Πολλές φορές σκέφτομαι τι άλλο πρέπει να πεις, να γράψεις, για να καταλάβει και ο πλέον "κολλημένος" πως δεν χρειάζεται μία ομάδα να παίζει αντι-ποδόσφαιρο για να σταματήσει ένα καλύτερο και πολύ επιθετικό σύνολο.

Και τελικά έρχεται το Λίβερπουλ - Σίτι 4-3, για να σε ανακουφίσει. Αν και τώρα δεν βλέπουν οι... τυφλοί, δυστυχώς δεν υπάρχει σωτηρία. Θα παραμείνουν κολλημένοι και μοιραία εκτός σοβαρής ποδοσφαιρικής κουβέντας.

Η Λίβερπουλ όχι μόνο δεν άλλαξε τις ιδέες της για να επικρατήσει κατά κράτος της, πρωτοπόρου και αήττητης μέχρι την Κυριακή, Μάντσεστερ Σίτι. Όχι μόνο δεν κατέφυγε σε φουλ άμυνα και ξυλίκι. Όχι μόνο δε νοίκιασε κάποιο πούλμαν για να το παρκάρει μπροστά από την εστία του Κάριους.

Αλλά πέτυχε τη μεγάλη νίκη-σταθμό στο πρωτάθλημα, με κανονικό ποδόσφαιρο. Με προσπάθεια να κυκλοφορήσει τη μπάλα, με σωστό σχέδιο στις αντεπιθέσεις, με συνεχές πρέσινγκ από τη μεγάλη περιοχή του αντιπάλου, μέχρι του σημείου που θα κλέψει τη μπάλα και θα ψάξει την πάσα σε Σαλάχ, Φιρμίνο, Μανέ.

Με τον Κλοπ να μη δίνει καμία οδηγία για μαν-του-μαν και τάκλινγκ στην... καρωτίδα, ούτε να καταφεύγει σε λογικές κλεφτοπόλεμου για να πάρει το τρίποντο. Με αυτοπεποίθηση, με πλάνο, με έμφαση στον περιορισμό του Ντε Μπράινε και της εύκολης κάθετης πάσας στην πλάτη της άμυνας. Με ποδόσφαιρο ρε φίλε, πως το λένε. Π-Ο-Δ-Ο-Σ-Φ-ΑΙ-Ρ-Ο.

Ας τελειώσουμε με αυτήν την καραμέλα, της (και καλά) μαζικής άμυνας και δύναμης που χρειάζεται, αλλιώς "δεν τους σταματάς αυτούς". Τους σταματάς. Αρκεί να μην απαρνηθείς τις ιδέες σου, να είσαι συγκεντρωμένος και να μπεις στο ματς με τη λογική να αξιοποιήσεις τα δικά σου ατού και όχι μόνο να μπλοκάρεις του αντιπάλου. Διότι, άντε και τα μπλοκάρεις. Μετά; Εσύ πως θα βάλεις γκολ; Δεν σε ενδιαφέρει να νικήσεις; Μόνο το 0-0 σε καλύπτει;

Ε, η Λίβερπουλ απέδειξε σε ΟΛΟΥΣ πως είναι καλύτερο το 4-3 από το μισό - μηδέν. Και όχι μόνο για το θέαμα, αλλά και για την ουσία.

Στο διά ταύτα. Οι κόκκινοι έπαιξαν φανταστικό ποδόσφαιρο ως το 70', ανάγκασαν τον μεγάλο αντίπαλο να κάνει ασυνήθιστα πολλά λάθη σε όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου και το κυριότερο: Να του βάλει στο μυαλό την αμφιβολία, πως σήμερα μπορεί και να μην νικήσουμε. Κατόρθωμα.

Ναι, ναι, προφανώς μπορεί να χάσει βαθμούς η (κάθε) Σίτι από άμυνες μπετόν-αρμέ. Ε, και; Αυτό θεωρείται επιτυχία; Επιτυχία είναι να νικήσεις τον καλύτερο σου, με σεβασμό στο άθλημα και στη δουλειά σου.

Αυτό έκανε ο Κλοπ και ο Πεπ το ξέρει και το αναγνωρίζει. Και είμαι βέβαιος πως ο Καταλανός προβληματίζεται περισσότερο όταν χάνει από προπονητές και ομάδες που παρουσίασαν επιθετικές αρετές, παρά από αυτές που κλείστηκαν πίσω και ότι γίνει. Έτσι γίνεσαι καλύτερος.

ΥΓ. Ακόμη πιστεύω πως αν η Παρί είχε κατέβει στο Camp Nou στην ιστορική ρεβάνς του 4-0 πέρυσι, με στόχο να παίξει το ποδόσφαιρο που γνώριζε, η Μπαρσελόνα δύσκολα θα έφτανε σε σκορ πρόκρισης. Ναι, εντάξει, χρειάστηκε να πάρει 1-2 σφυρίγματα η καταλανική ομάδα για να φτάσει στο έπος του 6-1. Και πάλι. Όταν απαρνιέσαι τη φύση σου, θα σε τιμωρήσει.

Photo credits: AP Photo/Dave Thompson