Πολλές φορές όταν γράφουμε το τι θα συμβεί σε ένα ματς, πριν ξεκινήσει, σκεφτόμαστε "και αν τελικά δε συμβεί αυτό, τι θα γίνει κτλ"; Μόνο που πριν το ντέρμπι της ΑΕΚ με τον ΠΑΟΚ, ήταν τόσο ξεκάθαρα τα δεδομένα, που η εκτίμηση πως θα νικήσει η ομάδα του Χιμένεθ, βγήκε αβίαστα.

Και πώς να μη νικήσει ρε παιδιά, όταν η μία είναι ομάδα και η άλλη σκορποχώρι; Πώς; Να τα δούμε ένα-ένα και όπως πάντα ψύχραιμα. Αφήστε τα Τέμπη, τα Αθήνα-Θεσσαλονίκη, τα παλικάρια και τις κότες και όλα τα σχετικά, που πουλάνε, αλλά δεν εξηγούν τι συμβαίνει ποδοσφαιρικά.

ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΤΟΝ ΛΟΥΤΣΕΣΚΟΥ

Καταρχάς, ποτέ δεν έδινα ιδιαίτερη βάση στον "ελληνικό κορμό" που πρέπει να έχει μία ομάδα και όλα τα συναφή πατριωτικά μεν, διόλου ποδοσφαιρικά δε. Έδινα, δίνω και θα δίνω βάση στη δουλειά του προπονητή. Ο καλός προπονητής παίρνει τους παίκτες που θέλει, δεν ασχολείται με εθνικότητα, αλλά με ποιοτικά χαρακτηριστικά και φτιάχνει το σύνολο που έχει στο μυαλό του. Τελεία.

Ο Χιμένεθ αυτό κάνει, είναι δίκαιος, ξέρει τι να πάρει από τους παίκτες του και χωρίς να είναι ο μεγάλος προπονητής, τη δεδομένη στιγμή είναι ο καταλληλότερος για την ΑΕΚ. Παρουσιάζει μία ομάδα με αρχή-μέση-τέλος. Αρκεί.

Στο ματς με τον ΠΑΟΚ έμεινε με δέκα, πήγε να χάσει το μυαλό του, κατάφερε όμως το μειονέκτημα να το κάνει πλεονέκτημα. Ο Λουτσέσκου από την άλλη, δείχνει να μην πιστεύει τόσο στο έμψυχο υλικό που διαχειρίζεται και το χειρότερο είναι πως συμβαίνει και το αντίστροφο. Δεν πιστεύουν οι παίκτες σε όσα τους διδάσκει στην προπόνηση και αυτό κάνει μπαμ.

ΜΟΝΟ ΜΕ ΟΜΑΔΑ ΔΕ ΜΟΙΑΖΕΙ Ο ΠΑΟΚ

Πέραν των αγωνιστικών ζητημάτων και των κινήσεων στη σκακιέρα, αυτό που προκαλεί αρνητική εντύπωση με την εικόνα του ΠΑΟΚ είναι ότι δε μοιάζει με ΟΜΑΔΑ. Με σκορποχώρι ναι, αλλά με σύνολο και μάλιστα δεμένο, ούτε για αστείο. Τσαμπουκάδες χωρίς λόγο, παιχνίδι με τα χέρια και στο όριο του καβγά, σπρωξίματα μπροστά στο διαιτητή που και να μη θέλει να βγάλει κάρτα, δε γίνεται, θα του πάρουν τη σφυρίχτρα.

Το πρόβλημα του ΠΑΟΚ δεν είναι τόσο τα εκτός έδρας ματς και δη αυτά στην Αθήνα. Το βαθύ πρόβλημα του εφετινού ΠΑΟΚ είναι πως δεν βλέπουμε μία δεμένη ενδεκάδα, αλλά έντεκα παίκτες που περιφέρονται μέσα στο γήπεδο και ξεδιπλώνουν το όποιο ταλέντο τους. Άναρχα, χωρίς δομή, χωρίς ξεκάθαρο πλάνο. Και μάλιστα κάποιοι μοιάζουν με βετεράνοι. Αυτό, σόρυ, είναι θέμα προπονητή. Και μετά είναι πρόβλημα της διοίκησης να βρει τη λύση. Το ότι ο Λουτσέσκου είναι καλύτερος από τον Στανόεβιτς, δε σημαίνει πως μπορεί να κουμαντάρει το καράβι ΠΑΟΚ.

ΠΟΙΟΣ ΚΡΙΝΕΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ ΣΤΟΝ ΠΑΟΚ;

Αλήθεια ποιος κρίνει τους προπονητές στον ΠΑΟΚ; Και με τι γνώσεις; Και κάτι ακόμη. Αν ζητούμενό μας είναι να φύγει ο (κάθε) Λουτσέσκου ή αν θα έρθει αγριεμένος για να ζητήσει εξηγήσεις ο Ιβάν Σαββίδης, χάνουμε την ουσία και συνεχώς θα γυρίζουμε γύρω από το ίδιο πρόβλημα.

Το θέμα είναι απλό: Τι ποδόσφαιρο θέλουμε να παίζει η ομάδα μας; Έχει τα απαραίτητα υλικά; Με τα υλικά που έχει τώρα, τι μπορεί να παρουσιάσει; Και αφού απαντηθούν αυτά από τον ΑΡΜΟΔΙΟ ΥΠΑΛΛΗΛΟ ΤΗΣ ΠΑΕ και όχι από όποιον επηρεάζει τον ιδιοκτήτη, τότε επιλέγουμε τον προπονητή.

Ο ΛΟΥΤΣΕΣΚΟΥ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΣΗ

Κατ' εμέ ο Λουτσέσκου δεν κάνει για αυτή τη θέση και μάλλον θα τον σχολάσουν αργά ή γρήγορα. Το κρίσιμο ζητούμενο είναι ποιος θα τον διαδεχθεί; Ο Άγγελος "γιατί ξέρει τον ΠΑΟΚ"; Μήπως ο Ίβιτς “που ήταν και πέρυσι και η ομάδα έπαιζε καλύτερα”; Κάποιος που θα παρουσιάσει ένα ρεαλιστικό πλάνο στη διοίκηση;

Αυτή η ομάδα έχει τόσες δυνατότητες και μπλέκεται μόνη της, χωρίς σοβαρούς λόγους. Μάθημα πρώτον: Χρειάζεται μία εύρωστη διοίκηση που πληρώνει στην ώρα της και τα έχει όλα τακτοποιημένα. Μάθημα δεύτερον: Πιο ουσιώδες από αυτό, είναι να τρέχουν το μαγαζί οι κατάλληλοι άνθρωποι. Όχι οι κόλακες, οι "παλιοί παίκτες που πονάνε την ομάδα" και οι περαστικοί από το άθλημα και τη χώρα.

Χρειάζονται τεχνοκράτες, καταρτισμένοι με το αντικείμενο, με γνώση και πυγμή. Όχι ψευτόμαγκες, όχι άσχετοι, όχι άβουλοι.