Το καλύτερο ματς της σεζόν ως τώρα. Με διαφορά ένα από τα ωραιότερα από πάσης απόψεως, παιχνίδια των τελευταίων ετών. Τι σημασία έχει ποιος πέρασε στους 8; Σημασία έχει (για εμάς τους ουδέτερους) πως παρακολουθήσαμε για 120 λεπτά, την αποθέωση της τακτικής, το μεγαλείο του σπορ, τα ακραία συναισθήματα και το σασπένς που ειλικρινά μόνο ο αθλητισμός μπορεί να προσφέρει στο κοινό.

Πολύ κρίμα για τη Γιουβέντους που έμεινε εκτός συνέχειας μετά από τέτοια εμφάνιση, τέτοια αυταπάρνηση, προσήλωση στο πλάνο του προπονητή, αποτελεσματικότητα. Ομολογώ πως είχα προσεγγίσει πολύ λάθος το συγκεκριμένο ζευγάρι και πριν αλλά και μετά το πρώτο ματς. Και επειδή καλό είναι να παραδεχόμαστε τα λάθη μας δημόσια, έσφαλα και πολύ μάλιστα, όταν έγραφα την επομένη του πρώτου αγώνα, πως η Μπάγερν είναι πολύ ανώτερη ομάδα από τη «Γιούβε» και άφηνα να εννοηθεί πως θα κάνει πλάκα στη ρεβάνς. Αμ δε...

Ακόμη πιστεύω και νομίζω το πιστεύουν και οι Ιταλοί πως οι Βαυαροί διαθέτουν καλύτερο και πιο επιθετικογενές σύνολο από το δικό τους. Αυτό δε σημαίνει πως σώνει και καλά θα τους έλιωναν στη ρεβάνς. Αποδείχθηκε περίτρανα πως η εμπειρία, η φανέλα, το μέταλλο, η ποιότητα ορισμένων παικτών και το άριστο στήσιμο από τον Αλέγκρι μπορούν να φέρουν σε κατάσταση πανικού την πιο καταιγιστική ομάδα του πλανήτη (φυσικά μετά τη Μπαρτσελόνα).

Η Μπάγερν τα έχασε στην κυριολεξία. Δεν ήξερε από πού της ήρθε στο πρώτο ημίχρονο και φαινόταν από τις αντιδράσεις όλων. Παικτών, εξέδρας και κυρίως του Πεπ Γκουαρδιόλα. Για τον Ισπανό έχουμε εκφράσει το θαυμασμό μας πολλές φορές και νομίζουμε πως όλοι μας (λίγο-πολύ) τον θεωρούμε προπονητή φαινόμενο την τελευταία δεκαετία. Χθες όμως για αρκετή ώρα ένιωθε ζαλάδα, βλέποντας το δημιούργημα του να παραπατάει, να είναι ζαλισμένο και από τύχη (και λίγο Νόιερ) να μένει ζωντανό στην υπόθεση πρόκριση. Αν είχε γίνει το 0-3 στη μεγάλη απόκρουση του Γερμανού τερματοφύλακα, σήμερα θα βλέπαμε εικόνες από την άφιξη της αποστολής της Γιουβέντους στο Τορίνο και την υποδοχή ηρώων από τους φίλαθλους της. Δεν γύριζε με τίποτα.

Ο Αλέγκρι εξέθεσε τον Γκουαρδιόλα

Ο Αλέγκρι αιφνιδίασε τον Ισπανό. Τον εξέθεσε για αρκετή ώρα. Παρά τις απουσίες των Ντιμπάλα και Μαρκίζιο, το πλάνο αναχαίτισης και αντεπίθεσης, δούλεψε άψογα. Η Γιούβε πήγε στο Μόναχο για να παίξει «κλεφτοπόλεμο πολυτελείας». Σωστή αμυντική προσήλωση, διάβασμα των θέσεων του αντιπάλου, έμφαση στο να μην δημιουργηθούν καταστάσεις ένας εναντίον ενός κοντά στην περιοχή του Μπουφόν και δη στα άκρα με τους οργιώδεις Ριμπερί και Ντόουγκλας Κόστα. Και όταν κλέψουμε τη μπάλα, βγαίνουμε με ταχύτητα και χωρίς πολλή σκέψη στην κόντρα.

Τους βοήθησε πως το πρώτο γκολ ήρθε από αμυντικό λάθος, ωστόσο και αυτό προήλθε από την σωστή πίεση στη μπάλα και την επιλογή να υπάρχουν πάνω από δύο παίκτες στην περιοχή του Νόιερ. Αυτό είναι δύσκολο να το πετύχεις κόντρα στη Μπάγερν. Συνήθως μαζεύεσαι και την περιμένεις στο δικό σου μισό. Άλλο ένα τρικ του Αλέγκρι. Μέχρι το 30’ που οι δυνάμεις των παικτών του ήταν στο φουλ, η οδηγία ήταν «πίεση στην άμυνα τους και ειδικά στον Τσάβι Αλόνσο», προκειμένου να μην βγαίνει η μπάλα και το χτίσιμο της επίθεσης, όπως το είχαν σχεδιάσει οι Γερμανοί. Μπλόκο πρώτο.

Στη συνέχεια ο Ιταλός τεχνικός έκανε κάτι που δε συνηθίζει. Στα μεγάλα ματς (και γενικά) αριστερά βάζει ή τον Εβρά ή τονΑλέξ Σάντρο. Και τους δύο μαζί δύσκολα. Χθες το έκανε και αυτό και του βγήκε. Ο αρχικός σχηματισμός ήταν 4-5-1, μόνο που σε φάση άμυνας (δηλαδή συνέχεια) ο Εβρά από αριστερό μπακ ερχόταν και έκλεινε προς τα μέσα ως τρίτος στόπερ, ο Σάντρο γύριζε σε θέση αριστερού μπακ και έτσι είχαμε μία μεταβολή σε 5-4-1. Ο Πογκμπά που έκανε συγκλονιστικό ματς, έδινε βοήθειες στον Σάντρο και από την άλλη πλευρά στον άριστο αμυντικά Λιχτστάινερ, προσέφερε πολλά τρεξίματα και αλληλοκαλύψεις ο πολύτιμος Κουαδράδο. Παίκτες κλειδιά για την εύρυθμη λειτουργία αυτού του πλάνου, ήταν ξεκάθαρα οι Πογκμπά και Κουαδράδο. Αμφότεροι πήραν άριστα. Μπλόκο δεύτερο.

Η Γιούβε στο μόνο πράγμα που ήταν λίγο τυχερή εχθές, ήταν το σκοράρισμα. Σε τρεις φάσεις πέτυχε δυο γκολ και μάλιστα στις δύο πρώτες της στο ματς. Η Τρίτη και μοναδική χαμένη στο πρώτο μέρος ήρθε μετά το 0-2. Αν δεν έχεις και λίγο τύχη σε τέτοιο ματς, όπου κυνηγάς κάτι σα μικρό θαύμα, δεν γίνεται δουλειά. Την είχε, επειδή την έψαξε, την κυνήγησε όσο δεν πήγαινε.

Μετά τη ζαλάδα…η μαεστρία

Με τη «Γηραιά Κυρία» να κλείνει χώρους, να μην επιτρέπει παρά μόνο ελάχιστες φάσεις και αυτές ασθενικές, ο Γκουαρδιόλα έμοιαζε να μην έχει λύση. Για αρκετή ώρα δούλευε στο μυαλό του πως θα ξεφύγει από αυτή την κατάσταση και δεν φαινόταν να βρίσκει τον ιδανικό τρόπο. Ο Αλέγκρι του στέρησε τα πολλά κοψίματα που κάνουν οι παίκτες του εντός της περιοχής. Του στέρησε το ένας με έναν. Του εξαφάνισε τον σπουδαίο Μίλερ. Και του άφηνε σέντρες και σουτ που μπλοκάρονταν στα πολλά πόδια.

Μέχρι το 60’ το πλάνο του Ιταλού δούλευε ρολόι. Κάπου εκεί ο Πεπ, είδε το ματς διαφορετικά. Σαν να τον τσίμπησε κάτι και έκανε τις αλλαγές που καθόρισαν τη συνέχεια. Αρχικά έβαλε τον Κομάν στο 60’ και στην παράταση έριξε το κρυφό του όπλο, τον Τιάγκο. Τους παίκτες δηλαδή που του πήραν το ματς. Με την κίνηση του Κομάν όμως, το τρικ δεν ήταν η είσοδος του νεαρού Γάλλου, αλλά η απελευθέρωση (ως ένα βαθμό) του Κόστα. Εκεί άρχισε να αλλάζει το ματς. Ο Κομάν πήγε δεξιός ακραίος επιθετικός, ο Κόστα ήρθε λίγο πιο μέσα και έπαιρνε πολλές μπάλες για να δημιουργήσει. Το συν για εκείνον ήταν πως τις έπαιρνε έχοντας περισσότερο χώρο, άρα και άνεση κινήσεων. Ξέφυγε από το άκρο, όπου τον…πίεζε η γραμμή του πλαγίου και οι δύο μπάστακες. Ο Σάντρο και ο Πογκμπά.

Γκολ ύστερα από σέντρες

Και πάλι όμως η Γιουβέντους κρατούσε πίσω το μηδέν, έβλεπες όμως πως πλέον δεχόταν επιθέσεις κατά κύματα, πιο στοχευμένες, με περισσότερους παίκτες στην περιοχή. Η άμυνα της Γιουβέντους είχε αρχίσει να κουράζεται και το κυριότερο: είχε περισσότερους παίκτες να μαρκάρει. Η είσοδος του Κομάν, έφερε αναστάτωση από τα δεξιά της επίθεσης των Γερμανών. Ο Ριμπερί για όσο άντεχε προκαλούσε ρήγματα από τα αριστερά και από το κέντρο ο Κόστα είχε τον έλεγχο του μυδραλίου.

Στον κλεφτοπόλεμο της Γιουβέντους, που μετά το 60’ μετατράπηκε σε άμυνα μέσα σε χαρακώματα, χωρίς τρόπο να βγει προς την επίθεση για μία ανάσα, η Μπάγερν απαντούσε με επιθέσεις από τον άξονα, από δεξιά, από αριστερά, με τη μπάλα κάτω, με σέντρες. Χτυπήματα, χτυπήματα, χτυπήματα. Κάποια στιγμή το κάστρο θα έπεφτε. Το θέμα ήταν να προλάβει το χρόνο. Και πρόλαβε στο τσακ. Έμελλε μάλιστα να συμβεί με δύο κεφαλιές, ύστερα από δύο σέντρες. Η άμυνα της Γιουβέντους δύσκολα, έως σπάνια, δέχεται στο ίδιο ματς δυο γκολ από κεφαλιές. Κομβικό γκολ το πρώτο του Λεβαντόφκσκι. Μοιραίο λάθος, αυτό του Εβρά λίγο πριν το 2-2.

Αλλαγές και... αλλαγές

Και αν ο Γκουαρδιόλα στις αλλαγές πέτυχε διάνα, ο Αλέγκρι ατύχησε. Ο Στουράρο ήταν εκτός τόπου και χρόνου, ο Μάντζουκιτς καμία σχέση με την φανταστικό Μοράτα και ο Περέιρα καλός μόνο για τσαμπουκά. Εκεί κρίθηκε ένα σημείο της μάχης. Ο Ιταλός δεν είχε ως επιλογή στον πάγκο τον Κιελίνι και έτσι φοβήθηκε να βγάλει τον φανερά κουρασμένο Εβρά, για να βάλει κάποιον άλλον. Λεπτομέρειες κρίνουν τις μάχες. Και τέτοιες λεπτομέρειες έγειραν την πλάστιγγα υπέρ των πεισματάρηδων γηπεδούχων. Στην παράταση συνέβη το μοιραίο. Η ομάδα που είχε πλέον τη φόρα, απέβαλλε το άγχος και άρχισε να βλέπει φως στο τούνελ, πήρε τα πάνω της, έφτιαξε προσωπικές φάσεις, εφάρμοσε το αρχικό της πλάνο με επιτυχία και το τελικό 4-2 έγραψε την ιστορία του ματς.

Ποδοσφαιρικό αριστούργημα

Αυτό το ματς θα μας συντροφεύει ως τον τελικό της διοργάνωσης στις μνήμες μας για το ποιο ήταν το καλύτερο ματς εφέτος. Μπορεί και του χρόνου να το θυμόμαστε. Μεγάλο παιχνίδι. Ο Αλέγκρι έδειξε σε όλους πως μπορείς να νικήσεις τον πιο δυνατό (και με περισσότερα επιθετικά όπλα) αντίπαλο. Και ελπίζω να κατέστησε σαφές σε όλους και ειδικά σε πολλούς προπονητές εδώ στην Ελλάδα, πως οι απουσίες δεν αποτελούν δικαιολογία. Φτάνει πια με αυτή την καραμέλα.

Ο Ομπράντοβιτς στην αρχή ενός αγώνα έχασε τον Διαμαντίδη με διάστρεμμα. Σοκ. Τελικά η ομάδα του νίκησε και εκείνος ρωτήθηκε μετά πως διαχειρίστηκε τόσο μεγάλη απώλεια. «Με τον πιο απλό τρόπο. Σαν να μην έγινε. Δεν κοίταξα καν τον Δημήτρη, που ήταν στον πάγκο. Κοίταζα μόνο τους παίκτες που μπορούσα να μου πάρουν τα ματς». Έτσι είναι. Αν σταθείς στις απουσίες, σημαίνει πως δεν έχει πλάνο ή πως θέλεις να δημιουργήσεις άλλοθι.

Από την άλλη στο «ματ» του Ιταλού, ο Γκουαρδιόλα έπαθε πανικό. Κάποια στιγμή θα ηρεμούσε και θα το έβρισκε. Όχι μόνο γιατί διαθέτει το κατάλληλο ρόστερ, αλλά διότι διαθέτει το κατάλληλο μυαλό και την απαραίτητη γνώση και οξυδέρκεια. Του αξίζουν πολλά credits για τη χθεσινή πρόκριση. Πρέπει όμως να προβληματιστεί για το πρώτο 45λεπτο, όπου τον είχε δέσει χειροπόδαρα ο αντίπαλος του.

Αυτά όμως είναι δικά τους θέματα. Εμάς δεν μας αφορούν. Εμάς μας νοιάζει που είδαμε το αριστούργημα της Τετάρτης. Και κλείνω όπως ξεκίνησα. Πολύ κρίμα που δεν πέρασε η Γιουβέντους.