Ισχύει. Και ισχύει σε απόλυτο βαθμό, όταν τα φαβορί κατεβαίνουν σε ένα ματς ξεζουμισμένες από κούραση, ιδέες ή με υπεροψία. Σε δύο ματς μπορεί να προκριθούν, να φτάσουν στο στόχο τους, ωστόσο η αλήθεια είναι πως και οι τέσσερις έχουν μπλέξει και μάλιστα άσχημα. Ένα-ένα…

Μπαρτσελόνα-Ατλέτικο: Πολύ πιο πεινασμένοι οι Μαδριλένοι, πολύ αμυντικό πλάνο, σκληρό παιχνίδι, όχι δημοφιλές, αλλά σόρυ. Ο καθείς με τα όπλα του. Έχω γράψει ξανά, πως δε θα πλήρωνα εισιτήριο για να δω την Ατλέτικο, θα προτιμούσα Μπαρτσελόνα, Μπάγερν ή Παρί. Αυτό είναι άσχετο στην παρούσα φάση. Εδώ δε μετράει το θέαμα, αλλά η ουσία. Με παίκτη λιγότερο η Ατλέτικο κουράστηκε και δεν άντεξε στην καλύτερη Μπαρτσελόνα. Η ρεβάνς θα έχει τεράστιο ενδιαφέρον, διότι οι Καταλανοί αρχίζουν και εμφανίζουν σημάδια κόπωσης. Ο Μέσι αρχίζει και μπλοκάρεται από τους αντιπάλους. Όχι συνέχεια, αλλά συχνά. Αν ξεγλιστρήσουν οι Καταλανοί από αυτή την παγίδα του Σιμεόνε, θα γίνει μόνο χάρη στην ατομική ποιότητα των αστέρων που διαθέτει. Μου κάνει εντύπωση πως μετά το κλάσικο, ο Λουίς Ενρίκε δεν σκαρφίστηκε μία ιδέα, κάτι διαφορετικό να αιφνιδιάσει τον αντίπαλο. Κινήθηκε στην πεπατημένη και δεν ξέρω αν θα δικαιωθεί στο τέλος.

Βόλφσμπουργκ-Ρεάλ: Εδώ είχαμε γλέντια. Οι Ισπανοί έμειναν στη νίκη επί της «Μπάρτσα», που τελικά μπορεί και να μην τους προσφέρει τίποτα. Πήγαν άδειοι στο Βόλφσμπουργκ και… ανέστησαν μία ομάδα που εφέτος παραπατάει. Οι «Λύκοι» δεν δαγκώνουν, θα μείνουν εκτός Ευρώπης του χρόνου κατά 80%, αλλά δεν είναι για πέταμα. Αν τους αφήσεις λάσκα θα σε δαγκώσουν. Ο Ζιντάν κακώς κρίνεται ματς με ματς. Τη μία Θεός, την άλλη δεν κάνει για τη Βασίλισσα. Και τα δύο τον αδικούν. Έχει χρόνο μέχρι να μας πείσει ότι αξίζει ή όχι να κάθεται σε αυτόν τον πάγκο. Τέτοια ματς θέλουν έμπειρο τεχνικό και ο Γάλλος παραστάσεις ως προπονητής δεν διαθέτει. Στη ρεβάνς θα γίνει κόλαση. Αν αφήσεις χώρο στη Βόλφσμπουργκ, θα σε ξεφτιλίσει. Αν όμως την πιάσεις από το λαιμό, άνετα το πας στο 3-0 υπέρ σου. Η Ρεάλ δεν μου αρέσει. Παίζει μονοδιάστατα, δεν είναι ομάδα, έχει πάντως ποιότητα και φυσικά τον Κριστιάνο. Αν δεν είχαν ευνουχίσει τον πολύτιμο Κρόος, θα της έδινα περισσότερη τύχη στη διοργάνωση.

Παρί-Μαν. Σίτι : Για μένα εδώ το φαβορί ήταν και παραμένει η γαλλική ομάδα. Παίζει καλύτερα, έχει τον διαστημικό Ζλάταν, διψάει πολύ για την διάκριση-υπέρβαση και πετυχαίνει μία ομάδα που εδώ καιρό βρισκόταν σε ελεύθερη πτώση. Οι Άγγλοι πάντως δεν ξέχασαν το ποδόσφαιρο και κίνητρο βρίσκουν μόνο στο Τσάμπιονς Λιγκ. Το βασικό ατού της Σίτι, εντοπίζεται στην επιστροφή του Ντε Μπρούινε. Καθόλου τυχαία, όσον καιρό απουσίαζε ο ξανθομάλλης χαρισματικός χαφ, η ομάδα δεν έβρισκε δημιουργία, έπαιζε μονόπαντα με τον Χεσούς Νάβας από τα δεξιά και κολλούσε πολύ στην τελική πάσα. Με τον Βέλγο μιλάμε για άλλη ομάδα. Η Παρί φάνηκε αγχωμένη, αδιάβαστη και παρά το γεγονός πως συνολικά ήταν καλύτερη και άξιζε τη νίκη, άνοιξε την όρεξη των Άγγλων, που στην έδρα τους θα παίξουν τα ρέστα μιας χρονιάς. Και η Σίτι δεν είναι (η εφετινή) Τσέλσι. Αν βρήκε τρόπο να σταματήσει την κατηφόρα δύο μηνών, θα δούμε μεγάλο ματς στην Αγγλία.

Μπάγερν-Μπενφίκα: Με 1-0 μόλις στο 2’, στην έδρα σου, με τον Ριμπερί ανεβασμένο και να μην φτάνεις σε σκορ πρόκρισης, κάτι δεν πάει καλά. Η Μπάγερν στο Τσάμπιονς Λιγκ παίζει πολύ αγχωμένα, λες και πρέπει σε κάθε ματς να αποδεικνύει ότι είναι το φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου. Πιθανώς να την αγχώνει και ο ίδιος ο Γκουαρδιόλα, που θέλει να φύγει από το Μόναχο, έχοντας πάρει το πολυπόθητο τρόπαιο. Αλλιώς θα θεωρηθεί… κατώτερος του Χάινκες. Ο Ισπανός φλέρταρε με τον αποκλεισμό κόντρα στη Γιουβέντους, γιατί πλέον έχουν διαβάσει πολύ καλά το παιχνίδι της ομάδας του και την κλείνουν με σχετική άνεση. Ναι, οι Βαυαροί παίζουν μοντέρνα, επιθετικά, αλλά υστερούν σε αψάδα, μαχητικότητα και κουράγια. Δείχνουν κουρασμένοι και αυτό αρχίζει και φαίνεται σε πολλά παιχνίδια. Οι Πορτογάλοι δεν είναι ομαδάρα και δεν βλέπω το πώς δε θα δεχθούν γκολ στη ρεβάνς. Εκεί θα κριθεί το εισιτήριο. Στην σωστή εφαρμογή του αμυντικού πλάνου. Γκολ θα βάλουν οι Ίβηρες. Θα κρατήσουν πίσω το μηδέν;

ΥΓ. Η ατμόσφαιρα στο Ντόρτμουντ-Λίβερπουλ, σε κάνει να αναρωτιέσαι που πάει το πράγμα στην Ελλάδα; Εδώ έχει χαθεί ο σεβασμός, τον (κάθε) Κλοπ που θα γύριζε στην έδρα μας, θα τον απαξιώναμε, θα τον φτύναμε και φυσικά θα πλακωνόμασταν με τους αντίπαλους οπαδούς. Α, ναι ξέχασα. Στην Ευρώπη καθόμαστε σούζα και δεν κάνουμε επεισόδια. Μόνο στις εγχώριες διοργανώσεις, λειτουργούμε σαν κανίβαλοι. Ακόμη πιο γελοίοι δηλαδή.

ΥΓ.2 Ο Κοντονής επιμένει. Ο Γκιρτζίκης δεν παραιτείται. Η FIFA δεν κάνει πίσω. Οπότε; Ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του επιτέλους. Δε νομίζω πως το Grexit είναι λύση. Δε γίνεται πάντως να ξεκινήσει το νέο πρωτάθλημα με αυτές τις συνθήκες. Αν δεν τα βρουν όλοι, παιχνίδι δε γίνεται. Πιο πολύ και από τον πιθανό αποκλεισμό από τα ευρωπαϊκά κύπελλα, πρέπει να μας προβληματίζει η εικόνα που δείχνουμε στο εξωτερικό. Σε όλα τα επίπεδα. Από την πολιτική ως τον αθλητισμό. Δε θα αργήσει η ώρα που θα μας πετάξουν στη γωνιά και δε θα μας υπολογίζει κανείς. Όλοι παγκοσμίως αναζητούν συμμάχους, εμείς είμαστε η μοναδική χώρα που ψάχνει απεγνωσμένα για εχθρούς. Νισάφι πια…