Συγγνώμη στον Πασκουάλ θα πει κανείς;

Παγκοσμίως υπάρχει το εξής φαινόμενο: Πολλοί καταλαβαίνουμε ότι ένας προπονητής είναι καλός από τα αποτελέσματα και τους τίτλους που παίρνει και λίγοι είναι εκείνοι που βλέπουν πίσω από το σκορ, πίσω από τις διακρίσεις. Λίγοι μπορούν να “διαβάσουν” σωστά τι κάνει στις προπονήσεις ένας τεχνικός και από αυτό να κρίνουν πιο στοχευμένα και πιο ολοκληρωμένα.

Στο μπάσκετ η εξειδίκευση έχει περάσει σε άλλο επίπεδο, οι κακοί και ανεκπαίδευτοι προπονητές δεν αντέχουν στο προσκήνιο για πολύ. Ευτυχώς επικρατούν οι καλοί, οι διαβασμένοι. Εκείνοι που διαθέτουν όλο το πακέτο. Ο Πασκουάλ ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Μπορεί να μη γίνει Ομπράντοβιτς, αλλά εκεί μιλάμε για φαινόμενο.

Άλλο κριτική, άλλο πολεμική

Όπως φαινόμενο ασχετοσύνης συνιστά για εμένα, να αμφισβητούν τον Ισπανό ο όχλος στα social media και επαγγελματίες δημοσιογράφοι, χωρίς ΚΑΝΕΝΑ σοβαρό επιχείρημα.

Προφανώς εκείνος δεν ασχολείται με αυτά, αλλά μισό λεπτό. Εδώ έχει χαθεί η λεπτή γραμμή που χωρίζει την κριτική από την πολεμική. Την επισήμανση λαθών, από την απαξίωση. Είναι άλλο πράγμα να πεις για έναν προπονητή, ότι δε σου αρέσει το μπάσκετ που παίζει η ομάδα του και τελείως διαφορετικό πράγμα να τον χαρακτηρίζεις “ταβερνιάρη” και “μυρωδιά” με θητεία μόλις 7 μηνών στο πρωτάθλημα μας. Τώρα τι είναι; Ο Φιλ Τζάκσον; Ο Πόποβιτς; Θα ζητήσει κανείς συγνώμη; Μπα... Απλά θα περιμένουμε ότε θα κάνει μία στραβή για να “δικαιωθούμε”. Σαχλαμάρες.

Τι πάει να πει “έμεινε από ενέργεια”;

Όπως σαχλαμάρες μοιάζουν στα μάτια μου οι δικαιολογίες που χρησιμοποιούν κάποιοι για να εξηγήσουν τι συνέβη με τον Ολυμπιακό. “Έμεινε από ενέργεια η ομάδα”, γράφεται κατά κόρον και όσοι το γράφουν πιστεύουν πως έχουν κάνει την ανάλυση της σεζόν. Αλήθεια; Γιατί έμεινε από δυνάμεις, αν έμεινε; Ποιος φταίει; Δε φταίει ο Σφαιρόπουλος; Δε φταίει το τιμ του Ολυμπιακού; Οι πράσινοι δεν υποχρέωσαν σε ήττα κατά κράτος τους ερυθρόλευκους;

Και ο Παναθηναϊκός πως παρουσιάστηκε πιο φρέσκος με μόλις ένα ματς λιγότερο από τον αντίπαλο του στη σεζόν; Από σύμπτωση συνέβη;

Καλά τα τσιτάτα με “την πιο επιτυχημένη ομάδα της 7ετίας ή της δεκαετίας”, όπως το βλέπει κανείς, αλλά εδώ κύριοι υπάρχει χάιδεμα στη μία πλευρά και πολεμική στην απέναντι.

Ο Σφαιρόπουλος μου είναι πολύ συμπαθής, ξεκάθαρα είναι καλός προπονητής, δεδομένα μέσα στη σεζόν ο Ολυμπιακός του κέρδισε συμπάθειες από ουδέτερους, αλλά στο τέλος που γίνεται το ταμείο, δεν πήρε τίποτα. Όπα; Και τώρα; Πως θα ανατρέψουμε όσα λέγαμε όλη τη χρονιά;

Μα δε χρειάζεται να τον βγάλουμε άχρηστο τον άνθρωπο. Απλά πράγματα. Αρκεί να ξέρουμε τι λάθη έκανε.

Δε μπορεί ο Σφαιρό να μην πήρε τίποτα και να θεωρείται ανώτερος του Πασκουάλ που έκανε νταμπλ. Δε στέκει. Δε γίνεται ο ένας να απολαμβάνει ασυλία και κριτική νηπιαγωγείου και τον Ισπανό να τον ξεσκίζουμε.

Επ ουδενί θέλω να ξεσκίσουμε και τον τεχνικό του Ολυμπιακού. Αντιθέτως, αυτό που λέω είναι πως πρέπει να είμαστε ψύχραιμοι, μετρημένοι και γνώστες του αντικειμένου πριν κάνουμε δημόσια τοποθέτηση. Οι περισσότεροι κινούνται στη λογική “μα δε μου αρέσει το μπάσκετ που παίζει ο Παναθηναϊκός”. Οκ, σεβαστό, εμένα μου αρέσει. Τι θα γίνει τώρα; Είναι λογική αυτή;

Ο... ταβερνιάρης δεν κάνει νταμπλ

Πολλάκις έχω γράψει πως το ποδόσφαιρο του Μουρίνιο μου είναι απωθητικό. Αυτό δε σημαίνει πως τα 3-4 καλά που έχει η ομάδα του δεν τα βλέπω ή δεν τα αναφέρω. Αυτό θα ήταν εμπάθεια.

Με τον Πασκουάλ πολλοί επέδειξαν εμπάθεια, ίσως λόγω άλλων παραγόντων, όμως μπασκετικά ελάχιστοι τον έκριναν σωστά.

Προπονητής που είναι “μυρωδιάς” και “ταβερνιάρης” στο σύγχρονο μπάσκετ, δε γίνεται να κάνει νταμπλ. Ας αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα, ας κάνουμε υπομονή, ας βλέπουμε πιο ψύχραιμα κάποια δεδομένα, γιατί η πραγματικότητα δεν επιδέχεται αμφισβήτησης.

Κανείς ασυλία στην κριτική

Αυτό το γράφω και για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, ο οποίος ελπίζω να μην πιστεύει πως με την τιμωρία του πούλμαν πριν από περίπου ένα μήνα, πέτυχε αυτό που βλέπουμε σήμερα. Κατ' εμέ και αυτό το πιστώνεται ο Ισπανός. Εύκολα θα μπορούσε να διαλύσει η ομάδα. Ο πρόεδρος του τριφυλλιού έχει αποφασίσει να τραβήξει το δικό του δρόμο. Αυτό σημαίνει πως θα κάνει λάθη, θα κάνει σωστά, θα χάνει το μέτρο, θα βρίζει, μετά θα δίνει το χέρι του σε εκείνον που βρίζει, θα παθιάζεται, θα τυφλώνεται, θα λειτουργεί ως οπαδός. Θα βάζει και χρήματα, θα φέρνει στην Ελλάδα προπονητές όπως ο Τσάβι Πασκουάλ, θα παίρνει τίτλους, θα ηδονίζεται όταν νικά τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ. Με αυτόν θα πορευτεί ο Παναθηναϊκός. Εμείς οφείλουμε να τον κρίνουμε και να τον κριτικάρουμε στα αρνητικά του, αλλά και να του πιστώνουμε τα θετικά του.

Ασυλία στην κριτική δεν πρέπει να έχει κανείς. Και αυτό ήταν τελικά το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ολυμπιακού. Δεν υπήρχε κανείς όλη τη σεζόν να του επισημάνει κάποια λάθη. Και το πλήρωσε. Τώρα είναι αργά. Θα τα βρει η υπηρεσία και πιθανώς θα τα διορθώσει.

ΥΓ Θα μπορούσα να αναφέρω ξανά το κείμενο που είχα γράψει τέλος Γενάρη, με τίτλο “Μέγας κόουτς ο Πασκουάλ”, αλλά δεν έχει νόημα. Το ζητούμενο δεν είναι να σας πείσω εγώ για κάτι. Το ουσιώδες είναι να βλέπουμε μόνοι μας καθαρά την πραγματικότητα. Είναι δύσκολο πράγμα να βλέπεις την πραγματικότητα όπως είναι. Πολύ δύσκολο τελικά.

ΥΓ 2 Ακόμη και από... τρέλα να το έκανε αυτό ο Γιαννακόπουλος, πολλά μπράβο που δεν άφησε τον Ολυμπιακό να τιμωρηθεί ακόμη χειρότερα από αυτό που έρχεται. Μία ακόμη απόδειξη πως καλοί οι νόμοι και πρέπει να τηρούνται, αλλά αν θέλουν οι παράγοντες τα βρίσκουν και μόνοι τους. Σε ένα λεπτό μέσα. Μπεσαλίδικα.

ΥΓ 3 Όποιος δεν έχει διαβάσει το βιβλίο του Γιάννη Φιλέρη για το έπος του '87, απλά χάνει. Ακόμη και ο γράφων που το έζησε σε ηλικία 12 ετών, διαβάζοντας το βιβλίο του Φιλέρη, μπήκε στο χωροχρονο και έγινε ξανά παιδί. Αξίζει.

Photo by: Andreas Papakonstantinou / Tourette Photography