Υπάρχουν κι αυτά τα παιχνίδια, που μια ομάδα είναι υποχρεωμένη να τα δώσει. Είναι κι αυτές οι αναμετρήσεις που σε κάνουν να σκέφτεσαι πως λαμβάνεις μέρος σε αγγαρεία, αλλά δε μπορείς να την αποφύγεις. Αν μάλιστα υπάρχει και ταξίδι μέσα στο όλο σενάριο, τότε το βάσανο είναι μεγαλύτερο. Αυθημερόν πήγε ο Ολυμπιακός στην Θεσσαλονίκη για να βγάλει την υποχρέωση απέναντι στον Άρη. Και βρέθηκε από νωρίς να χάνει, με αλλαγές, δοκιμές και πράγματα που θέλει να δει -για να κρίνει- ο Μαρτίνς.

Λίγα ακόμα είναι τα 90λεπτα στα playoffs της Super League Interwetten και όσο κουραστικός και να γίνομαι πρέπει να επαναλάβω, πως το ματς στο οποίο πλέον θα κληθεί η ομάδα του Πειραιά να εμφανίσει τον πραγματικό της εαυτό στο 100% (ή όσο πιο κοντά σε αυτό) είναι ο τελικός του κυπέλλου. Όχι, μην το παρεξηγήσετε. Δεν εννοώ στα υπόλοιπα ματς να κοροϊδεύεις την κοινωνία, αλλά αν υπάρχουν επίσημα παιχνίδια που μπορείς να... ζυγίσεις τους παίκτες σου και να δεις κάποια στοιχεία, είναι αυτά που απομένουν στο πρωτάθλημα.

Νωρίς- νωρίς ο Άρης βρήκε το γκολ. Μια γρήγορη πάσα του Μπερτόγλιο προς τον Σάσα, έπιασε στον ύπνο όλη την κόκκινη άμυνα. Ο Σάσα απλά έσπασε μπάλα και ο Μάνος με δόση τύχης έκανε το 1- 0. Ο Τζολάκης αντέδρασε σωστά, αλλά ατύχησε, αφού η απόκρουσή του έστειλε το τόπι ξανά στο κεφάλι του επιθετικού των "κίτρινων".

ΑΛΛΑΞΕ Η ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ

Ο Ολυμπιακός ούτως ή άλλως έπρεπε να ψαχτεί. Με τον Εμβιλά στόπερ και τον Σουρλή στη θέση του δίπλα στον Τιάγκο Σίλβα, το κουβάλημα της μπάλας θα γινόταν κάμποσα μέτρα πιο πίσω. Ο Βαλμπουενά θα έπρεπε κι αυτός να ζητήσει πιο πίσω τη μπάλα. Γενικά ήταν ένα θέμα που ήθελε δουλίτσα και το κακό ήταν, πως πριν το συνηθίσουν είχαν δεχθεί το γκολ. Ο Κάιπερς δεν είχε την τύχη του Μάνου, όταν στην εξαιρετική του ενέργεια βρήκε δοκάρι.

Ο Μάντζιος εξοργίστηκε με το δίκιο του, όταν είδε τους ποδοσφαιριστές του να εμφανίζουν ανισορροπία δίχως καν να έχουν απειληθεί. Ήταν δεδομένο πως η διάθεση του Ολυμπιακού θα άλλαζε, όμως η κυκλοφορία δε γινόταν σωστά, η τελευταία πάσα απειλής δεν υπήρχε και φυσικά, όσο διάθεση να είχε ο Κάιπερς δε τον αισθάνονταν οι Θεσσαλονικείς, πλην της φάσης που κόντεψε να σκοράρει. Δεν είναι και εύκολο για αυτό το παιδί να παίζει μόνος μπροστά.

Ο Άρης πλην τη φάσης του γκολ δεν δημιούργησε μπελάδες στους πρωταθλητές, οι οποίοι άλλωστε έκλεισαν το 45λεπτο με 68% κατοχή της μπάλας. Νούμερο μεγάλο, αλλά και δίχως ανάλογη επιθετική ανταπόκριση, δίχως χτυπήματα της μπάλας με τη μια (καθυστέρηση και περιττά κοντρόλ) και δίχως άπλωμα του γηπέδου προς Βρουσάι και Ραντζέλοβιτς που πήραν την ευκαιρία να ξεκινήσουν στο 4- 2- 3- 1 του προπονητή τους.

ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ

Μια... νόστιμη κάθετη του Τιάγκο Σίλβα προς τον Ραντζέλοβιτς στο 52' της αναμέτρησης ήταν μια αξιόλογη προσπάθεια, αλλά δεν είχε ανάλογη συνέχεια. Το καλό της ομάδας βέβαια, ήταν, είναι και θα είναι το βάθος των λύσεων. Ο Μαρτίνς μετά το 65' έπαιξε 4- 4- 2 και μετά από δέκα λεπτά, έπαιξε 3- 5- 2 με Ελ Αραμπί πλέον και Χασάν μπροστά, τον Φορτούνη πιο πίσω και τον νεαρό Καλογερόπουλο στην τριάδα πίσω.

Το γκολ του Φορτούνη (κοντρόλ με το δεξί, τελείωμα με το αριστερό) προήλθε, από μια εξαιρετική πάσα του Χασάν που εκμεταλλεύτηκε την σούπερ κίνηση του Έλληνα διεθνή στον χώρο. Ο Μάντζιος είχε παράπονα από τους παίκτες του που έχασαν τα μαρκάρισματα, αλλά έτσι μπαίνουν τα γκολ. Όπως βλακώδες ήταν και το πέναλτι του Τιάγκο Σίλβα , το οποίο δεν μετέτρεψε σε γκολ ο Μπρούνο Γκάμα.

Γενικά δεν ήταν ένα παιχνίδι που θα το θυμόμαστε, για τον Ολυμπιακό επαναλαμβάνω, ήταν... αγγαρεία και όσο και να ενοχλεί αυτό προπονητές και κόσμο, οι παίκτες δεν είναι πολύ εύκολο να δώσουν ένταση σε τέτοια τελειωμένα παιχνίδια. Η ποιότητα του Ολυμπιακού στο τελευταίο δεκάλεπτο φάνηκε ακόμη και στο πως γύριζε η μπάλα, έστω και σε στιγμές που αυτή δε πέρναγε εντός περιοχής του Κουέστα.

Στις επιστροφές δεν έκαναν και το καλύτερο, γεγονός που έφερε ένα πέναλτι και ένα δοκάρι (και αυτό Μπρούνο Γκάμα) στους Θεσσαλονικείς. Έτσι βγήκε και αυτή η υποχρέωση για την ομάδα, ενώ θέλω για άλλη μια φορά να τονίσω πως με ανάλογη συνέχεια και προσοχή, ο Τζολάκης μπορεί να καθιερωθεί. Τα λέμε Κυριακή...

Photo Credits: Eurokinissi