Κάποτε θα ερχόταν. Προκύπτει πολύ νωρίτερα από όσο θα ήθελαν οι δύο προπονητές και περισσότερο ο Γκουαρδιόλα. Είναι πάντως η πρώτη σύγκρουση, δύο διαφορετικών κόσμων. Των δύο μεγάλων φαβορί για τον εφετινό τίτλο στην Πρέμιερ Λιγκ και των δύο πιο «αλλαγμένων» ομάδων στο νησί. Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ εναντίον της Μάντσεστερ Σίτι. Το γράφεις, το λες και δε μπορείς να περιμένεις ως τη σέντρα του Σαββάτου. Το θες να συμβεί εδώ και τώρα. Αμφότερες για την ώρα δείχνουν πως αλλάζουν προς το καλύτερο.

Ο νικητής Μουρίνιο

Η Γιουνάιτεντ δείχνει να αποκτά ξανά νοοτροπία νικητή, γίνεται με τον Μουρίνιο ομάδα που αρνείται να χάσει, δεν παραδίδει τα όπλα και ανεβάζει την αυτοπεποίθηση της σε… επικίνδυνο βαθμό για τους αντιπάλους της. Το ερώτημα είναι «παίζει καλό ποδόσφαιρο και παράλληλα αποδοτικό στην απαραίτητη βαθμοθηρία»; Η απάντηση είναι «έτσι και έτσι». Δεν θέλγει με τη μπάλα, παίρνει βαθμούς σχετικά δύσκολα ακόμη, αλλά έχω την αίσθηση πως συν το χρόνω θα δούμε μία ομάδα που θα αξιοποιεί καλύτερα το πυρηνικό όπλο που λέγεται Ζλάταν και φυσικά θα μπορεί να απειλεί με διαφορετικούς τρόπους. Εκτίμηση: Ποτέ δεν θα παίξει αυτό που λέμε θεαματικό ποδόσφαιρο, γιατί πολύ απλά δεν το διδάσκει ο προπονητής της.

Ο Μουρίνιο επιλέγει σταθερά εδώ κα χρόνια να ζήσει με την άμυνά του και να αφήσει τα υπόλοιπα στο ταλέντο των παικτών, με την βασική οδηγία «να έχετε σωστές αποστάσεις σε κάθε σημείο του γηπέδου». Δεν ψάχνει απαραίτητα τα κοψίματα από τους wingers του, δεν παθαίνει αμόκ με την κάθετη πάσα, δεν ζητάει λιγότερες σέντρες, ούτε απαγορεύει το ένας εναντίον ενός μέχρι τέλους. Το θέμα είναι ότι έχει την πολυτέλεια πλέον να ελπίζει βάσιμα πως το πλάνο του θα πετύχει, αν και είναι ποδόσφαιρο περασμένων ετών, γιατί έδωσε μάχη να πάρει το υπερ-όπλο Πογκμπά και φυσικά τον Ιμπραχίμοβιτς. Ο Ρούνεϊ στη Γιουνάιτεντ παίζει πιο ελεύθερα, ο Ράσφορντ είναι ο Σόλσκιερ της εποχής μας, μέχρι και ο Μάτα θέλει να αναγεννηθεί. Η άμυνα και εμένα να είχε βασικό, θα πήγαινε καλά, γιατί σε αυτόν τον τομέα ο Μουρίνιο (όπως και ο Σιμεόνε) περνάει ώρες ατελείωτες στον υπολογιστή και στο μοντάζ για το πώς θα το τελειοποιήσει.

Ο νεωτεριστής Γκουαρδιόλα

Η Σίτι κάνει ολικό restart. Έφυγε από το ποδόσφαιρο της ατομικής πρωτοβουλίας με Τουρέ, Σίλβα, Νασρί και πηγαίνει σε εκείνο της συνεργασίας ακόμη και στα πιο απλά πράγματα, της κάθετης πάσας που «κολλάει» την άμυνα, της πλαγιοκόπησης, της υπεραριθμίας, όπου δεν έχει σημασία ποιος θα έχει τη μπάλα, αλλά ποιος θα κάνει κίνηση για να την πάρει σε πλεονεκτική θέση. Αυτή είναι η βασική διαφορά των δύο ομάδων. Η Γιουνάιτεντ περιμένει τα πάντα από τα πόδια του Πογκμπά, του Ζλάταν και από τις εμπνεύσεις τους, ενώ η Σίτι κάνει γεωμετρία στο χορτάρι με την επίθεση να ξεκινάει από τον τερματοφύλακα. Για αυτό και δεν ταίριαζε στα πλάνα του Πεπ, ο παλαιολιθικός Χαρτ. Σημαία μεν, καλός κάτω από τα δοκάρια, αλλά στο build-up ποδόσφαιρο αδαής και μάλλον ανεπίδεκτος μαθήσεως. Γι’ αυτό και προέκυψε στη ζωή του Άγγλου (ΜΟΝΟ) η Τορίνο του 3-5-2 και των portieri στην Ιταλία που δεν κουνιούνται από τη γραμμή εστίας.

Η Σίτι ήδη αποδίδει πιο θεαματικό και παράλληλα ουσιαστικό ποδόσφαιρο. Ακόμη έχει κενά διαστήματα, δεν έχει δέσει η αμυντική λειτουργία κυρίως των χαφ και η συνεννόηση με τους στόπερ, αλλά είναι θέμα χρόνου να συμβεί. Ο Ντε Μπρόινε περίμενε έναν τεχνικό σαν τον Γκουαρδιόλα για να αναδείξει ακόμη περισσότερο το ταλέντο του. Ομοίως και ο Σίλβα. Ο Στέρλινγκ θα παίξει μεγάλη μπάλα και φυσικά ο Αγουέρο θα σκοράρει με μεγαλύτερη συνέπεια και ευκολία. Αν χάσει το πρωτάθλημα, θα συμβεί μόνο γιατί οι ομάδες του Γκουαρδιόλα παρουσιάζουν πολλούς τραυματισμούς, γεγονός για το οποίο την ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ έχει ο προπονητής και όχι ο γιατρός. Κακώς ο Γκουαρδιόλα τα έβαζε με το ιατρικό τιμ στη Μπάγερν, κάτι που έκανε και ο Μουρίνιο. Δικαιολογία και προσπάθεια να βγάλουν από επάνω τους την ευθύνη είναι αυτό! Δεν παθαίνει κανείς μυϊκό τραυματισμό από το ιατρικό επιτελείο.

Η ομάδα του μήνα

Αυτά όμως θα τα δούμε σε βάθος χρόνου. Για το σαββατιάτικο ντέρμπι έχω την αίσθηση πως η Σίτι θα παίξει με στόχο να δώσει ένα μήνυμα του «ποιος είναι ο καλύτερος στην πόλη» και αυτό ίσως αποτελέσει ιδανική συνθήκη για τον Μουρίνιο, ο οποίος γεννήθηκε για τέτοια ματς. Συγκρούονται πάντως δύο διαφορετικές φιλοσοφίες, διαφορετικά στυλ ποδοσφαίρου και εν τέλει διαφορετικοί κόσμοι. Πιο βαριά φανέλα η Γιουνάιτεντ, πιο μοντέρνο ποδόσφαιρο η Σίτι. Το ντέρμπι του Σαββάτου δεν θα κρίνει τον πρωταθλητή. Αν βγει σούπα, δεν θα κλάψει κανείς. Αν όμως έχει ξεκάθαρο νικητή και μάλιστα με κυριαρχικό τρόπο, θα αναδείξει την ομάδα του μήνα. Στο νησί δίνουν βαρύτητα και σε αυτά.

Υ.Γ. Στο επικείμενο ντέρμπι υπάρχουν απουσίες που ενδέχεται να καθορίσουν κάποια πράγματα. Για παράδειγμα η τεράστια απώλεια του τιμωρημένου Αγουέρο, βάζει έναν πονοκέφαλο στον Πεπ για το ποιον θα βάλει στην επίθεση. Και η Γιουνάιτεντ έχει τα θέματα της, για την ώρα όχι τόσο σοβαρά όσο ο αντίπαλος. Νομίζω πάντως πως στη Σίτι που χτίζει ο Ισπανός, καμία απουσία δεν θα του αλλάξει τα πλάνα.