Πλήγμα στην υστεροφημία του

Μόνο αφελής πρέπει να είναι κάποιος που θεωρεί τον Πεπ «προπονητή-απάτη» όπως διαβάζω ευτυχώς σε λίγους. Μιλάμε για ιδιοφυΐα.

Όπως αφελής και εμπαθής πρέπει να είναι εκείνος που δεν αναγνωρίζει τις επιτυχίες του Μουρίνιο τη δεκαετία του 2000. Πολύ έξυπνος και προπονητής τελικών.

Τα ίδια βέβαια κατά καιρούς διαβάζουμε για τον Ζοτς, τον Γιαννάκη και ένα σωρό άλλους που με ευκολία τους απαξιώνουμε, παραγνωρίζοντας τις επιτυχίες και την προσφορά τους.

Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να κρίνουμε τι πρεσβεύουν σήμερα, πόσο ωραίο ή όχι θέαμα παρουσιάζουν, πόσο επιδραστικοί είναι στο άθλημα και στην ομάδα τους, τι μοντέρνο φέρνουν στο προσκήνιο.

Υπό αυτό το πρίσμα, ο Μουρίνιο έχει μείνει πίσω, χάνει ξεκάθαρα από τον Πεπ, τον Κλοπ, τον Ποτσετίνο, τον Βαλβέρδε, θα έλεγα ακόμη και από τον Ζιντάν και τον 72αρη Χάινκες. Μη σας πω και από τον Ζεζούς της Σπόρτινγκ, ασχέτως επιτυχιών και τίτλων.

Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Που θα πάει, κάποια στιγμή θα το διακρίνουμε πιο εύκολα στην Ελλάδα και όταν μιλάμε σοβαρά για ένα ματς, για έναν προπονητή, θα βάζουμε τα σωστά κριτήρια στην κουβέντα.

ΠΡΩΤΗ ΣΤΑ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ, ΗΤΤΗΜΕΝΗ ΣΤΟ ΤΑΜΠΛΟ

Το ντέρμπι του Μάντσεστερ είχε μία ξεκάθαρη νικήτρια. Τη Γιουνάιτεντ του Μουρίνιο. Και δεν έχει καμία αξία να δει κάποιος τα στατιστικά, διότι προφανώς θα διαπιστώσει αυτό που όλοι περίμεναν. Πως σε όλους τους τομείς η Σίτι κυριάρχησε. Τελικό σκορ όμως; 2-3.

Έχει πάντως πλάκα και εξήγηση. Κατοχή 64% η Σίτι. Σουτ 20 για τη Σίτι, τα 15 εντός περιοχής. Μόλις 5 σουτ συνολικά η Γιουνάιτεντ. 20 η μία, 5 η άλλη. Τα 4 της Γιουνάιτεντ πάντως εντός εστίας. Κυνική, κλασική ομάδα Μουρίνιο. Η Σίτι δέχθηκε 3 γκολ σε 30 λεπτά στο Άνφιλντ και το Σάββατο το...τερμάτισε. Έφαγε ξανά τρία γκολ, αυτή τη φορά σε 16 λεπτά. Ανεξήγητο; Ναι αν το δεις καθαρά ποδοσφαιρικά. Ψυχολογικά έχει εξήγηση.

Αφήνοντας τα στατιστικά βλέπουμε πόσα σημάδια άφησε στη βέβαιη πρωταθλήτρια η βαριά ήττα στο Άνφιλντ. Η ψυχολογία είναι πολύ σημαντικός παράγοντας ακόμη και σε τέτοιου επιπέδου ομάδες. Δεν το ξέρω, αλλά θα πόνταρα χρήματα πως στο ημίχρονο με σκορ 2-0 εις βάρος του, ο Ζοζέ μπήκε στα αποδυτήρια και δεν είπε τίποτα περί τακτικής. Μόνο το εξής: «Θέλετε να τους κάνετε από σήμερα πρωταθλητές ή να τους χαλάσετε τη φιέστα μέσα στο σπίτι τους»;

Ατομική ποιότητα του Πογκμπά, πιο δυνατά τάκλινγκ, λίγη τύχη, πολλή θέληση, αρκετός Ντε Χέα και τρία γκολ. Η είδηση εντοπίζεται στο τελευταίο στοιχείο, Τα τρία γκολ. Συμβαίνει. Όχι συχνά, όχι μετά από 0-2 στην πλάτη σου με καλύτερη ομάδα.

Όπως συνέβη και το 3-0 στο Άνφιλντ. Όπως συνέβη και δεν πήρε στη Μπάγερν Champions League η ταξιαρχία που είχε φτιάξει ο Πεπ. Και αν προσωπικά δεν αμφισβητώ την αξία και το μυαλό του, νομίζω πως αρκετοί πλέον αμφισβητούν την ικανότητα του σε «τελικούς». Και αυτό θα στοιχίσει στην υστεροφημία του. Ξεκάθαρα.

Στην εφετινή σεζόν (αν δε γυρίσει το 0-3 με τη Λίβερπουλ) θα γραφτεί πως αποκλείστηκε από τη συμπατριώτισσα Λίβερπουλ και δεν κλείδωσε τον τίτλο λόγω της ήττας εντός έδρας από τη μισητή Γιουνάιτεντ, του ακόμη πιο μισητού Μουρίνιο. Για προπονητές αυτού του επιπέδου και αυτού του εγωισμού και τα δύο στοιχεία πληγώνουν τον Ισπανό και ας μην το παραδεχθεί δημόσια.

ΤΟΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΥΝ ΚΑΙ ΖΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΝΙΚΗΣΟΥΝ

Ο Γκουαρδιόλα είναι ο κορυφαίος τεχνικός της δεκαετίας και των ημερών μας. Μεταξύ μας, όλοι το ξέρουν αυτό. Χαίρεσαι να βλέπεις τις ομάδες του, γαζώνουν στο χορτάρι, βγάζουν φάσεις μέσα από εκπληκτικό σχέδιο, προσπαθούν να τον αντιγράψουν οι περισσότεροι τεχνικοί στον κόσμο. Οι μη κομπλεξικοί και εκείνοι με τη μοντέρνα σκέψη. Οι υπόλοιποι, άμυνα, καταστροφή και Άγιος ο Θεός, μέρες που είναι.

Σε βάθος σεζόν, πολύ δύσκολα μπορείς να πάρεις τον τίτλο από ομάδα του Καταλανού. Θα συμβεί μία στο τόσο. Σε ματς «τελικούς» πάντως του καταφέρνουν χτυπήματα. Και το πρόβλημα είναι πως δεν το πετυχαίνουν καλύτερες ομάδες, αλλά λίγο ή πολύ χειρότερες. Η Λίβερπουλ είναι λίγο χειρότερη. Η Γιουνάιτεντ πολύ χειρότερη.

Ματς της χρονιάς για την υστεροφημία του Πεπ, τουλάχιστον για την Ευρώπη, το προσεχές με τη Λίβερπουλ. Το άγχος τώρα το έχει η νικήτρια του πρώτου ματς. Το ζόρι όμως το κουβαλάει ο Γκουαρδιόλα που είδε σε 4 ημέρες να λερώνεται η άψογη εφετινή εικόνα της «ανίκητης» ομάδας του. Ανίκητη μπορεί να μην είναι. Είναι αδιανόητα ελκυστική και κατά 90% αποτελεσματική. Υπάρχει όμως και ένα 10%. Και αυτό κοστίζει τελικά.

PHOTO CREDITS: (AP Photo/Matt Dunham)