Στη χώρα του παραλογισμού
Ο Πάνος Βόγλης γράφει για όλους εκείνους που έκαναν το ελληνικό ποδόσφαιρο μπάχαλο και προτείνει μια λίγκα κλειστή αλά NBA.
Υποτίθεται πως αυτό το Σαββατοκύριακο θα ξεκινούσε το περίφημο ελληνικό πρωτάθλημα. Αμ δε. Το ελληνικό πρωτάθλημα με τη μορφή που το ξέραμε ως σήμερα, έχει τελειώσει. Ξεχάστε το. Από τη στιγμή που ο Υπουργός «καπέλωσε» την ΕΠΟ και της «κανονίζει» την καθημερινότητα με τη σύμφωνη γνώμη της FIFA, το παιχνίδι περνάει σε άλλη πίστα.
Το αυτοδιοίκητο πήγε περίπατο και για αυτό ευθύνονται σαφέστατα οι τελευταίες διοικήσεις της Ομοσπονδίας.
Σαρρής και Γκιρτζίκης λειτούργησαν υπό πίεση άλλων συμφερόντων, με αφέλεια και έλλειψη γνώσης του αντικειμένου, με αποτέλεσμα όμως να μη γίνουν πιο ισχυροί, αλλά αντιθέτως να χάσουν την όποια δυναμική είχε η θέση και μοιραία να αμφισβητηθούν τα πάντα.
Το πιο γελοίο της ιστορίας είναι πως ο Γκιρτζίκης όχι μόνο δεν παραιτείται, αλλά δηλώσει πως θα κατέβει και στις προσεχείς εκλογές. Ωραίος. Σου λέει « και τι έγινε που δε με γουστάρει ο Κοντονής, ο ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός και πιθανώς 2-3 ακόμη. Έχω τις Ενώσεις; Αν ναι, τότε χαιρετίσματα». Αυτό δεν πιάνει ο Γκιρτζίκης και όσοι τον στηρίζουν. Προφανώς οι αντιπολιτευόμενοι δεν έχουν αγνά κίνητρα για να σωθεί το ποδόσφαιρο. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως ο Γκιρτζίκης πρέπει και μπορεί να μείνει στη θέση του, επειδή μπορεί να πάρει τις Ενώσεις με το μέρος του.
Γελάω με τους «εξυγιαντές» του ελληνικού ποδοσφαίρου που αίφνης θυμήθηκαν να τα κάνουν όλα μπάχαλο. Απορώ και εκπλήσσομαι με την εντελώς λάθος στάση του «Πόντιου Πιλάτου» Ολυμπιακού που κάνει…την πάπια λες και δε βλέπει ότι όλο αυτό θα του βγει σε κακό. Και φυσικά κλαίω από τα γέλια με τη στάση των υπόλοιπων ομάδων, του «μπλοκ των 12» που δεν τους υπολογίζει κανείς και εκείνοι σκούζουν για το θεαθήναι.
Ήρθε η ώρα να αλλάξουμε ρότα. Γράφαμε προ καιρού πως έτσι όπως είναι τα πράγματα δε γίνεται να ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Όπερ και εγένετο. Γράφαμε από τον Απρίλιο πως πρέπει να αλλάξει η μορφή και το σύστημα της Σούπερλιγκας για να αποκτήσει ξανά νόημα και ενδιαφέρον. Το πήρε χαμπάρι και το συνδρομητικό που πληρώνει ένα σωρό λεφτά και άρχισε να πιέζει, αντί να λειτουργεί παθητικά, όπως τα προηγούμενα χρόνια.
Τώρα σας γράφουμε και κάτι ακόμη: Πρέπει να γίνει μία κλειστή λίγκα σε στυλ NBA και της νέας Ευρωλίγκας, όπου η μόνη διαφοροποίηση ίσως θα είναι ο υποβιβασμός ομάδων και το μοναδικό κριτήριο να αφορά την οικονομική ευρωστία της ΠΑΕ.
Εξηγούμαστε: Το πρωτάθλημα μας έμεινε πίσω στην εξέλιξη και στην εμπορικότητα. Έτη φωτός. Τώρα που έπεσε στον πάτο για να ανέβει δεν έχει σημασία μόνο το ποιος θα πάρει τον τίτλο και το ποιος θα πέσει, αλλά ποιοι συμμετέχουν. Ομάδες με 500 εισιτήρια, χρωστούμενα σε όλη την πιάτσα, που πληρώνουν λίγα και ζητάνε πολλά, πρέπει να τελειώσουν από το κορυφαίο τη τάξει πρωτάθλημα. Τέλος. Τι σημασία έχει αν πάρει το πρωτάθλημα του χρόνου ο ΠΑΟΚ και όχι ο Ολυμπιακός; Αυτό θα σημάνει ουσιαστική αλλαγή των όρων διεξαγωγής και της ποιότητας; Όχι βέβαια. Απλώς θα έχουν καταφέρει οι αντιπολιτευόμενοι ένα καίριο χτύπημα στον ισχυρό του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και μετά;
Μη μου πείτε πως θα μπει αυτόματα το 50-50 στη διαιτησία, στην ΕΠΟ, στο σύστημα, γιατί τώρα θα βάλω πραγματικά κλάματα και όχι δήθεν.
Το πρωτάθλημα μας δεν αντέχει παραπάνω από 12-14 ομάδες. Πρέπει να μοιράζονται ισόποσα τα χρήματα του τηλεοπτικού συμβολαίου, να έχουν κανονική φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα και όχι ημιτασιόν και φυσικά ένα μίνιμουμ μπάτζετ που θα απαιτείται για τη συμμετοχή στο πρωτάθλημα. Είναι δυνατόν κάποιος με μπάτζετ 30 εκατομμύρια να παίζει με κάποιον που έχει 5; Και μη μου πείτε σας παρακαλώ τι γίνεται στο εξωτερικό, γιατί και αυτή η καραμέλα έλιωσε. Εκεί έχουν πετύχει να παρουσιάζουν πολύ ενδιαφέροντα, λαμπερά, ανταγωνιστικά και αξιοπρεπή πρωταθλήματα. Ας κάνουν ότι θέλουν λοιπόν. Αν και όλοι ξέρετε τι ποσά παίζουν στο εξωτερικό, οπότε μην το συνεχίζουμε.
Είμαστε έτοιμοι για αυτή την αλλαγή; Ή απλώς θέλουμε να ρίξουμε τον ισχυρό σήμερα και μετά ότι γίνει; Και αύριο; Πάλι δε θα θέλουν κάποιοι να ρίξουν τον επόμενο ισχυρό; Έτσι θα πάει η δουλειά;
Επίλογος. Νομίζω πως το πρωτάθλημα μας πρέπει να γίνει πιο αξιόπιστο και λαμπερό, να μπει σε σωστές βάσεις. Αυτό δεν έχει να κάνει πια μόνο με το ποιος τερματίζει πρώτος και ποιος τελευταίος. Περισσότερο έχει ενδιαφέρον για τον κόσμο πια, να βλέπει ωραία ματς, καθαρά ματς (όσο γίνεται) και ομάδες που δεν ξεφτιλίζουν το θεσμό, όπως εκείνες που παίρνουν μαϊμού πιστοποιητικά λαδώνοντας και μετά κατά τον Νοέμβριο που τελειώνουν τα χρήματα (που όλοι γνωρίζουμε από ποια δραστηριότητα προέρχονται) να δηλώνουν αδυναμία να συνεχίσουν ή να συνεχίζουν με την αρωγή του κάθε ισχυρού που τις βοηθάει ποικιλοτρόπως.
Στην Ευρωλίγκα και στο NBA, δεν υποβιβάζεται κανείς, αλλά το ενδιαφέρον παραμένει σε υψηλότατα επίπεδα. Αν θέλουμε βρίσκουμε άκρη. Αν όχι, πλακωνόμαστε μεταξύ μας, όπως κάνουν τώρα όλοι. Στη χώρα που ζούμε
Αν βγει στο δρόμο ο Γκιρτζίκης τον ξέρει και η κουτσή Μαρία. Αν βγει ο Πετρούνιας, δεν είμαι σίγουρος ότι θα τον καταλάβουν όλοι. Ποιος φταίει για αυτό, αν όχι εμείς οι ίδιοι;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:
