Ο κρίσιμος Αύγουστος των "αιωνίων"

Το πρόβλημα με τα φιλικά παιχνίδια, είναι ακριβώς αυτό που ορίζει η λέξη. Πρόκειται για φιλικά και μόνο, τίποτα παραπάνω. Αυτό δε σημαίνει πως οι παίκτες τα παίρνουν αψήφιστα και αδιάφορα, απλώς δε μπορεί σε καμία περίπτωση να προαναγγέλλουν τι θα δούμε στα επίσημα. Όταν η μπάλα θα καίει, θα είναι πιο βαριά και όλα τα σχετικά κλισέ που παραδόξως ισχύουν.

Για το λόγο αυτό δε χρειάζεται να πέσουν σε μαύρη θλίψη στον Ολυμπιακό με το αποτέλεσμα και κυρίως την εμφάνιση του δευτέρου ημιχρόνου κόντρα στον Ατρόμητο, ούτε στον Παναθηναϊκό να θεωρούν πως έχουν…αποκλείσει από σήμερα την ΑΙΚ Στοκχόλμης, επειδή διέσυραν την αδύναμη Τσβόλε.

Απλώς βγαίνουν κάποια συμπεράσματα και για τις δύο ομάδες λίγες ημέρες πριν τα πρώτα τους ευρωπαϊκά ματς, που σε σχέση με άλλες χρονιές είναι ΤΑ ΚΡΙΣΙΜΟΤΕΡΑ της σεζόν.

Ο πρωταθλητής Ολυμπιακός καλείται για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια να περάσει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, μέσω δύο προκριματικών γύρων. Για ένα κλαμπ που κάθε σεζόν ξεκινάει με προϋπολογισμένα περί τα 20-25 εκατομμύρια ευρώ από τη συμμετοχή του στην μεγάλη και λαμπερή διοργάνωση και παράλληλα κατακτά το πρωτάθλημα από τον Μάρτη (αν είναι…ντεφορμέ) δε μπορεί να μην αποτελούν μεγάλη δοκιμασία οι αναμετρήσεις με την Χάποελ Μπέερ Σεβά και όποια προκύψει μετά αν προκριθεί.

Εκεί είναι τα κρίσιμα, στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα, ακόμη και αν ζορίζεται βρίσκει τρόπο να παίρνει τον τίτλο. Μπορεί εφέτος να αλλάξουν τα πράγματα στη Σούπερλιγκ; Μπορεί. Αλλά και πάλι θα έχει χρόνο να διορθώσει τα λάθη του. Στην Ευρώπη δεν έχει.

Υπό αυτό το πρίσμα, η λογική λέει πως ο Βίκτορ κάνει μία προετοιμασία με στόχο να κατέβει η ομάδα πανέτοιμη (όσο γίνεται Ιούλιο-Αύγουστο) στα 2 - 4 ματς που θα καθορίσουν το πόση ήρεμη θα είναι η σεζόν. Γιατί μεταξύ μας, έτσι όπως λειτουργούν οι ελληνικές ομάδες και ειδικά ο Ολυμπιακός, που έχουν ψύχωση με το αποτέλεσμα πάνω από όλα, αν δεν προκριθούν οι ερυθρόλευκοι στους ομίλους του Τσ. Λιγκ, η ατμόσφαιρα θα είναι βαριά για τον προπονητή και θα χρειαστούν χρόνο να ξεπεράσουν το σοκ.

Άργησε πολύ ο Ολυμπιακός

Το φιλικό με τον Ατρόμητο είχε δύο πρόσωπα. Πρώτο ημίχρονο καλό επιθετικά για την ομάδα του Πειραιά, όχι όμως και προβάδισμα στο σκορ. Το δεύτερο μέρος φανέρωσε πολλά προβλήματα, κυρίως λόγω των επιλογών του Βίκτορ. Θα μου πείτε « μα για αυτό δε γίνονται τα ματς προετοιμασίας;» Ναι, να δοκιμάσει ο προπονητής, όχι να μπερδέψει την ομάδα του. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Σε κάθε περίπτωση η εικόνα του Ολυμπιακού δεν ήταν τόσο κακή όσο μαρτυρά το τελικό 3-1.

Απλώς οι πρωταθλητές, άργησαν πολύ να κινηθούν στο μεταγραφικό παζάρι, ίσως και λόγω της αιφνίδιας αλλαγής προπονητή και αυτό μπορεί να τους στοιχίσει στο εγγύς μέλλον. Σε βάθος χρόνου θα καλύψουν τα κενά. Τώρα τι γίνεται; Στην άμυνα το πρόβλημα φωνάζει, ο τερματοφύλακας όσο υπάρχει σκληρός ανταγωνισμός μάλλον θα αγχώνει και τους δύο (Καπίνο-Λεάλι) και αυτό ποτέ δεν είναι καλό. Πρέπει να ξεκαθαρίσει άμεσα ο «Νούμερο 1».

Τώρα για το γεγονός πως στο δεύτερο ημίχρονο άφησαν τον Ατρόμητο να κάνει το παιχνίδι του, δεν ξέρω αν ήταν πλάνο του Βίκτορ για να δει την αμυντική λειτουργία της ομάδας του σε καθεστώς πίεσης. Μπορεί να μην είχαν ανάσες οι παίκτες του. Σε κάθε περίπτωση η εικόνα ήταν προβληματική.

Συμπέρασμα: Ο Ολυμπιακός αποφάσισε να πάει στα πιο κρίσιμα ματς της σεζόν με τον ίδιο κορμό που έβγαλε πέρυσι τη σεζόν. Ρίσκο; Μπορεί και όχι, αν όντως παρουσιαστεί ομοιογενής και όχι κουρασμένος. Είναι λάθος πάντως να μην παίρνουν δύο κεντρικούς αμυντικούς κλάσης, όταν μπορούν να ψωνίσουν όποιον θέλουν από όποια αγορά θέλουν. Και σαφώς χρειάζεται καλό μπακ-απ του Ιντέγε, ακόμη και αν περάσουν τη Χάποελ.

Ο Παναθηναϊκός (μας) εξέπληξε

Ομολογώ ότι τέτοια εμφάνιση από τον Παναθηναϊκό δεν την περίμενα. Σωστό ποδόσφαιρο, ανάπτυξη με κάθε τρόπο, γρήγορες εναλλαγές μπάλας, πρωτοβουλίες μέσα από σύστημα, καλό δίκτυο αλληλοκαλύψεων, υπέροχα γκολ και συνεργασίες που δείχνουν δουλειά στην προπόνηση. Η Τσβόλε μάλλον δεν αποτελεί…φόβητρο, αλλά ο Παναθηναϊκός ακόμη και με «καφενεία» βρίσκει τον τρόπο να μπλεχτεί. Το βράδυ της Τετάρτης οι πράσινοι μας εξέπληξαν, διότι δεν έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στη δουλειά και στην ποδοσφαιρική παιδεία του Στραματσόνι, όμως όταν βλέπουμε κάτι καλό θα το επισημαίνουμε. Προφανώς κόντρα στην ΑΙΚ ο πήχης θα ανέβει αρκετά, η εικόνα των πράσινων πάντως μας προδιαθέτει πως στα οριακά ματς με τους Σουηδούς, δεν θα εμφανιστεί ένα σκορποχώρι, όπως πέρυσι με τη Γκαμπάλα. Λογικά θα δούμε μία πιο δεμένη ομάδα, με περισσότερη φαντασία στην επίθεση, ειδικά όταν αγωνίζεται ο Βιγιαφάνιες. Η «no look pass» του στον Μπεργκ στο 4-0, δείχνει αυτοπεποίθηση, άριστη αντίληψη του χώρου, τεχνική και ΚΥΡΙΩΣ, αρκετή δουλειά στην προπόνηση σε τέτοιες περιπτώσεις. Η κάθετη πάσα λείπει πολύ από τον Παναθηναϊκό τα τελευταία χρόνια. Μεγάλο πράγμα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, όπως βέβαια και η σωστή σε τάιμινγκ, ανάπτυξη από τις πτέρυγες. Εκεί ακόμη περιμένουμε να δούμε τα επίσημα, για να καταλάβουμε τι συμβαίνει. Καλά πήγε την Τετάρτη αυτός ο τομέας, μόνο που δεν υπήρχε άγχος γρήγορης μετάβασης στην άμυνα. Η Τσβόλε δεν απειλούσε.

Ο Λεντέσμα αν παίξει το 60% αυτού που ήταν στη Λάτσιο ως το 2013, θα δέσει όλες τις γραμμές του τριφυλλιού. Το γκολ δεν το έχει στο ρεπερτόριο του πάντως. Αν το βάλει και αυτό, τότε θα ξεχαστούν όλες οι «πατάτες» των προηγούμενων ετών σε αυτή τη θέση.

Ο Ιμπάρμπο για όσους ξέρουν, είναι ο Ιμπάρμπο. Ο Ουακάσο θέλει χρόνο, ταλέντο υπάρχει. Ο Μπεργκ χωρίς διακοπές θα είναι ένα αίνιγμα κατά τη διάρκεια της σεζόν. Τώρα κρίνεται απαραίτητος.

Το θέμα για εμένα είναι ο Στραματσόνι. Αν ο Ιταλός καταφέρει να φτιάξει μία ομάδα στα μέτρα του και πάρει δύο προκρίσεις, αλλάζει όλο το κλίμα και δίνει τεράστια αυτοπεποίθηση στο πρότζεκτ που χτίζει ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ο ίδιος, καθώς είναι και προπονητής και υπεύθυνος μεταγραφών για την ώρα.

Και οι δύο κρίνονται τον Αύγουστο

Κατά τη γνώμη μου οι τεχνικοί των αιωνίων, έχουν μετά από χρόνια κάτι κοινό. Κρίνεται η δουλειά τους, από τον Αύγουστο, με ότι αυτό συνεπάγεται. Δε λέω πως σε περίπτωση αποκλεισμού θα τους διώξουν από τις θέσεις τους, όμως στην Ελλάδα ζούμε και ξέρουμε. Προπονητής με αποτυχία στο ξεκίνημα (άρα και με οικονομικό κόστος στο κλαμπ), μετράει αντίστροφα. Στο χέρι και των δύο είναι, να περάσουν τα εμπόδια και να συνεχίσουν να δουλεύουν. Γιατί (ΣΕ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΧΩΡΑ) η δουλειά τους πρέπει να κριθεί σε 10 μήνες.