Όποιος αντέχει και βλέπει τα playoffs του ελληνικού πρωταθλήματος πραγματικά είναι ήρωας. Τέτοια κακοποίηση του αθλήματος και μάλιστα κατ’ εξακολούθηση δεν έχει προηγούμενο. Και την Κυριακή να φανταστείτε έγινε μόνο ένα ματς. Που να γινόταν και το άλλο.

Τρία ματς έως τώρα σε δύο αγωνιστικές και το θέαμα κάτω του μετρίου. Θα μου πείτε εδώ τώρα μετράει το αποτέλεσμα και η σκοπιμότητα, ποιο θέαμα; Οκ, αν αυτή είναι η πεποίθηση μας για το άθλημα, τότε πάσο. Αφήστε που δεν είδαμε κάτι εξαιρετικά ποιοτικό σε 30 αγωνιστικές, τώρα θα βλέπαμε;

Πάντως ειλικρινά πρέπει να σκεφτούν σοβαρά οι αρμόδιοι την κατάργηση των πλέι-ωχ. Ναι, ωχ και μάλιστα βαρύ, με αναστεναγμό. Κανένα νόημα, καμία προσφορά στο ποδόσφαιρο μας, μόνο κάποια εισιτήρια παραπάνω οι ομάδες, αν δεν παίζουν κεκλεισμένων των θυρών. Οπότε ποιος ο λόγος να ασχολούμαστε με κάτι που δε μας δίνει τίποτα; Άγνωστο. Φαντάζομαι οι αρμόδιοι της Λίγκας, κάποια στιγμή θα ασχοληθούν και με αυτό. Έστω να πειράξουν λίγο τη διαδικασία και να βάλουν και τον πρώτο μέσα, μπας και γίνει πιο πικάντικο το όλο θέμα. Που και πάλι δεν είμαι βέβαιος.

Στο δια ταύτα τώρα. Παναθηναϊκός-ΠΑΟΚ 1-1. Το σκορ είναι το λιγότερο. Το ότι πόνεσαν τα μάτια του κόσμου, το μείζον. Πως θα προσελκύσεις και άλλους πελάτες με τέτοια εικόνα; Δηλαδή ο Παναθηναϊκός που έπαιζε και με παίκτη παραπάνω -αν και αυτό δε σημαίνει απαραίτητα πως θα νικήσει- τι σχέδιο είχε για να φτάσει στους τρεις βαθμούς; Ο ΠΑΟΚ έπαιζε μόνο για το αποτέλεσμα και είναι ικανοποιημένος που το πήρε;

Και καλά ο ΠΑΟΚ και την ισοπαλία πήρε και υπηρεσιακό προπονητή έχει και όλες τις δικαιολογίες του κόσμου για το κάκιστο θέαμα σε δύο ματς.

Ο Παναθηναϊκός τι έχει; Έκανε τις περισσότερες μεταγραφές παγκοσμίως τον Γενάρη, άλλαξε τον κορμό του, έβαλε δυνατά εργαλεία στην επίθεση και παρουσιάζεται ολοένα και χειρότερος. Ο Στραματσόνι κάποια στιγμή, περίπου 1-2 μήνες αφότου ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του συλλόγου, εμφάνισε έναν καλύτερο Παναθηναϊκό σε μερικούς τομείς (σε σχέση με το συνονθύλευμα της αρχής της σεζόν) και ομολογώ πως πίστεψα ότι θα δούμε διάρκεια και καλύτερο θέαμα, που φυσικά θα φέρνει και αποτελέσματα.

Εις μάτην. Οι πράσινοι δείχνουν κενοί από ιδέες, ποδόσφαιρο χωρίς πλάνο που στηρίζεται στο ταλέντο και τις εμπνεύσεις 3-4 παικτών, άμυνα για γέλια, τερματοφύλακα που έχασε μια χρονιά, λόγω της αλλαγής στη θέση του γυμναστή τερματοφυλάκων και ένα σωρό ανορθογραφίες.

Σίγουρα δεν ευθύνεται για όλα τα στραβά του κλαμπ ο Στραματσόνι. Ευθύνεται για το βασικότερο. Την μη πρόοδο της ομάδας σε αγωνιστικό επίπεδο. Δεν επιτρέπεται 6 μήνες μετά την έλευση του στο τριφύλλι να μη μπορεί να δώσει μία αγωνιστική ταυτότητα στην ενδεκάδα του. Ένα σοβαρό σχέδιο που να υπηρετείται πιστά από όλους. Κάτι βρε αδερφέ.

Τίποτα. Πάνω σε αυτόν τον προπονητή οι "πράσινοι" θέλουν να χτίσουν την ομάδα της επόμενης σεζόν. Κανένα πρόβλημα. Τον έχουν ρωτήσει τι σκέφτεται, τι είδους ποδόσφαιρο θα παρουσιάσει η ομάδα; Γιατί δεν αποδίδει σύμφωνα με τις δυνατότητες του ρόστερ; Εκτός αν παραδέχονται πως το ρόστερ είναι κακό και απέτυχαν στις μεταγραφές του Γενάρη. Δε νομίζω να πιστεύει κάτι τέτοιο η διοίκηση.

Η συγγνώμη στον κόσμο μάς είναι αδιάφορη. Στον κόσμο πολύ περισσότερο. Δε θέλουν συγγνώμες, αλλά αποτελέσματα σε συνδυασμό με καλό ποδόσφαιρο. Οι "πράσινοι" δεν έχουν περιθώρια για μία ακόμη χαμένη χρονιά και μάλιστα από πολύ νωρίς στη σεζόν. Τώρα που πήραν και τον Ζιλμπέρτο, πρέπει να τα βάλουν κάτω όλοι μαζί και να καταλήξουν στο τι θέλουν να πετύχουν και πως θα φτάσουν σε αυτό. Και μετά να μπορεί να κριθεί πάνω σε αυτή τη βάση ο προπονητής. Αν οι "πράσινοι" δεν βγουν πρώτοι σε αυτά τα πλέι-οφ, θα συνιστά αποτυχία. Ήδη έχουν πάρει χαμηλό βαθμό στον τομέα της δημιουργίας, του επιθετικού ποδοσφαίρου και της αποτελεσματικότητας. Ο προπονητής μένει μετεξεταστέος, ας μη μείνει (ξανά) η ομάδα.

Υ.Γ. Ο τελικός της Ευρωλίγκας έφερε και άλλο κόσμο στο άθλημα. Δεν είναι ωραίο που αυτό συμβαίνει με αρκετούς Έλληνες να συμβάλουν και μάλιστα ουσιαστικά και όχι ως κομπάρσοι; Στο ποδόσφαιρο ποτέ δε θα δούμε Έλληνα τεχνικό στην ομάδα που θα κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ. Ποτέ. Και το κακό είναι πως έχουμε συμβιβαστεί με αυτή την ιδέα και προοπτική. Γιατί; Επειδή «τι να κάνουμε ρε φίλε, έτσι είναι στην Ελλάδα τα πράγματα, δε θα αλλάξουν ποτέ».

Στο μπάσκετ πώς άλλαξαν και από τις σφαλιάρες του 1980, φτάσαμε στους θριάμβους κάποια χρόνια μετά; Μόνο τα χρήματα έπαιξαν ρόλο; Όχι. Βασικό συστατικό της επιτυχίας ήταν η τεχνογνωσία, την οποία είχαν και έχουν σε αφθονία οι δικοί μας προπονητές, αλλά και οι Σέρβοι που ήρθαν στη χώρα μας τα κρίσιμα χρόνια του 1990. Έτσι εξελίσσονται οι αθλητές, ανεβαίνουν επίπεδο, γίνονται παικταράδες, έρχονται οι τίτλοι. Ο Γκάλης και η παρέα του το 1987, δεν ήταν πυροτέχνημα, γιατί ακολούθησαν σπουδαίοι προπονητές που ανέλαβαν τις τύχες των συλλόγων. Στο ποδόσφαιρο το απίθανο επίτευγμα του Euro 2004, δεν μπόρεσε να φέρει τίποτα στο χώρο, γιατί οι τύχες των ομάδων στο 80% έπεσαν σε χέρια ασχέτων.

Μην βρίσκετε πια δικαιολογίες για επαγγελματίες ( σε κάθε τομέα) που δεν τις αξίζουν. Ας μείνουν μόνον οι καλοί, οι γνώστες και τότε θα δείτε πόσο θα ανεβούμε όλοι. Αρκεί και εμείς (οι δημοσιογράφοι και οι φίλαθλοι) να αναγνωρίζουμε και να ανταμείβουμε τον σπουδαίο προπονητή και όχι τον ανεπαρκή που έχει δημόσιες σχέσεις, στέλνει φιλιά στην εξέδρα, τα λέει ωραία στα ΜΜΕ και τίποτα άλλο.

ΥΓ.2. Για τον τελικό του Κυπέλλου, μόνο μία ευχή κάνω. Να ασχοληθούμε μετά με το ματς και την τακτική και όχι με τον Σιδηρόπουλο και τους βοηθούς του. Μείζον θέμα τόσες μέρες, οι «πλαϊνοί» που έλεγε και παλιά ο…μεγάλος Θωμάς. Ήμαρτον και ξανά ήμαρτον. Έχουμε ξεχάσει ποιες ομάδες παίζουν, επειδή ασχολούμαστε με το ποιος θα σηκώνει για οφσάιντ στο ΟΑΚΑ.

Photo Credits: Action Images