Τρεις "καίγονται", ένας "τσουρουφλίζεται"

Όταν γράφαμε προ ημερών ένα κείμενο με τίτλο «Ο πολύ κρίσιμος Αύγουστος των αιωνίων», ένας φίλος μας είπε πως υπερβάλουμε και ακόμη είναι πολύ νωρίς για «κρίσιμα ματς». Ελπίζω να κατάλαβε και εκείνος πως μόνο λάθος δεν κάναμε στις εκτιμήσεις μας. Ειδικά για τον Ολυμπιακό.

Λίγες μέρες πριν τις ρεβάνς στα ευρωπαϊκά κύπελλα, οι ελληνικές ομάδες με βάση όσα είδαμε στα πρώτα παιχνίδια, καλούνται να αλλάξουν κάποια πράγματα για να φτάσουν στην πρόκριση. Άλλες λιγότερα, άλλες περισσότερα. Μέσα σε μία εβδομάδα δε γίνονται θαύματα, οπότε ελάτε να δούμε τι συμβαίνει στον καθένα από τους μονομάχους μας, παραμονές τεσσάρων πολύ κρίσιμων αγώνων.

Θα αντέξει την πίεση ο Βίκτορ;

Το πιο εύκολο κομμάτι για έναν προπονητή πριν από μία ρεβάνς είναι να βρει τι πήγε λάθος, σε ποιους τομείς υστέρησε η ομάδα του. Το πιο δύσκολο είναι να το διορθώσει. Ο Βίκτορ σίγουρα είδε τα κακώς κείμενα. Και…τυφλός τα έβλεπε δηλαδή για να ακριβολογούμε. Μπορεί όμως ο Ισπανός να αλλάξει την εικόνα της ομάδας του; Δε νομίζω. Καταρχάς ακόμη δεν έχω καταλάβει τι στυλ αρέσει στον νεαρό Ισπανό. Επιθετικό, αμυντικό, αντεπιθέσεις, κατοχή μπάλας; Και το χειρότερο είναι πως μάλλον δεν το έχουν καταλάβει και οι παίκτες του.

Μιλάμε επίσης για έναν άπειρο τεχνικό, ο οποίος έχει μυρωδιά από αποδυτήρια Ολυμπιακού. Αυτό όμως δε βλέπω να τον βοηθάει στο ξεκίνημα του, ειδικά αν δούμε τις αντιδράσεις κάποιων παικτών του. Δε δείχνουν να τον πιστεύουν ιδιαίτερα. Αν έρθει η πρόκριση θα κερδίσει πόντους και χρόνο. Αν όχι, δε βλέπω πως θα κρατήσει τη θέση του. Και αυτό δεν είναι κινδυνολογία, αλλά προκύπτει από την αντίδραση της διοίκησης μετά το 0-0 με τη Χάποελ. Το «ή προκρίνεστε ή δε γυρίζετε πίσω», καθιστά το ματς τελικό, από εκείνους που χαντακώνουν καριέρες ή ξεκινούν άλλες. Ο Βίκτορ παίζει τα ρέστα του την Πέμπτη. Μεγάλη πίεση. Τον είδα πολύ αγχωμένο στο πρώτο ματς. Πολύ. Το μετέφερε και σε μερικούς παίκτες προφανώς. Ο Καπίνο έμοιαζε λες και κάποιος τον σημάδευε με όπλο αν έκανε λάθος. Καμία ηρεμία στην άμυνα. Ο Μιλιβόγεβιτς αδικεί το ταλέντο του με το πόσο σκληρά, εκνευρισμένα και ενίοτε αντιαθλητικά αγωνίζεται. Αμυντικός χαφ είναι, όχι «ο δολοφόνος με το τσεκούρι».

Οι ερυθρόλευκοι ακόμη και αν προκριθούν, έχουν πολλή δουλειά μπροστά τους. Και το χειρότερο μου φαίνεται είναι πως αν προκριθούν, δε θα το κάνουν βάση σχεδίου, αλλά από το φόβο μήπως όντως ο Μαρινάκης πραγματοποιήσει την απειλή του. Κίνητρο μεν, όχι το ιδανικότερο δε. Δε γίνεται σε κάθε ματς να παίζεις φοβούμενος για το μέλλον σου. Μία φορά λειτουργεί ως αφύπνιση. Δεύτερη ως ώθηση. Μετά σε…σκοτώνει το άγχος.

Συμπέρασμα: Είτε περάσει, είτε όχι ο Ολυμπιακός, έχει μπλέξει αρκετά και καλείται να καθαρίσει το μυαλό του γρήγορα, αλλιώς θα ανεβαίνει ανηφόρα με πρώτη. Πολύ ζόρισμα. Και κάτι άσχετο. Κάπου διάβασα ότι ο Ολυμπιακός είναι χειρότερος από τους αντιπάλους του στο ελληνικό πρωτάθλημα. Δε συμφωνώ. Αλλά δε συμφωνώ και με τους Ολυμπιακούς που νομίζουν πως θα…κάνουν πλάκα και τη νέα σεζόν. Και τα δύο δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Αν η διοίκηση πιστεύει πως μπορεί η ομάδα να καθαρίσει εύκολα και εφέτος το πρωτάθλημα και κάθε στόχο, χωρίς μεταγραφές, κάνει τεράστιο λάθος. Αν οι παίκτες νομίζουν πως θα βρουν αλλού καλύτερο συμβόλαιο, πλανώνται πλάνην οικτράν.

Ο Ολυμπιακός είχε ένα ατού τα προηγούμενα χρόνια. Έδειχνε πως είναι μία γροθιά. Διοίκηση, προπονητής, παίκτες, ένα πράγμα. Ισχύει ακόμη; Μένει να το δούμε.

Ο… ιταλικός Παναθηναϊκός

Ο Παναθηναϊκός φόρεσε ιταλικό κοστούμι για μία βραδιά. Ο Στραματσόνι δε με τρελαίνει ακόμη, όμως φτιάχνει μία ομάδα στα μέτρα του και στις ιδέες του. Κάτι που δεν κάνει για την ώρα ο Βίκτορ. Οι πράσινοι θα εμφανίζονται με τον καιρό σκληροί, αμυντικά αλάνθαστοι και θα δημιουργούν λίγες φάσεις μπροστά, όπου θα παίρνουν 1-2 γκολ το πολύ. Κλασική παλαιά ιταλική συνταγή. Τέλεια; Όχι. Για προκρίσεις και κρίσιμα ματς, ιδανικότατη. Αν βρει ρόλο στον Βιγιαφάνιες σε βασικό σχήμα, τότε μπορεί να παίξει πολύ καλύτερο ποδόσφαιρο από πέρυσι. Οφείλει να περάσει την ΑΪΚ για να συνεχίσει τη δουλειά του. Τι κενό έχουν οι πράσινοι; Καμία εναλλακτική λύση, αν δεν τραβάει ο Μπεργκ. Θα το δείτε στην πορεία, πως θα την πατήσουν σε κάποια ματς λόγω αυτού του προβλήματος. Ο Μολέδο θα γίνει ηγέτης της άμυνας, ο Ιμπάρμπο θα δώσει πολλές λύσεις, ο Λεντέσμα θα δέσει το κέντρο, ο Γουακάσο θα…δώσει τη θέση του στον Βιγιαφάνιες, αν συνεχίσει έτσι.

Ο Ίβιτς ξέρει τι θέλει ο ΠΑΟΚ

Ο ΠΑΟΚ και με τον Αναστασιάδη είχε ξεκινήσει καλά τη χρονιά και με τον Τούντορ, πήρε πρόκριση και δεν είχε πρόβλημα ως τον Νοέμβριο. Άρα ότι εφέτος δείχνει να παίζει σωστά και μεθοδικά, δεν πρέπει νε ξενίζει κανέναν. Ναι, μόνο που για πρώτη φορά μετά από χρόνια βλέπουμε δύο πράγματα. Έναν προπονητή που φτιάχνει ένα σύνολο στα μέτρα, όχι του τεχνικού, αλλά του ρόστερ και των δυνατοτήτων που έχει. Ο Άγγελος καλός, χρυσός, Άγιος, αλλά παρωχημένος. Ο Τούντορ δεν πίστευε στις δυνατότητες των μισών παικτών του από ένα σημείο και μετά. Ο Ίβιτς ξέρει τι έχει, ξέρει τι να περιμένει και ξέρει πώς να τους αξιοποιήσει. Αρκεί να μην τους τσακίσει όλους, πιθανός αποκλεισμός από τον Άγιαξ. Κρίμα να πάει στράφι μία υγιής προσπάθεια, από τόσο νωρίς. Και το δεύτερο που βλέπουμε είναι σωστοί ρόλοι σε κάθε παίκτη.

Η ΑΕΚ θα τρώει σίδερα

Η ΑΕΚ όταν πήρε τον Κετσπάγια, ήξερε ακριβώς τι ζητούσε. Προπονητή με έμφαση στην άμυνα, λάτρη του δόγματος «οι άμυνες δίνουν νίκες και τίτλους» και φυσικά ένα τεχνικό που δε θα ζητήσει τρελές μεταγραφές για να φτιάξει αξιοπρεπές σύνολο. Το δύσκολο ματς για την Ένωση δεν ήταν το πρώτο στη Γαλλία, αλλά αυτό της Πέμπτης στο ΟΑΚΑ. Τώρα πρέπει να δημιουργήσει και εκεί θα δούμε αν μπορεί να το κάνει. Χρειάζεται παίκτες η Ένωση, όσο χρειάζεται και ο Ολυμπιακός. Αμφότεροι καθυστερούν χωρίς προφανή λόγο στα μάτια μας.

Πρέπει να βρει θέση στην ενδεκάδα ο Μπακασέτας που έρχεται με φόρα από τον Πανιώνιο, αρκεί να βρει χημεία με τον Μάνταλο και να μαρκάρει ως επιθετικός μεγάλης ομάδας. Ή έστω όπως ο πολύτιμος Αραβίδης.

Αν έπρεπε να δώσω προγνωστικά θα ήμουν σε πολύ δύσκολη θέση. Ευτυχώς δεν χρειάζεται. Δεν ξεγράφω τον Ολυμπιακό, αν και δεν περιμένω θεαματική βελτίωση, ούτε σε δύο μήνες χωρίς ουσιώδεις μεταγραφές. Ο Παναθηναϊκός μπορεί να νικήσει και μέσα στη Σουηδία, η ΑΕΚ πρέπει να ψάξει γκολ σε σετ παιχνίδι, σε αργό τέμπο για να ελέγξει το τρανζίσιον. Όχι εύκολο για ομάδα που τώρα χτίζεται. Ο ΠΑΟΚ αν κλειστεί στο καβούκι του θα το πληρώσει. Θέλει πάση θυσία γκολ, γιατί φοβούμαι πως οι Ολλανδοί θα τον πιέσουν πολύ και ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται.

Μάξιμουμ τρεις, μίνιμουμ δύο οι ομάδες που θα περάσουν, κατά τη γνώμη μου.

ΥΓ Αφήνω εκτός κουβέντας τον ΠΑΣ, όχι γιατί δεν τον υπολογίζω. Απλώς πρόκειται για ομάδα που ήδη έχει κάνει υπέρβαση, παίζει χωρίς εμπειρία, αλλά και χωρίς πίεση, πρέπει να το απολαύσει και να μαζέψει πολλές εμπειρίες. Άλλη κατηγορία σε σχέση με το «Big-4». Πάντως την Αλκμάαρ την είδα και δεν τρόμαξα. Κρίμα που δεν θα παίξει στους Ζωσιμάδες, αλλά στο παγωμένο (;) Περιστέρι.