Κλασική περίπτωση προπονητή που "τον έφαγαν οι παίκτες". Χωρίς δεύτερη κουβέντα. Μα το είχαν περάσει το μήνυμα στην ευάλωτη διοίκηση, με κάθε τρόπο.

"Δεν τον θέλουμε πια, κάντε κάτι", είχαν πει έμμεσα και άμεσα οι παίκτες της Λέστερ στον ιδιοκτήτη και εκείνος έστω και καθυστερημένα (;) τους έκανε το χατίρι. Και εκείνοι του απάντησαν ευχαριστώ με την εμφατική τριάρα επί της Λίβερπουλ, στο πρώτο ματς χωρίς τον Ιταλό μέσα στα πόδια τους.

Η Λέστερ επικράτησε της Λίβερπουλ, όχι γιατί είναι καλύτερη ομάδα, ούτε διαθέτει καλύτερο ρόστερ, ούτε καν καλύτερο προπονητή. Για την ακρίβεια δεν διαθέτει καν προπονητή. Η ομάδα του Κλοπ όμως έπεσε στην…κέντα που λένε, να φύγει ο αντιπαθής στους παίκτες της Λέστερ, Κλάουντιο Ρανιέρι, ακριβώς στο τάιμινγκ που δε έπρεπε για εκείνην. Παραμονές του δικού τους ντέρμπι.

"Ο παίκτης σε κάνει μάγκα ή μαλ….α"

Αποδεικνύεται για πολλοστή αυτό που έχουν πει δεκάδες προπονητές παγκοσμίως και πολύ εύστοχα εδώ στα μέρη μας ο μακαρίτης Γιάννης Κυράστας, πως "οι παίκτες κάνουν τον προπονητή μάγκα, οι παίκτες τον κάνουν και μαλ…α". Πιο ακριβές από αυτό στο ποδόσφαιρο δεν έχει υπάρξει, ούτε θα υπάρξει ποτέ. Αν ο παίκτης δε σε θέλει, τότε δεν έχεις ελπίδα. Θα σε φάει με κάθε τρόπο, πιο συγκεκριμένος, αυτός της όχι και τόσο παθιασμένης εμφάνισης. Δεν θα τα δώσει όλα εν ολίγοις. Φυσικά υπάρχουν περιπτώσεις που οι μεν, γουστάρουν τον δε, αλλά δεν τους βγαίνει στον αγωνιστικό χώρο και επέρχεται το μοιραίο.

Ρανιέρι όπως Ρεχάγκελ

Στο θέμα μας. Ο Ρανιέρι τα είχε φάει τα ψωμιά του από τον Νοέμβριο και τον κράτησε ζωντανό η πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ, όπου έκανε μία ακόμη υπέρβαση αυτή η πολύ μέτρια ομάδα. Ναι, του άξιζε και του αξίζει σεβασμός για το περυσινό θαύμα, όμως αργά ή γρήγορα, οι μάσκες πέφτουν.

Ο Ιταλός δεν έχει καμία γνώση του σύγχρονου ποδοσφαίρου, δεν διδάσκει τίποτα καινοτόμο, ουσιώδες και ελκυστικό στις προπονήσεις, έχασε και 1-2 καλά εργαλεία, με αποτέλεσμα να χαθεί η χημεία, το κέφι και η εκτίμηση προς το πρόσωπο του. Το είχαμε πάθει και εμείς εδώ στην Εθνική Ελλάδος με τον Ρεχάγκελ, μετά το έπος του 2004. Αποκλεισμός από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006, κακές εμφανίσεις, γκρίνια, αμφισβήτηση των ικανοτήτων του Γερμανού.

Μόνο που τότε η ΕΠΟ τον στήριξε μέχρι θανάτου (και καλά έκανε) γιατί πολύ απλά θα ήταν ύβρις να διώξεις έναν προπονητή που σε οδήγησε σε τέτοια επιτυχία. Σωστό, αλλά για όλα υπάρχει το τάιμινγκ. Άλλο πράγμα η Εθνική, άλλο η ομάδα με το "day by day" πρόγραμμα και το ενδεχόμενο του υποβιβασμού, όπου χάνονται δεκάδες εκατομμύρια. Ο Ρεχάγκελ ενέπνεε σεβασμό σε όλους. Ο Ρανιέρι, συμπάθεια, όχι σεβασμό.

Κόπηκαν τα ρεπό, χάθηκε το κέφι

Η Λέστερ μπορεί να σωθεί. Και το φοβερό θα είναι πως θα συμβεί, επειδή έδιωξε τον προπονητή που τον οδήγησε στον άθλο. Φοβερό; Μπορεί. Προσβλητικό για τον Ρανιέρι; Όχι δα.

Ας φρόντιζε και εκείνος να κρατήσει ψηλά τις γνώσεις και το επίπεδο του και να μη στηρίζεται μόνο στην περιοδικότητα στις προπονήσεις και στα πολλά ρεπό, που κρατούσαν φρέσκους τους παίκτες. Εφέτος τα ρεπό (και οι μίνι διακοπές) κόπηκαν λόγω "αυξημένων υποχρεώσεων", το κέφι της παρέας χάθηκε, ο προπονητής μας τελείωσε. Τόσο απλά. Όλα είναι τόσο απλά το 2017, όπου μιλούν το χρήμα και οι γνώσεις.

Ο υπερ-επιτυχημένος πέρυσι Ρανιέρι, εφέτος δεν φέρνει χρήμα, για την ακρίβεια μπορεί να τους στερήσει αρκετά σε περίπτωση υποβιβασμού και δεν έχει τις γνώσεις να ανεβάσει επίπεδο την ομάδα του.

Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι ελάχιστα τα παραδείγματα κλαμπ, που κρατούν τον προπονητής τους, ενώ τους έχει ρίξει κατηγορία. Δε μου έρχεται άλλο πρόχειρο, από την Φράιμπουργκ.

Με τον Κρίστιαν Στράιχ από τον Δεκέμβριο του 2011 στο τιμόνι, έφτασαν στην άνοδο στη Μπουντεσλίγκα, στην Ευρώπη, στην κάθοδο στη Δεύτερη Κατηγορία, την επάνοδο εφέτος και την πορεία (κάτι σαν) Ευρώπης μέχρι το Σάββατο. Τον στήριξαν όμως γιατί τον ήθελαν οι παίκτες, διότι δουλεύει σωστά στις προπονήσεις, βγάζει παίκτες, είναι μεθοδικός και εμπνέει σεβασμό. Θα φύγει κάποια στιγμή, όλοι φεύγουν, αλλά ήδη έχει περάσει σε όλους στο σύλλογο, πως «τον κρατάμε γιατί τον πιστεύουμε».

Κάτι που δεν συμβαίνει με τον Μπέντο στον Ολυμπιακό, δεν συνέβαινε με τον Στραματσόνι στον Παναθηναϊκό, με τον Αναστόπουλο στον Άρη, τον Νιόπλια στον ΟΦΗ.

ΥΓ: Μακράν οι πιο επιτυχημένοι τεχνικοί εφέτος οι Μιλόγεβιτς και Παράσχος. Για τον Παράσχο τα έχω γράψει και παλαιότερα, κάποιοι συνάδελφοι μου έκαναν (φιλική) κριτική, ότι "ρώτα και κανέναν παίκτη για τον Παράσχο και θα δεις". Να ρωτήσω αν πρέπει. Ο πίνακας λέει ψέματα; Η οκτάδα στο Κύπελλο; Σε ποια ομάδα έχει αποτύχει ο Παράσχος τα τελευταία χρόνια;

Τον Μιλόγεβιτς δεν τον είχα δει να… έρχεται. Με αιφνιδίασε ευχάριστα και περιμένω τη συνέχειά του. Διότι η χρονιά έκλεισε. Ο Πανιώνιος δεν έχει κάτι άλλο να αποδείξει. Είναι σαν να πήρε το πρωτάθλημα με το διπλό στο Φάληρο. Είτε μπει, είτε όχι στα πλέι-οφ, η χρονιά έχει θετικό πρόσημο.