(Προ)ημιτελικοί με φαβορί
Ο Πάνος Βόγλης καταγράφει τα δεδομένα και τα ζητούμενα στους προημιτελικούς Ουρουγουάη - Γαλλία και Βραζιλία - Βέλγιο, τονίζοντας ότι υπάρχουν "καθαρά" φαβορί...
Ας ξεκινήσουμε με τρία «αν».
1. Αν ήταν αλλιώς τα ταμπλό, προφανώς τα ματς της Παρασκευής για τη φάση των «8» θα ήταν άνετα ημιτελικοί. Στο άλλο ταμπλό, με πιθανή εξαίρεση την Αγγλία (αν και δεν είμαι σίγουρος) καμία ομάδα δεν είναι καλύτερη από Βραζιλία, Γαλλία, Βέλγιο και Ουρουγουάη. Και όμως κάποια εξ αυτών (των όχι καλύτερων) θα περάσει στους «4».
2. Αν η Βραζιλία είχε έναν δεινό σκόρερ, όπως παλιά, νομίζω δεν θα συζητούσαμε καν ποιος θα πάρει το Μουντιάλ. Την σώζει η εξαιρετική της άμυνα και φυσικά ο Νεϊμάρ. Σε άλλες εποχές με Ρομάριο, Ρονάλντο κτλ, θα προσέφερε και θέαμα.
3. Αν το Βέλγιο δεν λεγόταν...Βέλγιο, θα μιλούσαμε για μία από τις καλύτερες ομάδες που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια και φυσικά απόλυτο φαβορί να φτάσει στον τελικό. Μόνο που χωρίς καμία διάκριση ως τώρα, δεν σε υπολογίζουν τόσο όσο θα έπρεπε.
Αφήνουμε τα "αν" και περνάμε στο σήμερα και στα δύο πολύ μεγάλα παιχνίδια της ημέρας. Ξεκίνημα με το Βραζιλία-Βέλγιο. Όπως επισημάναμε και σε πρόσφατο κείμενο, η Βραζιλία δεν...είναι Βραζιλία. Έχει αξιοσημείωτη αμυντική σταθερότητα, γεγονός που την φέρνει στην κορυφή της σχετικής κατηγορίας, με μόλις ένα γκολ παθητικό. Κατόρθωμα. Μάλιστα επί ημερών Τίτε, σε 25 παιχνίδια έχει δεχθεί μόνο 6 γκολ. Ένα γκολ ανά τέσσερα ματς.
Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΛΕΜΠΕΡ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΕΠΙΔΟΣΗ ΤΗΣ ΒΡΑΖΙΛΙΑΣ
Ο βοηθός του Τίτε, ο Κλέμπερ, εξήγησε το γιατί με πέντε άξονες:
1. «Παίζουμε ζώνη και σε ανοικτό γήπεδο και στις στατικές φάσεις. Αυτό μας βοηθάει σε πολλούς τομείς, ακόμη και στα φάουλ, καθώς έχουμε τον χαμηλότερο συντελεστή. Κάνουμε μόνο 9 φάουλ ανά παιχνίδι".
2. «Ανεβάζουμε το πρέσινγκ μας στην αντίπαλη περιοχή, με στόχο να κλέψουμε και να επιτεθούμε. Αν κλέψουμε μακριά από την αντίπαλη περιοχή μπορεί να χάσουμε ξανά την μπάλα. Εμείς θέλουμε να κλέψουμε κοντά στην περιοχή του αντιπάλου για να βγάλουμε γρήγορα ευκαιρία».
3. «Σκεφτόμαστε επιθετικά όταν αμυνόμαστε. Όπου και αν παίζουμε άμυνα, έχουμε στο μυαλό μας την πάσα μπροστά, το τρανζίσιον, την κόντρα επίθεση».
4. «Ξεκάθαρο πλάνο. Δεν αλλάζουμε οδηγίες ανάλογα τον αντίπαλο, δουλεύουμε τα ίδια πράγματα κάθε ημέρα, ποντάρουμε στους αυτοματισμούς, οι οποίοι προέρχονται μέσα από την επάναληψη. Ίδιος σχηματισμός, ίδια τακτική χωρίς παρέκκλιση. Δεν μπερδεύουμε τους παίκτες».
5. «Η επικοινωνία με τους παίκτες είναι συχνή και ξεκάθαρη. Αν για παράδειγμα ο Νεϊμάρ τελειώσει ένα ματς με την Παρί και πάει στα αποδυτήρια, θα δει ένα μύνημα από εμάς, όπου του εξηγούμε με εικόνες τι του ζητάμε όταν θα έρθει στην Εθνική. Άρα έρχεται προετοιμασμένος. Αυτό συμβαίνει με όλους».
Τι εννοεί ο ποιητής; Ότι η Βραζιλία κάνει τα απλά, δεν μπερδεύει τους παίκτες με άλλο σύστημα κάθε μέρα, ούτε τους ζαλίζει με περιττές πληροφορίες. 4-2-3-1 μέχρι τελικής πτώσεως. Και τους έχει έτοιμους για τα θέλω του προπονητή πριν καν πάνε για προετοιμασία. Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
ΒΕΛΓΙΟ, Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΤΟΥΡΝΟΥΑ
Απέναντί της όμως έχει το Βέλγιο, την καλύτερη ομάδα επιθετικά σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο. Φοβερό. Η καλύτερη άμυνα (Βραζιλία) κόντρα στην καλύτερη επίθεση (Βέλγιο). 12 γκολ το Βέλγιο, πέμπτη η Σελεσάο με 7 γκολ. Το Βέλγιο έχει 12 γκολ με 11xGoals. Πολύ συνεπές στο σκοράρισμα.
Αυτή η Βραζιλία δείχνει ικανή να σταματήσει τους δαίμονες Αζάρ, Ντε Μπρόινε, Μενιέ και έχει τα κορμιά να παίξει τον Λουκάκου. Μόνο που το Βέλγιο έχει επίσης έναν προπονητή με ξεκάθαρες ιδέες, δεν τις αλλάζει ανά περίσταση και παίρνει ως τώρα το μάξιμουμ από όλους.
Ο Μαρτίνεθ εμπιστεύεται το 3-4-2-1, βγάζει πολλούς παίκτες στην κόντρα επίθεση, αρκεί να θυμηθείτε τι έγινε στην εντυπωσιακή αντεπίθεση του 90'+5' και στο 3-2 με την Ιαπωνία.
Και επειδή όλοι στην συγκεκριμένη ομάδα ξέρουν πολύ ποδόσφαιρο, πρώτα πήγαν να πανηγυρίσουν με τον Λουκάκου που ΔΕΝ ακούμπησε την μπάλα στη φάση και μετά στον σκόρερ Τσαντλί. Ο Λουκάκου είχε κάνει όλη τη δουλειά. Χωρίς εκείνον τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο.
Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΙΜΟΥ ΚΑΖΕΜΙΡΟ
Αν σε κάτι ποντάρει ιδιαίτερα ο Μαρτίνεθ πέραν της ποιότητας των δικών του ποδοσφαιριστών, είναι η απώλεια του Καζεμίρο. Η Βραζιλία όντως δεν κάνει πολλά φάουλ, όμως ο χαφ της Ρεάλ την «πάτησε» και δέχθηκε παραπάνω κάρτες από όσες έπρεπε.
Τη θέση του θα πάρει ο εξαιρετικός Φερναντίνιο, μόνο που θεωρώ πως δεν έχει την αψάδα του τιμωρημένου συμπαίκτη του, γεγονός που μπορεί να στοιχίσει. Θα δούμε. Το κρατάμε πάντως ως ένα στοιχείο που ενδέχεται να αλλάξει τις ισορροπίες.
ΦΑΒΟΡΙ Η ΒΡΑΖΙΛΙΑ
Για να συνοψίσω και να πω ξεκάθαρα την άποψή μου, φαβορί υπάρχει στο παιχνίδι και είναι η Βραζιλία. Έχει την τεχνογνωσία τέτοιων αγώνων, δείχνει ομάδα και όχι απλώς παίκτες με ταλέντο, δύσκολα της βάζεις γκολ. Δεν είναι πάντως φαβορί του 70-30, αλλά πιο πολύ του 60-40.
Το Βέλγιο διαθέτει τρομερή ποιότητα μεσοεπιθετικά, μπάζει κάπως στην άμυνα και φυσικά η Σελεσάο δεν είναι Ιαπωνία. Αν δεχθεί πρώτο γκολ το Βέλγιο, δύσκολα θα κάνει ανατροπή. Ατομικά ωραία μάχη μεταξύ Νεϊμάρ και Αζάρ.
Δηλαδή μεταξύ του πρώτου σε επαφές με την μπάλα στην αντίπαλη περιοχή (48) έναντι του δεύτερου: 16 λιγότερες έχει ο Αζάρ, αμφότεροι αρκετά επιδραστικοί στο παιχνίδι των ομάδων τους.
ΧΩΡΙΣ ΚΑΒΑΝΙ, ΜΕΓΑΛΟ ΦΑΒΟΡΙ Η ΓΑΛΛΙΑ
Στο άλλο ζευγάρι, ομολογώ δεν περιμένω να δω την ποιότητα ποδοσφαίρου που λογικά θα δούμε στην αναμέτρηση των «2 Β». Η Ουρουγουάη και η Γαλλία θα μας δώσουν μεγάλες μάχες, αλλά όποια και αν επιβάλλει το ρυθμό της, θα πάμε σε λογική αργού τέμπο.
Ένα είναι βέβαιο. Μιλάμε για τελείως διαφορετικό ματς από αυτό που περιμέναμε, αν τελικά δεν παίξει ο Καβάνι. Δεν είναι μόνο τα γκολ. Είναι πως έχει όλα τα στοιχεία του ηγέτη, που συμπαρασύρουν τους υπόλοιπους. Πάθος, άρνηση της ήττας, δύναμη, εμβληματική φυσιογνωμία, για μένα πιο σημαντικός από τον Σουάρες, στο ίδιο επίπεδο με τον Γοδίν.
AP Photo/Darko Vojinovic
Και βέβαια τα γκολ της Εθνικής τους προέρχονται κυρίως από τη συνεργασία των δύο επιθετικών. Κανένα άλλο δίδυμο δεν έχει τέτοια χημεία, επαφή, συνεννόηση στο τωρινό Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο Σουάρες έχει σερβίρει σχεδόν το 30% των 44 γκολ του Καβάνι στην Εθνική. Δεν το λες και λίγο.
Αν όντως δεν προλάβει ο άσος της Παρί, τότε δεν βλέπω πως θα προκριθεί η πολύ συμπαθής ομάδα από τη Λατινική Αμερική. Ο αντικαταστάτης του, ο Στουάνι, δεν είναι το ίδιο μέγεθος. Ούτε καν στο 50% του Καβάνι.
ΤΑ ΧΑΝΟΥΝ ΑΝ ΒΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΡΥΘΜΟ ΤΟΥΣ
Η Γαλλία διαθέτει εμπειρία, ηρεμία, καλό αμυντικό πλάνο, ποιότητα σε κάθε γραμμή και νομίζω υστερεί μόνο στον προπονητή. Καλύτερος ο σοφός Ταμπάρες, από τον κάπως συντηρητικό Ντεσάμπ. Να δούμε τι θα σκαρφιστεί ο Ταμπάρες, αν δεν έχει τον Καβάνι. Θέλει κόλπο εδώ, δεν είναι απλό.
Ένα αδύναμο σημείο έχουν οι «τρικολόρ» και μάλιστα τους στοιχίζει πολύ. Μπορεί να τους παρασύρει μία έξυπνη ομάδα στο ρυθμό που θέλει και να τους βγάλει από τη σειρά τους.
Το έπαθαν και με την Αργεντινή, ωστόσο δεν το πλήρωσαν διότι ήταν δύο κλάσεις ανώτεροι ως ομάδα και πιο διαβασμένοι. Η Ουρουγουάη όμως δεν είναι καφενείο σαν την ομάδα του Μέσι. Είναι ο ορισμός της ομάδας, δεμένη, με ρόλους και τρομερό πάθος.
Αν ο Ταμπάρες βρει τρόπο να περιορίσει Γκριζμάν και Μπαπέ, τότε θα αυξήσει τις πιθανότητες για πρόκριση. Αλλιώς μιλάμε για ξεκάθαρο 70-30.
ΤΟΛΙΣΟ Η' ΦΕΚΙΡ ΑΝΤΙ ΜΑΤΟΥΙΝΤΙ
Και ο Ντεσάμπ έχει μία απουσία. Όχι όμως τόσο επιδραστική. Εκτός μάχης ο Ματουιντί και στη θέση του λογικά ο Τολισό. Χάνει την επιθετικότητα του πολύτιμου χαφ της Γιουβέντους, πιθανώς και την μαχητικότητα του, αλλά μια χαρά είναι και ο Τολισό. Δεν αλλάζουν τα πλάνα του τεχνικού τιμ, που θα επιμείνει στο 4-2-3-1 με τον χαφ της Μπάγερν έξω αριστερά. Εκτός κι αν προτιμηθεί τελικά ο Ναμπίλ Φεκίρ: δύσκολο. Αλλά αν επιβεβαιωθεί το ρεπορτάζ της "Εκίπ" για τον μεσοεπιθετικό της Λυών, η Γαλλία θα βρει ακόμη μια επιλογή απέναντι στην κλειστή άμυνα της Ουρουγουάης, αλλά θα χάσει σε πρέσινγκ, δύναμη και κλεψίματα.
Ο "ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΝΟΣ" ΓΚΡΙΖΜΑΝ
Αν υπάρχει ένας παίκτης της Γαλλίας που έχει απίστευτο δέσιμο με την Ουροουγουάη ως χώρα και κουλτούρα, αυτός είναι ο φανταστικός Γκριζμάν. Πίνει κάθε μέρα "μάτε", ο νονός της κόρης του είναι ο Γοδίν, μιλάει ισπανικά και φυσικά στην Ατλέτικο έχει συμπαίκτες-φίλους από τη χώρα.
Α, ναι, είναι και φανατικός οπαδός της Πενιαρόλ, στην οποία τον είχε... μυήσει ένας παλιός Ουρουγουανός άσος της Παρί, ο Κάρλος Μπουένο,συμπαίκτης του Γκριζμάν στη Σοσιεδάδτο 2009. Μάλιστα ο Γκριζμάν δεν κρύβει την αγάπη του για τη χώρα, λέγοντάς τη «δεύτερη πατρίδα του».
Δήλωσε μετά την πρόκριση της αντιπάλου επί της Πορτογαλίας πως χάρηκε πολύ, καθώς έχει έντονους δεσμούς με τη χώρα. Από τα ωραία του αποψινού ματς και από τα στοιχεία που δίνουν εξτρά συναίσθημα σε μία αναμέτρηση.