Σ' όλα μια κόκκινη γραμμή

Ολοκληρώθηκε μια από τις χειρότερες σεζόν στην ιστορία του Ολυμπιακού. Τόσο απλά, τόσο δύσκολα, τόσο περίεργα. Μια σεζόν που ξεκίνησε με όνειρα, λόγω της μεταγραφής του Σλούκα, με στόχευση λόγω της παρουσίας του Μπαρτζώκα και της παράδοσης να επιλέγει (σχεδόν όλες τις φορές) καλούς ξένους και με την ελπίδα ότι η συμμετοχή μόνο στην Ευρωλίγκα, θα έδινε και μια έξτρα δυναμική. Αμ δε… Σε όλα! Ο Σλούκας έμενε μόνος. Σε βαθμό να κουράζετε, να σκάει και να μη τα κάνει όλα όπως θα ήθελε.

Ο Μπαρτζώκας δεν δικαιώθηκε όπως περίμενε από τις περισσότερες επιλογές του και το ένα ματς την εβδομάδα δεν έφτιαξε την κατάσταση, ούτε… γιατρεύτηκε από τα παιχνίδια της πλάκας κάποιες Δευτέρες. Ο Ολυμπιακός κόντρα στην Χίμκι, εμφανίστηκε για τελευταία φορά στα μάτια του κόσμου του. Όσων άντεξαν να δουν τηλεόραση. Και κανείς μα κανείς δεν θα στενοχωρηθεί.

Κανείς και συμφωνείτε όλοι! Πλέον τα κεφάλαια που ανοίγουν είναι κάμποσα. Η μπάλα φεύγει από τα χέρια των παικτών και περνάει σε αυτά των Αγγελόπουλων. Παναγιώτης και Γιώργος με το πέρασμα τόσων χρόνων πλέον, έχουν αποκτήσει τόση -και τέτοια- εμπειρία που γνωρίζουν καλά τι χρειάζεται ο Ολυμπιακός.

Και το πρώτο που χρειάζεται είναι να ξαναγίνει Ολυμπιακός σε όλα! Εντός, εκτός και επί τα αυτά! Καταλαβαίνω πως υπάρχει μια ευρεία τάση να κινηθούν όλα γύρω από τον Σπανούλη! Δεν είναι όμως έτσι. Η γνώμη είναι χιλιοειπωμένη και γραμμένη. Την ξεκαθάρισα και στην εκπομπή Game night! Ο Βασίλης Σπανούλης πρέπει να μείνει σε έναν αλλαγμένο Ολυμπιακό που δεν θα χτιστεί γύρω από αυτόν και να σταματήσει το μπάσκετ με ένα ΣΕΦ που δεν θα έχει άδειο κάθισμα.

Τέλος. Από ‘κει και πέρα, για να μην φύγω από την ουσία, συνεχίζω σε αυτό που έγραφα: Ολυμπιακός κανονικός. Παντού. Με πειθώ παντού. Με δυναμική και με ανθρώπους να γνωρίζουν τις καταστάσεις και τις ανάγκες. Είναι το άλφα και το ωμέγα για μια μεγάλη ομάδα! Δε γίνεσαι πρωταθλητής, σκορπώντας απλά χρήματα και παίρνοντας δυο- τρεις παικταράδες.

Η θωράκιση του οργανισμού πρέπει να είναι το ύψιστο μέλημα. Και μετά η δουλειά του προπονητή και των συνεργατών του, είναι να αποφασίσουν την φιλοσοφία και το πως θέλουν να παίξουν. Όχι μια συνθήκη εργασίας. Αρκετές, γιατί μια σεζόν είναι μεγάλη και ποτέ δε ξέρεις τι θα σου ξημερώσει.

Ο Ολυμπιακός έχει… καεί από τέτοιου είδους ιστορίες κατά το παρελθόν. Στο θέμα των κινήσεων, όλα είναι πιο εύκολα , όσο κι αν δεν φαίνεται. Όσο κι αν ο κόσμος λυσσάει για να φύγει χρήμα, να γεμίζουν οι τίτλοι στα site και στις εφημερίδες. Δεν είναι δύσκολο να φτιάξει την ομάδα σου, όταν έχεις ρυθμίσει όλα τα άλλα. Στην τελική οι Πειραιώτες έχουν έναν καλό κορμό από Έλληνες.

Και πριν ξεκινήσουν ατάκες του στυλ «μα μπορεί ο ένας, αντέχει ο άλλος», να σας θυμίσω πως η λογική λέει ότι την επόμενη σεζόν ο Ολυμπιακός θα είναι και στην Α1 αφού έχει μια ομάδα στην Α2 αυτή τη στιγμή που μπορεί να κερδίσει την άνοδο. Έχουμε ξαναπεί ότι οι Αγγελόπουλοι δεν έχουν σκοπό να παρακαλέσουν την άνοδο, αν γίνει το αντίθετο θα πρέπει να περιμένουμε και την αντίδραση της ΚΑΕ!

Τέλος πάντων, μην σας κουράζω με αυτή την ιστορία, ό,τι είναι να γίνει θα γίνει, για ένα ελληνικό μπάσκετ που έχει χάσει κάθε σοβαρότητά του. Όπως και να ‘χει λοιπόν, αποφεύγοντας σήμερα να μιλήσω με ονόματα (εξάλλου όποιος θέλει πλέον πετάγεται και αμολάει ένα) , αυτό που περιμένω είναι να εκμεταλλευτούν οι «ερυθρόλευκοι» τις άπειρες ημέρες που έχουν μπροστά τους και να ετοιμάσουν την ομάδα που θα μπορεί να εμφανιστεί στην επόμενη σεζόν και να την ευχαριστηθεί ο κάθε φίλος της.

Η τελευταία παράσταση ήταν απέναντι στην Χίμκι. Σε ένα ματς που κόντρα στα προγνωστικά (λόγω των απουσιών των Ρώσων) ήταν κλειστό στη μεγαλύτερη διάρκειά του. Μη έχοντας το παραμικρό άγχος οι Ρώσοι λειτούργησαν με κέφι ταχύτητα και όσο είχαν ανάσες διέθεταν και ποικιλία. Ο Μπαρτζώκας τους έβαλε όλους, λειτούργησαν και με μπόλικη ελευθερία, έχοντας ξανά κορυφαίο τον Σάσα Βεζένκοβ.

Δεν είναι για να το συζητάμε αυτό το παιχνίδι, πέρασε στην ιστορία και απλά η φετινή σεζόν έκλεισε με ρεκόρ 16- 18… Το μόνο που εύχομαι, είναι, όταν εμφανιστεί και πάλι ο Ολυμπιακός στο Ειρήνης και Φιλίας (όπως και κάθε ομάδα στον τόπο της) να έχει στο πλευρό του, όσους θελήσουν να κατηφορίσουν και να βρεθούν στις εξέδρες. Τρίτη να είστε έτοιμοι για ένα διαφορετικό podcast, όπου θα ακούσετε στο Show must go on μαζεμένα, καμιά 90αρια χρόνια στο ρεπορτάζ αυτής της ομάδας…

Photo Credits: Eurokinissi