15/20 αλλά δεν είναι μπάσκετ

Τελικά, έχει και την πλάκα του να βλέπεις έναν ποδοσφαιρικό αγώνα και να λαμβάνεις γύρω σου, διαφόρων ειδών σενάρια, ίντριγκες και θεωρίες συνωμοσίας. Η αναμέτρηση του Ολυμπιακού με τον Πανιώνιο, ήταν η αποθέωση όλων αυτών. Στην αρχή έλεγαν «επίτηδες το κάνουν να προηγηθεί ο Πανιώνιος».

Μετά αυτό μετατράπηκε σε «επίτηδες γίνεται να κερδίσει ο Πανιώνιος». Αυτό στη συνέχεια μεταμορφώθηκε σε « διπλό ημίχρονο». Μετά άκουσα « ε και δεύτερο; Το δένουν το διπλό». Ξαφνικά, αυτό έγινε «μείωσε για ξεκάρφωμα». Κατόπιν είχαν νέα… έμπνευση, κόντρα στις αρχικές: «Μιλημένη ισοπαλία».

Πριν λίγο βέβαια ήταν …ξερός άσος, αλλά και τι έγινε; Θίγονται ποδοσφαιριστές, αλλά ποιος νοιάζεται στα καφενεία, στα facebook και στα δημοσιογραφικά γραφεία; Ο καθένας ό,τι θέλει λέει σε αυτή τη χώρα, έτσι δεν είναι; Και στο φινάλε;

Ακόμη περισσότερο γέλιο: «Ο Φορτούνης ήθελε και το έχασε», αλλά στα… καπάκια «ωχ τι πήγε να βάλει ο Μπενίτεθ!» Με δυο λόγια, βλέπεις έναν ποδοσφαιρικό αγώνα και μπορείς να ακούσεις 20 διαφορετικά πράγματα, που μεταξύ τους παίζουν «μπουνιές». Μιλάμε για την απόλυτη παράνοια! Και για όλα αυτά φυσικά, δε φταίει ο κόσμος. Υπάρχουν και οι λεγόμενοι «ειδήμονες» που τον παρασύρουν. Τέλος πάντων, για έναν αγώνα όπου ειλικρινά ακούσαμε… 45 διαφορετικά σενάρια στα πλαίσια της πονηριάς και της εξυπνάδας, ο Ολυμπιακός κατάφερε να μην κερδίσει. Για να πάω και στην ουσία δηλαδή. Φυσικά και αν έπρεπε να υπάρχει νικητής, αυτός θα ήταν ο Ολυμπιακός, απλά το ποδόσφαιρο δεν είναι να μπάσκετ να παίζει και με τη στατιστική. Ο Πανιώνιος είχε τρεις τελικές φάσεις, τις δυο τις έκανες γκολ. Ο Ολυμπιακός είχε είκοσι!!! Στην εστία πήγαν οι δεκαπέντε!!! Και γκολ; Δυο! Για αυτό στο τέλος «χτυπιόταν» ο Περέιρα, ο οποίος βέβαια κι αυτός έχασε ένα ημιχρονάκι με αλλαγές και δοκιμές, για τις οποίες δε μπορώ και να τον κατηγορήσω. Πως θα δεις όλους τους παίκτες αν δεν παίξουν τώρα;

Τα «δεν έχουν σημασία πια αυτοί οι αγώνες, δεν υπάρχει». Ίσως να υφίσταται για ερασιτεχνικά σωματεία, όχι όμως για επαγγελματικές ομάδες και μάλιστα, ομάδες όπως ο Ολυμπιακός. Ο Περέιρα έκανε όπως είπα κάμποσες αλλαγές, έβαλε μια ενδεκάδα που ήθελε να πιέσει και να σκοράρει από νωρίς. Η αλήθεια είναι ότι έχασαν ευκαιρίες οι πρωταθλητές από την αρχή, μα δικαιολογία αυτό δεν είναι. Και αφού ο Πανιώνιος γλίτωσε τρεις- τέσσερις φορές, έφυγε στην… πλάτη ο Μπουμάλ, σέρβιρε στον Κολοβό και 0- 1. Ο Πανιώνιος κατάφερε φέτος να δυσκολέψει τους «ερυθρόλευκους», εντός- εκτός και στο κύπελλο.

Οι Νεοσμυρνιώτες απέναντι στην ομάδα του Πειραιά, επέδειξαν περίσσιο ποδοσφαιρικό θράσος, έβαλαν ταχύτητα, δύναμη και πάθος στο παιχνίδι τους. Στοιχεία που έφταναν απέναντι σε μια ομάδα που πάντα κάτι είχε όταν αντάμωνε τους «κυανέρυθρους». Τι εννοώ; Στις κακές του μέρες ήταν όταν έπαιξε ο Ολυμπιακός με τον Πανιώνιο δυο φορές στο Καραϊσκάκη και ήδη πρωταθλητής, όταν έπαιξε στη Νέα Σμύρνη. Αλλά επαναλαμβάνω, αυτά δικαιολογίες δεν είναι. Αλήθεια ο Περέιρα, έχει βγάλει άκρη με το τι θα κάνει; Έχει καταλήξει για το τι θα γράφει η έκθεση που θα παραδώσει; Ξέρει ο Πορτογάλος τι χρειάζεται και τι όχι; Σε μια εποχή βέβαια, που και για αυτόν ορισμένες παρασκηνιακές στήλες, αναφέρονται με αμφιβολίες για το μέλλον του. Δε θα μπω σε αυτή τη διαδικασία όμως, για δυο λόγους: Πρώτον τέτοιες αποφάσεις τις παίρνουν οι διοικήσεις. Δεύτερον, έχει κι ένα κύπελλο να διεκδικήσει, οπότε στόχοι υπάρχουν.

Αλλά και να μην υπήρχε το κύπελλο, ο Ολυμπιακός είσαι πρέπει να κερδίζεις. Όπου και να παίζεις. Ο Τσόρι μπήκε ουσιαστικά στο δεύτερο ημίχρονο, αντί του τραυματία Μποτία. Ο Μιλιβόγεβιτς γύρισε σε στόπερ μαζί με τον Σαντάνα, που είχαμε ξεχάσει ότι υπάρχει τόσο καιρό(το κέρδισε βέβαια ο ίδιος ο Βραζιλιάνος αυτό με τις άσχημες εμφανίσεις του). Το πιο ευχάριστο για τον Ολυμπιακό, ήταν ότι ο Ντουρμάζ γύρισε στην αγωνιστική δράση νωρίτερα του αναμενόμενου. Ο Σουηδός βέβαια έχοντας χάσει τόσα ματς, δεν είχε ρυθμό όσο θα έπρεπε, έγινε αλλαγή και μετά από λίγο, ήρθε η δεύτερη γκολάρα του Πανιωνίου. Ανάποδα λειτούργησαν οι πρωταγωνιστές με τακουνάκι σούπερ του Κολοβού και εκτέλεση Μπουμάλ.

Κανένας Ολυμπιακός δεν υπήρχε πάνω στο χορτάρι, όσον αφορά στην αμυντική λειτουργία. Γιατί σωστή μπάλα δεν είναι, « είμαι καλύτερος και έχω παικταράδες». Σωστή μπάλα είναι «παίζω όπως ξέρω, δε κόβω ρυθμό, αλλά κόβω τη μπάλα». Κάπως έτσι χαλάνε και οι φιέστες στο λιμάνι για να τα λέμε κι όλα. Κατακτώνται οι τίτλοι, πέφτουν οι ρυθμοί, μειώνεται η πίεση στους παίκτες, γκελάρουν και ξενερώνει ο κόσμος. Είναι η πραγματικότητα, δε γίνεται να μη το αναφέρουμε. Συνέχιζε να παίζει πολύ ψηλά ο Ολυμπιακός, με καθαρό 4- 4- 2 (Μπενίτεθ μέσα) και να δικαιώνει όλους εμάς που πιστεύουμε(θεωρώ ότι είστε κι άλλοι) ότι χρειάζεται δυο στόπερ το καλοκαίρι.

Τελικά ο Τσόρι έδωσε λίγο γκάζι, ήρθε το 2- 1 από τον Μήτρογλου και ο Τσόρι με μια προσπάθεια αλα Ντέταρι (σε έναν τελικό κόντρα στον ΟΦΗ), ισοφάρισε. Ο Ολυμπιακός άξιζε να κερδίσει, είχε δυο-τρεις εκπληκτικές ατομικές ενέργειες για τρίτο τέρμα, όμως δεν το πέτυχε. Ο Πανιώνιος πήρε έναν βαθμουλάκο για να σώσει την παρτίδα του και εμείς απλά θα περιμένουμε την επόμενη ελληνική θεωρία συνομωσίας.

Έρμο ποδόσφαιρο, τι τραβάς κι εσύ…