Προπονητές τύπου... Κετσπάγια
Ο Τιμούρ Κετσπάγια ήταν πολύ καλός παίκτης. Έκανε καταπληκτικά ματς στην ΑΕΚ και μοιραία ήρθε η μεταγραφή στην Νιούκαστλ. Άψογη πορεία για ένα παιδί από τη Γεωργία. Κάπου εκεί σταματάνε και όσα θετικά στοιχεία μπορώ να αναφέρω. Γράφει ο Πάνος Βόγλης.
Ο Τιμούρ Κετσπάγια ήταν πολύ καλός παίκτης. Τη δεκαετία του ’90 έπαιξε καλή μπάλα στην Κύπρο, τον είδε η ΑΕΚ του Μπάγεβιτς, του έδωσε την ευκαιρία και εκείνος την άρπαξε από τα μαλλιά. Έκανε καταπληκτικά ματς και μοιραία ήρθε η μεταγραφή στην Νιούκαστλ. Άψογη πορεία για ένα παιδί από τη Γεωργία που αναζήτησε την τύχη του στην Κύπρο και τελικά δικαιώθηκε σε Ελλάδα και Αγγλία.
Κάπου εκεί σταματάνε και όσα θετικά στοιχεία μπορώ να αναφέρω για τον 50αρη πια τέως τεχνικό της ΑΕΚ. Ως προπονητής δε μου γεμίζει το μάτι και το χειρότερο είναι πως δε γεμίζει το μάτι κανενός από τους παίκτες που δούλεψε τα τελευταία χρόνια. Και αυτό γιατί δεν ξέρει το αντικείμενο και (λένε ότι) δε διαθέτει τον χαρακτήρα που απαιτεί η θέση του προπονητή, ειδικά σε μεγάλα κλαμπ.
Ακόμη έχουμε όλοι αυτό το μπέρδεμα στο μυαλό μας. «Μα ήταν φοβερός παίκτης, της μιλούσε της μπάλας, πως γίνεται να μην κάνει αντίστοιχη καριέρα ως προπονητής»; Μα διότι πρόκειται για δύο τελείως διαφορετικά πράγματα και τα παραδείγματα εκείνων που ως παίκτες διακρίθηκαν και ως τεχνικοί πάτωσαν, αμέτρητα.
ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΣΑΙ ΔΙΑΡΚΩΣ
Για να πετύχεις στο πόστο του προπονητή, πρέπει να σπουδάσεις τη θέση, να ενημερώνεσαι διαρκώς για τις εξελίξεις στο άθλημα, να ξέρεις πώς να εφαρμόσεις ένα μοντέρνο πλάνο στην προπόνηση, να μπορείς να το διδάξεις τους παίκτες. Και όχι να βάζεις ένα βίντεο με ματς της Μπαρτσελόνα και να λες «έτσι θέλω να παίζετε». Αυτό δεν το έκανε ο Τιμούρ, άλλος συνάδελφος του που πρόσφατα έφυγε από ομάδα της Super League.
Για να πετύχεις πρέπει να έχεις και κάτι άλλο, πολύ σημαντικό. Τον κατάλληλο χαρακτήρα. Όχι απαραίτητα να είσαι καλός άνθρωπος, όσο να μπορείς να επιβληθείς στους παίκτες και τους συνεργάτες σου, με τρόπο που θα σε σέβονται και όχι θα σε φοβούνται.
Αν κάτι από όλα αυτά που περιλαμβάνει το πακέτο, τα διαθέτει ο Κετσπάγια, εγώ είμαι αστροφυσικός και μάλιστα επιτυχημένος. Για την προπονητική του παρουσία και αξία, έχουμε αναφερθεί και άλλες φορές και μάλιστα όταν ήταν στην ΑΕΚ, προ ολίγων μηνών. Λίγος. Ανεπαρκής.
Τώρα επανερχόμεθα γιατί διαβάσαμε τις δηλώσεις του στην Κύπρο και ειλικρινά χαιρόμαστε που δεν πέσαμε έξω, για το τι πιστεύουμε για τον χαρακτήρα του.
Η ΠΕΡΙΒΟΗΤΗ ΑΤΑΚΑ ΓΙΑ ΤΟ... ΣΟΥΒΛΑΚΙ
Και ίσως να νομίζετε πως θα σταθούμε σε αυτό που είπε για τους δημοσιογράφους στην Ελλάδα, ότι δηλαδή «οι παράγοντες τους δίνουν ένα σουβλάκι και γράφουν ό,τι τους πουν». Λάθος. Δεν είμαι συνδικαλιστής και πέραν του λαϊκισμού του Κετσπάγια, στο βάθος έχει ένα δίκιο, καθώς όλοι ξέρουμε πως υπάρχουν και δημοσιογράφοι οι οποίοι όντως γράφουν καθ’ υπαγόρευση και όχι βάση δικού τους ρεπορτάζ. Προφανώς βέβαια όχι για ένα σουβλάκι.
Θα σταθώ όμως στην άλλη τρομερή δήλωση, δείγμα του πόσο λάθος σκέφτεται τα πράγματα και φυσικά της αδυναμίας του να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν. Είπε «Θέλεις να φτιάξεις ομάδα; Θέλεις προπονηταρά; Πλήρωσε. Όχι τζάμπα μάγκες. Ένιωθα ότι πήγα εκεί ως θύμα. Το καλοκαίρι δεν έγιναν κάποιες μεταγραφές, έφταιξε ο τεχνικός διευθυντής».
Αλήθεια κύριε Κετσπάγια; Δηλαδή υποστηρίζει πως μόνο τα χρήματα κάνουν τις ομάδες και παράλληλα τα χώνει στη διοίκηση (που τον εμπιστεύτηκε) επειδή δεν τον στήριξε ως το τέλος. Και βέβαια ο τεχνικός διευθυντής ευθύνεται για τις μεταγραφές που δεν έγιναν. Η δική του ευθύνη για την εικόνα της ομάδας; Καμία, αφού όπως εξηγεί παρακάτω, παρέδωσε την ΑΕΚ δεύτερη στο -2 από τον Ολυνπιακό.
Ίσως τώρα καταλαβαίνουν Μελισσανίδης και σία, πόσο λάθος έκαναν το καλοκαίρι και πόσα λάθη θα συνεχίσουν να κάνουν, επειδή και εκείνοι δεν έχουν γνώση του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Και το χειρότερο, δεν ακούνε κιόλας.
Βγήκε παίκτης της ΑΕΚ, που έπαιζε επί Κετσπάγια και είπε «με τον προηγούμενο δουλεύαμε στο συναίσθημα, με τον Μοράις δουλεύουμε στην τακτική». Και αντί να ντραπεί ο Γεωργιανός με αυτή τη δήλωση και να λουφάξει για καιρό, αυτός δε χαμπαριάζει και περνάει στην αντεπίθεση.
Αν μπορούσε να καταλάβει πως η Ξάνθη του Λουτσέσκου, ο ΠΑΣ του Πετράκη και κυρίως ο Πανιώνιος του Ουζουνίδη και του Μιλόγεβιτς, φέρνουν αποτελέσματα, χωρίς μεγάλο μπάτζετ και συγκλονιστικά ρόστερ, τότε απλά δεν θα ήταν ο… Κετσπάγια.
ΝΤΑΡΑΒΕΡΙ ΣΤΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗ ΜΑΘΗΣΗ
Δυστυχώς ο Κετσπάγια, έχει πολλές ομοιότητες στη νοοτροπία με τους περισσότερους Έλληνες τεχνικούς, ξέρετε εκείνους που επενδύουν στο νταραβέρι και στις προσωπικές σχέσεις και όχι στη μάθηση και στην προπόνηση. Εκείνους που έχουν ως κορυφαίες οδηγίες, ατάκες όπως «όρμα, φάτον, δυνατά, διώξε, τρέχα» και άλλα τέτοια που κρατούν ακόμη το ποδόσφαιρο μας στο Μεσαίωνα.
Όσο ντροπή είναι ένας δημοσιογράφος να γράφει κάτι επειδή του έταξαν ένα σουβλάκι, ένα δώρο ή απλά τον φοβέρισαν, άλλο τόσο ντροπή (μη σας πω και μεγαλύτερη) είναι ένας προπονητής να είναι ανίδεος και να παριστάνει τον παντογνώστη, ανεύθυνος και να τα ρίχνει στους άλλους, αγνώμων και να νομίζει πως του χρωστάνε κιόλας.
Αυτά δεν τα λέμε μόνο για έναν, αλλά για το 80% των προπονητών που εργάζονται στα μέρη μας. Μην απορείτε γιατί το ποδόσφαιρο μας μένει χαμηλά και κακώς νομίζετε πως οφείλεται μόνο σε κάποια ματς που είναι «ματιασμένα».
Ναι χρειάζονται και χρήματα για να ανέβουμε επίπεδο. Περισσότερο όμως απαιτείται γνώση, υπομονή, χαρακτήρας και καθαρές σχέσεις από όλους. Αλλιώς τα φαινόμενα Κετσπάγια θα συνεχίσουν να αποτελούν τον κανόνα και όχι την θλιβερή εξαίρεση του.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: