Υπάρχει (ο) Θεός
Ο "Θεός" Μέσι μίλησε την κατάλληλη στιγμή, όμως αυτή η Αργεντινή δεν σε πείθει ότι μπορεί να πάει μακριά στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας.
Τώρα ναι, τώρα μάλιστα. Επιτέλους το Μουντιάλ ξεκίνησε. Αφού πέρασε (έστω με αίμα) η Αργεντινή, μπορούμε να πάρουμε μία ανάσα και να απολαύσουμε τη συνέχεια. Οι οπαδοί της Αργεντινής μπορούν (μπορούμε) να ηρεμήσουν και να κοιμηθούν σαν άνθρωποι ένα βράδυ. Και στο Μπουένος Άιρες πιθανώς να μην κλείσουν μάτι.
Ξέρω υπάρχει υπερβολή στον πρόλογο. Σιγά μην νιώθουν ότι πήραν το Μουντιάλ στην «πατρίδα» επειδή πέρασαν από όμιλο με Ισλανδία, Νιγηρία και Κροατία. Και μάλιστα ως δεύτεροι, με νίκη την ύστατη στιγμή, με γκολ στο 85’.
ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΑΥΤΗ Η ΠΡΟΚΡΙΣΗ ΓΙΑ ΤΕΤΟΙΟ ΣΥΝΟΝΘΥΛΕΥΜΑ
Και όμως για να επιστρέψουμε στη γη και να δούμε τα πράγματα ρεαλιστικά, η παρέα του Μέσι, έκανε μεγάλη υπέρβαση. Τέτοιο τουρλουμπούκι δεν θυμάμαι να έχει εμφανίσει άλλη φορά σε Παγκόσμιο Κύπελλο η συγκεκριμένη Εθνική. Έχει αποκλειστεί προφανώς άλλες φορές, αλλά τέτοια εικόνα παιδικής χαράς δεν τη θυμάμαι. Μπορεί να κάνω και λάθος. Ακόμη και το 2010 που είχε τον Μαραντόνα στον πάγκο, δηλαδή κανέναν προπονητή όπως και τώρα, πέρασε ως πρώτη από τον όμιλο, πέρασε και από το πρώτο νοκ-άουτ στους 8 και έφυγε με τεσσάρα από τη Γερμανία.
Το τωρινό χάλι είναι ανεξήγητο. Ο Σαμπαόλι δεν εμπνέει σεβασμό σε κανέναν. Και από τον πανικό του επειδή βλέπει ότι τον γράφουν οι παίκτες, τα έχει κάνει μπάχαλο. Τρία ματς, τρεις διαφορετικοί σχηματισμοί. 4-2-3-1 στην πρεμιέρα, 3-4-2-1 στο δεύτερο ματς και με τη Νιγηρία ένα πιο ορθολογικό 4-4-2.
Για όποιον καταλαβαίνει τα βασικά από το άθλημα, δε γίνεται να έχεις δουλέψει, διδάξει, προετοιμάσει τρία διαφορετικά συστήματα σε 15 ημέρες προετοιμασίας. Πρέπει να είσαι μάγος. Μάλλον πρέπει να είσαι παλαβός.
ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΟ "ΔΩΡΟ" ΤΗΣ ΝΙΓΗΡΙΑΣ
Η Αργεντινή χωρίς χημεία, χωρίς ρόλους, χωρίς σοβαρή τεχνική καθοδήγηση, πήγε σε μία αυτοδιαχείριση. Οι παίκτες πήραν την κατάσταση στα χέρια τους, πιο πολύ για την υστεροφημία τους και τον εγωϊσμό τους. Έτσι πετυχαίνεις τη νίκη της μιας βραδιάς. Μακριά στο τουρνουά δύσκολα πας.
Η Νιγηρία στο πρώτο ημίχρονο έκανε το λάθος, να ανεβάσει πολύ ψηλά την αμυντική της γραμμή, κοντά στα 25 μέτρα από το τέρμα. Μοντέρνο μεν, αφελές δε, όταν έχει απέναντι σου τον Μέσι, που το βασικό που ψάχνει είναι χώρους. Τους βρήκε, σε μία φάση τιμώρησε την αφέλεια. Μακρινή μπαλιά μεν, στοχευμένη δε, άψογο κατέβασμα της μπάλας και μετά χαιρετίσματα.
Στο δεύτερο ημίχρονο μαζεύτηκαν. Κατάλαβαν ότι δε γίνεται να δίνουν τόσο χώρο, έφτιαξαν τις αποστάσεις τους, έχουν ποιότητα, πήραν ένα αυστηρό πέναλτι, ισοφάρισαν και μετά μπέρδεψαν και άγχωσαν πολύ την Αργεντινή. Βρήκαν εκείνοι χώρους, δεν είναι τυχαίο πως γύρισαν πίσω, άφησαν την μπάλα στους Λατινοαμερικάνους, είχαν μόλις 37% κατοχή μπάλας, αλλα περισσότερες ευκαιρίες. 9 έναντι 8!!!
Πιο κοντά έφτασαν οι Αφρικανοί στο 2-1 παρά η Αργεντινή στο 1-2. Μέχρι που ένα διαγώνιο κόψιμο του Ρόχο από ασιστ του Μερκάδο, έφερε το γκολ λύτρωσης και πρόκρισης. Σέντρα δηλαδή από τον δεξιό οπισθοφύλακα και πλασέ σε θέση φορ από τον κεντρικό αμυντικό. Σύστημα μηδέν, εντελώς τυχαίο γκολ, καθώς αποκλείεται να είναι αυτή η θέση του Ρόχο. Ανέβηκε όμως μπροστά καθώς φτάναμε στο φινάλε με ρίσκο προφανώς, έβγαλε μία υπεραριθμία και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
ΠΩΣ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΗ ΓΑΛΛΙΑ ΑΥΤΗ Η ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ;
Τίμια η Νιγηρία, όχι όμως και κρίμα που δεν προκρίθηκε. Ευτυχώς για το Μουντιάλ που πέρασε η ομάδα του Μέσι, ο οποίος έβγαλε περισσότερο θέληση παρά ταλέντο. Και αυτό χρειαζόταν η ομάδα του αυτό ήθελαν και οι συμπαίκτες του. Ηγετικότητα ναι, γκολ φυσικά, αλλά κυρίως πάθος. Το βλέμμα του «δεν χάνουμε την πρόκριση, ότι και να γίνει.
Στην Αργεντινή δεν χαρίστηκε τίποτα. Το θέμα είναι πως δείχνει να έχει ταβάνι, καθότι εντελώς αλλοπρόσαλλη. Καμία σχέση δηλαδή με την αντίπαλο της στους 16. Η Γαλλία είναι εμφανώς πιο τακτοποιημένη ομάδα, με αρχή-μέση-τέλος. Οι άλλοι δεν έχουν αρχή-έχουν Μέσι-μάλλον θα έχουν πρόωρο τέλος. Αν και οπαδός της Αργεντινής, προσπαθώ να δω τον τρόπο που μπορεί να προκριθεί η ομάδα μου, κόντρα στη Γαλλία της χημείας, των ρόλων, της ποιότητας και φυσικά της τεχνικής καθοδήγησης.
Μουντιάλ είναι, ποτέ δεν ξέρεις. Στο φινάλε αν έφυγε βάρος από την πλάτη του «Θεού» Μέσι, τότε όλα είναι πιθανά
ΥΓ. 1 Ο Σαμπαόλι πηγαίνει στη Συνέντευξη Τύπου μετά τους αγώνες ή ντρέπεται; Αν πηγαίνει θα μας εξηγήσει τι οδηγίες δίνει στους παίκτες του και ποιος τον ακούει;
ΥΓ. 2 Το χέρι του Θεού το 1986 ήταν μία κλεψιά πάνω στη φάση. Τα δάχτυλα στους αντιπάλους από την εξέδρα, είναι ολίσθημα, ακόμη και αν έχεις πάρει όλες τις ουσίες του κόσμου. Εντάξει κάνουμε πλάκα στα social media, καθώς μόνο για πλάκα τα έχουμε στην Ελλάδα, αλλά Ο.Κ... Πολύ κρίμα.
ΥΓ. 3 Αυτός ο Εντιντί της Νιγηρίας (και της Λέστερ) τι παικτάρα είναι; Δίπλα στον Όμπι Μίκελ, έδειχνε Εσιέν στα καλά του, Μακελελέ στα πολύ καλά του. Ούτε καν 22 ετών ακόμη.
AP Photo/Petr David Josek