Οι μεγάλοι νικητές αυτής της εβδομάδας στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ. Ξεκάθαρα και με αυτή τη σειρά. Για τον Ολυμπιακό και τη μεγάλη νίκη επί της Άρσεναλ έχουν γραφτεί τόσα, όποτε αν έχει κάποια σημασία η άποψη μας, την καταθέτουμε στο πρώτο υστερόγραφο πιο κάτω.

Ο ΠΑΟΚ νίκησε. Ναι ξέρω τι γράφω. Όχι απλώς δεν έχασε, αλλά νίκησε και ας μην πήρε τους 3 βαθμούς. Νίκησε πάνω από όλα τον ίδιο του τον εαυτό, καθώς δεν ξέρω πόσοι φίλοι του ΠΑΟΚ, πίστευαν ότι για 70 λεπτά η ομάδα τους θα ήταν μπροστά στο σκορ και μάλιστα χωρίς σκληρά μαρκαρίσματα, ποδόσφαιρο αλάνας που μικραίνει ένα σύλλογο και άλλες αλχημείες παλαιότερων δεκαετιών. Η ομάδα του Τούντορ ήταν μπροστά στο σκορ με έξυπνο αμυντικό πλάνο, σωστό στήσιμο των γραμμών στο χορτάρι, αξιοποίηση των κενών χώρων στο τρανζίσιον, υποδειγματική αλληλοκάλυψη με εξαίρεση 2-3 περιπτώσεις. Μια εξ αυτών η φάση του γκολ, όπου όλοι τα έχουν ρίξει στον Όλσεν, αν και είναι συνολικό το λάθος στην αμυντική προσαρμογή. Απλώς του τα έχουν μαζεμένα.

Το σημαντικότερο κέρδος μετά το χθεσινό ματς πάντως κρύβεται αλλού. Στα πρόσωπα των παικτών του ΠΑΟΚ στις δηλώσεις που έκαναν στον ΟΤΕ TV και τις παρακολουθούσα προσεκτικά μέσα από το στούντιο. Μακ, Μπερμπάτοφ και Τζαβέλας, ενώ ήθελαν να χαμογελάσουν, τους έβγαινε και ένα μαράζι, μία πίκρα που δεν κατάφεραν να κρατήσουν το υπέρ τους 1-0. Ανεκτίμητο για την ψυχολογία του οπαδού του ΠΑΟΚ, να βλέπεις τους παίκτες σου να έχουν φέρει ισοπαλία με τη δεύτερη καλύτερη ομάδα της Γερμανίας και να φεύγουν από το γήπεδο με χαρμολύπη.

Ο ΠΑΟΚ (όπως και ο Ολυμπιακός) έχει έξυπνο προπονητή στον πάγκο που γνωρίζει στο 100% τι ρόστερ διαθέτει. Με τα υλικά που του έδωσαν να δουλέψει, φτιάχνει το ανάλογο οικοδόμημα. Το ζητούμενο για τον Δικέφαλο δεν είναι να συγκριθεί με άλλες ομάδες, όσο το να γίνει ο καλύτερος ΠΑΟΚ που μπορεί. Και αυτό συνιστά στοίχημα για τον Τούντορ, το οποίο φαίνεται πως το κερδίζει. Για την ώρα τουλάχιστον, καθώς ο δρόμος παραμένει μακρύς.

Ατομική κριτική μπορούμε εύκολα να κάνουμε, ωστόσο θα το αφήσουμε για άλλη φορά. Και αυτό γιατί η ελληνική ομάδα το βράδυ της Πέμπτης έπαιξε ως ομάδα, νίκησε στο πρώτο ημίχρονο ως ομάδα και έχασε στο δεύτερο ξανά ως ομάδα. Δεν τα ρίχνει ο ένας στον άλλον για το γκολ της ισοφάρισης, πανηγύρισαν ως μια γροθιά στο γκολ του Μακ και μία ματιά στον πάγκο τη στιγμή που έχαναν ευκαιρίες ο Μπερμπάτοφ και ο Ροδρίγες, θα καταλάβει πολλά.

Προφανώς ο Τζιόλης έκανε μεγάλο ματς, ο Κωνσταντινίδης εξελίσσεται σε μοντέρνο φουλ μπακ, ο Μπερμπάτοφ σε 2 εβδομάδες θα διαπρέπει σε Ελλάδα και Ευρώπη και το 3-5-2 (3-4-3 το λέει ο Τούντορ) του προπονητή ταιριάζει απόλυτα στα χαρακτηριστικά των παικτών.

Έγιναν και λάθη; Φυσικά. Κόντρα στη Ντόρτμουντ (των απουσιών μεν, αλλά και των παικτών με απίστευτα ποιοτικά χαρακτηριστικά στην ενδεκάδα) δεν γίνεται να μην κάνεις λάθη. Ειδικά όταν επήλθε η κούραση στους παίκτες του ΠΑΟΚ μετά το 65’, η αμυντική συνοχή δοκιμάστηκε έντονα. Πάντως –να γράψουμε κάτι για τη Ντόρτμουντ- ακόμη και αν τη νικήσει εύκολα η Μπάγερν την Κυριακή, η ομάδα του Τούχελ βαδίζει σε ασφαλή μονοπάτια για να γυρίσει στην κορυφή.

Ως επίλογος, το θέμα Όλσεν. Ό,τι χειρότερο αυτή τη στιγμή για τον παίκτη και το σύλλογο, να πέσει όλη η ευθύνη πάνω του για το γκολ της Ντόρτμουντ. Ο Όλσεν στη γραμμή τέρματος είναι εξαιρετικός. Αρκετά προπονημένος. Υστερεί σε εξόδους, παιχνίδι με τα πόδια και νομίζω στον ψυχολογικό τομέα. Από την…ξεγνοιασιά της Μάλμε, ήρθε στην απαιτητική Τούμπα και στα υπερμεγέθη φώτα των ΜΜΕ της Ελλάδας, που αποθεώνουν με 5 αποκρούσεις και σε κρεμάνε με 5 λάθη. Ο Όλσεν πιθανώς να μην είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για τη θέση. Δεν το γνωρίζω. Αυτό που γνωρίζω είναι πως πρέπει να δουλέψουν μαζί του οι προπονητές στον ψυχολογικό τομέα και σε επιμέρους τομείς της τεχνικής. Φοβάται να βγει, γιατί νιώθει ανασφάλεια, όχι γιατί δεν ξέρει ότι πρέπει να κάνει έξοδο και να τελειώσει τη φάση. Στο γκολ αιφνιδιάζεται. Αυτά δουλεύονται. Αν το παιδί λυγίσει υπό το βάρος της ευθύνης, υπάρχουν και άλλοι τερματοφύλακες στο ρόστερ. Μην χάνουμε το μέτρο. Άλλο η κριτική, άλλο η ισοπέδωση.

ΥΓ: Όταν γράφαμε για τον Ολυμπιακό παραμονή του αγώνα στο Λονδίνο, πως δεν πρέπει να τον ξεγράφετε και χρειάζεται λίγη τύχη για να πάρει αποτέλεσμα, δεν ήμασταν σοφοί. Ούτε φυσικά οι μόνοι που το λέγαμε. Τα σημάδια βλέπαμε και τη δουλειά στις δύο ομάδες. Η Άρσεναλ αμυντικά παραμένει αφελής, επιθετικά δεν σε «λιώνει» εκτός αν την αφήσεις και παίξεις ψηλά την άμυνα σου. Ο Μάρκο Σίλβα φαίνεται έξυπνος άνθρωπος και δεν πήγε να παίξει μέσα στο «Emirates» με τη γραμμή άμυνας στη σέντρα. Έβαλε τον Καμπιάσο εκεί που έπρεπε για να γεμίζει τα κενά και πίστεψε στο πλάνο που δούλευε την ομάδα πριν ακόμη και από το παιχνίδι με τον ΠΑΣ. Υπήρχε πλάνο και βγήκε, με λίγη δόση τύχης. Το πιο σημαντικό δεν είναι να νικάς σε ένα ματς. Είναι να νικάς βάση πλάνου και όχι (μόνο) τύχης. Και ο Ολυμπιακός εφέτος δείχνει πως ξέρει τι θέλει και πώς να το πάρει μέσα στο γήπεδο. Με τον Μίτσελ ο Ολυμπιακός έκανε μεγάλες νίκες. Με τον Περέιρα έφτασε στο νταμπλ. Με τον Μάρκο Σίλβα πάντως, χτίζει καλύτερη ομάδα. Πιθανώς (και) γιατί υπάρχει ένας καλύτερος αμυντικός χαφ και κλασικοί επιθετικοί σε σχέση με πέρυσι.

ΥΓ1: Την Κυριακή περιμένουν όλοι το crash-test ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό. Κακώς. Αυτά τα ματς πάντα έχουν ενδιαφέρον, όμως μετά από τόσο δυνατά ευρωπαϊκά παιχνίδια, οι ομάδες φαντάζομαι πως θα κινηθούν πιο συντηρητικά και δεν θα αφήσουν ανοικτούς χώρους. Με την ευχή να ασχοληθούμε τη Δευτέρα μόνο με το παιχνίδι, τα λέμε από βδομάδα.