Πράσινη δίψα - Κόκκινη ποιότητα

Το βράδυ του Σαββάτου στη Λεωφόρο, συγκρούονται δύο διαφορετικοί κόσμοι. Παναθηναϊκός εναντίον Ολυμπιακού. Ο ένας πιθανώς δεν θα υπήρχε χωρίς τον άλλον και όμως αυτό είναι το μοναδικό στοιχείο που τους ενώνει.

Ειδικά σε καθαρά αγωνιστικό-ποδοσφαιρικό επίπεδο, σήμερα τους χωρίζει άβυσσος. Άλλα συστήματα, άλλη τακτική, πιθανώς άλλη αντίληψη για το ποδόσφαιρο από τους δύο οργανισμούς. Τώρα μάλιστα που οι πράσινοι επέλεξαν για διάδοχο του Αναστασίου τον Ιταλό και λάτρη της τακτικής (και δη της προσεκτικής στην άμυνα τακτικής) Στραματσόνι, οι διαφορές μεταξύ των δύο μονομάχων μεγαλώνουν αισθητά.

Προφανώς ο Στραματσόνι δεν θα έχει καταφέρει μέσα σε μία εβδομάδα να περάσει τη φιλοσοφία του στους ποδοσφαιριστές, καθώς μάλιστα απουσιάζουν και μερικά βασικά γρανάζια της μηχανής του με τις Εθνικές τους ομάδες. Αν είναι έξυπνος (που μαθαίνουμε πως είναι) κατά τη διάρκεια της σεζόν θα δώσει μεγάλη έμφαση στην αμυντική λειτουργία, για να διασφαλίσει το μείζον για έναν καινούριο προπονητή: Το μηδέν πίσω.

Ο Σίλβα από την άλλη στο πρώτο του ντέρμπι αιωνίων, έχει ήδη περάσει σχεδόν όλα τα απαραίτητα τεστ των πρώτων 100 ημερών, ενός προπονητή στον Ολυμπιακό. Έπεισε την εξέδρα, τα μέλη του ποδοσφαιρικού τμήματος, τη διοίκηση, ξεχωριστά τον πρόεδρο, την πλειοψηφία των παικτών και φυσικά τον αδηφάγο Τύπο, πως κάνει για τη δουλειά. Στη μονάδα μέτρησης «πόσο μοιάζει με τον λατρεμένο Βαλβέρδε», παίρνει εξαιρετικό βαθμό. Άρα κατεβαίνει στο επικείμενο ντέρμπι με αυτοπεποίθηση και την ψυχολογία του «πάω να πάρω το ματς, γιατί μπορώ, γιατί είμαι καλύτερος».

Ο Σίλβα πιστεύω θα παρακαλούσε περισσότερο και από τους υποστηρικτές του Αναστασίου να έμενε ο Έλληνας προπονητής μέχρι το ματς του Σαββάτου. Γιατί; Διότι τα πλεονεκτήματα του Ολυμπιακού, θα ήταν περισσότερα. Ο Παναθηναϊκός του Αναστασίου, είχε ξεμείνει από ιδέες και διάθεση, η ψυχολογία όλων δεν βρισκόταν στο ζενίθ και η εξέδρα τέτοια ματς θέλει για να σε…αποτελειώσει, αν το αποτέλεσμα δεν είναι το επιθυμητό. Τώρα με τον Στραματσόνι, το στοιχείο της έκπληξης, το κρατάει η πράσινη πτέρυγα και μένει να δούμε αν θα το αξιοποιήσει.

Άμυνα εναντίον επίθεσης

Όσα γράφουμε πιο πριν, δεν είναι απλώς τα πιστεύω μας, αλλά αποδεικνύονται κάθε εβδομάδα στα ματς. Ο Ολυμπιακός είναι καλύτερος επιθετικά και συνολικά, ο Παναθηναϊκός με το νέο προπονητή αλλάζει προς το καλύτερο την ψυχολογία του και θα σταματήσει να παίζει με αφέλεια στην άμυνα.

Εδώ όμως έρχονται τα παράδοξα. Για ένας ματς και μόνο μπορεί να απαρνηθούν τις αρχές τους και την ποδοσφαιρική φιλοσοφία τους. Δε μιλάμε για μετάλλαξη, αλλά για προσαρμογή στα δεδομένα της μιας βραδιάς.

Ο Ολυμπιακός δεν έχει κανέναν λόγο να παίξει ανοικτά και φουλ επιθετικά στη Λεωφόρο. Όχι μόνο γιατί πάει για δύο αποτελέσματα, αλλά γιατί ξέρει να παίρνει αυτό που θέλει και στην κόντρα επίθεση. Το απέδειξε σε δύο δύσκολα ματς στο Τσάμπιονς Λιγκ, στα δύο όπου χρειάστηκε να θωρακίσει καλά την άμυνα και να βγει στο τρανζίσιον με αξιώσεις. Και τα δύο τα πήρε. Λονδίνο, Ζάγκρεμπ.

Ο Παναθηναϊκός από την άλλη σίγουρα θα κοιτάξει να μη χάσει, αλλά με τη φόρα της έδρας, την αύρα του νέου τεχνικού, την ανάγκη να αποδεικνύει σε κάθε ντέρμπι πως δεν απέχει τόσο πολύ από τον πρωταθλητή, το πιθανότερο είναι να βγει πολύ πιο επιθετικά από ότι τον περιμένουμε σχεδόν όλοι. Και να επιμείνει σε αυτό το επιθετικό στυλ, με στόχο να αιφνιδιάσει τον αντίπαλο. Εκτιμώ πως άλλον Παναθηναϊκό θα δούμε από την Κυριακή και μετά και άλλον για δύο ώρες το βράδυ του Σαββάτου.

Ανώτερος ο Ολυμπιακός, πιο διψασμένος ο Παναθηναϊκός

Ξέρω πως στον συγκεκριμένο τίτλο κάποιοι (πράσινοι και κόκκινοι) θα διαφωνήσετε. Οι μεν γιατί δεν θεωρείτε ανώτερο της ομάδας σας τον Ολυμπιακό και ψάχνετε τροφή για αντίλογο στο παρασκήνιο και οι δε γιατί δεν πιστεύετε ότι ο Παναθηναϊκός του -8 είναι πιο πολύ διψασμένος παρά απογοητευμένος. Στα μάτια μου και τα δύο μοιάζουν ξεκάθαρα. Οι ερυθρόλευκοι εφέτος παίζουν σαν πραγματικοί πρωταθλητές, αποδίδουν καλό ποδόσφαιρο, διαθέτουν εξαιρετικό ρόστερ και ΚΑΝΟΝΙΚΟ προπονητή στον πάγκο.

Οι πράσινοι βλέπουν το τρένο του τίτλου να απομακρύνεται και νιώθουν πως μόνο η νίκη στο ντέρμπι θα τους δώσει ώθηση και λόγο ύπαρξης για τη συνέχεια. ΤΕΛΙΚΟΣ.

Ποιος θα επικρατήσει; Ο πιο διψασμένος ή ο πιο καλά μονταρισμένος; Η δύναμη της έδρας ή η δύναμη της καλύτερα οργανωμένης ομάδας; Αν το ποδόσφαιρο ήταν μόνο θεωρία, τότε δεν θα είχαμε πάρει το Euro 2004. Στην πράξη αποδεικνύεται αν όσα δείχνουν ξεκάθαρα πριν τον αγώνα, θα πιστοποιηθούν και πάνω στο χορτάρι.