Αρχίζω και απορώ πραγματικά. Τελικά τι λαός είμαστε; Πολεμοχαρής; Δε νομίζω. Κομπλεξικός; Μπορεί ως ένα σημείο. Λαός της μπούρδας; Το πιθανότερο, αλλά και πάλι πόση μπούρδα πια;

Το πρωτάθλημα μας το έχουμε ξεχαρβαλώσει εντελώς, όχι μόνο λόγω "ματιασμένων" αγώνων, αλλά και με συνεχή επεισόδια κυρίως σε ντέρμπι μεγάλων ομάδων. Ξύλο, φανατισμός, αισχρότητες. Γι’ αυτό και δεν επιτρέπεται εδώ και χρόνια η μετακίνηση οπαδών.

Φτάσαμε όμως και σε επίπεδο εθνικών ομάδων να πέφτουμε στο επίπεδο υπανάπτυκτων λαών ή να παρασυρόμαστε από 5-10 βλάκες που θέλουν να προκαλέσουν μπάχαλο σε ένα ματς με μεγάλη βαθμολογική σημασία.

Ας σοβαρευτούμε λίγο. Φτάνουμε στο σημείο μηδέν, στο σημείο χωρίς επιστροφή. Ζούμε σε μία χώρα που μας παρέχει τα πάντα. Χωρίς να της δίνουμε πίσω τίποτα, παρά μόνο φόρους, οι οποίοι πάνε στο βρόντο.

Υπήρχε λόγος χθες να κρεμάσουμε τέτοιο πανό κατά των Βόσνιων; Έχουμε παραδοσιακή κόντρα μαζί τους προφανώς, που δεν κρατιόμαστε, πρέπει να τους πικάρουμε με κάποιον τρόπο. Υπήρχε λόγος να παίξουμε οργανωμένο ξύλο στα τρένα έξω από το γήπεδο με τους παλικαράδες της άλλης πλευράς;

Σύμφωνοι, οι Βόσνιοι δεν είναι τα καλύτερα παιδιά στον κόσμο; Και; Αυτό ακριβώς λέω. Θα πέσουμε στο επίπεδο τους; Θα γίνουμε ίδιοι με αυτούς; Ντροπή ρε παιδιά.

Σήμερα πρέπει να ασχολούμαστε μόνο με ποδοσφαιρικά θέματα (και θα το κάνουμε παρακάτω), με την αγκαλιά Τζαβέλα-Μανιάτη, δυο παιδιών που 27 μήνες πίσω πλακωνόντουσαν στο όνομα της τυφλής κόντρας Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ, με την πιο μαζική παρουσία του κόσμου στις εξέδρες.

Και δυστυχώς, ασχολούμαστε με θέματα που δεν θα έπρεπε καν να περνάνε από το μυαλό μας. Και όταν μας τα κάνουν στο εξωτερικό αυτά, σε Αλβανίες, Τουρκίες και Βοσνίες τους λέμε υπανάπτυκτους, αιμοβόρους, προκλητικούς. Όταν τα κάνουμε εμείς, είμαστε μάγκες που δε μασάμε; Ντροπή ρε παιδιά.

Όποιος δεν έχει δει το πανό, δεν έχει μάθει για το ξύλο με τους Βόσνιους και 1-2 ακόμη κουταμάρες, καλύτερα, ας έχει άγνοια για όλα αυτά. Συγγνώμη, αλλά εγώ δε μπορώ να καταλάβω γιατί ενώ ζούμε σε μία ιδανική χώρα (με τα στραβά της όπως όλες), θέλουμε να μοιάζουμε ολοένα και περισσότερο σε αυτούς που αντιπαθούμε. Από το ποδόσφαιρο ως την πολιτική. Θέλουμε να γίνουμε Αλβανία; Θέλουμε να γίνουμε Βοσνία; Αλήθεια;

Αυτοί που νομίζουν πως δε τους κάνει η χώρα που ζούμε, ας πάνε να μείνουν αλλού. Ας πάνε να μείνουν σε αυτές τις χώρες που βρίζουν, αλλά τελικά συμπεριφέρονται λες και είναι υπήκοοι τους. Νισάφι πια.

Εθνική χωρίς επιθετικό πλάνο

Στα καθαρά αγωνιστικά, το ματς έχει ένταση, πολύ πάθος, δυναμικά μαρκαρίσματα, λίγες ποιοτικές φάσεις και τελικά πάλι καλά που πήραμε βαθμό έστω και στο 94’. Οι Βόσνιοι ήταν καλύτεροι στο μεγαλύτερο κομμάτι του αγώνα και αυτό οφειλόταν σε τρεις παράγοντες.

1. Πιο ποιοτικούς χαφ

2. Ξεκάθαρο επιθετικό πλάνο και εμμονή στην κάθετη πάσα, που μας δημιούργησε προβλήματα στο κέντρο άμυνας.

3. Δική μας αδυναμία στο επιθετικό μισό, καθώς προφανώς έλλειπε το πλάνο από τον προπονητή ή δεν του βγήκε.

Συμπερασματικά, καλή η παλικαριά, βοηθάει το πάθος, είναι θετικό που δεν παρατήσαμε το ματς, όμως για να περάσουμε στην τελική φάση του Μουντιάλ, πρέπει να βελτιωθούμε πολύ στον επιθετικό τομέα και πρωτίστως στη δημιουργία φάσεων. Η πρωτιά εξαρχής έμοιασε άπιαστο όνειρο, λόγω του Βελγίου. Η δεύτερη θέση όμως είναι στις δυνατότητες μας, αρκεί να βρούμε ένα στήριγμα στον Φορτούνη και ανάπτυξη από τα άκρα. Κρατάμε το πάθος, διότι αυτό οδηγεί στην υπέρβαση. Στοιχειώδες πλάνο όταν έχουμε τη μπάλα στα πόδια μας, θα μας κρατήσει στο παιχνίδι ως το τέλος.

Photo Credits: Action Images