδυτές στο ποδόσφαιρο και οι φίλαθλοι που πληρώνουν εισιτήριο για να πάνε στο γήπεδο.

Γι’ αυτό και πηγαίνουν ακόμη πολύ μεγάλα ποδοσφαιρικά και προπονητικά ονόματα (τα οποία φυσικά δεν πετυχαίνουν πάντα), ενώ εδώ έρχονται μόνο κάτι…παραλίες ή αστέρες στη σύνταξη. Εσιέν, Μπερμπάτοφ, Λέσκοτ κτλ…Που και αυτοί με το που βλέπουν την κατάσταση, ξενερώνουν και την κάνουν "ως αποτυχημένοι". Τους νοιάζει πιστεύετε αν θα τους χαρακτηρίσουμε αποτυχημένους εδώ; Ούτε που μας βλέπουν…

Η Μπεσίκτας θα μείνει ζωντανή και όρθια, γιατί παρά τις συνεχείς απώλειες τίτλων, τα στημένα ματς υπέρ της και εις βάρος της, δεν έχασε την κεντρική ιδέα. Πως μία εταιρεία πρέπει να κοιτάζει μπροστά και να κινείται προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης. Για να προσελκύσει πελάτες, να φέρει αστέρες, χορηγούς, να γίνεται ντόρος γύρω από το όνομα της, να ανεβαίνει η μετοχή, να έρθουν έσοδα, πιθανώς και κέρδη. Και δε θα τη χάσει και μετά το βαρύ και ασήκωτο 6-0 στο χιονισμένο Κίεβο.

Εδώ ποιος είναι ο στόχος των ΠΑΕ; Τι θέλουν να πετύχουν; Αλήθεια το ρωτάμε. Αν πάρουμε απάντηση, θα τη μοιραστούμε μαζί σας…

Μέχρι τότε, η Μπεσίκτας βρίσκεται στους 32 του Γιουρόπα Λιγκ.