Μετά το ματς με την Άλμπα ξεκαθάρισα ότι ο Μπαρτζώκας θα πρέπει να ακολουθήσει την τακτική του Ζοσέ Μουρίνιο στην Τότεναμ. Μόνο έτσι θα κερδίσει τα όσα έχουν μείνει στους παίκτες του να δώσουν ως το τέλος της αγωνιστικής περιόδου. Μπασκετμπολίστες που, ανεξαρτήτως αξίας, μετά από χρόνια θα παραδεχθούν ότι αυτή η σεζόν ήταν από τις δυσκολότερες της καριέρας τους.

Η ομάδα καλείται να μείνει όρθια ασχέτως κατάληξης. Με μια μόνο υποχρέωση, αυτή της EuroLeague, ο Ολυμπιακός απέτυχε να φτιάξει κάτι ισχυρό. Τίποτα δε θυμίζει την μεγάλη ομάδα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα πάψουν να κατεβαίνουν να παίξουν. Και όσα γίνονται σε κάθε 40λεπτο είναι μοναδικό. Είτε καλά, είτε άσχημα.

Μέσα σε 72 ώρες από την ήττα με την Άλμπα έπρεπε να έρθει η νίκη με την Μπάγερν. Γιατί όταν είσαι ο "βασιλιάς των διαβολοβδομάδων" και ξαφνικά βρίσκεσαι να χάνεις και τα δυο ματς και μάλιστα σπίτι σου και από γερμανικές ομάδες, ε, θα θέλεις να χτυπήσεις και το κεφάλι σου στον τοίχο. Τελικά αυτό αποφεύχθηκε και ο Ολυμπιακός πήρε ένα από τα δυο παιχνίδια. Έστω και αν με τη Μπάγερν υπήρξαν τα κλασικά σκαμπανεβάσματα. Δεν θα πάψει να συμβαίνει αυτό, μη λέμε τα ίδια.

Για κάμποση ώρα στο πρώτο ημίχρονο ήταν μια μονομαχία "τυφλού- μονόφθαλμου". Οι Βαυαροί ξόδεψαν χρήματα, αλλά έχουν φτιάξει μια ομάδα που είτε κερδίζει (όταν), είτε χάνει όπως αυτή τη φορά, παρουσιάζεται δυσκοίλια και δεν συναρπάζει. Πολύ πιο όμορφο μπάσκετ έχει βγάλει στο παρκέ η Άλμπα και ας είχε χειρότερο ρεκόρ από την συμπατριώτισσά της. Ο Μονρό από μόνος του δε μπορεί να φέρει την άνοιξη, παρ’ όλα αυτά στον φετινό Ολυμπιακό ο οποιοσδήποτε μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα, ειδικά αν συνδεθεί καλά με το καλάθι.

Η διάθεση του Μπαρτζώκα, όποια και αν είναι, δε μπορεί να κριθεί από αυτό που ανέλαβε φέτος. Ο Ολυμπιακός είναι μια μπάντα που θέλει να παίξει ACDC και κουβαλάει… μπαγλαμαδάκια. Και δεν εννοώ τους παίκτες, αλλά τον τρόπο που αυτοί παίζουν. Δεν γίνονται λοιπόν αυτά τα πράγματα εύκολα. Ο κόσμος στηρίζει , σπρώχνει (καλή του υπομονή), όμως η ομάδα είναι συγκεκριμένων δυνατοτήτων, από τη στιγμή μάλιστα που της λείπουν και παίκτες που αναζητούνται.

Ο Γιώργος με δυο λόγια, προσπαθεί να φτιάξει δυο ομάδες. Μια τη φετινή και όπου βγει. Και σιγά- σιγά να ετοιμάζει το μέλλον. Πόσο δύσκολο είναι; Πολύ. Αν αξίζει να το πράξει; Ναι, ας το δοκιμάσει. Εξάλλου από τη στιγμή που ανέλαβε, θα είναι στα υπέρ του να δώσει έναν ρυθμό, μια φιλοσοφία, κάτι πιο στρωτό ρε παιδάκι μου, από το δημιούργημα του Μπλάτ. Ο Ολυμπιακός απλά δε μπορεί να έχει μεγάλη διάρκεια μέσα στα 40λεπτα και συχνά- πυκνά θα υπάρχει διαφορετικότητα από τους παίκτες που ξεκινάνε ή αυτούς που έρχονται από τον πάγκο.

Με την Μπάγερν για παράδειγμα, ήταν starter ο Μπάλντγουιν, ο οποίος είχε και διάθεση και σωστές επιλογές και ταίριαξε με την αντίπαλη περιφέρεια που ήταν ανίκανη να του περιορίσει την δράση. Δε σημαίνει ότι ο Αμερικανός θα ‘ναι σούπερ στο επόμενο ματς, όπως δεν ήταν και εναντίον της Άλμπα το βράδυ της Τρίτης. Ο Βεζένκοβ οργίασε με Βαλένθια και Μπάγερν, κάποιες σταθερές αξίες δε βοήθησαν με τη Μπάγερν το έκανε όμως ο Ρούμπιτ και με το παραπάνω. Κάθε φορά κάτι άλλο δηλαδή… Η ανισορροπία, είναι σήμα κατατεθέν του φετινού Ολυμπιακού και δυστυχώς αυτό δε μπορεί να του το πάρει κανείς, γιατί πολύ απλά το «χτίσιμο» ήταν λάθος, η δομή ήταν λάθος και όλα πήγαν λάθος. Ωστόσο δε γίνεται συνέχεια να χάνει η ομάδα, ειδικά από αντιπάλους που αν διαβαστούν σωστά, μπλοκάρουν πανεύκολα.

Ο Μονρό όσο παικταράς κι αν είναι δε μπορεί να κερδίσει μόνος του. Και η αλήθεια είναι, ότι οι Γερμανοί έκαναν αρκετά λάθη για να έχουν την απαίτηση να περάσουν από το Ειρήνης και Φιλίας. Παρ’ όλα αυτά βέβαια, γιατί ο φετινός Ολυμπιακός είναι όλα αυτά που είπαμε, από το 20’ ως το 25’ έχασε με επιμέρους 0- 10, μέχρι να βάλει ένα τρίποντο ο Κόνιαρης από τη γωνία και να ξυπνήσει κόσμο και συμπαίκτες του. Ήταν κάκιστο αυτό το διάστημα, σε σημείο να αναρωτιέται κανείς τι είπαν στα αποδυτήρια. Λάθη, χαλαρότητα και τελικά ήρθε μια σχετική βελτίωση στην άμυνα για να πάει το ματς στον πόντο, όταν ξεκίνησε η τελευταία περίοδος. Ο Μπαρτζώκας με σύνθετη άμυνα τελικά και πεντάδα Μπάλντγουιν, Ρότσεστι, Πόλ, Βεζένκοβ, Ρούμπιτ, βρήκε την άκρη και αφού είδε τους παίκτες του να πιέζουν σωστά, ταυτόχρονα κατάφεραν να βρουν εύκολα καλάθια.

Ο Βεζένκοβ πραγματοποίησε εμφάνιση α λα Βαλένθια στο δεύτερο ημίχρονο και ήταν καταλυτικά τα σουτ που έβαλε για να ξενερώσουν και οι Γερμανοί. Πρώτα ξενέρωσαν οι Γερμανοί και μετά ξεσάλωσαν οι Έλληνες από την ευστοχία του! Αυτός που άλλαξε την… ιστορία του ματς πάντως ήταν ο Ρούμπιτ. Έκανε ό,τι μπορούσε για το καλό του συνόλου, κέρδισε σχεδόν όλες τις μάχες με τους αντίπαλους ψηλούς και δικαίως αποθεώθηκε όταν έγινε αλλαγή.

Γενικά ο Ολυμπιακός λειτούργησε με περισσότερο ενθουσιασμό και κέφι, μετέτρεψε σε πάρτι το τελευταίο δεκάλεπτο και είχαν καιρό να το ευχαριστηθούν όλοι τόσο πολύ. Δεν αλλάζουν και πολλά σε σχέση με όσα έχουμε συζητήσει και γνωρίζετε. Τα αποτελέσματα θα είναι ανάμεικτα όπως και τα συναισθήματα. Υπομονή να περάσει ο καιρός. Ο χρόνος πολλές φορές είναι εχθρός, άλλες είναι και σύμμαχος. Σίγουρα είναι γιατρός…

Photo Credits: Eurokinissi