Το γράφαμε την Παρασκευή και οι εξελίξεις, (φαίνεται πως) επιβεβαιώνουν τη διαίσθηση μας. Το κομβικό ματς για τον Αναστασίου ήταν αυτό με την ΑΕΚ. Γιατί; Για αρκετούς λόγους.

Ένας εξ’ αυτών γιατί στη νοοτροπία του κόσμου του Παναθηναϊκού, αλλά και στελεχών της ΠΑΕ, « δε μπορεί η ομάδα που έφαγε 4 γκολ στο Καραϊσκάκης, να έρθει στη Λεωφόρο και να μη χάσει, έστω και με 1-0». Και η ΑΕΚ ήρθε με νέο προπονητή, μη γνώστη της ελληνικής πραγματικότητας, ούτε καν την ίδια του την ομάδα δε γνώριζε και πήρε σβηστά 0-0, κόντρα σε έναν αντίπαλο που ήθελε, φανερά όμως δεν μπορούσε. Μόλις 3-4 καλές ευκαιρίες επέτρεψε η άμυνα του Δικέφαλου στην επίθεση του Παναθηναϊκού, όλες με τον Μπεργκ, το ματς πήγε στο ρυθμό που ήθελε, ενώ είχε τις στιγμές της να το πάρει κιόλας το τρίποντο σε δικές της φάσεις.

Από τα ντέρμπι που θα ξεχάσουμε γρήγορα και θα κρατήσουμε την εξυπνάδα του Πογέτ, ο οποίος κινήθηκε στον χρυσό κανόνα τω ν προπονητών που λέει « στο πρώτο ματς και δη εκτός έδρας, πρώτα εξασφαλίζουμε το μηδέν πίσω και μετά βλέπουμε».

Η ΑΕΚ έχει δρόμο και πολλή δουλειά μπροστά της. Το σίγουρο είναι πως με το νέο προπονητή θα επικρατήσει για ένα διάστημα ενθουσιασμός, κινητήριος δύναμη για να τα δίνεις όλα σε προπονήσεις και αγώνες. Αν ο Πογέτ είναι καλός, τότε μόνο ανοδικά μπορεί να κινηθεί το κλαμπ. Αν χαλάσει και όσα καλά έφτιαξε ο Δέλλας εφέτος, τότε η συνέχεια επί της οθόνης. Το χθεσινό ντέρμπι δεν είναι κριτήριο για να καταλάβουμε τι έχει στο μυαλό του για τη δική του ΑΕΚ.

Επιστρέφουμε στον Παναθηναϊκό. Για να λύσεις ένα πρόβλημα, πρέπει πρώτα να παραδεχθείς πως το αντιμετωπίζεις, πως υφίσταται το πρόβλημα. Στο τριφύλλι δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα σωστό για να λύσουν τα θέματα τους, όσο δεν κατανοούν ποιο είναι το πρόβλημα. « Συνεχίζουμε τη δουλειά», δήλωσε ο Αναστασίου μετά το ντέρμπι. Κανείς δεν κατηγορεί τον 42χρονο τεχνικό πως είναι τεμπέλης. Το αντίθετο θα έλεγα. Δουλεύει πολύ, μόνο που δουλεύει με λάθος τρόπο και οι εμπνεύσεις του δεν φέρνουν το επιθυμητό για εκείνον αποτέλεσμα. Και επειδή δεν του βγαίνουν πράγματα στα ματς, η σύγχυση του μεγαλώνει και επηρεάζει όλη την ομάδα. Χθες έβγαλε το Λαγό, πιθανώς γιατί χτύπησε (μπορεί να ήθελε να τον βγάλει και για λόγους απόδοσης). Και έβαλε τον Ατζαγκούν, για να γυρίσει τον Ζέκα πιο πίσω και τελικά στο ημίχρονο να βγάλει τον Λουντ, για να βάλει τον Κουτρουμπή. Το φυσιολογικό δηλαδή. Γιατί έπρεπε να πάει μέσω Λαμίας, στο στόχο του, δεν το κατανοεί κανείς. Ούτε ο ίδιος, που προφανώς κάτι σκαρφίζεται, το δοκιμάζει, χωρίς να νιώθει σίγουρος για την επιλογή του. Και τελικά δεν δικαιώνεται.

Πιθανώς την ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο, να λαμβάνονται αποφάσεις για το μέλλον του Αναστασίου στον Παναθηναϊκό. Η πίεση του κόσμου μπορεί να παίξει το ρόλο της, όμως δεν πρέπει να αποτελέσει το βασικό λόγο στην απομάκρυνση του προπονητή. Αν τελικά απομακρυνθεί. Ο βασικός λόγος θα έπρεπε να είναι η έλλειψη πίστης στο πλάνο του. Φτάσαμε στην ώρα της κρίσης και της σοβαρότητας. Η στήριξη του Αλαφούζου στον προπονητή, μας μοιάζει γενική και αόριστη. Να μιλήσουν ξεκάθαρα στον κόσμο. Ποιο είναι το πλάνο; Ποιος είναι ο στόχος; Τι τους αρέσει και τι όχι από την ομάδα που βλέπουν κάθε Κυριακή; Τι πάει καλά και τι όχι από την αρχή της περιόδου; Στηρίζεται ή όχι ο προπονητής και για ποιους λόγους;

Τα προβλήματα στο τριφύλλι δε γίνεται να μπαίνουν κάτω από το χαλάκι πλέον. Οι ανακοινώσεις για τη διαιτησία στα ματς του Ολυμπιακού, έχουν το ενδιαφέρον τους. Κάποιες είναι «to the point» και κάποιες « άλλα λόγια να αγαπιόμαστε». Πριν κοιτάξεις τι γίνεται στο σπίτι του γείτονα, οφείλεις να συμμαζέψεις το δικό σου. Μετά θα σε ακούνε περισσότεροι και μπορεί να σε πιστεύουν περισσότερο. Τώρα ακόμη και οι «δικοί σου» θεωρούν πως «όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια». Και επειδή χθες δεν προέκυψε κάτι από τη διαιτησία, ίσως ήρθε η ώρα της πραγματικής αυτοκριτικής. Μετά κάθε απόφαση θα είναι σεβαστή.

ΥΓ Μέσα σε όλα τα λάθη του Αναστασίου και του σχεδιασμού που φανερά δεν οδηγεί πουθενά πια, έρχεται να δέσει και η αφλογιστία του Μπεργκ. Ο Σουηδός δείχνει μπουκωμένος, ξενερωμένος, δεν τον θέλει η τύχη εδώ και καιρό. Ένα να έβαζε χθες, μπορεί σήμερα να ένιωθε καλύτερα ο προπονητής του. Αν και αυτό θα ήταν αποπροσανατολιστικό. Ίσως κατά μία έννοια, καλύτερα που δεν τους θέλει και η μπάλα, μπας και πάρουν δύσκολες, αλλά λογικές αποφάσεις.

ΥΓ1 Ο ΠΑΟΚ για κάποιον λόγο κρατάει σε μερικά ματς πρωταθλήματος, την αφέλεια που παρουσίαζε πέρυσι επί Αναστασιάδη. Ο τρόπος που χάνει βαθμούς, που δέχεται γκολ και που αμύνεται, μας μπερδεύει, αν κάποιες φορές φεύγει από τον πάγκο ο ικανός και ξύπνιος Τούντορ και κάθεται στη θέση του ο βαρύς, έξυπνος, αλλά ελαφρώς παρωχημένος Άγγελος. Διαφορετικά (και όχι μεταφυσικά) εξηγείται μόνο με έλλειψη αυτοπεποίθησης και άγχος να τελειώσεις ένα ματς.

ΥΓ 2 Η δήλωση της αγωνιστικής από τον Γιάννη Μαντζουράκη. Πήγε στην αγαπημένη του Ξάνθη ως αντίπαλος με τον Παναιτωλικό και λόγω παραπόνων από τη διαιτησία, είπε στη συνέντευξη Τύπου « Σας αγαπώ, σας εκτιμώ, κάθε φορά που έρχομαι εδώ πριν το ματς νιώθω πολύ όμορφα. Όμως δύο χρόνια τώρα με όποια ομάδα έρχομαι, δέχομαι σφαγή. ΣΦΑ-ΓΗ. Πολύ καλός ο διαιτητής, μακάρι να γίνει και διεθνής». Έπος.